Tíminn - 12.11.1978, Síða 5

Sunnudagur 12. nóvember 1978
25
bamatíminn
Umsjón: Sigrún Björnsdóttir
Tvær eins myndir?
Þegar betur er að gáð, þá eru myndirnar ekki eins.
Á aðra myndina til hægri^ntar 8 atriði. Getur þú fundið þau?
Á þessari mynd er reiður... Já, hver er reiður?
Dragðu strik á milli talnanna þá sérðu hvað
þetta er.
r

— Þú ert nákvæmlega manngeróin sem þeir höfbu I
huga þegar þeir hönnu&u Þrumufleyginn ZX GT 400
Mark II.

Hvort hifir þú kassann
upp eða niður, er þú
snýrð sveifinni i þá átt,
sem örin sýnir?
ddn tusneq

Ferðamaður: „Heyrið
þér, veitingamaður!
Getið þér ekki borið mat
á sérstakt borð handa
þessum flugum, sem eru
að sveima i kringum
mig og setjast á mat-
inn”.
Veitingamaðurinn:
„Jú, það get ég gert.
(Litlu siðar).
Nú er maturinn tilbú-
inn. Viljið þér ekki gera
svo vel að láta gestina
setjast við borðið”.
Bamba
- eftir Felix Salten, þýð. Stefán Júllusson
Maðurinn var skógarvörðurinn. Eldprikið
hans hafði drepið refinn og bjargað lifi Nönnu.
Hann bar hana varlega i áttina til bústaðar
sins, klóraði henni bliðlega bak við eyrað og
talaði hlýlega við hana til þess að reyna að róa
hana. Þegar hann kom heim til sin, þvoði hann
sár hennar og batt siðan um herðakambinn
með fimu framklónum sinum.
„Ef rebbi hefði höggvið svolitið dýpra, hefði
hann kannski komist inn i bein”, sagði hann.
„Róleg nú, vina min. Svona, svona, nú er þetta
búið”.
Hann hélt henni alveg fastri, svo að hún
skaðaði ekki sjálfa sig þegar hún barðist um á
hæl og hnakka af ótta og skelfingu. Siðan setti
hann hana á mjög einkennilegan stað. Það var
úti undir beru lofti, en allt i kring uxu örmjóir
gráir viðarteinungar eins og net. Þeir glitruðu
undarlega i sólskininu. Nanna reyndi að kasta
sér á þessa mjóu þræði, sem mest liktust vin-
við, en þeir létu ekki undan. Hún reyndi aftur
og aftur, en árangurslaust. Þá stóð hún titrandi
af angist.
„Úúú — úú — ú”.
Nanna leit óttaslegin i kringum sig. Úti i
horni kúrði gömul ugla. Hún sat á priki og
horfði á hana starandi augum.
„Úúú — úú”.
Nóttin kom og leið. Nýr dagur reis, og siðan
liðu dagar og nætur. Nönnu var sifellt haldið i
búrinu. Smátt og smátt vandist hún félaga sin-
um i fangelsinu, gömlu uglunni, og þær urðu
bestu vinir. Og þar kom, að Nanna hætti að
hræðast skógarvörðinn. Nú þaut hún ekki leng-
ur dauðhrædd undan þegar hann kom með dag-
lega skammtinn hennar af nýjum smára.
Framhald i næsta Barnatima
5
Dragðu upp þessar myndir á pappír. Kiipptu
þær i sundur um punktalinurnar og athugaðu
hvort þú getur látið hverja mynd fyrir sig
mynda ferning.