Tíminn - 13.12.1987, Side 12

12 Tíminn
Sunnudagur 13. desember 1987
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁU SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAK
- hann myrti ókunna stulku í ölæði,
flakkaði milli ríkja í tæpan áratug, en
sannfærðist loks um að enginn flýr sjálfan
sig. Pá sneri hann aftur og játaði.
Hin fræga gata Las Vegas Strip
hefur tekið ýmsum breytingum með
árunum. Næturklúbbar og spilavíti
hafa þar komið og farið, en eitt er
við það sama: ferðaniennirnir fjöl-
mörgu, sem alltaf eru galvaskir og
reiðubúnir að freista gæfunnar við
hin mörg þúsund grænu borð, sem
gert hafa Las Vegas-borg heims-
fræga.
Árið 1977 blómstraði spilavíti eitt
við norðurenda strætisins og þar
gengu í meira lagi léttklæddar stúlk-
ur um beina. Þann 30. ágúst bað
vændiskonan Cindy Snow barnfóstr-
una sína, sem stundaði sömu at-
vinnugrein, að hitta sig á staðnum
klukkan hálf fjögur um nóttina.
Cindy þurfi að afgreiða viðskiptavin
fyrst, en bjóst við að verða búin á
tilsettum tíma.
Barnfóstran ók á staðinn, sá bíl
Cindy á stæðinu og lagði sínum við
hliðina. Hún fór inn, en sá Cindy
hvergi, svo hún fékk sér sæti á
barnum, pantaði drykk og gerði ráð
fyrir að Cindy kæmi á hverri stundu.
Viðskiptavinurinn hafði greinilega
yfir að ráða húsnæði alveg í grennd-
inni, svo Cindy hafði getað skilið
bílinn eftir hér. En hún ætlaði að
láta bíða eftir sér.
Cindy hverfur
Pegar klukkustund var liðin, fór
barnfóstran að verða áhyggjufull.
Hún hringdi til vinar Cindy, 'ef hún
skyldi vera þar, en hann hafði ekki
séð hana síðan kvöldið áður. Stúlkan
beið á barnum, þar til sólin kom
upp, en hringdi þá aftur til vinarins
og sagði að eitthvað hlyti að hafa
komið fyrir, þar sem btllinn væri hér
ennþá. Klukkan var langt gengin í
sjö og vinurinn varð líka áhyggjufull-
ur.
Þau barnfóstran fóru saman á
lögreglustöðina í miðborginni og
tilkynntu hvarf Cindy Snow. í þá
daga þurftu að líða tveir sólarhringar
frá slíkri tilkynningu, þar til lögregl-
an gæti farið að gera eitthvað í
málinu. Fólk kom nefnilega gjarnan
í leitirnar af sjálfsdáðum á þessum
48 klukkustundum, en ef ekki, þótti
það sannarlega týnt.
Næstu tvo dagana dvöldu vinurinn
og barnfóstran við barina í grennd-
inni, í þeirri von að Cindy birtist, en
svo varð ekki og bíllinn hennar stóð
óhreyfður.
Það voru rannsóknarlögreglu-
mennirnir Guckin og Barrett, sem
fengu málið til meðferðar. Cindy var
vel þekkt vændiskona og hafði því
verið handtekin og var á skrám
lögreglunnar. Hins vegar höfðu kær-
ur á hendur henni verið látnar
niður falla, vegna þess að hún gat
gefið upplýsingar um allnokkur inn-
gæti að vísu verið dýrabein, sem
líktist meira mannabeinum.
Lögreglumaðurinn leit á beinin og
var sammála um að þau virtust
fremur úr manni en dýri. Síðan sneri
hann aftur að bílnum og kallaði upp
stöðina. Tæknimenn, læknir og lög-
reglan komu fljótt á staðinn, en
feðgarnir biðu átekta, að ósk lög-
reglunnar, meðan beinin voru
skoðuð. Þeir þyrftu að gefa formlega
skýrslu, ef um mannabein væri að
ræða.
Eyrnalokkur
og mannabein
Þau bein, sem, lágu ofanjarðar
voru sett í poka, en síðan tekið að
grafa eftir meiru. Ekki þurfti djúpt
að grafa og auk þess fannst eyrna-
lokkur. Nú var ljóst, að þarna var
fórnarlamb morðingja fundið, því
þeir sem stytta sér aldur, grafa sig
venjulega ekki, né þeir sem verða
úti í fjöllunum og éyðimörkunum í
Nevada.
Á rannsóknarstofu lögreglunnar
var beinunum raðað saman og þau
greind. Ljóst varð að þau voru af
konu á þrítugsaldri. Gerð var
skýrsla, þar sem meðal annars var
giskað á hæð og þyngd konunnar og
hún síðan lögð fyrir rannsóknarlög-
regluna, sem þegar fór að leita í
skrám sínum yfir týnt fólk.
Lýsingin á Cindy Snow kom heim
við skýrsluna og Guckin og Barrett
mundu mætavel eftir máli Cindy.
Þeir höfðu þegar í stað samband við
barnfóstruna og vininn og tjáðu
þeim, að hugsanlega væru jarðnesk-
ar leifar Cindy Snow komnar í
leitirnar, en bera þyrfti kennsl á þær,
áður en rannsókn gæti haldið áfram.
Raunar væri fátt þekkjanlegt, annað
en eyrnalokkurinn.
Þau komu saman og var þegar í
stað vísað á skrifstofu Guckins.
Cindy Snow er ekki fyrsta stúlkan sem týnir lífinu fyrir að skopast að
getulausum karli - og áreiðanlega ekki sú síðasta.
brot í staðinn. Innbrotsþjófarnir
reyndust hins vegar allir ganga lausir
gegn tryggingu og ekkert var líklegra
en Cindy hefði lent í klónum á
einhverjum þeirra, ef eitthvað slíkt
væri um að ræða, nema að seinasti
viðskiptavinurinn hefði verið að
verki.
Nafnlaus
viðskiptavinur
Guckin yfirheyrði barnfóstruna,
en hún sagði að Cindy nefndi aldrei
viðskiptavinina með nafni og því
vissi hún ekki neitt. Cindy færi alltaf
varlega og því væri ólíklegt að
viðskiptavinur ætti hlut að máli, ef
glæpur hefði verið framinn.
Þá voru ræningjarnir eftir, sem
Cindy átti að vitna gegn. Þeir voru
kallaðir til yfirheyrslu, hver á fætur
öðrum, en allir höfðu fjarvistarsönn-
un. Þeir voru þó beðnir að fara
ekkert langt í bili. Næstu daga voru
fjarvistarsannanirnar athugaðar
rækilega og reyndust óyggjandi, all-
ar sem ein.
Nú hafði lögreglan ekkert til að
fara eftir og menn tóku að efast um
að nokkuð alvarlegt hefði hent
Cindy. Ef henni hefði verið rænt,
hefði einhver krafist lausnargjaids af
einhverju tagi og nú var liðin vika.
Hefði hún verið myrt, hefði líkið
hlotið að finnast einhvers staðar og
auk þess höfðu þeir sem einhverja
ástæðu teldu sig hafa til að myrða
hana, allir verið á vísum stað, þegar
hún hvarf.
Vel gæti hugsast að Cindy hefði
orðið skyndilegt hughvarf og hún
bara yfirgefið borgina og skilið allt
eftir, meira að segja barnið sitt.
Vændiskonur skipta iðulega um
vinnustaði, jafnvel milli ríkja og
Cindy hafði gildari ástæður nú en
margar aðrar: nefnilega mennina,
sem hún átti að hjálpa til við að
koma undir lás og slá.
Málinu haldið opnu
Hvað sem því leið, gat lögreglan
ekkert frekar aðhafst að svo stöddu,
nema haldið málinu opnu. Ekkert
var til að rannsaka. Næstu mánuðina
virðist æ augljósara að Cindy væri á
lífi og við bestu heilsu, því ýmsir
„kunningjar" lögreglunnar sögðust
öðru hverju sjá henni bregða fyrir.
Barnfóstran og vinurinn, þau sem
tilkynntu hvarf Cindy, sáu hana hins
vegar aldrei, þó þau væru sennilega
fyrsta fólkið, sem hún myndi heim-
sækja ef hún kæmi í bæinn. Þess
vegna var málinu haldið opnu, hvað
sem hver sagði.
Árinu lauk og 1978 rann upp.
Cindy var enn opinberlega skráð
týnd og nú voru „kunningjarnir"
líka hættir að sjá hana. Svo var það
einn svalan febrúarmorgun að mað-
ur og sonur hans voru á puttaferða-
lagi uppi í Sunrise Mountain skammt
utan við Las Vegas. Þeir voru nánast
komnir á tindinn, þegar þeir rákust
á bein á stangli, skammt frá grunnri
gryfju. Feðgarnir hlupu að vegar-
slóðanum, sem lá upp á tindinn og
voru svo heppnir að rekast þar á
umferðarlögreglubíl, sem þeir
stöðvuðu. Þeir voru í uppnámi, er
þeir skýrðu frá fundi sínum, sem
Samviskan
kvaldi hann