Tíminn - 13.12.1987, Side 13

Sunnudagur 13. desember 1987
Tíminn 13
KAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁÚ SAKAMÁL SAKAMAL SAKAMAL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁ
Hann skýrði fyrir þeim, að stakur
eyrnalokkur væri ekki mikið til að
byggja á, en þó allténd byrjun.
Síðan opnaði hann skúffu sína og
dró upp gripinn.
Hvorugt vitnið hikaði andartak.
Þau voru bæði handviss um, að
Cindy Snow hafði átt þennan eyrna-
lokk. Guckin stakk honum niður
aftur og sagði, að þá mætti búast við
að beinin af fjallinu væru af Cindy,
en tannlæknaskýrsla myndi staðfesta
það opinberlega. Hvaða tannlækni
hefði Cindy skipt við?
Það vissu þau ekki, áreiðanlega
engan þar á staðnum. Hún ætti
skyldmenni sín við austurströndina
og lögreglan yrði að fá upplýsingar
þaðan. Loks fékk Guckin nöfn
nokkurra ættingja Cindy og nafn
bæjarins, sem hún var frá.
Staðfesting fæst
Með aðstoð yfirvalda í bænum
tókst Guckin að hafa uppi á ættingj-
um Cindy og þar með tannlæknin-
um. Hann kvaðst enn eiga öll gögn
og vildi gjarnan bera þau saman við
tennurnar í höfuðkúpunni. Venju-
lega senda tannlæknar skýrslur sínar
til lögreglunnar, en í þetta sinn var
það höfuðkúpan, sem fór í póstferð.
Nokkrum dögum síðar hringdi
sími Guckins. Það var tannlæknir-
inn, sem sagði engum vafa undirorp-
ið, að höfuðkúpan væri af Cindy
Snow. Þar með var staðfest að Cindy
hafði verið myrt - en hver var
morðinginn?
Alls engin slóð var til að rekja og
kunningjar lögreglunnar gátu ekkert
hjálpað. Svo virtist sem morðskýrsl-
an yrði að standa opin, rétt eins og
hin fyrri, þangað til eitthvað gerðist,
sem varpaði ljósi á málið.
Tíminn leið að venju, áratugurinn
tók enda og nýr hófst, án þess að eitt
eða neitt kæmi fram. Staðurinn,
sem Cindy hafði starfað út frá, fór á
hausinn og Barrett rannsóknarlög-
reglumaður gerðist einkaspæjari.
Guckin starfaði áfram og leysti mörg
morðmál, en ekki þetta. Aratugur-
inn var hálfnaður, áður en nokkur
vissi af og nú var Cindy Snow
flestum gleymd í Las Vegas.
Maður játar morð
Veturinn 1986 til 1987 var fremur
strangur og meira að segja féll snjór
í Las Vegas, sem er nær óheyrt. Svo
var það einn kaldan morgun, nánar
tiltekið á annan í jólum 1986, að
maður nokkur gekk inn á miðborg-
arlögreglustöðina. Hann tilkynnti,
að hann hefði framið morð fyrir
einum níu árum og ekki haft stund-
legan frið í samviskunni alla tíð
síðan. Ekki vissi hann nafn fórnar-
lambsins.
Þó ekki sé algengt að fólk gefi sig
fram og játi morð, er óvenjulegra að
játningin sé sönn. Margir játa eitt-
hvað á sig af óþekktum ástæðum, en
í hverju tilfelli þarf að rannsaka
málið, áður en meira er gert.
Maðurinn var færður í yfirheyrslu-
herbergi og lesinn réttur hans. Hann
kvaðst vita, að hann mætti þegja, en
gæti það hreint ekki lengur, hann
yrði að leysa frá skjóðunni og það
strax. Hann kvaðst heita Ray Tucker
Jobson, vera 44 ára og hafa starfað
í stóru spilavíti sumarið 1977. Þá
hefði hann átt stefnumót við vændis-
konu í ágúst eftir vinnu.
Lögreglumaðurinn, sem hlýddi á
játninguna minntist óljóslega ein-
hvers sem komið gæti heim við
þetta, tengdi það í huga sér við
Guckin, kallaði hann þegar upp og
sagði honum, að hér gæti verið um
að ræða eitthvað sem hann hefði
áhuga á.
Guckin kom þegar inn og var
stuttlega skýrð frásögn Jobsons til
þessa, en svo hélt Jobson áfram:
Hann kvaðst hafa hellt vel í sig frá
vinnulokum, þar til hann ætlaði að
hitta stúlkuna, klukkan hálf brjú.
Þá hófust vandræðin. Afengið
gerði að verkum, að hann var gjör-
samlega getulaus, þegar til kastanna
kom. Stúlkan hló að honum og hann
tók að sjá rautt. Ósjálfrátt greip
hann um háls hennar og herti að af
öllum kröftum, þar til hún var látin.
Þegar honum varð það Ijóst, bar
hann líkið út í bílinn og ók upp
Sunrise Mountain, þar sem hann
gróf grunna gröf og lagði það í.
Hann mokaði lítillega yfir og fór svo
aftur í bæinn. Nokkrum dögunt
síðar yfirgaf hann Nevada, en var
svo í hálft tíunda ár á flakki um
Bandaríkin og reyndi að gleyma
ódæðisverki sínu.
Það reyndist útilokað og versnaði
bara með árunum. Nú væri svo
komið að hann hefði ekki getað gert
annað en snúa aftur og játa. Hann
gæti alls ekki rifjað upp nafn stúlk-
unnar, því hann hefði aldrei heyrt
það, en lýsti barnum, þar sem þau
höfðu hist í ágústlok 1977.
Guckin fór og sótti mynd af Cindy
Snow og sex öðrum konum, sem
líktust henni lítillega, kom aftur og
raðaði myndunum á borðið framan
við Jobson og spurði hann hvort
hann þekkti nokkra þeirra.
Nafnlaust fórnarlamb
Jobson virti myndirnar fyrir sér
góða stund, en kvaðst síðan ekki
viss. Þá var Guckin í vanda, því
hann þóttist á hinn bóginn viss um
að hafa morðingjann og vissulega
hjálpaði játningin. Þetta nægði samt
ekki til ákæru og réttarhalda, aðeins
til að halda Jobson í gæslu í viku-
tíma.
Eftir ráðstefnu með fulltrúa
ákæruvaldsins hugðist Guckin ná
fundi barnfóstrunnar, sem gæti að
líkindum staðfest tímann og dag-
setninguna. Hins vegar reyndist
barnfóstran hvergi finnanleg í Las
Vegast lengur.
Tíminn fór að verða naumur fyrir
Guckin og hann hugsaði stíft. Hann
mundi, að barnfóstran, auk þess að
stunda vændi, hefði gjarnan setið
yfir börnum. Það var skot í blindni
að athuga, hvort hún hefði fengið
leyfi yfirvalda til að gæta barna, en
allt yrði að reyna. Hann tók að fletta
gegn um stafla af slíkum skjölum og
það reyndist borga sig. Stúlkan hafði
leyfi, sem að vísu var runnið út. Þar
komu fram nöfn tveggja nánustu
ættingja hennar í borginni.
Sá fyrri, sem Guckin leitaði til,
reyndist einnig fluttur burt og þá var
aðeins eitt nafn eftir. Sá ættingi var
þó enn starfandi í borginni og gat
upplýst að stúlkan hefði hætt vændi
fyrir mörgum árum og væri flutt til
Sacramento í Kaliforníu. Guckin
fékk meira að segja heimilisfang
hennar og símanúmer.
Hrossakaup lögmanna
Um leið og Guckin kom aftur á
stöðina, hringdi hann til Kaliforníu
og það var engin önnur en fyrrum
barnfóstra Cindy Snow sem svaraði.
Hann kynnti sig og stúlkan varð
ánægð, þegar hún heyrði að morð-
ingi Cindy sæti í gæsluvarðhaldi.
Guckin kvaðst þarlnast hjálpar
hennar, ef svo ætti að vera áfram,
hún þyrfti að vitna um dagsetning-
una og tímann, sem Cindy átti að
hitta seinasta viðskiptavin sinn.
Barnfóstran kvað ánægjuna af því
sannarlega sína og hún skyldi koma
til Vegas og bera vitni. En margt fer
öðruvísi en ætlað er. Réttarhöldin
áttu að hefjast 27. janúar 1987, en
svo varð ekki vegna flókinna samn-
inga lögfræðinga ákærða.
Endirinn varð sá að Jobson skyldi
játa á sig manndráp, sem varðar
fimrn ára fangelsi, vegna þess að svo
mörg ár voru liðin og hins, að
fórnarlambið hafði verið vændis-
kona. Talið var nær útilokað að
Jobson yrði nokkurn tíma fundinn
sekur um morð að yfirlögðu ráði.
Jobson fór að ráðum lögfræðings
síns og þann 17. mars 1987 var hann
dæmdur í fimm ára fangelsi og þarf
að sitja inni allan þann tíma.
BÆNDUR
OC ALFA-LAVAL MJALTAKERFI
■ I . .1«,
ALLT FRA SPENA OG ÚT I TANK
MUELLER
ETJROFA B. Vf]
MJÓLKURKÆLITANKAR
Flestar stærðir fyrirliggjandi
á mjög hagstæðu verði.
FLÓRSKÖFUKERFIN
hafa létt mörgum
bóndanum verkin.
BUNADARDEILD
ÁRMULA3 REYKJAVlK SIMI 38900
OG KAUPFÉLÖGIN
UM LAND ALLT
VELBUNAÐUR
í FÓÐRUN OG HIRÐINGU
Kjarnfóðurvagn
HJÓLKVÍSLAR
VOTHEYSVAGNAR