Tíminn - 20.09.1986, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Laugardagur 20. september 1986
I niinm
óskar aö ráða blaðamenn í fullt starf, með
aðsetur á eftirtöldum stöðum:
Akureyri,
ísafirði
Egilsstöðum
Æskilegt er að viðkomandi hafi reynslu í
blaðamennsku, geti unnið sjálfstætt og sótt
námskeið varðandi starfið.
Nánari upplýsingar veitir:
Níels Árni Lund, ritstjóri, í síma 91-686300.
ffl IAUSAR STÖÐUR HJÁ
REYKJAVÍKURBORG
Reykjavíkurborg vill ráða starfsmann í Borgar-
skjalasafn, Skúlatúni 2. Vélritunarkunnátta áskilin.
Upplýsingar um starfið gefur borgarskjalavörður í
síma 18000.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á
sérstökum umsóknareyðublöðum sem þar fást
fyrir kl. 16.00 föstudaginn 26.09. n.k.
m LAUSAR STÖOUR HJÁ
ITJ REYKJAVIKURBORG
Droplaugarstaðir, heimili aldraðra, Snorrabraut
58. Hjúkrunarfræðinga vantar í fullt starf og
hlutastörf á dag og næturvaktir. Fastar vaktir koma
til greina. Laus pláss á dagheimili fyrir börn 2-6 ára.
Upplýsingar gefur forstöðumaður, alla virka daga
á milli 9-12. Sími 25811.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á
sérstökum umsóknareyðublöðum sem þar fást.
fLAUSAR STÖÐURHJÁ
REYKJAVIKURBORG
Droplaugarstaði vantar starfsfólk í ræstingar á
hjúkrunardeild (III.hæð) strax.
Upplýsingar gefur forstöðumaður, alla virka daga
á milli 9-12. Sími 25811.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á
sérstökum umsóknareyðublöðum sem þar fást.
Afgreiðslu
lagerstörf
Okkur vantar fólk til framtíðarstarfa í timbursölu
okkar að Skemmuvegi 2 í Kópavogi við afgreiðslu
og lagerstörf. Umsóknareyðublöð liggja frammi í
afgreiðslunni Skemmuvegi 2.
BÚOAHREPPUR
fáskrúosfiroi
Skólastjóri
Skólastjórastaða við grunnskóla Fáskrúðsfjarðar
er laus nú þegar. Upplýsingar gefur formaður
skólanefndar í síma 97-5101 og 97-5110.
Tilraunastöð
Háskólans, Keldum
óskar að ráða mann til að annast smádýr o.fl.
Upplýsingar í síma 82811.
MINNING
Sigurrós Jóhannsdóttir
- frá Skíðsholti í Mýrasýslu
Fædd 23. ágúst 1895.
Dáin 18. ágúst 1986.
Nú er hún Sigurrós Jóhannsdóttir,
hin kunni huglæknir og sjáandi,
horfin okkur sjónum í bili, þangað
sem ekki þjakar „harmur né mein né
mæða“, einsogstendur í helgri bók.
Um æviferil hennar, sem víst var
langur og strangur reynsluskóli, ætla
ég ekki að ræða hér, því það hafa
aðrir þegar gert, heldur fyrst og
fremst um aðra þá eðlisþætti í fari
hennar, sem ég hafði nokkur kynni
af um langt árabil.
Fórnfúsa baráttu fyrir velferð ann-
arra háði hún um langan aldur, þrátt
fyrir sára fátækt og erfiðar ytri
ástæður. Öllum vildi hún hjálpa og
lagði þar fram krafta sína óskoraða.
Óteljandi eru þeir, sem telja sigeiga
henni heilsubót að þakka.
Sjálf taldi hún sig vera í þjónustu
æðri máttarvalda, sem ætluðu henni
að lækna og líkna og græða mein
þeirra, sem til hennar leituðu og þeir
voru ófáir.
Að hennar dómi var hún undir
sterkri handleiðslu lengra kominna
vina sem veittu henni styrk og upp-
örfun í starfi, vina sem sumir hverjir
voru fluttir héðan af jörðu til annarra
bústaða fyrir löngu eða skömmu.
Þeir töluðu stundum við hana, eins
og maður við mann. Þeir sögðu
henni, að ekki væru þeir andar í
andaheimi, heldur væru þeir líkam-
legar verur og ættu heima á öðrum
hnetti eða hnöttum. Fyrst, eftir að
þessir fjarlægu vinir fóru að tala við
hana á þennan hátt, og reyna að
útskýra fyrir henni framlíf sitt, þá
veittist henni nokkuð örðugt að
skilja, hvað þeir voru að fara. Þetta
braut í bága við fyrri hugmyndir
hcnnar um annað líf. Loks bentu
þeir henni á, að hún skyldi tala við
Nýalsinna, þeir ntundu geta skýrt út
fyrir henni, hvað það væri sem þeir
(hinir framliðnu) voru aö reyna að
koma henni í skilning um. Hún
skyldi reyna samstarf við þessa menn
og mundi það verða bæði þeim og
henni til blessunar og ávinnings.
Sigurrós hafði áður komist í lítils-
háttar kynni við einn eða tvo þeirra
manna sem aðhylltust kenningar
Nýals, en lítt eða ekki kynnt sér
skoðanir þeirra um andleg mál.
Eftir þessar ábendingar framlið-
inna vina sinna kom hún sér í
samband við Sigurð Ólafsson, sem
þá var í stjórn Félags Nýalsinna, og
bráðlega aðra þá sem voru í forsvari
fyrir þessum samtökum um þær
mundir. Eru mér minnisstæðar
fyrstu samræður okkar stjórnar-
manna félagsins við Sigurrósu, og
fundust okkur þær í meira lagi
merkilegar, ekki síst vegna jress
hvernig þessi kynni voru til komin.
Við fundum undireins, að hér var
heilsteypt kona, gáfuð og gædd mikl-
um vilja á að verða öðrum til
hjálpar. Ræddi hún við okkur m.a.
um undirrót skoðana okkar á fram-
haldslífinu og um samband lífsins í
alheimi. Vildi hún kynna sér þessi
nýju viðhorf sem best, bæði vegna
eigin áhuga og ekki síst vegna ábend-
inga framliðinna sambandsvina
hennar.
Brátt fór Sigurrós að koma á
sambandsfundi, sem haldnir voru á
vegum félags okkar með miðlunum
Sigurði Ólafssyni og Sveini Haralds-
syni. Kom þar hið santa fram. hvað
framlífið varðar, sem vinirnir hennar
„að handan" höfðu áður verið að
segja henni. Og hér kynntist hún
nýjum sambandsvinum, einkum og
sér í lagi dr. Helga Pjeturss, upphafs-
manni hinnar nýju heimsfræði, og
fannst henni mikið koma til þessara
nýju kynna og nýju lífsviðhorfa.
Síðan eru liðin mjög mörg ár.
Sigurrós starfaði ávalt mikið að hug-
lækningum, sjálfstætt. á heimili sínu,
lagði þar fram alla sína orku og
ótalmargir hafa hlotið lækningu og
meinabót að þeirra eigin mati. Ávalt
síðan hún fyrst komst í samband við
Helga Pjeturss á miðilsfundum Ný-
alsinna, hefur hann verið einn af
aðalhjálpendum hennar og stjórn-
endum frá „hinum heiminum", og
mat hún hann mest allra sinna sam-
bandsvina, og taldi að honum mest-
an styrk í hjálparviðleitni sinni.
Þess má til gamans geta að undir-
eins kvöldið eftir brottför sína héðan
kom hún fram á miðilsfundi hjá
Sveini Haraldssyni. Sagðist hún vera
komin fram á fjarlægum hnetti.
Væri hún enn vart komin á stjá, eftir
langvarandi veikindi sín, en að það
litla sem hún hefði nú þegar séð,
væri dýrðlegt. Væru nú ekki lengur
á sér nein ellimörk og hið sama væri
að segja um fyrri farna samferða-
menn sem hún þekkti og komið
hefðu til að fagna henni.
Um Sigurrósu mátti segja, að hún
væri gerðarleg í útliti, tali og fram-
komu allri. Hún flutti mál sitt af
reisn og skörungsskap slíkum að
erfitt var annað en sannfærast um
sannleiksgildi þess sem hún hafði að
segja hverju sinni, enda hygg ég að
sannleikurinn og ekkert nema hann
einn hafi verið hennar leiðarljós í
tali og frásögnum ölium af þeim
furðulegu fyrirbærum ýmsum, sem
hún hafði frá að segja af eigin raun.
Árið 1981 kom út bókin „Hug-
læknirinn og sjáandinn", en þar
segir hún frá köllun sinni og ævi-
starfi. Þar er að finna ýmsar frásagnir
af hinni merkilegu reynslu hennar.
Minningin um þessa stórbrotnu
konu mun lifa í hugurn þeirra sem
hana þekktu best og þeirra sem nutu
einlægrar hjálpfýsi hennar.
Ég er þakklátur fyrir að hafa átt
þess kost að kynnast Sigurrósu og ég
samgleðst henni, vegna hins nýja
áfanga, sem nú tekur við í lífi
hennar. Þar mun bíða hennar óþrot-
legt starf að þeim viðfangsefnum,
sem hún hafði hafið hér á jörð og
öðrum nýjum, sem hennar kunna að
bíða í dýrðlegum framlífsheimkynn-
um.
Ingvar Agnarsson
Sigurður Jónsson
aöstoöaryfirlögregluþjónn
Fæddur 18. inars 1929
Dáinn 8. septeinber 1986
Þegar hringt var til mín að kvöldi
mánudagsins8. þ.m. og mér tilkynnt
að Siguröur Jónsson. vinur minn og
samstarfsmaður væri látinn. setti
mig hljóðan. Ég átti engin orð og gat
varla áttað mig á að þetta væri satt.
Sigurður. aðeins 57 ára gamall með
fulla starfsorku. Ég vissi að vísu að
Sigurður var ekki heilsusterkur, en
er viö hittumst að morgni þessa dags
var hann hress og kátur að vanda.
Við Sigurður vorum sveitungar,
báðir fæddir og uppaldir í Fljótum í
Skagafirði og þekkti ég hann frá því
ég var barn að aldri, en Sigurður var
nokkrum árum cldri en ég. Hann fór
að heiman ungur að árum. fyrst til
náms í gagnfræðskólanum á Siglu-
firði, síðan til Danmerkur, þar sent
hann starfaði við landbúnað í eitt ár.
Árið 1949, 20 ára að aidri réðst
Sigurður til starfa í lögreglunni í
Reykjavík og starfaði þar óslitið til
ársins 1969, að hann réðst til starfa í
lögreglunni í Árnessýslu, fyrst scm
varðstjóri og síðustu árin sem að-
stoðaryfirlögregluþjónn.
Siguröur kvæntist eftirlifandi
konu sinni: Ingibjörgu Þorgríms-
dóttur frá Klöpp í Garði, 1. ágúst
1950 og eignuðust þau 5 mannvæn-
lcga syni, sem allir eru búsettir hér
austan fjalls. Árið 1953 starfaði ég í
nágrenni Reykjavíkur, fór ég þá í
heimsókn til Sigurðar og kynntist
Ingibjörgu konu hans. Þar var gott
að koma og má segja að ég hafi átt
þar athvarf eftir það. Þegar ég réðst
í lögregluna í Reykjavík árið 1957
uröum við Sigurður vaktarfélagar í
samfellt 9 ár. Síðan lágu leiðir okkar
saman aftur árið 1973. er ég kom til
starfa í lögreglunni í Árnessýslu og
höfum verið nánir vinir, við unnum
ekki einungis santan í lögreglunni,
heldur einnig í byggingarvinnu í
frítíma okkar. enda þurfti þess til, ef
sjá átti fyrir sér og sínum sómasam-
lega á þessum árum.
Sigurður var að mínu mati slíkur
mannkostamaður að erfitt yrði þar
allt upp að teija. Hann var ákaflega
raungóður maður og vinfastur og vil
ég nota tækifærið til að votta honum
og Ingibjörgu konu hans þakklæti
mitt fyrir hvernig þau reyndust mér
á erfiðlcikatímabili, er ég átti í.
Fyrir það fæ ég aldrei nógsamlega
þakkað.
Það var ákaflega gott að vinna
með Sigurði í lögreglunni. Hann
hafði þá eiginleika til að bera, að
koma mönnum í gott skap með
fyndni sinni og léttleika. Vaktavinna
er erfið og þegar mikið var að gera
hafði Sigurður sérstakt lag á að slá á
glens svo starfið varð léttara fyrir
vikið. Að mínu mati var Sigurður
afburða lögreglumaður. Hann var
samviskusamur, úrræðagóður. fast-
ur fyrir og ákveðinn. en alltaf
sanngjarn. Hann þoldi enga hálf-
velgju og vann að hverju máli af
atorku, þar til fullunnið var. Að
öllum öðrum ólöstuðum tel ég Sig-
urð duglegasta lögreglumann, sem
ég hef kynnst. Hann vann af sömu
eljusemi til hinstu stundar. Ég þakka
þér vinur fyrir öll árin, sem við
áttum saman og veit að þú tekur á
móti mér þegar ég kem yfir móðuna
miklu.
Ingibjörg, synir, móðir, tengda-
dætur, barnabörn og aðrir nánir
ættingjar og vinir. Ég og kona mín
vottum ykkur okkar dýpstu samúð,
megi Guð geyma ykkur öll.
Guðmundur Hartmannsson.