Fréttablaðið - 06.08.2008, Qupperneq 11

MARKAÐURINN 11MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2008
S K O Ð U N
Mannauðsstjórnun hefur orðið
miðlægur þáttur í stjórnun skipu-
lagsheilda síðustu ár og snert-
ir alla helstu grundvallarþætti
í stjórnun. Einn þeirra snýr að
ráðningu og vali á starfsfólki.
Ávallt verður að gera ríkar
kröfur um jafnræði í ráðningar-
ferli og ferlið oft gagnrýnt þegar
ekki er stuðst við formlegar regl-
ur. Eru leikreglur hins almenna
vinnumarkaðar og hins opinbera
þó að mörgu leyti ólíkar er kemur
að þáttum eins og hvort auglýsa
eigi og þá hvernig beri að haga
auglýsingu starfa. Ráðningar-
ferli í anda mannauðsstjórnun-
ar gengur út á að bera kennsl
á, laða að og velja einstaklinga
sem falla best að þeim kröf-
um sem skipulagsheildir gera.
Einnig má segja að val á starfs-
fólki sé höfnunarferli þar sem
hópur umsækjenda er þrengd-
ur með því markmiði að þeir
hæfustu standi eftir.
Mikilvægt er að báðum ferl-
unum sé stjórnað af sérþekk-
ingu og að hæfir einstakling-
ar annist ráðningarferlið; að
handahófskenndar aðferðir
víki fyrir skýrum línum og að
þeim sé fylgt. Einstaklingar
eru valdir til starfa á forsend-
um mats á hæfni þegar unnið
er eftir leikreglum mannauðs-
stjórnunar. Reynt er að spá
fyrir um framtíðarafköst með
réttmætum og áreiðanlegum
aðferðum þar sem brjóstvit
getur oft á tíðum verið lélegt
viðmið. Því er lögð áhersla á
hlutlægar og mælanlegar að-
ferðir við ráðninguna. Hins
vegar fer val á starfsfólki
gjarnan fram með þeim hætti
að huglægt mat hefur töluverð
áhrif.
Lykillinn að velgengni skipu-
lagsheilda er að hafa rétta fólk-
ið um borð. Lykilinn má finna í
vasa fagaðila á sviði ráðninga og
þeirra sem nýta sér grundvallar-
atriði mannauðsstjórnunar. Þar
segir að allir umsækjendur eigi
að sitja við sama borð í ráðning-
arferlinu.
Rangt ráðningarferli getur
leitt til mistaka í vali á starfs-
fólki og áætla má að kostnaður
vegna slíkra mistaka kosti skipu-
lagsheildir tugi prósenta af árs-
launum viðkomandi starfsmanns
sem gerir aðferðir mannauðs-
stjórnunar enn mikilvægari. Ekki
er óalgengt að lögð sé til fyrir-
mynd að ráðningarferli með lík-
ani til að koma í veg fyrir mis-
tök. Þar er meðal annars gert ráð
fyrir starfsgreiningu sem segir
til um hvað felst í stöðunni sem
þarf að manna og þeirri hæfni
sem starfið útheimtir. Þar er um
kerfisbundna athugun að ræða
þar sem starfið er brotið niður í
smærri einingar þar sem starfs-
kröfur þurfa að vera ljósar áður
en leitin að réttum starfsmanni
hefst. Starfslýsing er þá notuð í
ráðningarferli til að ákveða þær
menntunar- og hæfniskröfur sem
gerðar eru.
Gæta þarf þess þó að starfs-
lýsingin sé ekki of niðurnegld
þannig að hún virðist ósveigjan-
leg og flókin enda þarf að haga
vali á starfsfólki eftir aðstæðum
miðað við hvaða starf er um að
ræða. Þannig þarf til dæmis að
meta að hve miklu leyti huglægir
þættir eiga rétt á sér. Enn fremur
veltir undirrituð fyrir sér hvort
hlutleysi sé yfirleitt til þar sem
skapalón af réttum starfsmanni
veltur á sjónarhorni þess sem
það sníðir. Hvað sem því líður þá
er faglegt ráðningarferli öllum
aðilum í hag. Til að standa fag-
lega að málum í þessu sambandi
er hægt að nýta aðferðir í anda
mannauðsstjórnunar og leita til
einstaklinga með sérþekkingu
sem kunna að beita henni.
Andrea Róberts
MS í mann auðs-
stjórn un og BA
í félags fræði og
kynjafræði.
Lykill að velgengni skipulagsheilda
Gaman er að sjá hvað menn eru
helv. brattir í bankakerfinu. Þar
tekst þeim nú líka svo sem ágæt-
lega að troða marvaðann innan
um aðra evrópska banka sem
jafnvel mara í hálfu kafi. Upp-
gjör sem þessi hefðu nú samt
tæpast þótt tilefni til veisluhalda
hér áður, þótt erlendir fjölmiðlar
hafi, að minnsta kosti í bili, látið
sannfærast um að hér sé ekki allt
á leiðinni í kaldakol.
Mest gaman finnst mér samt
að fylgjast með sumum forsvars-
manna sparisjóðanna, sér í lagi
þessum eina sem hefur orðið
að hlutafélagi, enda hefur þar
ekki verið að sjá að nokkur væri
beygður í lausafjárkreppunni.
Allt bara á blússandi siglingu.
Annars er best að stíga var-
lega til jarðar þegar kemur að yf-
irlýsingum um sparisjóðina. Ég
reyndi að minnsta kosti að virð-
ast ekki of áfjáður í að selja í
fyrra þegar menn fóru grenjandi
um allt land í leit að stofnbréf-
um með gullglampa í augum. Það
er algjör óþarfi að vera að núa
mönnum því um nasir að maður
hafi losað um þessar eignir á
„ásættanlegum“ kjörum á þess-
um tíma. Núna er best að vera
bara sem mest í bústaðnum, já
eða jafnvel að bregða sér til Món-
akó, þar sem maður getur verið
viss um að mæta ekki þeim á
götu sem látið hafa gullglampann
víkja fyrir örvæntingarbliki.
Já, þetta er fín hugmynd. Best
að bóka á Business Class til að
vera viss um að lenda ekki við
hliðina á einhverjum brennd-
um. Hvort ætli sé nú betra að
fljúga til Parísar eða Mílanó upp
á að taka lestina niður til Monte
Carló?
S P Á K A U P M A Ð U R I N N
Stigið varlega
til jarðar
M A N N A U Ð S M Á L