Tíminn - 18.02.1986, Blaðsíða 6

6Tíminn
Timirm
MÁLSVARIFRJALSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Ritstjóri: NíelsÁrni Lund
Auglýsingastjóri: SteingrímurGíslason
Innblaðsstjóri: OddurÓlafsson
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 45.- kr. og 50.- kr. um helgar. Áskrift 450.-
Lögreglan krefst athygli
„Með lögum skal land byggja“, og til þess að gæta
laga og réttar höfum við lögreglu. Hún er hluti af því
„kerfi“ sem við byggjum þjóðfélag okkar upp á. Að
mörgu leyti má líkja störfum hennar við störf Alþing-
is eða stjórnarráðs enda þótt þau séu á annan máta.
Til þess er ætlast að lögreglan vinni störf sín af ör-
yggi, sé ávallt reiðubúin til hjálpar og að hún geri ekki
mistök. Ef einstaklingar fá ekki notið þjónustu lög-
reglunnar eða verða fyrir barðinu á henni eru menn
fljótir til að dærpa og fullyrða um vinnubrgöð hennar
í fjölmiðlum og á öðrum opinberum vettvangi.
Oft virðist það gleymast borgurum þessa lands að
lögreglumenn eru ekki annað en einstaklingar sem eru
ekki gallalausir ferkar en aðrir þjóðfélagsþegnar.
Þeir hafa metnað fyrir hönd starfs síns, þeir vilja
sinna sínu starfi af heiðarleik og trúmennsku og þeir
vilja að eftir þeirra málstað sé tekið.
Því vakti það athygli þegar Lögrelgufélag Reykja-
víkur boðaði til fjöldafundar í síðustu viku til að ræða
sín mál. Ljóst er að lögreglumenn hafa áhyggjur af
ýmsu sem snýr að þeirra starfi og skyldum, ekki síst í
ljósi þeirra staðreynda að íslenska lögreglan getur
þurft að fara að bera vopn og beita þeim. Margar
spurningar hafa vaknað við það atriði, hver er réttar-
staða lögreglumanna sem verða að meta það á ör-
skömmum tíma hvort vopni eigi að beita sem getur
þýtt dauða annars manns? Hver er réttarstaða þess
sem gerður er óvígur á þann ináta? Og hver er réttar-
staða viðkomandi fjölskyldna? Þetta eru vissulega
stór atriði og þurfa að liggja fyrir ákveðnar og skýrar
reglur þessu viðkomandi.
Þá vekja lögreglumenn athygli á sínum launakjör-
um. Þau eru léleg ekki síður en hjáöðrum opinberum
starfsmönnum. Fastakaupið er lágt og til þess að bæta
það upp verða þeir að leggja á sig mikla yfirvinnu sem
er í mörgum tilvikum meiri en þeir óska. Það stafar af
því hve margir lögregluþjónar hafa hætt störfum, en
innan lögreglunnar í Reykjavík hefur 41 lögreglu-
maður hætt á síðustu 15 mánuðum. Þetta er vissulega
ískyggileg þróun sem getur varla leitt af sér annað en
að óvanir menn taki að sér ábyrgðarmikil störf án
þess að vera nokkuð undir það búnir. Það er ekki síð-
ur ástæða að í lögreglunni starfi menn með reynslu og
þekkingu en í öðrum störfum. Á undanförnum mán-
uðum hafa kennarar risið upp og vakið athygli á sín-
um málum og krafist leiðréttinga og viðurkenninga á
sínu starfi.
Lögreglumenn fara fram á löggildingu starfs síns.
Dæmi eru til um að réttindalausir menn hafa verið
ráðnir í stöður og þeir teknir fram yfir menn með
langa reynslu og full réttindi. Eðlilegt hlýtur að teljast
að lögreglumenn séu ekki ánægðir með þannig vinnu-
brögð.
Nú hafa lögreglumenn hótað að ef ekki verði hlust-
að á þá eða þeirra málum sinnt, að grípa til aðgerða til
að vekja enn frekar athygli á sínum kröfum. Það hlýt-
ur að teljast nokkuð alvarlegur hlutur þegar lögregla
landsins hótar slíku.
Öðru verður ekki trúað en að stjórnvöld taki þessi
mál til ítarlegrar umfjöllunar þannig að lausn finnist
áður en í óefni er komið.
Þriðjudagur 18. febrúar 1986
ORÐ í TÍMA TÖLUÐ
itntnii
livc
slasa

ÖARASTAM)
ÆOISMÁUJM
III.
S.M/t
rimmö
WÐvm
m

ERU DAGBLÖDIN
BORGARBLÖÐ?
Um helgina gátu blaðalesendur
valið á milli fjögurra dagblaða og
Helgarpóstsins sem sameiginlega
voru 354 blaðsíður. Það er nokkuð
forvitnilegt að skoða þessi blöð og
bera þau saman og verður að
nokkru fjallað um það í þessari
grein.
Ef litið er fyrst á auglýsingasíður
þessara blaða þá kemur það strax
á óvart að það er varla nokkur aug-
lýsing utan af landi. Umfjöllun
blaðanna var reyndar að mestu
leyti um fólk á Reykjavíkursvæð-
inu.
Auglýsendur hafa líklega greitt
um fimm milljónir króna þessa
helgi fyrir birtingu á um 124 auglýs-
ingasíðum. Þá tölu verður að taka
með fyrirvara en hún er nærri lagi.
Morgunblaðið hafði helminginn af
þessum auglýsingafjölda, um 67
blaðsíður. Fyrir það hafa auglýs-
endur greitt um þrjár milljónir
króna. Dagblaðiðersennilegameð
fjórðung af auglýsingatekjum
Morgunblaðsins en í því voru 23
blaðsíður af auglýsingum. Næst á
eftir kemur Helgarpósturinn með
13 blaðsíður, Tíminn með 12 blað-
síður en Þjóðviljinn rekur lestina
með um 10 blaðsíður. Alþýðublað-
ið er ekki með í þessari upptaln-
ingu því mjög erfitt er að fá það
blað á lausasölustöðum.
Það er áberandi hvað bílainn-
flytjendur auglýsa mikið en næst á
eftir þeim koma ferðaskrifstofur.
Bestu auglýsingar helgarinnar voru
frá Samvinnuferðum og Jöfur hf.
Þær eru báðar áhugaverðar, skýrar
og auðlesanlegar. Margar auglýs-
ingar í blöðunum voru fallegar en
ekki að sama skapi söluauglýsing-
ar.
Margt afefni helgarblaðanna var
áhugavert. Svipmynd af Bogdan
landsliðsþjálfara í Helgarpósti var
ágætis lesning. Þá birti Morgun-
blaðið fróðlegt viðtal við Halldór
Ásgrímsson sjávarútvegsráðherra.
Viðtalið var vel skrifað og einkar
áhugavert. Þá fjallaði Morgun-
blaðið um myndbandabyltinguna
og fræðsluþætti á myndböndum.
Þjóðviljinn birti lesningu frá Flosa
að vanda, viðtal við Árna Björns-
son lýtalækni og fjallaði um Costra
Nostra.
I Dagblaðinu voru að vanda
auglýsingar frá Borgarfógeta sem
setja sérstakan svip á það blað
ásamt smáauglýsingum blaðsins. í
helgarblaðinu var fjallað um vor-
tískuna, sérstæð sakamál og fleira.
Barnatíminn í Tímanum var
örugglega mikið lesið efni afyngstu
kynslóðinni enda vanrækt í öðrunt
fjölmiðlum.
Að lokum þessari lesningu þá
vakna nokkrar spurningar og sér-
staklega hvers vegna ekki er lagt
meira upp úr efni utan af landi og
jafnframt hvers vegna auglýsendur
utan af landi auglýsa ekki í dag-
blöðunum. Þurfa þeir ekki að selja
sínar vörur um allt land eins og
fyrirtæki í Reykjavík.
Kaupmátturinn er lausnarorð
dagsins. Stærstu launþegasamtök
landsins og vinnuveitendur sitja á
rökstólum og semja um góðærið
sem í vændum er. Hlýnandi sjór,
lækkun olíuverðs og stóraukið fisk-
át úti í heimi er sá grundvöllur sem
byggt ér á kjarasamningum.
Kjarasamningar hefjast á því að
þeir sem að þeirn standa snúa sér til
ríkisstjórnarinnar og biðja hana að
leysa fyrir sig málin. Stjórnin er sá
aðili sem fyrst semur. Lækkun
skatta, hjöðnun verðbólgu, fast
gengi og vilyrði um vaxtalækkanir
er hennar framlag til lausnar deil-
unni.
Síðan verða sveitarstjórnir að
samþykkja að lækka úrsvör og
þjónustugjöld margs konar.
Hluti verkalýðshreyfingarinnar
hefur sett fram kröfu um að lífeyr-
issjóðirnir verði teknir undan
sjálfsstjórn og ráðskast verði með
þá á annan hátt en gert hefur verið
til þessa. Væntanlega kemur þá til
kasta ríkissjóðs að greiða niður
vextina af lífeyrissjóðslánunum.
Þegar ríkisstjórnin er búin að
semja geta fulltrúar atvinnurek-
enda og launþega fyrst farið að tala
saman í alvöru, og semja um kaup-
ið.
Þegar að því kemur gefa vinnu-
veitendur út yfirlýsingar um að þau
atvinnufyrirtæki sem ekki eru þeg-
ar komin á hausinn muni umsvifa-
laust verða gjaldþrota og þeim lok-
að ef orðið verður við kröfum
verkalýðshreyfingarinnar.
Þessu svara verkalýðsforingjar
með því að fresta samningaviðræð-
um, en þeysa í þess stað um landið
vítt og breytt til að reka á eftir því
að félögin afli sér verkfalls-
heimilda. Það er ekki talandi við
atvinnurekendaauðvaldið nema
með tveim hrútshornum.
Rauðu strikin og breytingar á ið-
gjöldum til lífeyrissjóðanna eru
einnig „inni í myndinni", svo
brugðið sé fyrir sig málfari verka-
lýðsforingja, sem og fleiri atriði,
sem beinast að því að gera samn-
ingaviðræðurnar einfaldari og auð-
skildari.
í síðustu viku komu höfuðpaurar
kjarabardagans saman í sjón-
varpssal og skýrðu þjóðinni frá
hvernig málin stóðu þann daginn.
Hafi einhver skilningsvottur um
umræðuefnið kviknað í höfði
undirritaðs við að hlusta á þær út-
skýringar, er sá lærdómur gleymd-
ur og grafinn.
Hið eina sem eftir stendur eru
mistök útsendingarstjórans. Spyrill
beindi þeirri spurningu til Kristjáns
BSRB formanns hvert álit hans væri
á þeirri kröfu verkalýðsins, að líf-
eyrissjóðirnir legðu allir í púkk í
einn allsherjarhúsnæðissjóð.
Myndavélin lenti óvart á forseta
ASÍ og framkvæmdastjóra VÍ. Þeir
brostu breitt hvor til annars fullir
skilnings og samstöðu, á meðan
Kristján vék sér undan að svara
spurningunni í löngu og baráttu-
þrungnu máli.
Ríkisstjórnin hefur gert sitt til að
liðka fyrir að samningar geti tekist.
Hjá launþegasamtökunum er
skilningur á að fleira eru kjarabæt-
ur en launahækkanir, sem jafnóð-
um eru aftur teknar.
Ef spádómarnir um góðærið
ganga upp ætti ekkert að vera því
til fyrirstöðu að hægt sé að gera
samninga sem allir geta sæmilega
við unað. Baráttan við verðbólg-
una hefur lent af fullum þunga á
launþegum síðustu árin og ættu
þeir að fara að uppskera eitthvað af
því sem þeir hafa látið af hendi
rakna.
Þeir sem verðlagi og álagningu
stýra og leikið hafa lausum hala,
ættu aftur á móti að geta dregið
eitthvað úr sínum tekjum, svona til
tilbreytingar.