Tíminn - 12.04.1979, Blaðsíða 2

2
Fimmtudagur 12. apríl 1979
Sedan
Byggður á grind með 65 ha. tvígengisvél (Gamla Saab-vélin)
Gormar á öllum hjólum
og bíllinn þvi dúnmjúkur
i holum og eiginleikar
bílsins i lausamöl
eru frábœrir.
Komið, skoðið og kynnist þessum eftirsóttasta
bil austantjalds.
Dragið ekki að panta bíl Station
Til afgreiðslu strax
Hafið samband við sölumenn okkar
TRABANT/WARTBURG UMBOÐIÐ
Vonarlandi v/Sogaveg - Símar 84510 84511
Um páskana feröast ts-
lendingar meira en I annan
tima. Helgidagarnir fyrir páska
og páskarnir sjálfir, eru mesta
ferðahelgi ársins bér hjá okk-
ur, — ef til vill að verslunar-
mannahelginni einni undanskil-
inni. Það er þvi eðlilegt aö rætt
sé við ferðagarp I blaöi sem
kemur dt á þessum degi, og þess
vegna var það aö Bergþóra
Siguröardóttir læknir var beðin
að spjalla við lesendur Tim-
ans aö þessu sinni. En hún er
ferðagarpur mikili og eigi að-
eins það, heldur mun óhætt að
fullyrða að hún sé I fremstu röð
Islenskra áhugaljósmyndara.
Og þaö fer best að segja þaö
strax, að myndirnar sem birtast
með þessu viötali eru teknar af
henni, ailar nema andlitsmynd
hennar sjálfrar. Hitt þarf ekki
að segja neinum, að ljósmyndir
sem upphaflega hafa veriö
teknar i litum, njóta sin ekki
nema til hálfs, eða varla það
þegar þær eru sýndar svona i
svart-hvltu eins og hér.
Höggmyndir náttúrunnar. Hér
hafa Mývatnseldar veriö að
verki.
Ljósm. Bergþóra Sigurðar-
dóttir.
Nauðsynlegt að gefa
bflnum fri.
Þessi formáli verður nií ekki
hafður lengri. Viö Bergþóra ætl-
um að spjalla um stund, og taliö
snýst að s jálfsögðu um feröalög.
— Hvenær „sýktist” þú, Berg-
þóralæknir, af þessari „veiki”,
að vilja helst alltaf vera að
ganga á fjöll?
— Til skamms tíma var mér
nokkurn veginn sama, hvort ég
gekk upp i móti eða á flatlendi
en þegar maður hefur einu sinni
byrjað aö leita á brattann, fara
fjöllin að toga ferðalanginn til
sin.
— Þú kannt þvi þá vel, yfir-
leitt að ferðast á tveim jafnfljót-
um?
— Já, það er langskemmtileg-
ast. Það er nauðsynlegt aö
kunna aðleggja bflnum og gefa
honum fri, i staö þess að skrölta
eftir troðningum, sem tekur
lengri ti'ma aö aka en ganga.
— Þú kallar þaö þá vfst ekki
útiveru að horfa á landið út um
lokaöan bilglugga?
— Ég tel það mjög tak-
markaöa ánægju, þótt ég á hinn
bóginn hafi stundum leyft mér
að taka mynd á þann hátt.
— Hverjar voru fyrstu ferðir
þinar? Hvar og hvenær komst
þú fyrst á bragöiö, — ef ég má
spyrja svo?
— Ég held, að ég hafi frá upp-
hafí haft mikinn áhuga á
náttúrufræði yfirleitt. Ég
byrjaði að ferðast meö Náttúru-
fræðifélaginu og tók þátt i þeim
feröalögum hvenær sem ég fékk
þvf við komið.
Ég var búin að eiga heima i
útlöndum i átta ár, og haföi
lengst af búiðá sléttlendi. Þegar
ég kom heim, árið 1968,fór ég
með Náttúrufræðifélaginu i
mjög skemmtilega ferð inn I
Lakagfgi. Veðriö var töfrandi
fagurt. Mér fannst einkennilegt
til þess að hugsa, aö hraunin,
sem við höfðum fyrir augum
þarna, skyldu vera svo ung sem
raun ber vitni.ekki nema siöan i
Skaftáreldum og samtima
heimildir um þá atburði tiltsdc-
ar aium nútimamönnum, m.a. I
ritum séra Jóns Steingrfmsson-
ar. Það snertir feröamanninn
meira en aö ganga um land,
sem hann veit aðer miklu eldra.
Þarna er lika margt undra-
fagurt að sjá, meðal annars gi'g-
innmeðvatninuf. Hann er ákaf-
lega fagur. Ég vissi nógu litið
um þetta landsvæði til þess, að
margt kom mér þar skemmti-
lega á óvart. Jón Jónsson jarð-
fræðingur skýrði margt fyrir
okkur og fór með okkur niður i
Fjaðrárgljúfrin i Skaftártungu
ogsýndi okkurmargt merkilegt
þar. Og þannig mætti lengi
telja.
Mig langaði oft út i
blindbyl á meðan ég
bjó i New Orleans
— Þú sagðist hafa átt lengi
heima f útlöndum, og aö þú hefðir
jafnan búið á sléttlendi. Þú
hefur þá oröið fegin aö sjá
gömlu fjöllin okkar, þegar þú
komst heim aftur?
— Ég verö að játa, að á meöan
ég dvaldist erlendis tók ég
eiginlega ekki eftir þvi aö ég
saknaöi f jallanna heima. En svo
fór ég i ferðalag árið 1963, kom
við f Miö-Ameriku og sá keilu-
laga eldfjöll i Guatemala. Þá
fann ég hvað það var gott að sjá
fjöll! Mér er ekki grunlaust um,
aö vinkona min ein kanadisk
hafi haldiö, aö ég væri eitthvaö
smáskrýtin, þegar viö urðum
samferða út f sveit, og ég fór að
grafa upp grjót þvi að mér
nægði ekki að horfa á jöröina,
iðgræna og frjósama, — ég
þurfti lika aö þreiía á moldug-
um steinum.
— Þú safnar kannski steinum
eins og margir ferða- og fjall-
göngumenn?
— Já, dálitiðhef égfengist viö
það. Það eru vist steinar f flest-
um hornum heima hjá mér.
— Þú sagöist hafa byrjaö aö
feröast með Náttúrufræðifélag-
inu, og þá hefur veriö stutt leiö
ófarin yfirf Feröafélag Islands?
— Ég gekk I Feröafélagið
straxog ég kom heim frá Ame-
riku en svo átti ég ekki kost á
sumarfrfi um nokkurra ára
skeið og þá varð litið um ferða-
lög. Sumariö 1975 fór ég mjög
skemmtilega ferð með Ferða-
félaginu upp i Kverkfjöll. Þar
kynntist ég feröafélögum, sem
ég hef umgengist sfðan og við
höfum haldið áfram aö feröast
saman, bæði innan Ferðafélags-
ins og utan þess. Ahugi á ljós-
myndun er okkur sameiginleg-
ur, og þegar sumarið er liöið og
haustog vetur heilsa, rifjum við
upp feröir sumarsins með þvf að
sýna hvert öðru myndir sem viö
höfum tekið á feröum okkar.
1 fyrra fórum viö mjög
ánægjulega ferð á Hornstrand-
ir,— fjörutiu i einum hóp. Þetta
var um miðjan júlimánuð,
myndbjart alla daga og sól
skein i heiöi. Suma dagana var
veörið eins og það getur verið
best f heimi hér. Svo hlýtt var
sólskinið að sumir feröafélagar
okkar, sem voru nýkomnir
— Rætt við Bergþóru
Sigurðardóttur lækni
um ferðalög og
ljósmyndun