Tíminn - 15.08.1987, Blaðsíða 19

Laugardagur 15. ágúst 1987
Tíminn 19
MINNING

lllllllllllllllllllllll
lllllllllllllll
Lúðvík J. Albertsson
Hellissandi
Fæddur 13. júlí 1912.
Dáinn 8. ágúst 1987.
Lúðvík Júlíus Albertsson lést á
Borgarspítalanum síðla kvölds 8.
ágúst, einmitt um það leyti sem sólin
gekk undir og rökkur lagðist yfir láð
oglög. Dagsverkinu varlokið. Hann
slóst í för með röðlinum til þess
heims þar sem alltaf er bjart og
eilífur friður ríkir. Hvíld þessa hafði
hann þráð í erfiðri sjúkdómslegu.
Kraftarnir voru þrotnir og hlutverki
hans lokið. Hann hefur nú hlotið
lausn frá helsi sínu og hvílir í faðmi
þess sem vakir yfir öllu lífi.
Lúðvík J. Albertsson fæddist á
Súðavík og ólst þar upp. Hann var
elstur sex systkina. Foreldrar hans
voru þau Albert Einarsson sjómaður
og Þórdís Magnúsdóttir. Lúðvík út-
skrifaðist frá Samvinnuskólanum
vorið 1935 og ári seinna kom hann á
Sand og hóf störf hjá Kaupfélagi
Hellissands. Þar vann hann í 18 ár.
Á Hellissandi kynntist hann eftirlif-
andi konu sinni, Veróniku Her-
mannsdóttur. Þau giftust árið 1937
og stofnuðu þar heimili sitt.
Síðan tóku við ýmis störf eftir því
hvað til féll. Meðal annars starfaði
hann í nokkur ár við smíðar hjá
Smára, syni sínum. Honum voru
falin margvísleg trúnaðarstörf á
Hellissandi. í 25 ár hafði hann
umsjón með sjúkrasamlaginu og í
meira en tvo áratugi var hann próf-
dómari við Barna- og miðskóla Hell-
issands. Hann var einn af stofnend-
um Lions-klúbbs Nesþinga og var
félagi hans til hinstu stundar. Hann
var einnig meðal stofnenda ung-
mennafélagsins Reynis og var ásamt
konu sinni heiðursfélagi þess. Svo
mætti lengi telja.
Lúðvík og Verónika eignuðust sjö
börn. Þau eru: Smári Jónas tré-
smíðameistari, kvæntur Auði Alex-
andersdóttur bankafulltrúa; Þórdís
Berta sjúkraliði, gift Björgvini Ólafs-
syni verkstjóra; Lúðvík trésmíða-
meistari, kvæntur Steinunni Kristó-
fersdóttur húsmóður; Sigríður hús-
móðir, gift Runólfi Grétari Þórðar-
syni trésmið; Ómar trésmíðameist-
ari, kvæntur Kay Wiggs tónlistar-
kennara; Hermann rafvirki, kvæntur
Steinunni Erlu Árnadóttur skrif-
stofustúlku; og yngst er Helga
Ágústína póstafgreiðslustúlka,
ógift.
Þegar Lúðvík fellur frá eru
barnabörnin 18 en barnabarnabörn-
in 6. Það hefur gefið lífi þeirra
Veróniku mikið gildi að hugsa um
afkomendur st'na og fylgjast með
þeim vaxa úr grasi. Þau hafa hlúð vel
að þeim og veitt þeim mikla um-
hyggju. Hans verður nú sárt saknað.
Lúðvík og Verónika áttu gull-
brúðkaup á 75 ára afmælisdegi hans
13. júlí s.l. Þau lifðu í afar farsælu
og kærleiksríku hjónabandi, - það
duldist ekki neinum sem kynntist
þeim. Alltaf fóru hlýleg orð á milli
þeirra. Þau voru ákaflega samhent
og reyndu að vera saman öllum
stundum. Heimili þeirra var fagurt
og gestrisnin í fyrirrúmi. Það var
opið öllum sem vildu og ósjaldan
var ferðalangi boðið að gista og
borða. Kannski var það burtfluttur
Sandari eða einhver á vegum fé-
lagasamtaka í byggðarlaginu. Það
mátti aldrei greiða þeim með neinu
á móti. Sá sem þetta ritar hefur oft
á ferðum sínum í átthagana undir
Jökul notið einstakrar gestrisni og
velvildar á heimili þeirra hjóna. Ég
veit að þannig verður það áfram
þegar ég heimsæki Veróniku frænku
mína að Lúðvík gengnum.
Þó að okkur finnist í fljótu bragði
höfundur lífsins vera miskunnarlaus
að klippa á vináttu hjóna sem auðg-
að hafa hvort annars líf í hálfa öld
getum við þó verið honum þakklát
fyrir að hafa gefið þeim að lifa við
hamingju allan þennan tíma. Það er
svo miklu meira en mörgum öðrum
er gefið.
Lúðvík var einstaklega vel liðinn
maður, áreiðanlegur og velviljaður.
Hann var fremur hlédrægur að eðl-
isfari en vandaður til orðs og æðis.
Ekki minnist ég þess að hafa nokkru
sinni heyrt hann tala um veikindi sín
að fyrra bragði. Hann háði stríð sitt
hljóður. En alltaf spurði hann mig
um heilsufar ættingja minna þegar
við hittumst. Það segir meira en
mörg orð um þann góða hug sem
hann bar til vina sinna. Þá var hann
sjálfur farinn að heilsu. Þegar ég
spurði hvernig honum sjálfum liði
svaraði hann því með örfáum orðum
og þar með var það afgreitt. Æðru-
leysi var eitt af einkennum hans.
Síðustu tvö árin lá Lúðvík meira
og minna veikur á sjúkrahúsum í
Reykjavík. Kona hans vék sjaldan
frá honum allan tímann. Þó að hún
skryppi í örfáa daga vestur á Sand til
að huga að húsinu þeirra og garðin-
um, sem þau hafa lagt svo mikla
rækt við, var hugurinn alltaf hjá
honum. Mikið hefur á henni og
börnum þeirra mætt í þessu langa
veikindastríði. Þeir sem hafa setið
hjá helsjúkum ástvini sínum og hald-
ið í hönd hans skilja það einir til fulls
hvflíka orku það tekur. Trúin var
styrkur Veróniku. Hún veit að nú er
ævivinur hennar í góðum höndum.
Þó að Lúðvík væri fæddur á
Súðavík leit hann alltaf á Hellissand
sem heimabyggð sína enda átti hann
þar hema í 50 ár. Þau Verónika hafa
alla tíð borið sterkar taugar til
byggðarlagsins. Marga ánægjustund-
ina áttu þau í ökuferðum um ná-
grennið. Sögusviðið undir Jökli og
Jökullinn sjálfur voru þeim hugleik-
in. Þau sáu fleira en dautt grjót og
gras í náttúrunni. Fyrir þeim var
landslagið lifandi. Ut um suður-
gluggana heima á Svalbarða höfðu
þau gott útsýni til konungsins tignar-
lega, Snæfellsjökuls, sem skagarupp
úr Snæfellsnesfjallgarðinum og
gnæfir yfir önnur fjöll. Þegar Jökull-
inn tekur ofan og skartar sínu feg-
ursta í röðulbjarma er hann dásemd
ein. I veikindum heima fyrir fannst
Lúðvíki það veita sér mikla hugarró
að geta virt hann fyrir sér á björtum
dögum.
Steinunn Gróa Biarnadottir
Mánudaginn 17. ágúst fer fram frá
Fossvogskirkju útför vinkonu minn-
ar og samstarfskonu, Steinunnar.
Það var á jólaföstu fyrir nærri
tuttugu og tveimur árum að fundum
okkar Steinunnar bar fyrst saman,
hún hafði ráðið sig til vinnu fyrir
jólin á Saumastofuna Verið, þar sem
ég hafði unnið í eitt ár. Ég man enn
bros hennar er hún heilsaði mér, og
hlýtt handtak. En þetta var upphaf
tuttugu og eins árs samstarfs er
aldrei bar skugga á. Eftir svo langa
samveru fer ekki hjá því að margar
minningar koma upp í hugann á
kveðjustund.
Margt höfum við talað í gegnum
árin. Oft vorum við tvær í matartím-
um vikum og mánuðum saman,
sögðum hvor annarri sögur úr dag-
lega lífinu og hlógum dátt. Ræddum
um börnin og síðari ár voru barna-
börnin efst á blaði, stundum var
lagður kapall, þetta leið allt svo
ótrúlega fljótt. Én fyrir kom að við
ræddum alvarlega hluti, trúmál voru
okkur báðum kærkomið umræðu-
efni, og trúðum við báðar á líf í
öðrum betri heimi. Fyrir utan vinnu
áttum við saman marga ánægjustund
heima hvor hjá annarri, og hjá
dótturinni á Hamraendum, í góðra
vina hópi var Steinunn manna
glöðust.
Hún sem hér er kvödd hét fullu
nafni Steinunn Gróa Bjarnadóttir
fædd að Reyðarfirði við ísafjarðar-
djúp 9. september 1924 dóttir hjón-
anna Guðrúnar Ólafsdóttur af vest-
firskum ættum og Bjarna Hákonar-
sonar frá Reykhólum.
Steinunn var gift Trausta Eyjólfs-
syni lögreglumanni er lést lángt um
aidur fram árið 1971 eftir erfið
veikindi.
Þetta var erfitt tímabil fyrir Stein-
unni, í veikindum Trausta kom fram
hversu sterk hún var róleg og yfir-
veguð.
Steinunn og Trausti eignuðust tvö
börn Inger Oddfríði fædda 13. jan.
1951 og Bjarna Hákonar fæddan 25.
mars 1953.
Inger er gift Magnúsi Magnússyni
bónda að Hamraendum og eiga þau
5 börn. Bjarni var kvæntur Sigríði
Georgsdóttur en þau hafa slitið sam-
vistum. Flestar helgar og hátíðir fór
Steinunn upp að Hamraendum,
dótturbörnin voru miklir sólargeislar
t' lífi hennar.
Steinunn var lagleg kona, frekar
smávaxin, með dökkt hár er gránað
hafði með árunum, skær og falleg
augu, fallegt bros og hlý í viðmóti.
Hún hafði létta lund, en var föst fyrir
ef því var að skipta, mjög þægileg í
umgengni. Hún var vel hraust þar til
fyrir 5 árum að sjúkdómur sá gerði
vart við sig er leitt hefir til vistaskipta
er hér hafa orðið, er hún lést í
Landspítalanum að morgni 7. ágúst.
Ég fylgdist vel með því hvernig
veikindi Steinunnar ágerðust. Oft
mætti hún sárþjáð til vinnu hún
kvartaði aldrei og svar hennar var
ætíð „Það er ekkert að mér“. Henni
þótti sælla að gefa en þiggja. Það
varð að ráði að Elín dóttir mín fór í
sveit að Hamraendum og var þar í 6
sumur í góðu yfirlæti. Hún tók miklu
ástfóstri við fólkið og ekki síst Stein-
unni er hún kallaði jafnan ömmu
Steinu. Hún flytur hér sfnar bestu
þakkir fyrir alla umhyggju og ástríki
og flytur Inger, Magnúsi og börnum
ásamt Bjarna bestu samúðarkveðj-
ur. Nú er komið að kveðju um sinn
en eftir er minningin um góða konu.
Stóllinn í horninu situr hnípinn.
Ég veit ég mæli fyrir munn margra
samstarfsstúlkna okkar og þakka
ánægjuleg kynni.
Ég geymi hinsta bros hennar til
mín í hjarta mínu, og trúi á endur-
fundi. Við hjónin færum öllu vensla-
fólki innilegar samúðarkveðjur.
Bjarna, Inger, Magnúsi og börnum
færum við bestu kveðjur. Megi guð
styrkja þau í sorginni.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Erna
í byrjun sumars í fyrra áttum við
Verónika einu sinni sem oftar síma-
spjall. Þá var Lúðvt'k nýlega kominn
heim af sjúkrahúsi og leið miklu
betur. Ég man svo vel hvað þau
bundu miklar vonir við að mega
njóta sumarsins saman heima undir
Jökli því að þau fundu bæði hve
máttur Lúðvíks dvínaði. Þau vildu
geta fylgst með börnunum sínum í
nágrenninu, hlúð að fallega garðin-
um sínum, skroppið í ökurferð á fögr-
um kvöldum, og notið þeirrar lotn-
ingar sem aðdáendur Jökulsins fyll-
ast þegar þeir líta hann. En ekki
varð þeim að ósk sinni.Nokkrum
vikum seinna var Lúðvík kominn á
sjúkrahús og helstríðið hófst.
í dag er þessi heiðursmaður bor-
inn til moldar í Ingialdshólskirkju-
garði. Mörgum vinum sínum hefur
hann fylgt sömu leið til grafar en nú
er komið að honum. Ekkert okkar
kemst hjá því að ganga f spor liðinna
kynslóða. Þannig er lífið. Eftir lifir
minning um góðan dreng sem skilað
hefur góðu dagsverki.
Þó að hausti í hugum ástvina á
kveðjustundu vita þeir innst inni að
þeir eru börn hins eilífa ljóss sem
aldrei víkur frá þeim. Þegar við
göngum til náða vegmóð að kveldi
er það til þess eins að við getum
hvílst og vaknað efld í fyllingu næsta
dags. Þannig munu dánir styrkjast til
nýs og betra lífs í heimi sem Guð
einn veit hvernig er.
Blessuð sé minning Lúðvíks J.
Albertssonar.
Eðvarð Ingólfsson.
SAMVINNU
TRYGGINGAR
ARMÚLA 3 108 REYKJAVLK SlMl (81)881411
Skrifstofustörf
Óskum eftir að ráða tvo starfsmenn í ábyrgðar- og
slysadeild.
Hér er um almenn skrifstofustörf að ræða. Æski-
legt að umsækjendur hafi reynslu og/eða verslun-
arskóla- eða samvinnuskólapróf.
Umsækjendur þurfa að geta hafið störf sem fyrst.
Allar nánari upplýsingar og umsóknareyðublöð hjá
starfsmannahaldi Ármúla 3. Sími 681411.
Samvinnutryggingar g.t.
Staðgreiðsludeild
ríkisskattstjóra
óskar eftir að ráða starfsmenn í eftirgreindar
stöður:
1. Stöðu fulltrúa við fræðslu- og upplýsingastörf.
2. Stöðu lögfræðings.
3. Stöðu kerfisfræðings/tölvunarfræðings.
Um er að ræða áhugaverð störf sem gera
verulegar kröfur til skipulegra vinnubragða við
framkvæmd staðgreiðslu opinberra gjalda.
Frekari upplýsingar veitir Skúli Eggert Þórðarson,
forstöðumaðurstaðgreiðsludeildar í síma 623300.
Umsóknir, þar sem fram koma upplýsingar um
aldur, menntun og fyrri störf, sendist staðgreiðslu-
deild ríkisskattstjóra, Skúlagötu 57, Reykjavík.
Ríkisskattstjóri
Lóðarvinna
Tilboð óskast í lóðargerð við Vistheimilið við
Holtaveg í Reykjavík.
Verkið nær til lögun lóðar, hellulagðra svæða,
snjóbræðslulagna, gras og gróðursvæða og ým-
iskonar búnaðar.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri Borgar-
túni 7, Reykjavík gegn 5.000.- kr. skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað mánudaginn 24.
ágúst 1987 kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN RIKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844
Tilsölu
Land Rover diesel árg. 74. Mikið endurnýjaður bíll
í ágætu standi. Upplýsingar í símum 52784 og
50437 á kvöldin.