Tíminn - 06.02.1983, Qupperneq 24

SUNNUDAGUR 6. FEBRÚAR 1983
FINNUR TORFI OG EDÐA
ÞÓRARIN SDÓTTIR SÓTT HEIM:
■ „Ég ætla að verða dansari", segir
Fróði, sjö ára gamall sonur Eddu og
Finns, og tekur glæsilegt balletthopp
fyrir undirritaða um leið og hún stígur
inn fyrir dymar á heimili fjölskyldunnar.
Því miður skortir mig þekkingu í
ballettfræðum og get því ekki frætt
lesendur um heiti hoppsins en það lýsir
sér á þann veg að dansarinn hoppar allt
að því hæð sína og sveiflar fótleggjunum
út í loftið, sínum til hvorrar hliðar. Fróði
féll alveg fyrir dansmenntinni þegar
hann fékk að fylgjast með æfingum á
leikritinu um Línu langsokk, sem móðir
hans leikur í. Hún leikur frú Prússólín,
sem er forvígismaður í barnaverndar-
nefndinni í bænum, þar sem Lína á
heima.
„Pað er svakalega gaman að leika í
Línu“, segir Edda ánægjulega, „en ég
hef nokkrum sinnum áður leikið í
barnaleikritum, meðal annars lék ég
Öskubusku í Þjóðleikhúsinu hér um
árið. Astrid Lindgren, höfundur bókanna
um Línu, gerði sjálf þessa leikritsgerð
sem er mjög skemmtileg og hlutverkið
sem ég fékk að glíma við í þessari
sýningu er líka spennandi. Ég leik þarna
nókkuð fullorðna piparjómfrú, og verð
því að leika dálítið upp fyrir mig. Þessi
kerling er í barnavemdarnefnd bæjarins
og hún er alltaf að reyna að bjarga Línu
úr sollinum, en verður ekki mikið
ágengt.
Þetta er á vissan hátt nýtt fyrir mig,
ég hef t.d. aldrei leikið upp fyrir mig
áður. En þessi kona er óvenjulegur
persónuleiki þannig að þetta er reglulegt
„karakterhlutverk“. Það sem mér finnst
gaman við þetta er að ég skuli ekki lenda
í einhverri ákveðinni rullu-skúffu, held-
ur fá að glíma við allt mögulegt."
Edda er dóttir Sigríðar Theódórsdótt-
ur jarðfræðings, sem er Reykvíkingur,
og Þórarins Guðnasonar læknis, en hann
er ættaður úr Landeyjum. Edda fæddist
á Siglufirði en hafði þar skamma viðdvöl
og ólst upp í Reykjavík.
„Ég byrjaði svo í menntaskólanum í
Reykjavík", segir Edda, „en sprakk á
limminu í fjórða bekk. Þá fór ég að læra
músík á meðan ég hugsaði mitt mál. Ég
lærði á píanó sem krakki en var í
undirbúningsdeild undir tónmennta-
kennaradeildina í Tónlistarskólanum
þennan vetur. Ég var þó ekki endilega
„Ómetanlegt að hafa fengið
að syngja kvæði Jónas-
ar...“
Það voru stundum hafðar umræður á
eftir sýningunum, ef áhorfendur óskuðu
eða aðrar ástæður voru til, og ég man
að í eitt skiptið lýsti Bríet því yfir að
hún ætlaði aldrei að leikstýra aftur. En
eins og flestum er kunnugt er hún nú
orðin ein af atkvæðamestu leikstjórum
okkar og þegar ég minnti hana einhvern
tíma á þetta hló hún bara.
Þessi sýning var eitt af síðustu verkefn-
um Grímu, sem var frjáls leikhópur.
Leikararnir komu úr báðum leikhúsun-
um, Iðnó og Þjóðleikhúsinu, og tóku
þátt í þessu starfi af einskærum áhuga á
því að reyna nýja hluti. Þetta var þannig
hálfgert tilraunaleikhús.
Þennan sama vetur lék ég einnig mitt
fyrsta hlutverk hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur, Sjöfn í leikriti Jökuls Jakobssonar
Sumarið ’37 undir leikstjórn Helga
Skúlasonar.
Síðan má kannski segja að árið 1970
hafi byrjað nýr kafli hjá mér, en þá var
frumsýnt í Iðnó leikritið Þið munið hann
Jörund, eftir Jónas Árnason. Ég var
eiginlega fengin í þá sýningu sent
kráarsöngkona ásamt þessum tveimur
piltum sem ég þekkti ekkert þá. Þannig
byrjaði okkar samvinna í leikhúsinu og
okkur líkaði svo vel samstarfið að við
héldum hópinn í nokkuð mörg ár á eftir.
Framan af átti Jónas Árnason eiginlega
veg og vanda af þessu, hann fann t.d.
upp nafnið - Þrjú á palli - og við sungum
„ ...í augnablikinu er nauð-
synlegt að konur eigi sinn
eigin flokk...“
„í augnablikinu er ég mjög spennt
fyrir Kvennaframboðskonum. Mér líst
líka mjög vel á að þær bjóði fram til
Alþingis, þó ég geti ekki gefið neinar
yfirlýsingar um að ég mundi kjósa þær
fyrr en í ljós kemur hvaða konur yrðu á
listanum, ef af yrði. En í augnablikinu
er nauðsynlegt að konur eigi sinn eigin
flokk þó það breytist vonandi með tíð
og tíma.“
„Síðan getum við stofnað flokk fyrir
sköllótta og annan fyrir rauðhærða og
svo framvegis í það óendanlega“, er
innlegg Finns í umræðuna.
„Mér finnst engin ástæða til að hanga
blýfastur í einhverjum flokki og enginn
vingulsháttur að skipta. Það er bæði gott
og sjálfsagt að skipta um skoðun ef
ástæða er til“, segir Edda, hörð á sinni
meiningu.
Pólitísk afskipti í
menntaskóla og háskóla
Við beinum nú athyglinni að Finni,
sem kvaddi sér hljóðs á svo eftirminni-
legan hátt.
„Ég fæddist í Reykjavík og ólst þar
upp að mestu leyti en einnig í Hafnar-
firði. Foreldrar mínir eru Gróa Margrét
Finnsdóttir frá Önundarfirði, en hún
starfar á heilsugæslustöð Hafnarfjarðar,
og Stefán Gunnlaugsson sem er Hafn-
firðingur, en ættaður af Norðurlandi.
heilan helling af kvæðum eftir Jónas.
Það er mér alveg ómetanlegt að hafa
fengið að syngja þessi kvæði hans.“
- Hafðirðu sungið eitthvað áður?
„Já, ég hafðisungið lítillega áður. Það
byrjaði þannig að Alþýðubandalagið
vantaði skammtikrafta til að troða upp
á skemmtun hjá sér og við Kjartan
Ragnarsson vorum fengin til að koma
fram. Kjartan spilaði þá á gítar og ég
söng. Seinna söng ég svó lítilsháttar með
Didda fiðlu."
- Þú hefur líka kennt söng?
„Það tekur því nú varla að nefna það.
Ég kenndi söng í leiklistarskólanum part
úr vetri, það eru þrjú ár síðan. Mér
líkaði kennslan mjög vel, en næsta vetur
á eftir var ég ráðin á fastan samning við
Þjóðleikhúsið. En það væri vissulega
gaman að fást við kennslu aftur ef tími
gæfist til.“
- Þú sagðist hafa byrjað að syngja
hjá Alþýðubandalaginu - ertu þá
allaballi?
„Ég er komin úr Alþýðubandalags-
fjölskyldu en hef eiginlega ekkert skipt
mér af pólitík. Að vísu var ég í framboði
fyrir Alþýðubandalagið í borgarstjórn
einhvem tíma fyrir löngu síðan.
Að þessu sinni sækir Helgar-Thninn heim hjónin Finn
Torfa Stefánsson fyrrverandi alþingismann og nú
starfsmann Félags íslenskra hljómlistarmanna og Eddu
Þórarinsdóttur leikkonu. Þau búa í skemmtilegu húsi við
Bókhlöðustíg, í hjarta Reykjavíkur.
ákveðin í því að leggja tónlistina fyrir
mig og næsta haust ákvað ég svo að fara
í Leiklistarskóla Leikfélags Reykjavík-
ur. Náminu þar lauk ég síðan árið 1967.
Fyrsta hlutverkið mitt eftir að ég lauk
skólanum lék ég hjá leikfélaginu Grímu
undir stjórn Bríetar Héðinsdóttur. Þetta
var mjög skemmtilegt leikrit sem heitir
Jakob eða uppeldið og er eftir Ionesco.
Við Sigurður Karlsson lékum par í
þessari sýningu bæði nýskriðin út úr
skólanum. Þetta var mjög skemmtileg
vinna og mig minnir að þetta hafi verið
fyrsta leikritið sem Bríet stjórnaði, þó
er ég ekki alveg viss.
■ í hlutverki Sallý-
ar Bowles í Kabarett.
MUSIKIN ER SAM-
11 7171111 Vfi 1 TVTHTTT
DÆKlLfib Llf ÍNU
SJÁLFU...”