Tíminn - 28.04.1983, Blaðsíða 9

FIMMTUDAGUR 2S. APRÍL 1983
9
á vettvangi dagsins
Jens í Kaldalóni:
Kjördæmabreytingin
■ Við hljótum að vera íslendingar nú í
dag, stoltir yfir því, eða hvað, hve
eindæma stóran hóp við eigum af alskyns
vitleysingum, og af ekki stærri þjóð að
vera, hlýtur það heimsmeti að nálgast.
Það er sem sé algert aukaatriði í
þjóðlífi okkar, af 60 manna þingliði og
þar að auki 10 manna aðstoðarráðherr-
um, hvernig fram veltist að haida efna-
hags og velferðarmálum okkar í því
formi, að ekki hvolfi algerlega í gegndar-
lausu ráðleysi, og þótt vísitalan hækki
um 15% á' þriggja mánaða fresti er svo
smátt í sniðum öllum að ekki tekur á að
minnast, en svo flennist öll menningar
og vitsmunagerðin út, ekki ósvipað og
spælt cgg á pönnu, með hrárri rauðri
kúlu í miðjúnni, en útflenta hvítuna
brennda í allri umgerðinni í kring.
Sem sagt, búið að liggja við það í allan
vetur, að koma saman einhverju líkinga
gumsi, sem kjördæmabreyting þeir
nefna, eða jöfnun á vægi atkvæða, sem
svo í miðjunni er kolhrátt sem eggjá-
rauðan í spælda egginu en umgerðin
útflent og brennd.
Já, og mikil kraftaverka afrek þykja
svo okkar mikilsvirtu stjórnvitringum í
verkum sínum falið, ef þetta kæmist nú
svona glæsilega framreitt á borð kjós-
andans á hátindi hörðustu vetrarmánaða
ársins, þorranum og góunni.
Einn er þó sá neisti, sem skinið hefur
í gegn um allan jafnréttisskjálftann, sem
sé að hálfgerð ógn hefur þessum ágætu
jafnréttis postulum staðið af því, að
fjölga þingmönnum á okkar annálaða
vitleysingahæli, að með því einu mætti
svo standa eitt atkvæði í borgríkinu
stóra á móti einu, í fámennustu kjör-
dæmum landsins. Gæti jafnvel sú stór-
bygging sem til þyrfti alla þá hjörð að
hýsa af þingmannahöfðum, svo mörg ár
tekið, að oflítil orðið gæti, þá að lokið
yrði, þá næsta gusa þingmannsefna þar
að dyrum berði, og gæti þá jafnvel orðið
að hafa þinghaldið í vaktaskiftum, ef
byggingarhraðanum seinkaði eða eitt-
hvað svo kynni að bregðast, að allir ekki
á sína jötu komast kynnu.
Ekki var þó fjármálaráðherranum
okkar klígjugjarnara en svo, að umtals-
vert talist gæti að bæta þarna við 10-12
til sáluhjálpar þeim 60 sem fyrir væru,
enda þótt nógu dýrt þætti honum biess-
uðum að nær 300 miljónum gamalla
króna kostaði að innheimta útvarps og
sjónvarpsgjöldin fyrir um tveimur árum,
og held ég flestir hafi verið honum alveg
sammála um það. Þessi múgsefjun um
jöfnun á vægi atkvæða virkar ekki ósvip-
að og því sem gerðist um friðun
hvalsins, þ.e. hræðslu við kjósendurnar,
að enginn þar um þorir í móti að mæla,
eða myndi það kannski efla sálarfrið
höfuðborgarbúa, að sjá þar um stræti
spranga 40-50 misjafnlega gerða hvít-
flibbamenn, sem stoltum huga mætti svo
á benda sem þingmennina sína, og þá
ekki síður af öllum þeim afreksverkum
sem hinn glæsti hópur vinna myndi til
vegsauka og betra lífs, þeim sem útund-
an hafa orðið allri jafnvægistauginni í
atkvæðatölunni.
En auðvitað þýðir hér ekki um að
skrifa af nokkru því viti sem skyniborn-
um manni sæmandi væri, og því síður
rökfæra slíkt mál sem þetta á þeim
grunni, sem á nokkurn skynsamlegan
hátt mætti leiða til réttrar lausnar. Held-
ur verður hér um að tala og skrifa um
þetta mál, eins og mörg önnur á landi
hér nú orðið eins og fífl. Því það virðist
svo flest úr böndum gengið utan þings
sem ekki síður innan, að bæði ég og fleiri
sjáum ekki hvaða boðskap alþingismenn
okkar ætla nú um hávetur að flytja
kjósendum sínum. Við þekkjum að vísu
flestir hinar hefðbundnu kosningaræður,
slagorð og skammir hver um annan, en
slíkt málfar hefur svo að sáralitlu dugað
okkur landsins börnum til viðurværis hfs
okkar, ef ekki á annan máta hefðum við
reynt að afla okkur soðningarinnar.
Hitt vita svo allir heilskyggnir menn,
að það er hægara að ná saman 1000
manna fundi í mörg þúsund manna
byggð, en 100 manns útum dreifðar
byggðir landsins, og þingtalan ein útaf
fyrir sig, hefur ekkert raungildi í tugum
manna talið í borg sem Reykjavík, - og
þótt Jónasarnir í D.V. geti alla sína daga
strítt við það að naga og svívirða alla
mannlega gerð og viðleitni, þess fólks
sem aðsetur sér valið hafa útum víðar
byggðir þessa litla lands, af einum hinum
lægstu hvötum til smánar og fyrirlitning-
ar, þá brenna þau ómagaorð ekki sárast
á bökum okkar utanborgarbúa, heldur
miklu frekar hitt, hversu velsæmi öllu og
stjórnarfari okkar er forsmánarlega út-
kastað á vitsmunasnauða galeiðuna æ
ofaní æ, og sú einræðiskennda ófreskja
öllum röftum ríður, að svona skal þetta
og hitt vera og gerast, en enganveginn
öðruvísi, en sem svo hinn tætir og
sundur rífur og segir fjandanum ekki
bjóðandi hvað þá heldur nokkrum
mennskum manni, svo úr verður hin
eilífa kjaftaþvæla.rifrildi ogskammir, en
svo ekkert af vitsmunaverkum verður til
okkar hamingjulegu lífsins þarfa.
Hvernig haldið þið nú góðir landsmenn
byggðu fjallahéruð þessa lands, þar sem
hvert eitt þorp svo innilokast mánuðum
saman, að ekki þar opnist vegur ntilli
staða og í fjórum hreppum hér í Inn-
Djúpi verði mánuðina út og inn að flytja
nauðþurftir fólks á smáplastkænum áð
landi þeirra. og bændur uppí heilan og
hálfan sólarhring að tosa við þaö áð
koma afurðum sínum, mjólkinni að
sjávarhöfn. Ég held n.l. að Karvel
Pálmason viti bara nokkuð betur hvað
hann er að segja, þegar talar hann urn,
að fleira þurfi þá og mætti taka til
endurskoðunar um aðra aðstöðu á landi
hér. Mætti þar svo endalaust upp tína.
sem ekki er hér rúm fyrir.
En halda nú þessir aumingja mcnn að
ekkert væri þeim nærtækara. og eða
vitsmunalegra sér fyrir hendur að taka,
en sem í cinskonar nautaati að egna
saman sem stríðandi fylkingum lands-
byggðafólksins og höfuöborgarbúa. Við
eigum í umsögn þeirra að vera einn sá
andskotans ómagalýður á framfæri borg-
arbúanna og þar fram eflir götunum,
alla götu frá Hellishciði að austan hring-
inn í kringum landið, suður í Mclasveit
að vestan. Lifum á styrkjum þeirra og
framlögum á öllum sviðum, og geta
aukin heldur haft af því lifibrauð og
lífshamingju, að niðurníða og svcrta það
sívinnandi dugnaðarfólk, hvar í stétt sem
stendur, við að vinna landi sínu og lýð,
úr hverju því hráefni til lands og sjávar,
sem guð og náttúran leggur að fótum
þess, úr að vinna dýrmætustu gjaldeyris
og útflutningstekjur.
Eða myndi Jónasi rithöfundi þykja
miklu betri lífsstaða sérogsínu borgríki,
- þegar hann með sinni smánarlegu
að færi sá róður á fiskibáti okkar ágætu
sjömanna, með slíkri hanteringu mann
skapsins á farkostinum? Reykvíkingar
borga sinar hafnarfrantkvæmdir sjálfir,
einir landsmanna, en Vestmannaeyja-
höfn borgar ríkið og hafnarmálasjóður,
segir Jónas rithöfundur hangandi á
öðrum klakki Dagblaðs-Brúnkunnar, og
þykist nú í fullu tré staðið geta með
nafna sínum á hinum klakknum til
liðsinnis rógskrifum hans um lands-
byggðafólkið, en hvað skyldi innihald
þeirrar höfuðkúpu vera margra ösku-
hauga virði, sem ekki samanstendur af
fleiri greinda genum en svo, að enga
grein geti fyrir sér gert um það, að um
þessa hina glæstu höfuðhöfn þessa lands
fer mest allur flutningur til landsins og
frá. Umskipað þar tugum skipsfarma á
hverju einasta ári útum allar okkar
landsins byggðir, og skapandi atvinnu
veitir þar hundruðum manna, svo tug og
hundruð miljóna tekjum nemur árlega.
Enda sem aldrei til hefur verið ætlast af
nokkrum einasta óvitlausum manni, að
Reykvíkingar stæðu einir landsmanna
undir byggingar og rekstrarkostnaði
hafnarinnar þar. En líklega hefur engin
á landi hér, jafn gífurlegar tekjur, bæði
í beinu, en þá sérstaklega í óbeinu
formi, af Vestmannaeyjahöfn en einmitt
Reykvikingar. En þó líklega hafa íslend-
ingar á engu eins tapað ógrynni jafn
fjallhárra fjárhæða, eins og því að hafa
ekki líka löngu byggt glæsilegt hafnar-
mannvirki við Dyrhólaey.
F.n sú öfgafulla trúarstefna þessara
skrifbera, að hver einasti kjóskndi í
80-100 þús. manna borgríki skuli hver og
einn jafnt atkvæði hafa á hvern þing-
mann sem hin fámennustu og dreif-
skíttroðslu talar um undanrennu-verk-
smiðjur bændanna, í flugvallarstærð, ef
þurfa þyrfti að sækja mjólkina rjómann
og skyrið austuryfir Hellisheiði, en upp
sé byggt þar sem markaðurinn er við svo
að segja næsta götuhorn. En raunar, sá
maður, sem telur dilkakjötið ekki þurfa
að kosta mikið, þar ærnar gangi með
lömbum sínum að kostnaðarlausu allt
sumarið, og gerir sér enga grein fyrir
því, að hreindýr t.d. til að taka, koma
aldrei í hús, en þó kostar hreindýrakjöt
litlu minna en lambakjötið. Ekki þarf að
ala rjúpuna á innistöðu alla vetur og
frammí júní, og heyrist manni að hún sé
ekki gefin fyrir jólin, og svo mætti lengi
telja, eða hvað um fiskinn, þarf hann
ekki að kosta nokkuð þótt rithöfundur-
inn þurfi ekki að gefa honum á málum.
Nei, mínir ágætu Jónasar, hér eru þær
ómanneskjulegustu illsakir troðnar, sem
enganvegin samrýmast geðfelldum
mannshuga, vitandi vits, að þessi litla
þjóð okkar er ein þjóð og á að vera ein
þjóð, vinnandi hörðum höndum til lífs
og hamingju sér og sínum til heilla og
blessunar, sameiginlegs lífskeðja sem
enginn hlekkur má í bresta, svo ekki ver
fari. Ég öfunda borgarbúann af engu, og
veit að hann á við sín mörgu vandamál
að stríða, rétt eins og við útá landsbyggð-
inni, þótt stundum í öðru formi sé. En
það verður engum til sáluhjálpar né
vegsauka að troða illsakir af innilokunar
kenndum aulaskap, við þá sem þetta
land byggja utan þess Stór-Reykjavíkur-
svæðis, sem svo listilega er nafn gefið, og
væri manneskjulegra að beita áhrifum
sínum til samstilltra átaka um félagslega
samhygð þess fólks alls, sem landið
byggir. Hvar sem það í sveit er sett.
frímerkjasafnarinn
Ný frímerkjaverslun
■ Það hefir verið venja hér í þáttunum
að geta þess þegar nýjar verslanir hafa
tekið til starfa við sölu á frímerkjum og
líkum söfnunaratriðum. Mér var bcnt á
ekki alls fyrir löngu að ein slík væri
starfandi á Laugavegi 8 hér í borg. Er
þetta mynt og frímerkjaverslunin og
sími hennar 26513.
Blaðið skaust í heimsókn til Antons,
er rekur þessa frímerkjaverslun og fékk
rétt að taka mynd af honum fyrir utan
verslunina. Hann sýndi okkur nokkuð
það sem hann verslaði með. Var þarna
margt af góðum eldri frímerkjum og
ýmsa mynt hafði hann einnig að sýna
okkur. Auk þessa annast hann miðlun í
sölu listaverka, en það er viðbót við þá
þjónustu er hinar frímerkjaverslanirnar
veita.
Verslunin er ákaflega vel staðsett
Anton fyrir utan búðina
(Tímamynd Róbert)
Hvad er ad ske?
þarna á Laugaveginum, en húsnæðið er
hinsvegar nokkuð lítið eða þröngt ef
mikið er að gera.
Við óskum Antoni til hamingju með
framtakið og velgengni í rekstri þessarar
verslunar sinnar.
Nýjar útgáfur
Blómamerkin, sem út komu þann 10.
febrúar voru einstaklega falleg og vönd-
uð að gerð. Myndflöturinn t.d. betur
nýttur en oft hefir verið í þessum
útgáfum og teikningin öll felld betur aö
því að verða frímerki en oft áður.
Þá er næsta útgáfa frímerkja þann 24.
mars og koma þá út Norðurlandafrí-
merki undir þemaheitinu „Ferðist um
Norðurlönd". Samtalsverða Klfrímerki
gefin út af-þessu tilefni. Myndcfni ís-
lensku frímerkjanna veröur annarsveg-
ar, Urriðafossar í Melbugsá og hinsvegar
Súlur milli Stöðvarfjarðar og Breiðdals-
víkur. Verðgildi þeirra eru 450 aurar og
500 aurar. Sænska frímerkjasalan, PFA,
mun annast sölu allra Norðurlanda-
frímerkjanna 1983 í tvéim mismunandi
pökkum. Pakki vcrður fimm fyrsta dags
umslög, send í einu umslagi og pönt-
unarnúmer hans verður NORD-B.
Pakki A verður hinsvegar hin 10
frímerki óstimpluð, þ.e.a.s. tvö frá
hverju landi. Pöntunarnúmer hans verð-
ur NORD-A.
Verð pakkanna verður svo NORD-A
skr. 24,20 og NORD-B skr. 26,75.
Pantanlr verður svo að senda fyrir 5.
mars 1983, svo að hægt verði að afgreiða
þær fyrir útgáfudag, en síðasti söludagur
er 24. mars 1983.
Blómamerkin.
Norrænu merkin 1983.
Frímerkjaskifti
Þá er eins og oft, að blaðinu berast
beiðnir um að útvega skiptivin frá ýmsum
löndum. M.a hefir Rússi einn beðið um
að sér yrði útvegað skiftisamband. Hann
vill skifta á frtmerkjum og hefir safnað
frá 1978. Myndefni frímerkja þcirra er
hann safnarer: Málverk, geimrannsókn-
ir, dýr og plöntur. f skiptum vill hann
senda nýrri rússnesk frímerki, notuðeða
ónotuð, fyrsta dags bréf eða maximkort.
Hann heitir; S.A. Malov, 455043 Magn-
itogorsk, Karl Marx Avenue 147, apart-
ment 82, U.S.S.R. Að vísu fylgir sá
böggull skammrifi að hann skrifar aðeins
á rússnesku, en kannske eru orðnir svo
margir nú þegar, sem hana kunna hér á
lan.di að samband megi takast. Svo hefi
ég grun um, að rússneska sendiráðið
mundi verða hjálplegt, ef á þyrfti að
halda.
Þá er ennfremur einn frá Tékkó-
slóvakíu. Emil Hanzelka, 74257 Novi
Jicín 6, Libhost c. 294, Moravia, Czec-
hoslovakia. Hann er 50 ára og skrifar
tékknesku, ensku, þýsku og frönsku.
Hann safnar heilum ónotuðum samstæð-
t frá öllum heiminum, sérstaklega
Ástralíu, Japan, Kanada, U.S.A. og
lofar að svara öllum bréfum.
Nýlega er lokið uppboði Félags frí-
merkjasafnara, þar sem mest allt efni
uppboðsins var slegið, aðeins lítil prós-
enta seldist ekki. Það sem mest hefir
verið fundið að þessum upboðum, er að
ekki skuli haft lágmarksboð og því viti
fólk varla hvað það eigi að bjóða. Sagði
einn gestur á uppboðinu við mig. „Þetta
er gert fyrir kaupmenn og sérfræðinga,
þeir vita hvað þeim er óhætt, en við sem I
ekki erum sérfræðingar, vitum ekkert
hvað okkur er óhætt." Þcssi ummæli [
held ég að félaginu væri hollt að íhuga.
Næsta uppboð hérlendis er svo upp-1
boð Hlckks h/f í ráðstefnusal Hótel I
Loftleiða þann 10. apríl nk. Þar verðurl
m.a. selt Balbobréf og er lágmarksboð í [
það 35,000,00. Er þetta ábyrgðarbréf nr.
212. Er auk þessa margt gott á uppboð-1
inu, bæði notuð og ónotuð merki ogl
bréf. Þá eru einnig á uppboðinu myntir I
seðlar og minnis- og brauðpeningar, auk [
hiutabréfs í íslandsbanka frá 1919. Er|
þetta 9. uppboð Hlekks h/f.
Hér hefir undanfarið verið í heimsókn [
Jörgen Junior, frímerkjakaupmað-1
ur.Hann á nú uppboðsfyrirtæki í Sviss, [
én var áður frímerkjakaupmaður í
Kaupmannahöfn og um tíma á þingi|
fyrir flokk Glistrups í Danmörku. Hefir |
hann verið að huga að efni fyrir uppboð |
sín og jafnvel einkasölu. Sýnir þettaj
kannske betur en margt annað, að það|
vantar gott íslenskt efni á stærri uppboð- [
in erlendis.
Sigurður H.
Þorstcinsson.
skrifar