Tíminn - 14.02.1987, Page 12

12 Tíminn
Svæðisstjórn málefna
fatlaðra
Reykjavík
Laus staða forstöðumanns
Auglýst er til umsóknar staða forstöðumanns á
nýju heimili í Reykjavík fyrir 5 fjölfötluð börn.
Starfsvið forstöðumanns verður auk meðferðar-
starfa, ráðning starfsfólks, vaktaskipulag og fjár-
reiður.
Staðan veitir hlutaðeigandi mikið frjálsræði hvað
varðar efnistök en krefst fagþekkingar, færni í
samskiptum og hæfileika til stjórnunar. Mikilvægt
er að viðkomandi hafi reynslu af meðferðarstarfi
með fötluðum og þekki fjölþætt markmið þess.
Ráðningartími hefst þ. 1. júlí n.k. Laun skv. kjörum
opinberra starfsmanna. Umsóknir ásamt upplýs-
ingum um menntun og fyrri störf sendist fyrir 1.
mars nk.
Nánari upplýsingar í síma 62 13 88.
Svæðisstjórn málefna fatlaðra í Reykjavík
Hátúni 10, 105 Reykjavík.
Auglýsing um rannsóknastyrki frá
J.E. Fogarty International
Research Foundation
J.E. Fogarly-stofnunin í Bandaríkjunum býöur fram styrki handa
erlendum vísindamönnum til rannsóknastarfa viö vísindastofnanir í
Bandaríkjunum. Styrkir þessir eru boðnir fram á alþjóöavettvangi til
rannsókna á sviöi læknisfræði eða skyldra greina (biomedical
science). Hver styrkur er veittur til 6 mánaöa eöa 1 árs á skólaárinu
1988-89 og á aö standa straum af dvalarkostnaöi styrkþega auk
ferðakostnaðar til og frá Bandaríkjunum. Einnig er greiddur ferða-
kostnaður innan Bandaríkjanna.
Til þess að eiga mögulgika á styrkveitingu þurfa umsækjendur aö
leggja fram rannsóknaáætlun í samráöi við stofnun þá í Bandaríkjun-
um sem þeir hyggjast starfa viö.
Nánari upplýsingar um styrki þessa veitir Atli Dagbjartsson, læknir,
barnadeild Landspítalans (s. 91-29000). - Umsóknir þurfa að hafa
borist menntamálaráöuneytinu, Hverfisgötu 6, 150 Reykjavík, fyrir
15. júlí nk.
Menntamálaráðuneytið
12. febrúar 1987
"............. ' N
Útboð
Vegagerö ríkisins óskar eftir tilboöum í eftirtal-
in verk:
1. Norðurlandsvegur um Vatnsskarð 1987.
(Lengd 6,4 km, magn 130.000 rúmmetrar).
Verki skal lokið 15. október 1987.
2. Vatnsnesvegur, Síðuvegur - Norður-
landsvegur
(Lengd 8,3 km, magn 45.000 rúmmetrar).
Verki skal lokiö fyrir 30. september 1987.
Útboösgögn veröa afhent hjá Vegagerö ríkis-
ins á Sauðárkróki og í Reykjavík (aöalgjald-
kera) frá og 16. febrúar nk.
Skila skal tilboðum á sömu stööum fyrir kl.
14.00 þann 2. mars 1987.
Vegamálastjóri
VEGAGERÐIN
t
Eiginkona mín
Jónína Brynja Kristinsdóttir,
Njörvasundi 7, Reykjavík
andaðist á Borgarspítalanum 12. þ.m.
Jarðarförin auglýst síðar.
Magnús Björgvinsson
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jarðarför móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu
Jóhönnu Egilsdóttur
Hvammi, Hvítársíðu
Sérstakar þakkir til starfsfólks á þriðju hæð hjúkrunardeildar Hrafnistu
Hafnarfirði fyrir frábæra umönnun.
GuðlaugurTorfason Steinunn A. Guðmundsdóttir
Svanlaug Torfadóttir Ásgeir Þ. Óskarsson
Magnús Ágúst Torfason Steinunn Thorsteinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Laugardagur 14. febrúar 1987
Þorlákur Bernharðsson
Fæddur 2. júlí 1904
Dáinn 27. janúar 1987
í stórum systkinahóp gerast marg-
víslegar myndir á dögum bernsku
þeirra og allt til elliára, sérstaklega
- ef hópurinn hefur verið vel sam-
stilltur fyrir góð uppeldisáhrif ágætra
foreldra. Ef samhygð og umhyggja,
fyrir velltðan hvor annars er mikil
getur það ef til vill verið arfur fyrri
kynslóða. Slíkt kemur mér í hug er
ég vil nú minnast Þorláks, bróður
míns, sem var einn átta barna og
fjögurra fósturbarna, hjónanna Sig-
ríðar Finnsdóttur og Bernharðar
Jónssonar frá Hrauni á Ingjalds-
sandi. Þau fluttu frá Kirkjubóli í
Valþjófsdal í Önundarfirði árið
1905. Þorlákur þá eins árs gamall
enda fæddur þar. Af þessum átta
systkinum lifir nú einn sonur, tvær
dætur og fósturbörnin öll.
Þorlákur ólst upp í Hrauni, meðal
foreldra og systkina. Hann óx
snemma „úr grasi“ varð þrekmikill
og sem 16 ára unglingur, hafði hann
hæð tvítugra mana. Kallaðist hann
fljótt til stórra verka í „önn dagsins".
Bar þar strax til, frábær dugnaður,
kjarkur og vinnulægni enda jafnvíg-
ur á öll störf á sjó og landi, alltaf að
vinna mest - vinna það erfiðasta
meðal vinnufélaganna.
Þorlákur giftist 1931, eftirlifandi
konu sinni Þóru Guðmundsdóttur
ljósmóður, Guðmundar Einarsson
refaskyttu og konu hans Guðrúnar
Magnúsdóttur, frá Brekku á
Ingjaldssandi.
Þau hjónin, Þóra og Þorlákur,
eignuðust 6 börn, 2 syni og 4 dætur.
Eldri son sinn Guðmund vegaverk-
stjóra á Vestfjörðum misstu þau um
þrítugt, dáðan efnismann. Næst er
Hulda húsfreyja í Reykjavík, Finnur
afgreiðslumaður á Reykjalundi,
Sigrún húsfreyja í Keflavík, Ásdís
gift í Kaliforníu og yngsta systirin
Hildur, er langvarandi veik á sjúkra-
húsi. Þóra býr nú við mikinn heilsu-
brest hjá Huldu dóttur sinni sem
hefur reynst foreldrum sínum mikil
stoð og hjálparhella í veikindum
þeirra og systur sinnar.
Á megin miðhluta ævi sinnar áttu
þau hjón heima á Flateyri í 21 ár.
Hún var dáð Ijósmóðir í 31 ár í
Önundarfirði en hann sem sjómaður
og við ýmis smíðastörf. En smíða-
störf urðu síðustu störf hans útivið í
Reykjavík, en þangað fluttu þau
1962. Þó hann væri jafnvígur á öll
störf held ég að sjómennskan hafi:
heillað hann allra mest, að stýrai
nákvæmt strik og sigla sínu eigin:
skipi, Farsæl, með vindþöndu segli á,
mörgum sjóferðum á hafi úti.
Eins atriðis af mörgum tilfellum
minnist ég frá störfum hans. Árið
1941 í febrúar var ég staddur á
hafnarbakkanum í Reykjavík að
svipast um eftir ferð vestur í
Önundarfjörð. Ég sá að menn um
borð á togaranum Skallagrími voru
að undirbúa burtför í veiðiferð og
heyri einn nefndan stýrimann - ég
spyr hann hvort sjóferðinni verði
stefnt vestur á miðin. „Já,“ segir
hann. „Væri hægt að fá að komast
með norður í mynni Önundarfjarð-
ar, og láta bát taka mig þar? Ég heiti
Guðmundur Bemharðsson.“ „Nú
ertu bróðir Þorláks Bernharðsson-
ar?“. „Já“ - „Það er velkomið,"
segir skipstjórinn. Á leiðinni út fló-
ann var margt rætt, víkur stýrimaður
tali sínu til mín og segir: „Hann
Þorlákur bróðir þinn er lífgjafi minn,
við vorum saman á togara að vinna
í netum. Stórsjór tók okkur þrjá,
háseta, fyrir borð. Þorlákur náði
með annarri hendi í vantstag og hélt
í mig með hinni. Ég hélt í félaga
okkar með annarri hendi, þannig
hélt hendi hans okkur uns hann flaut
einhvern veginn inn fyrir borðstokk-
inn og dró okkur félaga um borð.
Þakkar- og minnisvert gæfuhandtak
það“.
Allir sem til hans þekktu munu
mæla líkt. Að hafa átt þannig kjarna-
bróður að baki sér, eða í nánd, þá
hættuleg atvik leituðu á - er
ógleymanlegt.
Við systkini og fóstursystkini
kveðjum kæran bróður og biðjum
að farsæld fylgi för hans um vegi
Guðs. Eftirlifandi konu hans og
börnum þeirra vottum við fyllstu
samúðarkveðjur, minningin um góð-
an dreng, elskulegan eiginmann og
umhyggjusaman föður veiti þeim
styrk.
.i Fari hann í friði.
Guðmundur Bernharðsson
frá Ásum.
Sigurjón Halldórsson
útgerðarmaður og skipstjóri frá Norður-Bár
„Pú lifir þótt þú deyir“
1 fullvissu þessara orða langar mig
til þess að senda þér nokkrar línur
um örfá minnisverð atriði við þau
þáttaskil sem nú hafa orðið.
Eins og þú veist missti ég föður
minn á fyrstu mánuðum ævi minnar.
Atvik urðu líka þau að þið Björg
hófuð búskap í Norður-Bárskömmu
síðar. Þegar umhverfið, staðhættir
og fólkið fóru að koma fram í
skýrri mynd urðu til mörg atvik, í
formi augnatillits, traustvekjandi og
> alúðlegs viðmóts sem veittu hlýju og
öryggistilfinningu. Á þeim árum
fann ég oft fyrir þinni traustu og
þéttu hönd til hjálpar ungum dreng. I
þessum traustu handtökum fólst,
svo sem stðar kom í ljós, einkenni
þín til allra sem þú umgekkst og
hafðir kynni af og forsjá með á hinni
jarðnesku braut þinni. Kynni mín af
þér og þinni fjölskyldu voru þess
eðlis að ég hef notið þeirra alla tíð
síðan. Þá ekki síst það trausta sam-
band sem varð á milli okkar leik-
bræðranna Hemma og mín. Það var
sjálfsagt ekki einstakt, en það var
með því sem best gerist.
Við Hemmi vorum saman, svo að
segja öllum stundum. Af því leiddi
að við vorum heimagangar hjá hvor
öðrum. Ekki spillti húsmóðirin
Björg fyrir ánægjulegum og eftir-
minnilegum stundum. Björg var ein-
læg og góð vinkona mín. Þeir voru
ómældir bitarnir af ljúffengum mat
og drykk sem hún veitti mér, og
öðrum sem til hennar komu, af rausn
og myndarskap svo sem hún var
þekkt fyrir.
Björg var kona skapstór. Það var
móðir mín líka. Af þeim sökum
urðu oft snarpar orðasennur á milli
þeirra, en þær fullnægðu báðar einu
af gullvægustu ágætum mannlegra
samskipta að erfa ekki stóryrði sem
sögð voru í fljótræði, þær voru því
ávallt fljótar til sátta.
Árið 1937 skiljast leiðir.
Fljótlega eða nánar tiltekið 1946
festir þú og fleiri kaup á 22ja tonna
báti, sem þótti stórt í þá tíð og hófst
útgerð og sjósókn í stærri stíl en
áður. Bátur þessi hlaut nafnið Far-
sæll þegar hann komst í eign ykkar
félaganna. Þegar upphaflegur félagi
ykkar feðga, Hermanns og þín lét af
samstarfinu, fyrir aldurssakir, komu
fjölskyldumeðlimirnir inn í fyrirtæk-
ið í auknum mæli. Nú eru Farsælarn-
ir orðnir sex og stærðin orðin 101
tonn.
Þú valdir nafnið Farsæll sam-
kvæmt því sem ætla má að þú hafir
viljað og ætlað þér að yrði sannnefni,
og svo sannarlega tókst þér það.
Útgerð þín, skipstjórnar- og sjó-
mannsferill allur var sannkölluð
farsæld.
Atvikin höguðu því svo til að
leiðir okkar lágu aftur saman eftir
þrjátíu ár, er ég réðist til starfa hjá
Hraðfrystihúsi Grundarfjarðar hf.
Þá var þín útgerð komin í fastan
og öruggan farveg. Þú hafðir frá
upphafi frystihússins lagt afla þinn
upp hjá því og verið einn af aðal-
máttarstólpunum í hráefnisöflun
þess. Svo varð áfram þau fimm ár
sem ég starfaði við fyrirtækið og
reyndar allar götur síðan. Mér er
sértök ánægja að færa þér og sonum
þínum sérstakar þakkir fyrir þau
samskipti öll. Þá kom í ljós á svo
mörgum stigum að sú tryggð, rósemi
og festa sem ég kynntist hjá þér í
bernsku var sú sama og þá.
Þú varst maður hlédrægur og hóg-
vær sem glöggt kom fram í mannlegu
eðli þínu að miklast aldrei af hæfi-
leikum þínum og gerðum.
Þegar ég stóð við grafreit þinn
fyrir nokkrum dögum varð mér á að
segja við sjálfan mig: Þarna eru þau
þá aftur orðnir nágrannar húsbænd-
urnir frá Suður og Norður-Bár.
Nú læt ég þessum línum lokið,
aldni trausti nágranni og bið guð að
varðveita þig um eilífð.
Sigurjón Halldórsson var fæddur
1. febrúar 1898 að Miklaholti,
Miklaholtshreppi, sonur hjónanna
Sigríðar Benjamínsdóttur og Hall-
dórs Egilssonar sem þá voru í hús-
mennsku hjá séra Árna Þórarinssyni
í Miklaholti. Sigurjón átti tvö syst-
kini Ágúst og Guðríði, sem nú eru
látin. Frá Miklaholti fluttu þau Hall-
dór og Sigríður að Bláfelli í Staðar-
sveit en um aldamótin að Kvía-
jbryggju. Þaðan lá leið þeirra að
Lágkoti í Eyrarsveit.
Árið 1919 kvæntist Sigurjón
Björgu Hermannsdóttur frá Svefn-
eyjum á Breiðafirði. Björg lést árið
1977. Þau hjón eignuðust fjóra syni,
Pétur, Hermann, Ágúst og Halldór.
Allir giftust þeir og áttu heimili sín
ásamt fjölskyldum sínum í Grundar-
firði. Tveir þeirra búa þar enn.
Tveir bræðranna létust langt um
aldur fram. Halldór árið 1979 og
Ágúst árið 1982.
Sigurjón og Björg keyptu jörðina
Norður-Bár 1923 og hófu þar
búskap. Þau fluttu alfarið búferlum
í þorpið Grundarfjörð 1955 en höfðu
þá um nokkur hin síðari ár búið í
Norður-Bár aðeins að sumri til.
Sigurjón andaðist í sjúkrahúsi St.
Franziskusystra í Stykkishólmi 31.
janúar sl. áttatíu og níu ára að aldri.
Útför hans var gerð frá Grundar-
fjarðarkirkju laugardaginn 7. febr.
sl. við mikið fjölmenni og var hann
jarðsettur í Setbergskirkjugarði.
Hvíl þú og þínir, sem á undan þér
voru kallaðir í friði.
Höfnum 12. febrúar 1987.
Þórarinn St. Sigurðsson
frá Suður-Bár.