Tíminn - 23.05.1986, Blaðsíða 12

16 Tíminn
MINNING

Föstudagur 23. maí 1986
Flosi Sigurbjörnsson
menntaskólakennari
Facddur 13. nóvember 1921
Dáinn 15. niaí 1986
Flosi Sigurbjörnsson cand. mag.
lést á Landakotsspítala 15. maí 1986.
Eftir crfiða glímu við óvæginn
sjúkdóm. scnt háð var af æðruleysi
og þrautseigju, hcfur cnn cinn ágæt-
ur vinur niinn orðið að lúta í lægra
haldi.
Flosi fæddist 13. nóvcmbcr 1921
að Stöð í Stoðvarfirði í Suður-Múla-
sýslu. Foreldrar hans voru Sigur-
björn Guttormsson prcsts að Stöð
Viglussonar og Sigurbjörg Jónsdótt-
ir bónda á Gestsstöðum í Fáskrúðs-
firði Jónssonar.
Flosi ólst upp hjá forcldrum sínum
við algengstörf cn hlcypti hcimdrag-
anum 16 ára a.ð aldri, fór í Eiðaskóla
og útskrifaðist þaöan vorið 1939.
Haustið 1941 tók hann gagnfræða-
próf við Mcnntaskóhtnn á Akureyri
og brautskráðist stúdcnt frá þeim
skóla 1945. Að loknu stúdcntsprófi
scttist hann í Háskóla íslands og
lauk þaðan kandidatsprófi í íslcnsk-
um fræðum 1951. Síðan lá lciðin
norður til Siglufjaröar. Þar kcnndi
hann viö gagnfræðaskóla kauþstað-
arins til vorsins 1963 cn þá fluttist
hann til Reykjavíkur ásamt fjöl-
skyldu sinni og hóf kcnnslu viö
gagnfræðadcild Vogaskólans í
Reykjavík og starfaði þar til ársins
1978. Frá því ári ogallt til dauðadags
var htinn íslcnskukcnnari í Mcnnta-
skólanum við Sund.
Þegar FIosi var að alast upp var
ckki mulið undir íslenska alþýðu.
Hún bjó við kröpp kjör og ungir
mcnn úralþýöustctt urðu að brjótast
til mcnnta eins og sagt cr. En Flosi
var þó ckki fátæklega aö hciman
búinn. Úr föðurgarði hafði liann það
vcgancsti cr varð honum drjúgt til
vclfarnaðar á lílslciðinni, ást á arfi
lslcndinga, landinu, fornsögunum
og kvæðum góðskáldanna. I Mcnnta-
skólanum á Akurcyri hcl'ur jafnan
vcrið lögð mikil rækt við íslcnsk
fræði og fcll sú mcnntastclna í góðan
jarðveg hjá Flosa. Þurfti því cngan
að undra að hann kaus scr þá
fræðigrcin að ástundunarcfni þcgar
hann hóf náin í Háskóla íslands.
Flosi var ágætur námsmaður. orð-
lagður latínugráni í menntaskóla og
jafnvígur á ólíkustu grcinar, svo scm
stærðfræði og stíl. Hann hafði cin-
staklcga gott vald á íslcnskri tungu,
cnda fór svo að auk kcnnslustarfsins
varð liann eftirsóttur til að lcsa yfir
og færa til bctra máls tcxta af
margvíslegu tagi. Örugg lciðsögn
hans og næmur smekkur á því sviði
brást aldrei.
Flosi var samviskusamur og dug-
legur kcnnari, nákvæmur í vinnu-
brtigðum og umhyggjusamur um
ncmendur sína. Honum var kapps-
ntál að glæða áhuga þcirra og virð-
ingu fyrir íslcnskri tungu og mcr cr
kunnugt um að margir þcirra tclja
sig eiga honum þakkarskuld að
gjalda.
Flosi var hógvær maðurog hæglát-
ur hvcrsdagslcga, innhvcrfur að eölis-
fari og sagði fáum hug sinn allan. Á
liinn bóginn glaður og rcifur á mann-
fundum og liafði gaman af ílð hitta
fólk, spjalla, spila og dansa. Hcf cg
fáa menn þckkt scm nutu þcss bctur
að grípa í hljóöfæri og taka lagið cða
láta fjúka í kviðlingum í vtildum
vinahópi, cnda var liann ágætlega
hagmæltur, kunni ógrynni af
kvæðunt, vísum og spaugilcgum stig-
um og sagði skcmmtilcga frá.
Scm fyrr segir var Flosi hæglátur
maður og seinn til kífs, cn fastur
fyrir og cinarður cf því var að skipta.
1 lann varckki allra, cn tryggur vinur
vina sinna. Þcirra manna cr cg hcf
þckkt var hann allra (ifundlausastur
og kröfugcrðarmaöur cngihn. Lífs-
þægindasjónarmið voru honum alla
ævi órafjarri. Hann náut lífsins í
cinfaldlcik þcss, í önn dagsins og
yndi góöra samfunda. Hans niunað-
ur fólst ckki sísl í því að fara austur
á land á sumrin, einkurri cftir að
Sigurbjörg dóttir hans settist þar að,
rcnna fyrir silung cða róa til fiskjar
cf færi gafst. Hann v;ir náttúrubarn
að cðlisfari og unni mjögæskustöðv-
um sínum. Oft sagði hann: Mcr
finnst cgenn ciga hcima fyrir austan.
Hinn 17. júní 1953 gckk Flosi að
eiga skipstjóradóttur frá Dalvík,
Jónu Kristjánsdóttur húsmæðra-
kennara, glaðværa dugnaðar- og
ágætiskonu. Þcim varð tveggja
barna auðið. Sigurbjörg dóttir þcirra
cr húsfreyja á Hjaltastað í Hjalta-
'staðaþinghá í Norður-Múlasýslu, gift
Ofcigi Pálssyni bónda þar. Sonurinn
Þórir cr stúdent frá M.S., nú starfs-
maður hjá Pósti og síma. Áöur en
Flosi kvæntist eignaðist hann son,
IJjálm, sem cr viðskiptafræðingur
að mcnnt og framkvæmdastjóri
saumastofunnar Tinnu hf. í Kópa-
vogi. Sigurbjörg kom um langan vcg
til að sitja við sjúkrabeð föður síns
og öll voru þau óþreytandi í um-
hyggju sinni mcðan á vcikindum
Flosa stóð uns yfir lauk.
Á heimili Jónu og Flosa hefur alla
tíð ríkt góðvild, glaðværð ogfádæma
gcstrisni. Vinahópur þcirra minnist
nú þakklátum liuga ógjeymanlegra
glcðistunda meðan allt lck í lyndi.
Við Rannveig og börn okkar kvcðj-
um Fiosa að lciðarlokum mcð sárum
söknuði. Þó cr okkur clst í huga
þakklæti lyrir aö hafa átt hann að
vini. Við fráfall hans verður okkur
cnnþá ljósara cn áður hve ntjög
liann hcfurauðgað minningarokkar.
Aðstandendum öllum scndum við
samúöarkvcðjur.
Ingólfur A. Þorkelsson.
Það hlýtur að hafa verið voriö
1946 að cg kynntist Flosa Sigur-
björnssyni fyrst. Ekki man cg okkar
fyrstu kynni því að mynd Itans cr
löngu runnin inn í heildarmynd ung-
lingsáranna. hann cróaðskiljanlcgur
hluti þcirra, án upphafs og endis.
Flosi lauk stúdcntsprófi frá
Mcnntaskólanum á Akurcyri voriö
1945 og kom til náms í Hásköía
íslands þá um haustið. Bróðir niinn
og hann höfðu orðið miklir vinir á
menntaskólaárunum, þó að ckki
væru þcir saman í bekk. Þcgar Flosi
kom suöur til náms kom það því eins
og af sjálfu scr að hann varð heima-
gangur hjá foreldrum ntínum og
hann batt vináttubönd við alla fjöl-
skylduna. Ég var ekki heima þcnnan
fyrsta vctur, cn um vorið þcgar cg
kom hcim má segja að nýr maður
hafi bæst í fjölskylduna, svo náin
voru vináttuböndin.
Kyntii okkar Flosa voru ckki náin
nema í nokkur ár. Áhugamálin
brcyttust, starfsvettvangur okkar
tengdist lítt. Þar að auki var lcngi
langt á milli okkar. Þegar við urðum
síðar nágrannar gat vináttan ekki
orðið sú sama og áður, cn ekki átti
Flosi sök á því. Hins vcgar var
vinátta lians við foreldra mfha alltaf
söm og jöfn. Við systkinin erum
honum ævinlega þakklát fyrir þá
hlýju scm liann sýndi þeim og þcirri
umhyggju scm hann jafnan sýndi
móður okkar og náði raunar út yfir
gröf og dauðá.
Flosi fæddist 13. nóvembcr 1921.
Foreldrar hans voru Sigurbjörn
Guttormsson bóndi aö Stöð í Stöðv-
arfirði og síðar verkamaður á Stöðv-
arfirði og Sigurbjörg Jónsdóttir kona
hans. Ég kynntist foreldrum hans
aldrei, cn síðar hef cg átt því láni að
fagna aö kynnast fjölmörgum ætt-
ingjum hans, bæði fyrir austan og
hér syðra, og veit ég að þar fara
traustir menn þar scm þcir frændur
cru.
Hugur Flosa stóð snemma til lang-
skólanáms. En á þeim árum þegar
eðlilegast hefði verið að hann hæfi
framhaidsnám voru aðstæður hans,
og raunar þjóðfélagsins í hcild,
þannig að litlar líkur voru tii að
draumar hans gætu ræst. Hann gafst
þó ckki upp og braust til náms. að
mestu af eigin rammleik og lauk
menntaskólanámi 1945 og cand.
mag. prófi í fslenskum fræðum 1951.
Sína stærstu sigra vann Flosi í
námi. í raun og veru var það and-
stætt öllum cfnahagslegum rökum
að hann skyldi gcta lokið mennta-
skólanámi og síðar háskólanámi.
Hann hafði svo fátt í höndunum til
þcss að svo gæti orðið. Enda gat
námið ekki orðiö samfellt. Allt nám
var honum með afbrigðum léft, cn
brauðstritið tók meira af tíma hans.
Aö námi loknu hóf hann kennslu
eins og alltaf hafði staðið til. Hann
kenndi um árabil við Gagnfræða-
skóia Siglufjarðar. Síðan lá leiðin til
Rcykjavíkur og kcnndi hann fyrst
við Vogaskólann. Enn mörg síðustu
árin var hann kennari við Mcnnta-
skólann við Sund.
Þeir sem þekktu Flosa bcst áttu
von á að hann helgaði sig vísinda-
rannsóknum á sínu sviði. Ekki af því
að hann flíkaði því svo mjög að hann
hefði áhuga á því, heldur af hinu að
Ijóst var að hann var afar vel til þess
fallinn. En hann kaus að leggja
aðaláherslu á kcnnsluna og er það
að sjálfsögðu . engu veigaminni
þáttur. En vcra má þó að nokkru
hafi einnig ráðið skapgcrð hans, en
fátt var honum ógeðfelldara cn að
ota sjálfum sér. Það hlaut að verða
honum fjötur um fót í heimi þar scm
flestir reyna livcr scm betur getur að
troða sér fram fyrir aðra. En fáum
mönnum cr bctra að vera nálægt en
þeim sem ckki taka þátt í þeim leik.
Flosi var einn þeirra manna.
FIosi giftist árið 1953 Jónu Kristj-
ánsdóttur hússtjórnarkennara frá
Dalvík. Þeim varð tveggja barna
auðið og eru þau bæði uppkomin.
Sigurbjörg er húsfreyja að Hjalta-
stað í Útmannasveit og Þórir er-
póstmaður í Reykjavík.
Fyrir hjónaband átti Flosi son.
Hjálm Steinar, scm nú er kennari og
framkvæmdastjóri í Reykjavík. Ég
sendi Jónu, börnunum og barna-
börnunum samúðarkveðjur mínar
og fjölskyldu minnar á þcssari sorg-
arstundu.
Flosi lést fyrir aldur fram, aðeins
64 ára að aldri. Ég átti alltaf von á
að við gætum ræktað fornan félags-
skap þegar um hægðist hjá okkur
báðum. Nú hafa atvik hagað því svo
að það getur ekki orðið. En ég
þakka Flosa santfylgdina að leiðar-
lokum.
Árni Benediktsson.
Sigurður Jónsson
Sigurður Jónsson var kjörinn í
stjórn Trausta í aprílmánuði 1971,
ásamt Friðriki Guðjónssyni og
undirrituðum. Strax á fyrsta stjórn-
arfundi var Sigurður kjörinn for-
maður og hélt hann því sæti alla tíð
síðan, eða þar til að hann gaf ckki
kost á sér í stjórn lengur, sökum
heilsubrests, vorið 1985. Á þcim
aðalfundi var hann - einróma til-
nefndur heiðursfélagi Trausta, sá
fyrsti og eini, sem hefir hlotið þá
viðurkenningu af hálfu sendibíl-
stjóra.
Á þessu tímabili, eða í 14 ár veitti
hann forystu hagsmunabaráttu
sendibílstjóra, auk þess sem hann
átti sæti í framkvæmdastjórn Banda-
lags íslenskra leigubílstjóra (BÍLS).
í stjórn Lífeyrissjóðs- leigubílstjóra,
o.fl. trúnaðarstörf sá Itann um á
vegum þessara samtaka.
Það gefur auga leið, að slíkur
maður hefir notið mikils trausts og
hika ég ekki við að staðfesta það.
Sigurður var á margan hátt sér-
stakur maður. Karlmennska og
drenglyndi voru áberandi í fari hans,
hann var gjörhugull og afar - traust-
ur maður, mjög víðlesinn. Forn-
sögurnar voru þó ætíð ofarlega í
huga hans og hefi ég ekki fyrir hitt
neinn þann mann, sem tók honum
fram á því sviði. Sama hvort var í
íslendingasögunum, Landnámu,
eða Sturlungu, allstaðar var Sigurð-
ur með á nótunum. Helstu ættir frá
- landnámstíð hafði hann á sínu
valdi, auk þess sem hann var frábær-
lega staðkunnugur.
Smám saman hlóðust störfin á
Sigurð, því að félagarnir - í Trausta
leituðu mjög til hans mcð vandamál
sín. Hann var líka ætíð reiðubúinn
til hjálpar þcim.
Seinustu árin vann hann fullt starf
á skrifstofu Trausta í því húsnæði,
sem hann hafði forgöngu um að
félagið keypti í Hreyfilshúsinu og á
nú orðið skuldlaust. Þessi ráðstöfun
hefir stór-bætt alla aðstöðu og cr
félaginu mikill styrkur.
Sigurður naut álits hjá þcim valds-
mönnum, sem okkar störf bílstjór-
anna heyra undir, hann fékk ýmsum
málum til lciðar komið, sem til heilla
horfðu fyrir land og lýð, enda höfðu
þessir heiðursmenn skilning á at-
vinnumálum þjóðarinnar og gerðu
sér grein fyrir mikilvægi samgangna
og vörudreifingar. Þetta voru jú
Austfirðingar og - vissu deili á
honum.
Sigurður varfrá Þorvaldsstöðum í
Breiðdal S. Múlas. Hann varð þó að
hasla sér nýjan starfsvöll í þéttbýl-
inu, eins og svo margir sveitadrengir
á íslandi hafa gert. Hugur og hjarta
vildi þó oft hvarfla til átthaganna og
hinna fögru byggða Austurlands,
sem hann unni mjög - Hann hafði
tileinkað sér hinna gamla anda ung-
mennafélaganna, sem höfðu að kjör-
orði „íslandi allt“. Þeir bröltu gjarn-
an upp á heiðar í frítímum sínum, til
þess að reisa sæluhús og cnginn
spurði um kaup, þannig var Sigurður
f sinni.
Hann bar hag sendibílstjóra mjög
fyrir brjósti og vann þeim af trú-
mennsku allt fram í andlátið. Við
sem skipum stjórn Trausta núna:
Sigmar Ákason formaður, Friðrik
Guðjónsson gjaldkcri, Ingólfur
Finnbjörnsson ritari og Guðlaugur
Gíslason v. form. færum honum
alúðarþakkir fyrir vel unnin störf, í
þágu allra sendibílstjóra og fyrir
þeirra hönd, um leið og við flytjum
Ástu Gunnsteinsdóttir konur hans,
Sólveigu og Gunnsteini börnum
þeirra hjóna, sem og öðrum vanda-
mönnum þeirra, okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum þeim
guðs-blessunar á ókomnum árum.
Fyrir hönd Trausta stéttarfélags
sendibílstjóra.
Ingólfur Finnbjörnsson
Ég minnist við gamlar glóðir
með gleði af mörgu er að taka.
Nú sefur þú Sigurður bróðir
en samt muntu vaka.
Og veglegan minnisvarða
þú vannst þér sjálfur í hjörtum
samferðafólks-í heiminum liarða
sem helgast af minningum björtum.
Svo farðu nú vinur í friði
og fylgi þér blessun þess anda,
sem œ þinni œfi réði
og œtíð leysti hvern vanda.
Helga Björg Jónsdóttir
Nú er sumarið komið, sem var
skemmtilegasti tíminn hans afa, þá
fara tré að vaxa og grösin að grænka,
þá varst þú vanur að koma út í
garðinn okkar að skoða tré og fylgd-
ist með hverju einasta tré í garðinum
og vissir alltaf ef eitthvert þeirra
stækkaði.
Eitt sinn fyrir mörgum árum
gafstu okkur systkinum þrem, þrjú
tré sem eru enn að vaxa daginn í
dag. Alltaf ætlaðir þú að gefa henni
Möggu þinni tré en því miður varð
garðurinn þeirra ekki tilbúinn nógu
fljótt áður en þú lagðir af stað yfir
móðuna miklu.
Alla tíð sem ég man eftir þér hefur
þú alltaf verið veikur en aldrei man
ég eftir að þú hafir verið eins veikur
og síðan í ágúst hefur þú verið á
spítalanum mcira og minna og í
desember sl. lagðist þú inn á spítala
og varst þar fram að jólum. Á
Þorláksmessu fékkst þú að koma
þrátt fyrir að læknar sem aðrir
treystu þér ekki til.
Þegar afi var heima byrjuðum við
að skrifa bók um fyrstu ferðina að
austan en aldrei gátum við klárað
hana en því máttu treysta að hún
verður kláruð fljótlega. Svo var það
á föstudaginn langa sem þú lagðist
aftur inn á Landakot og lást þar í
tæpar þrjár vikur, þetta var þín
síðasta ferð út af heimilinu en alla
tíð þráðir þú að komast heim til
ömmu og til að faðma og kyssa
okkur krakkana Þú talaðir aldrei um
veikindi þín því þú hafðir alltaf svo
mikið að gera, fyrr en þú misstir
sjónina. Þá fór ég oft með þér í
vinnuna til að lesa og skrifa fyrir þig.
Þá sagðir þú mér mikið af sjálfum
þér þegar þú varst ungur maður fyrir
austan. Ég man sérstaklega eftir því
þegar þú sagðir að ég líktist þér
meira með árunum, og þegar þú
sagðir mér frá draumnum sem þig
dreymdi nokkrum mánuðum áður
en ég fæddist. Þá varst þú sá eini sem
vissir að ég yrði stelpa. Þegar ég var
eins árs og heyrði i bílnum þínum
koma, datt ég út úr rúminu mínu og
skall beint með höfuðið á gólfið og
var næstum því búinn að rota mig,
því ég var svo spennt að fá þig í
heimsókn. Þegar bróðir minn fædd-
ist 16 mánuðum seinna vildi ég bara
henda honum, en þegar foreldrar
mínir vildu það ekki tók ég þá
ákvörðun að flytja bara heim til afa
og ömmu því mér hefur alltaf liðið
svo vel hjá þeim. Vonandi líður afa
mínum vel núna hjá guði. Og ég veit
að þú verður alltaf hjá okkur.
Minningin um þiggleymist aldrei.
Guð blessi þig.
Þín dóttur-dóttir
Ásta Kr. Ómarsdóttir
Afmælis- og
minningar-
greinar
Þeim, sem óska birtingar
á afmælis- og eða minn-
ingargreinum í blaðinu,
er bent á, að þær þurfa að
berast a.m.k. tveim dög-
um fyrir birtingardag.
Þær þurfa að vera vélrit-
aðar.