Tíminn - 25.09.1983, Blaðsíða 2

Tíminn - 25.09.1983, Blaðsíða 2
SUNNUDAGUR 25. SEPTEMBER 1983 eldhúskrókurinn j jumsjón: Agnes Bragadóttir SUKIYAKI OG TEHPULA « Japanskir þjóðarréttir á boðstólunum i i JilyV 747J)'-. A /) //yrayty-C y-c-e Ér ea /^7 n ~ t - /ffyt yiL-2-x- 4 c c /> Ht/a </ f(u ■]/*>/' -ft-Jáj ,_/u /cca. ■ Þessi birtist fyrir þá sem vilja æfa sig i japönsku, en svona leit matseðillinn út a Japönskum dögum. Timamyndir G.E. | ■ Þessar brosmildu japönsku geisur gengu um beina á meðan Japanskir dagar voru á Hótel Loft- leiðum og gerðu þær það með sóma. ■ Þrátt fyrir stööugt aukna fjölbreytni í matsölustöðum á höfuðborgarsvæðinu, þá hcyrir það til tíðinda, að geta farið inn á vcitingahús og fengið sér dæmi- gerðan japanskan mat. Ég notfærði mér því tækifærið, þegar Japanskir dagar voru á Hótel Loftleiðum í síðustu viku, og fór í smakkleiðangur. Þeir sem áttu heiðurinn af matseldinni á þessum Jap- önsku dögum, voru tveir japanskir heið- urskokkar, þeir Mutsui Uahrjama og Kazuoki maeda. Ekki voru þeir hingað komnir alla leið frá Japan, til þess að kynna okkur matargerðarlist sína, held- ur reka þeir japanskan veitingastað í Kaupmannahöfn. Ég fékk Kazuoki Maeda, sem stjórn- aði matargerðinni til þess að gefa mér uppskriftirnar af forréttinum og aðalrétt- inum á matseðli þeim sem þeir buðu upp á, en ég lofa engu um það hvernig til tekst, þar sem ég fékk ekki mjög ná- kvæma verklýsingu á eldamennskunni. Tel ég þó óhætt að mæla með því að menn prófi. Réttirnir eru Tempula og Sukiyaki og eru þeir báðir dæmigerðir japanskir þjóðarréttir. Fyrst tökum við fyrir forréttinn Tempula Það sem til þarf: 1 humarhali ein sneið eggaldin heilagfiskibiti, lítill paprikusneið einn laukur gulrót langar, grænar ertur. Japanirnir nota deig, sem heitir Tem- pulamix, en þeir ráðleggja okkur að halda okkur við Orlydeig, sem er mjög svipað. Allt sem tilgreint er hér að ofan er djúpsteikt, en fyrst velt upp úr deiginu. Er hver hluti steiktur sér, en laukurinn og gulrótin eru niðursneidd og blandað saman og hnoðað í lítinn bolta. Hitinn á feitinni þarf að vera góður. Skelin er hreinsuð utanaf humrinum áður en hann er steiktur, cn skilinn eftir sporðurinn. Rétturinn borinn fram á disk, á sérvícttu, með hálfri sítrónusneið og rifinni radísu, með engiferkryddi á toppnum. í lítilli skál cr borin fram nieð japönsk soyjasósa, og það sem er á sítrónusneið- ■ Kazuoki Maeda, yfirmatreiðslumaðurinn bragðar hér á forréttinum Tempula inni er blandað við sósuna, og hverjum bita er síðan difið ofan í sósuna, um leið og rétturinn er snæddur. Japanska sósan er blanda af soyjasósu, salti, sykri, hlutföll eftir smekk. Sukiyaki Það sem þarf: Nautafilet, sem skorið er í örþunnar sneiðar, en þaö er hægt með því að setja kjötið í frysti í smástund áður en það er skoriö og skera það síðan kalt nautaspiksbiti, einn fyrir hverja steik- ingu stór laukur, sneiddur kínakál, niðurskorið sveppir, frekar stórir bitar grænar langar ertur, niðurskornar soyjabaunaspírur gulrætur steinselja hrátt egg. Matreiðsluaðferð Steikingarpannan er hituð mjög vel áður en steiking hefst. Nautaspiksbitinn settur á pönnuna, og notaður sem steik- ingarfeiti. Nautasneiðunum brugðið á pönnuna, og þá grænmetinu og hrært í öllu saman. Sukiyaki-sósu hellt yfir og látið krauma. Sukyakisósan er búin til úr eftirfarandi: Soyjasósa, sykur, salt og bonitópúður. Eftir að sósan er komin yfir réttinn, þá er það undir óskum hvers og eins komið hversu lengi rétturinn er látinn krauma. Kjötið er síðan tekið af pönnunni, sett ískál.ásamtgrænmetinu, með stórum prjónum að sjálfsögðu, og í skálinni er hrært egg. Með þessum rétti er borin fram skál af hrísgrjónum og svo er dreypt á japönsku hrísgrjónavíni með - Saki. Það þarf varla að taka það fram að auðvitað á svona réttur svo að snæðast með prónum, en það er nú einu sinni hálft gamanið við að snæða austurlenska rétti, að spreyta sig með prjónunum. Þau voru ófá flissin sem hljómuðu um Víkingasal- inn kvöldið sem ég var þar að snæða japanska þjóðarrétti. því hvarvetna sátu menn og reyndu að koma eins og bita og bita upp í sig, með aðstoð prjónanna og voru sumir með afbrigðum klaufalegir, að ekki sé nú meira sagt, en svo sáust líka aðrir sem beinlínis virtust hafa snætt með prjónum frá blautu barnsbeini. Það er því upplagt fyrir þá sem vilja for- framast í prjónaáti, að skella sér í að elda réttina hér að ofan, og æfa sig síðan með prjónum heima, áður en þeir fara að sýna sig með prjóna í höndum á almannafæri, eða hvað finnst ykkur? Mér þóttu réttirnir japönsku alveg Ijómandi góðir, og þá einkum humar- rétturinn, sem var alveg sérstaklega Ijúffengur. Einkennandi fannst mér vera fyrir báða réttina það sem Kazuoki Maeda sagði mér að væri einkenni á japönskum mat, en það væri að láta upprunalega hráefnið njóta sín til hins ýtrasta, og nota krydd einungis í þeim tilgangi að gefa enn meiri fyllingu. Sagði hann að þetta væri andstætt því sem tíðkaðist í mörgum öðrum austrænum löndum, og því væri það oft sagt um japanska matinn af útlendingum, að hann væri hálfflatneskjulcgur. Þeim dómi vildu Japanir hins vegar alls ekki una, því þeir væru mjög hreyknir af mátargerðarlist sinni. Enda komst ég að þeirri niðurstöðu að þeir hafa fulla ástæðu til þess að vera það.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.