Tíminn - 23.04.1980, Blaðsíða 6

6
Miðvikudagur 23. apríl 1980
Ílmíinr
Ctgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Jóhann H. Jónsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson, Jón Helgason og Jón Sigurðsson. Ritstjórnarfull-
trúi: Oddur Ólafsson. Fréttastjóri: Eirfkur S. Eirlksson. Aug-
lýsingastjóri: Steingrimur Glslason.
Ritstjórnarskrifstofur, framkvæmdastjórn og auglýsingar
Siðumúla 15. Slmi 86300. — Kvöldslmar blaðamanna: 86562,
86495. Eftir kl. 20.00: 86387. Verð I lausasöiu kr. 240.
-Askriftargjald kr. 4.800 á mánuði. Blaöaprent.
Erlent yfirlit
Thafland: <
Skelfingarástand í
flóttamannabúðum
Endurmat
tímabært
Eins og öllum er kunnugt hafa slikar byltingar
orðið i allri fjarskiptatækni að undrum sætir.
Þessar byltingar hafa þegar gerbreytt öllum að-
stæðum og þær eiga sjálfsagt enn eftir að hafa
mjög viðtæk áhrif á allt þjóðlif og menningu.
Þegar rekstur útvarps hófst á sinum tima töldu
menn i f jölmörgum löndum, þar á meðal á íslandi,
að hér væri um svo áhrifarlkan og sérstæðan fjöl-
miðil að ræða, að óhjákvæmilegt væri að rikið
hefði einokun á rekstri hans, m.a. til þess að koma
i veg fyrir misnotkun auðvaldsafla á svo máttugu
áróðurstæki.
Siðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, geysi-
legar breytingar orðið I öllum málum er að þessu
lúta og timabært orðið að endurmeta fyrri ákvarð-
anir i ljósi breyttra aðstæðna.
Nú að undan förnu hafa orðið talsverðar umræð-
ur um þá nýju tækni sem gerir fólki kleift að taka
sjónvarpsefni upp á myndsegulbönd, kaupa slik
myndsegulbönd og velja þannig og hafna um sjón-
varpsefni að vild, án tillits til útsendinga hinnar
opinberu sjónvarpsstöðvar.
Þessi nýja tækni er þegar komin til landsins og
henni verður einfaldlega ekki rutt úr vegi. Hún er
staðreynd, og stjórnvöldin verða að horfast i augu
við hana. Hún verður ekki barin niður með neinum
þeim ráðum sem rikið hefur á valdi sinu, jafnvel
þótt vilji væri fyrir hendi til sliks.
Svipuðu máli gegnir um rekstur hljóðvarps. Um
það má deila hvort einhver eðlismunur sé nú á
dögum á rekstri útvarps og rekstri annarra fjöl-
miðla sem sjálfsagt er talið að sé frjáls og öllum
heimill. Það hlýtur t.d. að vera framkvæmanlegt
að setja slikum rekstri viðhlitandi skilmála um
rekstrarháttu og velsæmi, ef til þess kæmi að
slakað yrði á einkaleyfi rikisins.
t þessu sambandi koma þarfir einstakra lands-
hluta mjög til álita. Það er auðvitað alveg ljóst að
t.d. Vestfirðingar eða Austfirðingar — svo að að-
eins tvö dæmi séu tekin — gætu haft mikil not af
þvi að hafa yfir að ráða sérstökum útvarpsstöðv-
um, sem miðluðu ýmsu staðbundu efni og tækju
miklu meira tillit til aðstæðna I landshlutanum en
útvarpsstöðin I Reykjavik getur. 1 raun og veru er
hér um að ræða mikilvægt hagsmunamál, t.d. ef
útvarpa þarf áriðandi tilkynningum eða viðvörun-
um, og svo mætti lengi telja.
Við verðum að hafa það I huga, að hljóðvarps-
sendingar eru alls ekkert stórfyrirtæki lengur,
enda mörg dæmi þess að unglingar hafi föndrað
við þetta sér til gamans. Og allir geta hlustað á
hljóðvarp viða að úr veröldinni.
Það hlýtur þvi að koma til álita hvort opinberir
aðilar eiga að þreyta sig á þvi að eltast við hljóð-
varpssendingar einstaklinga til að stöðva þær, og
hvort það er ekki skynsamlegra að setja um þetta
almennar reglur og skilgreina upp á nýtt hin
mikilvægu hlutverk sem opinber útvarpsstöð hlýt-
ur eftir sem áður að gegna I þjóðfélaginu, bæði á
sviði frétta- og tilkynningaþjónustu, við almenna
upplýsingamiðlun og fræðslustörf og sem einhver
mikilvægasta menningarstofnun landsins.
JS
Skelfingarástand rikir nií i
Khaoi-dang flóttamannabúBun-
um, sem eru stærstu biiöir
flóttamanna á landamærum
Thailands og Kampútseu. Ráö-
ist er aö fólkinu i bUBunum Ur
öllum áttum og á ýmsum tim-
um, þ.á. m. má nefna nætur-
árásir hópa, sem segjast ekki
tilheyra kommUnistum. NauBga
þeirkonum og ræna hrísgrjóna-
birgöum, sem Alþjóöi Rauöi
krossinn hefur sent.
Þar meö er ekki allt upptaliö.
Til viöbótar þessum hörmung-
um, veröur aö nefna framkomu
thallensku hermannanna, sem
settir hafa veriö til þess aö gæta
búöanna. Þeir skjóta á hvern
þann, sem ætlar út Ur búöunum
og einnig þd, sem reyna aö kom-
ast Iþær frá Kampútseu. Byssu-
kúlur hermannanna eru sem
sagt móttökurnar, sem hundruö
flóttamanna fá er þeir reyna aö
flýja frá Kampútseu.
Nú eru 250 þúsund flóttamenn
I búöum i landamærahéruöum
Thailands og KampUtseu. Alika
illa er komiö fyrir öllu þessu
fólki. Alls konar hópar eiga
greiöan aögang aö þvl aö drepa
þaö og ræna. Vissar búöir eru þó
algjörlega á valdi rauöu khmer-
anna. Þannig eru t.d. Sakéo
búöirnar, þar sem búa 28.500
Kampútseumenn. Þeir klæöast
eingöngu I svört klæöi, sem Pol
Pot hefur fyrirskipaö sem fyrir-
myndarklæönaö og allt sem
minnir á hinn vestræna heim er
bannaö, svo sem þaö aö bera
gleraugu eöa vestrænan skó-
fatnaö.
Mikil hungursneyð
yfirvofandi
1 Kampútseu
Hungriö sverfur aö öllum
flóttamönnunum, þvi aö hrls-
grjónabirgöir Rauöa krossins fá
ekki aö vera i friöi fyrir ræn-
ingjum. Hungur rlkir einnig I
Kampútseu sjálfri. Til þess aö
koma i veg fyrir hræöilega
hungursneyö, þá erfiöustu, sem
nokkum tima hefur dunið yfir
landsmenn, heföioröiö aö koma
korni 1 jörö I siöasta lagi i mars-
mánuöi. En strax I mal byrja
monsúnrigningamar og þá er
allt oröiö um seinan. Þannig aö
Khmerarnir, hvort sem þeir lifa
i flóttamannabúöum eöa undir
leppstjórn Vletnama, fá ekki
hver og einn nema um eitt kiló
af hrlsgrjónum á mánuöi.
Fyrir börnin er hungriö
slæmt, en verri eru thailensku
hórmangararnir, sem venja
komur sinar i flóttamanna-
búöirnar og kaupa stúlkubörn,
sem þeir siðan dreifa i hóruhús
Suöaustur Asíu. Þannig deyr ein
elsta menningarþjóö I Asiu,
Kampútseuþjóöin, brátt út.
Þjóðin deyr út vegna striös-
ástands og hungurs og saklaus
bömin lenda i ömurlegasta
þrælahaldi, sem maöurinn hef-
ur fundið upp á.
Flþýddi
Þau bregöa á leik meö tóman maga. Myndin er tekin I Khaoi-dang fióttamannabúöunum.