Tíminn - 14.09.1982, Blaðsíða 8

8
ÞRIÐJUDAGUR 14. SEPTEMBER 1982
Útgefandl: Framsóknarflokkurlnn.
Framkvæmdastjóri: Glsll Slgur&sson. Auglýsingastjórl: Stelngrfmur Gfslason.
Skrlfstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttlr. Afgrelðslustjóri: Slgur&ur Brynjólfsson
Rltstjórar: Þórarlnn Þórarlnsson, Elfas Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúl: Oddur
V. Ólafsson. Fréttastjóri: Krlstlnn Hallgrfmsson. Umsjónarmaður Helgar-Tfmans: Atll '
Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttlr, Bjarghlldur Stefánsdóttir, Elrfkur St.
Elrlksson, Frl&rik Indrl&ason, Hel&ur Helgadóttlr, Slgurður Holgasoa(fþróttir), Jónas
Gu&mundsson, Krlstfn Lelfsdóttlr, Skaftl Jónsson. Útlltstelknun: Gunnar Traustl
Guðbjörnsson. Ljósmyndlr: Gu&Jón Elnarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Elfn
Ellertsdóttlr. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Prófarklr: Flosl Krlstjánsson, Krlstfn
Þorbjarnardóttir, Marfa Anna Þorstelnsdóttir. Ritstjórn, skrlfstofur og auglýslngar:
Sf&umúla 15, Reykjavfk. Sfmi: 86300. Auglýsingasfml: 18300. Kvöldsfmar: 86387 og
86392.
Verð f lausasölu 9.00, en 12.00 um helgar. Áskrlft á mánu&i: kr. 130.00.
Setnlng: Tæknldelld Tfmans. Prentun: Bla&aprent hf.
Áróðurinn gegn sjávar-
útvegsráðherra
■ Stjórnarandstæðingar hafa að undanförnu rekið
ósvífinn og ósanngjarnan áróður gegn sjávarútvegs-
ráðherra, Steingrími Hermannssyni, og það svo að
flestum er farið að ofbjóða.
Magnús Reynir Guðmundsson, bæjarritari á
ísafirði, ritaði á dögunum athyglisverða grein í
„ísfirðing“, málgagn Framsóknarmanna í Vestfjarða-
kjördæmi, um aðförina að Steingrími og stöðuna í
sjávarútvegsmálunum. Þar bendir hann réttilega á, að
sennilega eru engin atvinnutæki í þessu landi
þjóðhagslega arðbærari en skuttogararnir, sem eru
ásamt bátaflotanum undirstaða gjaldeyrisöflunar
þjóðarinnar.
„Nú á seinustu misserum hefur því verið haldið
fram, að fiskiskipaflotinn sé orðinn alitof stór og það
sé nánast glæpsamlegt athæfi þeirra, sem völdin hafa,
að leyfa stækkun flotans eða eðlilega endurnýjun“,
segir Magnús Reynir ennfremur. „Fyrir þessum
málflutningi hefur harðast orðið Steingrímur Her-
mannsson, sjávarútvegsráðherra, sem lagður hefur
verið í einelti af pólitískum andstæðingum. Lengst
hefur gengið í áróðrinum fyrrverandi sjávarútvegs-
ráðherra og formaður Alþýðuflokksins, Kjartan
Jóhannsson, sem virðist haldinn sjúklegu hatri og
öfund út í Steingrím. Kjartan finnur vafalaust vanmátt
sinn og fáfræði, þegar hann ber saman sinn feril sem
sjávarútvegsráðherra og síðan Steingríms.
Það er lítið gert úr starfi sjómannsins þegar því er
haldið fram af skrifborðssérfræðingum í sjávarútvegs-
málum fyrir sunnan að hægt sé að ná svo og svo
miklum afla með mun minni fiskiskipastól en nú er
fyrir hendi í landinu. Ekki þarf annað en lítilsháttar
breytingar á eðli sjávar, hitastigi eða átumagni, til þess
að mjög erfitt geti reynst að sjá frystihúsunum í
landinu fyrir nægilegu hráefni. Við skulum minnast
þess, sem gerðist í fyrra og öllum sjómönnum er að
sjálfsögðu í fersku mini, þegar þorskurinn „hvarf“ af
miðunum og fannst ekki þrátt fyrir mikla leit. Til þess
að hægt sé að halda uppi vinnu í landi undir slíkum
kringumstæðum, þegar fiskgengd er minni en ella, þá
þarf fiskiskipaflota af ákveðinni stærð hvað sem
Kjartan Jóhannsson og skoðanabræður hans í
vitleysunni segja.
En það þarf vissulega að setja fram áætlun um þróun
fiskveiða og vinnslu á komandi árum. Eitt af því sem
nauðsynlegt er að vinna að hið fyrsta er að gera sér
grein fyrir, hvaða landshlutar eða byggðarlög eigi að
nýta fiskimiðin og hver eigi að snúa sér að öðrum
verkefnum. Slíka áætlun þarf að gera fljótlega með
hliðsjón af nálægð byggðarlaganna við fiskimiðin og
öðrum arðsemissjónarmiðum“
Og í lok greinar sinnar sagði Magnús Reynir:
„Sjávarútvegurinn er undirstaða lífs í þessu landi
og verður um ókomin ár. Fullkomin fiskiskip, sem
svara kröfum tímans, og nútímalegar fisþvinnslustöðv-
ar eru nauðsynlegar til þess að íslendingar nái
hámarksarði út úr þessari atvinnugrein. Aðrar
atvinnugreinar, sem lifa að miklu leyti á sjávarútveg- ..
inum, mega ekki gera meiri kröfur en sjávarútvegur-
inn þolir. Hér er m.a. átt við menntakerfið,
heilbrigðiskerfið og ýmsar aðrar þjónustustofnanir
landsmanna. Það er ljóst, að uppfræða þarf stóra hópa
landsmanna um mikilvægi sjávarútvegsins til þess m.a.
að þeir verði sér ekki til skammar í niðurrifsumræðu
þeirri, sem Kjartan Jóhannsson og Alþýðuflokkurinn
standa fyrir gegn Steingrími Hermannssyni."
-ESJ
á vettvangi dagsins ;
Vandi út-
gerðarinnar og
formaður LÍU
eftir Níels Á. Ársælsson, á Tálknafirði
■ Það er eins og í öllum stigum
þjóðfélagsins að það er ekki hægt að
rekja orsökina fyrir vandanum eingöngu
til eins aðila, frekar en annars, og þar á
ég við í þesáu sambandi vanda
útgerðarinnar.
Þessu virðist nú samt formaður LÍÚ
Kristján Ragnarsson algerlega hafa
gleymt þegar hann sakar stjórnvöld
landsins um lélega stjórnun efnahags og
fiskveiðimála síðan núverandi ríkis-
stjórn tók við völdum.
En formaður LÍÚ og hans kumpánar
í trúnaðarmannaráði LÍÚ virðast ekki
vilja skilja það að íslenski útflutnings-
iðnaðurinn hefur sjaldan eða aldrei haft
jafn slæma samkeppnisaðstöðu á
erlendum mörkuðum og nú, og þar ber
helst að nefna nærtækustu dæmin
undirboð Kanadamanna og Norðmanna
á Bandaríkjamarkaði og eins á
skreiðarmörkuðum. Stæsti liðurinn í
rekstri skipaflotans er án efa hið
gífurlega háa olíuverð sem við búum við
og er aðal orsökin fyrir því, eins og allir
heilbrigðir menn vita/ hinar miklu
hækkanir á olíu á heimsmörkuðum.
Ofan á þetta bætist svo stöðvun
loðnuflotans með þeim afleiðingum að
flest öll loðnuskipin fóru að stunda
þorskveiðar á þessu ári. Sennilega hefur
stormurinn aldrei verið meiri kringum
Landssamband ísl. útvegsmanna en nú,
og það beint í kjölfarið á 16%
fiskverðshækkun nú á dögum.
En hversvegna einmitt nú?
Það læðist óneitanlega að manni sá
grunur að nýboðaðar aðgerðir trúnaðar-
mannaráðs LÍÚ um að stöðva allan flota
landsmanna í september, sé pólitísk
geðþóttaákvörðun- og tilraun Kristjáns
Ragnarssonar formanns LÍÚ til að
hylma og d eyfa sín hrapallegu mistök
þegar 16% fiskverð var ákveðið nú á
dögunum.
En einsog allir vita þá var útvegs-
mönnum boðin 20% fiskverðshækkun
en formaður LIÚ afþakkaði boðið en
fékk í staðinn 16% hækkun einsog á
undan er getið.
Til að bæta gráu ofan á svart þá lýsir
Kristján Ragnarsson því yfir í öllum
fjölmiðlum landsins beint upp í opið
geðið á þjóðinni að þessi 4% sem hann
glopraði niður f.h. útgerðarmanna
hefðu ekkert haft að segja þó svo að
20% fiskverð hefði verið ákveðið.
Það hljóta allir skynsamir og siðvandir
menn að sjá að 4% hærra fiskverð á
ársgrundvelli séð hefur mikið að segja
og getur skipt stórum sköpum
fyrir margan útgerðarmanninn sem berst
í bökkum. En í stað þess að skammast
sín og viðurkenna sín mistök þá kallar
formaðurinn saman sitt útvalda trúnað-
armannaráð sem er skipað að mestu
litlum hagsmunaaðilum innan sjávar-
útvegsins og krefst þess að flotinn verði
stöðvaður.
Til að þóknast sínum háa herra þá
samþykkir trúnaðarmannaráðið stöðvun
flotans um miðjan sept. ef stjórnvöld
hafa ekki gert viðeigandi ráðstafanir til
að bjarga mannorði formanns LÍÚ og
vanda útgerðarinnar að hluta.
Og það að fara að stöðva flotann er
til þess að kalla óskapar böl yfir flota
landsmanna og þjóðarbúið í heild.
Ég og margir aðrir erum á þeirri
skoðun að aðgerðir eins og þessar hafi
ekkert nema illt að segja fyrir alla.
I stað þess að vera með galgopaskap,
heitingar og aðgerðir af þessu tagi ættu
útgerðarmenn að taka upp betri
samvinnu við stjórnvöld í landinu og
nágrannaþjóðir okkar í fiskveiðimálum
þjóðarinnar en ekki að vera í sífellu að
kasta vandanum yfir á stjórnvöld ein.
sérlega ef þau eru ekki á sömu
pólitískum spuna og forusta LÍÚ.
Hvað fer svo Kristján Ragnarsson
fram á að verði gert til að rétta vanda
útgerðarinnar við?
Svarið við því er ósköp einfalt.
Það er ekkert sem hann leggur til
nema hærra fiskverð og lægra olíuverð
Hærra fiskverð er eins og við vitum til
að auka vanda fiskvinnslunnar og lægra
olíuverð er ekki hægt að ná nema á svo
löngum tíma og skilst mér að verið sé
að vinna að því markvisst hjá stjórn-
völdum.
Ríkin í ríkinu
Mig langar að drepa á ýmis atriði
varðandi endurnýjun skipastólsins og
vanda útgerðarmanna við að fá
viðunandi fyrirgreiðslu til þeirra hluta.
Eins og öllum er kunnugt um er
skipastóll landsmanna orðin allt of
gamall og þarfnast skjótrar endurnýjun-
ar, og þá mundu flestir ætla að sjálfsagt
væri að menn fengju að endurnýja skipin
sín á eðlilegan og hagkvæman hátt.
En því er nú ekki að heilsa, og er
aðal orsökin fyrir því af mannavöldum
komin, það er að segja talsmaður
útgerðarmanna Kristján Ragnarsson er
persónulega á móti því ásamt nokkrum
meiriháttar útgerðarmönnum sem eru
dyggir stuðningsmenn formannsins og
þurfa ekki á endurnýjun sinna skipa að
halda.
En hverjir eru það sem eru í sífellu á
grátbæn hjá ráðuneytunum ogFiskveiða-
sjóði ísl. um að fá að endumýja skipin
sín sem eru orðin svo og svo gömul og
stór hættuleg til sjóferða og dýr í rekstri?
Eru það ekki aðiljar innan LÍÚ?
Jú einmitt, ráðuneytin þora beinlínis
ekki að veita mönnum leyfi fyrir
endurnýjun vegna þess að forysta LÍÚ
hefur svo mikið á móti því að menn rói
á viðunandi fleytum.
Er ekki Landssambandið farið að vinna
gegn sínum hagsmunaaðiljum með sinni
stefnu sem er engin nema sú að vilja ekki
fleiri skip.
En í hvert skipti sem vill svo vel til að
stjórnvöld gera undantekningu á stefnu
Hvað er að
manninum?
Eftir Þráinn Valdimarsson, framkvæmdastjóra
■ Að undanförnu hefur enginn mátt
minnast á húsnæðismál svo Ólafur
Jónsson núverandi formaður Húsnæðis-
málastjórnar finndi sig ekki knúinn til
að geysast fram á ritvöllinn og þá oft í
hinum mesta pólitíska ham.
Skítkast Ólafs í garð Framsóknar-
manna í grein er hann ritar í Þjóðviljann
í gær er að vísu tæpast svara verð, en
hann hlýtur að fá svör í samræmi við
málflutning sinn.
Ólafur byrjar grein sína á því að vitna
til ummæla sem hann segir „að höfð séu
eftir“ Hannesi Pálssyni sem lengi átti
sæti í Húsnæðismálastjórn. Það er e.t.v.
táknrænt um nákvæmnina að hann segir
Hannes vera Jónsson. Sennilega hefði
Ólafi verið hollara að hugsa nánar um
innihald greinarinnar áður en hann fór
að skrifa hana. Þá hefði honum
hugkvæmst að besti kosturinn væri að
láta hana detta ofan í ruslakörfuna.
Það sem mest fer fyrir brjóstið á Ólafi
er málefnaleg grein Guðmundar G.
Þórarinssonar alþingismanns sem hann
skrifaði nýlega í Tímann um vandamál
húsbyggjenda. Ólafur segir að G.G.Þ.
birti þær tillögur og hugmyndir sem séu
til umræðu í starfshópi sem nú vinnur
að tillögugerð í húsnæðismálum á
vegum Félagsmálaráðuneytisins og séu
hinar athyglisverðustu.
Sannleikurinn er sá að G.G.Þ. ræðir
eingöngu um hugmyndir sem fram hafa
komið í húsnæðisnefnd sem lengi hefur
starfað á vegum Framsóknarflokksins.
Það er ekki nema gott um það að segja
að Ólafur telur þær hinar athyglisverð-
ustu. Ekki er óeðlilegt að þessar
hugmyndir hafi verið kynntar þeim
starfshópi sem Ólafur minnist á, enda
ekkert leyniplagg. En ég get fullvissað
Ólaf um það að hann má lengi bíða eftir
því að Framsóknarmenn biðji hann
afsökunar á, að þeir ræði um sínar eigin
tillögur á opinberum vettvangi. I grein
G.G. Þ. er ekki minnst einu orði á
hugmyndir Ólafs Jónssonar. Ekki trúi ég
að Ólafur sakni þess. Ég held að hann
hefði átt að spara sér pólitísk fúkyrði í
þetta sinn.
I grein G.G.Þ. kemurfram að minnka
þurfi það mikla bil sem nú er á milli lána
sem veitt eru til verkamannabústaða og
almennu lánanna. Þannig að lán til
þeirra einstaklinga sem eru að byggja
eða kaupa sína fyrstu íbúð á hinum