Tíminn - 09.11.1962, Síða 15

íþróttir
Framhald af 5. síðu
fyrir þróun knattspyrnunnar
vegna:
1. Efnilegir leikmenn í 2. ald- j
ursflokki, sem taka að leika með
meistaraflokki, eru langtum fremri
jafnöldrum sínum og oftast eru
þeir ekki mikils megandi í 2.
flokki, nema um sé að ræða all-
ve'rulegán hóp, svo sem var hjá
Klf 1958 og 1959 og hjá Fram í
sumar. Nauðsynlegt er að leik-
maðurinn þurfi að beita sér til
hins ýtrasta til þess að um fram-
farir sé að ræða, en það hefur
truflandi áhrif að leika annan
daginn í flokk, sem er langtum
neðar en getan segir til um.
2. Ungir leikmenn, sem eru
að taka út þroska sinn, geta verið
ofkeyrðir með því að taka þátt í
2. flokki, meistaraflokki og jafn-
vel úrvalsliðum og landsliðum
jafnt hér heima sem í utanferðum
á sama sumri. Þetta geta orðið
50—60 leikir yfir 5 mánuði, og
þar af mjög þétt í 3 mánuði, júní
—ágúst. Fyrir utan líkamlega of-
reynslu er hætt við að til komi
leikleiði. Við höfum dæmin fyrir
okkur, Þórólfur Beck var ofkeyrð-
ur sumarið 1958, þá í 2. flokki,
öllum leikjum meistaraflokks KR,
ílestum úrvalsliðum og í utanför
með fram. í ágúst varð hann að
taka sér hvíld. Er þetta ekki einn-
ig orsökin fyrir ,.formkúrfu“ I
Fram í sumar? Liðinu gekk mjög
vel framan af cn dalaði er á leið.1
Stór hluti'af liðinu eru leikmenn
úr 2. flokki.
3. Þá er hliðin, sem snýr að
niðurröðun leikja og móta. Þegar
verið er að streitast við að vinna
sem flesta leiki og flest mót með
sem fæstum leikmönnum, verður
tilhneiging hjá félögunum — öll-
um — að niðurröðun sé hagað
svo, að leikir hjá flokkum rekist
ekki á ef svo stæði á, að sami
leikmaður léki með báðum liðum.
Það er t.d. ófært ástand, að leikj-
um meistaraflokks sé hagað eftir
utanför 2. flokks eða öfugt. Hver
flokkur á að vera sjálfstæður hvað
keppni snertir og þá verður hann
einnig sjálfstæður hvað æfingum
viðvikur og fleiri fá tækifæri til
að vera með.
Það er ekki forsvaranlegt.
Karl Guðmundsson: — Ef fyr-
irkomulag þetta leiðir af sér tvo
kappleiki á viku, eins og mér er
tjáð að það geri í þessu tilfelli,
þá er þag að mínum dómi alveg
forkastanlegt. Reynsla, bæði hér
og annars staðar hefur sýnt, að
hinir ungu óhörðnuðu leikmenn
þola ekki slíkt álag og heltast úr
lestinni, fyrr eða síðar vegna krón
iskrar þreytu og leikleiða.
Þag er að sjálfsögðu ákaflega
mismunandi hvað menn þola í
þessum efnum og reglur, sem
gilda fyrir alla er ekki hægt að
setja. Hins vegar er það alkunna
að kappleikirnir eru geysilega
krefjandi bæði ANDLEGA og lík-
amlega og hafa langtum víðtækari
áhrif á leikmenn, en erfiðar æf-
ingar, sem ekki eru framkvæmd-
ar undir oki keppninnar eða við
cggjun áhorfenda.
Vel þjálfaðir og fullþroskaðir
knattspyrnumenn þurfa að mæta
til þessara leikja, vel hvíldir og
fyrirkallaðir til þess að koma lið-
inu að fullum notum. Og eftir
leikina þurfa þeir 1—3 daga til
þess ag jafna sig fullkomlega. Get
um við þá búizt við að 17—18 ára
drengir hafi nokkurn líkamlegan
eða andlegan ávinning af því að
leika tvo erfiða kappleiki í viku,
að ekki sé nú talag um hvern dag-
inn eftir annan? Eg álít það ekki
forsvaranlegt.
— Alf.
80 á Hraunið
Framhald af L6. síðu
starfsári dvöldust þar 80 manns
um lengri eða skemmri tíma.
Þau Guðmundur Ingvi Sigurðs-
son, Sigríður J. Magnússon, Ingi-
mar Jóhannesson og Þóra Einars-
dóttir sáu um útgáfu ritsins. Fram1
kvæmdastjóri samtakanna er Skúli
Þórðarson.
Fré Alfjkgi
Gerið þvottadaginn
að hvíidardegi
Veljiö
&
sis VÉLADEILD
hagsbóta. — Einnig sá iandshluti,
sem fjölmennastur er eða verður,
mun njóta hér góðs af í ríkum
mæli, ef takast mætti að stöðva,
eða minnka fólksstrauminn þang-
að, því að hig mikla aðstreymi
íólks, sem þar hefur átt sér sta<5
áratugum saman, hefur skapað
þessum landshluta ýmiss konar
erfiðleika og ekki verið honum
hentugt, enda á sumum sviðum
haft í för með sér mikil fjárútlát
fyrir borgarana. — í öðrum lands-
hlutum mundi jafnvægissjóður
með beinum fjárframlögum og þá
einkum útlánum styðja þá upp-
byggingarstarfsemi, sem að und-
angenginni athugun telst til þess
fallin á hverjum tíma að draga úr
fólksstraumnum þaðan eða stöðva
hann. Hér er ekki um það að ræða,
að draga úr fólkstsraumnum það-
an eða stöðva hann. Hér er ekki
um það að ræða, að hvergi megi
leggja niður byggð ból eða flytja
á hagkvæmari stað. Uppbygging-
una ber að miða vig það að hag-
nýta sem bezt gæði náttúrunnar
til lands og sjávar, þar sem þau
eru til staðar. Björgulega staði
ætti ekki að yfirgefa, heldur
stefna að því þar að gera mönn-
um kleift að koma atvinnurekstri
sinum og aðstöðu í samræmi við
það, sem hæfilegt má teljast og
óhjákvæmilegt á hverjum tíma.
En jafnframt ber að hafa það í
huga, að ráðið til þess að hindra
beina eða hlutfallslega fólksfækk
un í einhverjum landshluta gétur
verið meðal nnars í því fólgig að
koma þar upp þéttbýlishverfum
eða efla kaupstaði og kauptún,
sem fyrir eru, og ber þá jafnvæg-
isstofnuninni að sjálfsögðu að
greiða fyrir uppbyggingu og vexti
slíkra staða, jafnhliða annarri
uppbyggingu þar um slóðir. Aukn
ing fólksfjölda á slíkum þéttbýlis-
stöðum, þótt hún í bili dragi til
sín eitthvað af fólki úr umhverfi
sínu, getur verið brýnt hagsmuna
mál hlutaðeigandi landshluta, ef
hún ræður úrslitum um það, að
hann sem heild haldi sínum hlut.
í bæjum og þorpum skapast líka
markaður og ýmsir aðrir slíkir
möguleikar fyrir nálægar sveitir.
Af þessu leiðir, að jafnvægismálið
verður ekki leyst, svo ag vel sé,
nema á það sé litið frá heildarsjón
armiði hinn stóru landshluta, en
þá jafnframt haft í hug, að björgu
legar byggðir, þótt nú séu af ein-
hverjum ástæðum fámennar og
eigi í vök að verjast, dragist ekki
aftur úr í sókn þjóðarinnar til
bættra atvinnuhátta og betri lífs
kjara. Jafnvægisstarfsemin á ekki
að vera fólgin í „atvinnuleysis-
ráðstöfunum" eða örvun þjóðhags
lega óhagkvæmrar framleiðslu
með stuðningi við hana, heldur í
því, að gera börnum landsins kleift
— með aðstoð fjármagns og tækni
— að grundvalla búsetu sína, lifsaf
komu og menningu á náttúrugæð
um til lands og sjávar, hvar á land
inu sem þau eru, — að koma með
skynsamlegum ráðum í veg fyrir,
að landsbyggðin eyðist eða drag-
izt svo aftur úr, að framtíðarvon-
ir hennar verði að engu gerðar.
Koma þarf í veg fyrir þann mis-
skilning, sem stundum ber á, að
hin fámennari byggðarlög og at-
vinnnurekstur þeirra sé yfirleitt
byrði á þjóðarbúskapnum Athug-
anir hafa leitt í Ijós, að í sumum
fámennum sjávarplássum t.d. skil
ai hver íbúi að meðaltali svo mik-
iili gjaldeyrisvöruframleiðslu í
þjóðarbúið, að athygli vekur við
samanburð. Víða í sveitum er fram
leiðslan líka án efa mjög mikil,
ei reiknað er á þennan hátt. En
þar sem fjármagn skortir og tækni
er af skornum skammti, verður
þetta á annan veg. Þess ber einn-
ig ag geta, að engin stétt í þjóð-
félaginu mun leggja hlutfallslega
eins mikið fram af eigin tekjum
og með vinnu sinni til uppbygg-
ingar i landinu og bændastétti'n.
Óhætt mun að gera ráð fyrir, að
hagnýt þjóðarframleiðsla minnki
ekki, heldur vaxi við aukig jafn-
vægi í byggð landsins. "
Lögfök
Framhald af 1 síðu.
Gerir Skattstofan skrá yfir
þá, sem eru undir þessum
tekjum, en þeir hinir sömu
verffia að sækja um u.ndan-
þágu til Reykjavíkurborg-
ar, sem síðan ber umsókn-
irnar saman við skrá Skatt
stofunnar. Ef til vill er þó
ekki rétt að tala um undan-
þágu í þessu tilfeHi, þi
sem fremur er u.m eins kon
ar greiðslufrest að ræðta,
þannig, að Reykjavíkurborg
greiðir almannatryggingum
gjaldið fyrir viðkomandi
persónu, en innheimtir það
hjá hen,ni síðar, þegar húii
telst greiðslufær.
Nú eru þessar umsóknir
afigrei'ddtar í slöttum, eftir
því sem þær berast, og hafa
þær sífcllt vcrið að berast
þessa dagana, jafnframt því
sem Gjaldheimtan er farin
að ganga hart eftir greiðsl-
um manna með lögtökum.
Lögtaksaðfe'ðin er aðeins
vcnjuleg krafa Gjaldhr
unnar og er þar farið eftir
stafrófsröð, án þess að afla
nokkurna upplýsinga um
tekjur viðkomandi. Liggja
þá ef til vi'Il umsóknir við-
komandi manna hjá borg-
aryfirvöldunum, einmitt þeg
ar verið er að gera lögtnl
hjá þeim, og skapar þetta
misskilning og v.andræði.
Væri betra, ef svolítið san
ræmi væri í aðgerðunum.
Gunnar á Hvanneyri
Framhald af 16. síðu
þeirri ferð, og var ekki ann
að vitað en Gunnar mundi
taka við ráðuneytisembætti
í svína- og hænsnarækt, þeg
ar hann kæmi aftur. Ráðn-
ing hans í kennarastöðuna
bendir hins vegar til þess,
að hann muni hverfa að
fyrra starfi á Ilvanneyri.
Blaðinu er ókunnugt um,
hvort gert er ráð fyrir að
Gunnar gegni báðum þess-
um stöðum. Hins vegar er
kunnugt, að Magnús sonur
Einars í Sindra er nýkom-
inn utan frá námi i alifugla
rækt og má telja líklegt,
að hann sæki um stöðu ráðu
nauts á því svið'i, ef hún
verður auglýst. Tvær unt-
sóknir hafa borizt um kenn-
arastöðuna á Hvanneyri,
frá Gunnari og Bjarna Ara-
syni, ráöunauti Borgfirð-
inga, eftir því sem blaðið
hefur fregnað.
Menitðng i gluggunt
Framhald aí '6. síðu
m.a. menntamálaráðherra, dr
Gylfi Þ. Gíslasun, Birgir Thorla
cíus, ráðuneytisstjóri, Dr. Oidt
man, nánustu skyldmenni Sigurð
ar heitins Guðmundssonar o{
starfsfólk Þjóðminjasafnsins.
Móðir okkar og systir,
GUÐRÚN BRANDSDÓTTIR
Tómasarhaga 53,
lézt að Landakotsspítala 7, þ, m,
Tómas Brandsson
Hermann Búason
Brandur Búason.
T í M I N N, föstudagurinn 9. nóvember 1962
15