Tíminn - 05.07.1988, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Þriðjudagur 5. júlí 1988
Vantar þig vinnuþjark
Þessi lyftari er til sölu á góðu verði.
Ástand er gott, með nýuppgerðri BENZ DIESEL
314 vél. Veltihaus með hliðarfærslu getur fylgt.
Upplýsingar í síma 91-52529.

BILALEIGA
með útibú allt í kringum
landið, gera þér mögulegt
að leigja bíl á einum stað
og skila honum á öðrum.
Reykjavík
91-31615/31815
Akureyri
96-21715/23515
Pöntum bíla erlendis
interRent
Bílaleiga Akureyrar
=POWERPART=
Fáðu þér sæti.
Dráttarvélasæti
Hagstætt verð
BUNABARDCILO
>9 BAMBANOBIM9
ARMULA3 REYKJAVtK S/MI 3*000
Dráttarvélar
Sannarlega i
peninganna virði.,
VELAR OG ÞJONUSTA HF. - Velaborg
JARNHALSI 2
- SÍMI 83266-686655
Vorhappdrætti
Framsóknarflokksins
Dregið var í vorhappdrætti Framsóknarflokksins 6. júní s.l.
Vinningsnúmerin eru sem hér segir:
1. Lada Sport 4x4 nr. 10234.
2. Lada Samara 1500 30190.
3. Lada Samara 1500 14637.
4. Lada Samara 1300 26238.
5. Lada Samara 1300 33660.
6. Lada Samara 1300 14986.
Vinninga skal vitja innan árs frá útdráttardegi.
Allar frekari upplýsingar eru veittar á skrifstofu flokksins að Nóatúni
21, Fteykjavík, á milli kl. 8.00 og 16.00 eða í síma 91-24480.
Framsóknarflokkurinn
MINNING
Sigurður Sigurðsson
bóndi, Skammadal
Hinn 24. maí sl. lézt í Landspítalanum
SigurðurSigurðsson, bóndi í Skammadal
í Mýrdal. Hafði hann átt við langvarandi
veikindi að stríða um mörg ár og af þeim
sökum oft orðið að dveljast á Vífilsstöð-
um um lengri eða skemmri tíma. Útför
hans var gerð frá Víkurkirkju 4. júní. Því
miður átti ég þess ekki kost að fylgja
þessum milda öðlingsmanni síðasta
spölinn, og því er það að ég set þessi
síðbúnu kveðjuorð saman, þegar leiðir
skilur. Sigurður í Skammadal var enginn
máJskrafsmaður, og því er ömggt, að
honum er enginn greiði ger með löngum
ræðum að honum gengnum. Engu að
síður var hann svo gegn samferðarmaður
og elskulegur í viðkynningu, að allir þeir,
sem honum kynntust, hljóta að minnast
hans með virðingu og [xikk.
Enda þótt Sigurður ynni ævistarf sitt í
Mýrdal um rúma hálfa öld, stóðu fætur
hans austan Mýrdalssands. Hann var
Meðallendingur að ætt og uppruna og
faxfdur í Lágu-Kotey í Meðallandi 9.
nóvember 1903. Vom foreldrar hans
búandi hjón þar, Kristín Guðmundsdótt-
ir og Siguður Sigurðsson, Bjuggu þau
þar um langt árabil og eignuðust 14 böm.
Að auki ólst þar upp hálfbróðir, sam-
mæðra, Einar Sigurfinnsson, faðir dr.
Sigurbjöms, fyrrverandi biskups.
Fyrir og unt síðustu aldamót var
langþröngt í Meðallandi og almenn
fátækt, enda leitaði sandfok mjög á býli
og lönd manna. Engu að síður óx þar úr
grasi hið mennilegasta fólk, sem hefur
mjög sett svipmót sitt á mannlíf í
V.-Skaftafellssýslu, og raunar langt út
yfir þá sýslu. Fara má nærri um það, að
ekki hefur verið auðvelt að framfleyta
stórum systkinahópi í Lágu-Kotey, en ég
hef fyrir satt, að þar hafi bæði ríkt mikil
eindrægni og glaðfærð. Þar sem mér em
VEGAHANDBÓKIN kom síð-
ast út árið 1981 og hefur verið
ófáanleg í mörg ár. Nú er hún komin
út aftur í nýrri og stórlega endur-
skoðaðri útgáfu, sem unnið hefur
verið að síðastliðin tvö ár. Bókin
endurspeglar allar þær miklu breyt-
ingar sem orðið hafa á vegakerfinu
á síðustu árum og kemur það jafnt
fram í hinum fróðlega texta sem
vegakortunum sjálfum.
VEGAHANDBÓKIN veitir leið-
sögn á öllum vegum landsins. Hún
byggir á vegnúmerakerfi Vegagerð-
ar ríkisins. Á hverri síðu er tekin
fyrir ákveðinn vegarhluti. Á öðrum
helming síðunnar er uppdráttur af
viðkomandi vegi og nánasta um-
ekki svo kunn uppvaxtarár Sigurðar í
Skammadal, vil ég einungjs stikla á þeim
atriðum í ævi hans sem ég þekki til.
í upphafi þessarar aldar og lengi fram
eftir öldinni var það almennur siður
ungra manna í V.-Skaftafellssýslu og
vissulega miklu víðar að halda í útver að
vetri til hér suður með sjó og eins til
Vestmannaeyja. Á þann hátt öfluðu
ungir bændasynir sér nokkurs skotsilfurs
og eins sjófangs, sem þeir fluttu svo heim
með sér að vori til. Sigurður í Skamma-
dal var einn í þessum hópi. Stundaði
hann í mörg ár sjó bæði í Vestmannaeyj-
um og Keflavík. En svo festi hann ráð
sitt árið 1935 og gekk að eiga frasndkonu
mína, Vilborgu Ámadóttur frá Efri-Ey í
Meðallandi. Var mikið jafnræði með
hverfi, en á hinum helming síðunnar
er saga og sérkenni staðanna rakin í
stuttum og hnitmiðuðum texta.
Uppbygging VEGAHANDBÓK-
ARINNAR er með þeim hætti að
hægt er að ferðast eftir henni í báðar
áttir, en ekki bara í aðra áttina eins
og títt er í leiðarlýsingum.
Höfundur texta VEGAHAND-
BÓKARINNAR er Steindór
Steindórsson frá Hlöðum. Aðalrit-
stjóri er Örlygur Hálfdanarson. Rit-
stjóri og skipuleggjandi korta er
Jakob Hálfdanarson tæknifræðing-
ur, en teiknun korta annaðist Narfi
Þorsteinsson tæknifræðingur.
VEGAHANDBÓKIN er sett og
prentuð í Prentstofu G. Benedikts-
sonar en bundin hjá Arnarfelli hf.
þeim hjónum og hjónaband þeirra far-
sælt alla tíð.
Á þessum árum voru erfiðleikar miklir
í íslenzku þjóðlífi, og afleiðingar heims-
kreppunnar miklu frá um 1930 höfðu
sett mark sitt á íslenzkt atvinnulíf jafnt
til sjávar og sveitar. Vom þetta vissulega
engir glæsitímar fyrir ungt fólk að hefja
búskap í sveit. Ekki bætti það svo úr
skák, að erfitt var um jarðnæði í
Meðallandi. Þetta mun hafa valdið því,
að hin ungu hjón yfirgáfu þá mold, sem
ættir þeirra höfðu nærzt af um aldir, og
settust að út í Mýrdal. Þijátíu árum áður
höfðu afi og amma okkar Vilborgar
haldið í sömu átt og setzt að á Kaldrana-
nesi, svo að þetta var svo sem engin
nýlunda í ætt okkar. Um þetta leyti var
laus til ábúðar annar hluti jarðarinnar
Skammudalur. Settust þau að í austur-
bænum og gerðust leiguliðar um nokkur
ár. Frá þessum tíma hefur samband mitt
og fjölskyldu minnar verið órofið við þau
mætu hjón og heimili þeirra.
Vilborg og Sigurður hófust þegar
handa um að koma sér sem bezt fyrir í
Skammadal og bæta jörðina. Varð öllum
ljóst, að hér hafði mýrdælskri bændastétt
bætzt góðir liðsmenn. Fáum árum síðar
eignuðust þau svo meiri hluta þess
jarðarhluta, sem þau sátu, og ekki
minnkuðu umsvif þeirra við það. Síðan
festu þau svo kaup á Skammadal II og
settust þá að í vesturbænum, sem svo var
nefndur. Hafa þau síðan búið ein á allri
jörðinni og bætt hana svo, að hún er nú
með beztu jörðum í Mýrdal. Ekki hafa
þau staðið ein í búskap sínum, því að
um mörg ár hafa búið með þeim synir
þeirra tveir, Ámi og Guðgeir. Eins hefur
dóttir þeirra, Kristín Sunnefa, sem býr í
Vík, hlaupið undir bagga, þegar hún
hefur getað komið því við. Hér hefur því
samhent fjölskylda unnið hörðum hönd-
um og af mikilli hagsýni að því að gera
Skammadalinn að vildisjörð.
Sigurði bónda var það vel ljóst, að
hagur heimilisins yrði bezt tryggður með
góðum bústofni. Kom hann sér því upp
góðu og þrifalegu kúa- og fjárbúi, enda
var þetta fyrir allt tal um kvóta og alls
kyns takmarkanir. Um leið sá hann í
hendi sér, að hann yrði að byggja vel og
vandlega yfir skepnur sínar og það áður
en hann hugsaði til sín og fjölskyldu
sinnar í þeim efhum. Létu þau Vilborg
sér því nægja gamla vesturbæinn, en þó
með maigvíslegum endurbótum, þar til
fyrir fáum árum, að þau fluttust í nýtt og
vandað íbúðarhús. Þá var það ekki í
anda Sigurðar að látav vélar og áhöld
liggja úti og ryðga, heldur reisti hann og
synir hans yfir þau hús skemmur, þar
sem einnig mátti dytta að þeim og
lagfæra fyrir næsta sumar. Alls þessa sér
stað í myndarlegum byggingum, þegar
ferið er hjá garði í Skammadal, en
þjóðvegurinn liggur einmitt um land
jarðarinnar.
Ég man mjög vel, þegar Vilborg og
Sigurður settust að í Skammadal fyrir
hálfri öld, enda tókst strax mikið og gott
vinfengi með þeim og móðurfólki mínu
á Giljum. Á þeim árum sat einnig
föðurfólk mitt á Kaldrananesi. Hér vom
því bæði vinir og skyldmenni á næsta
leiti, þegar komið var í Mýrdalinn. Alltaf
var tilhlökkunarefni að hitta þetta góða
fólk og dveljast með því hluta úr hverju
sumri. Enda þótt margt af því sé horfö
yfir móðuna miklu og minningamar
einar eftir, hefur Skammidalur enn hald-
izt sem áningastaður, þegar ég og fjöl-
skylda mfn hefur átt leið um Mýrdalinn,
hvort sem verið er á austur- eða útleið.
Vissulega er nú skarð fyrir skildi þegar
húsbóndinn er horfinn úr hópnum, og
það vandfyllt. Hins vegar var heilsu
Sigurðar þannig farið hin síðari árin, að
hvíldin hlaut að verða honum kærkomin,
ekki sízt þegar hann fann, að hann, jafit
vinnusamur og hann var, gat ekki lengur
verið þátttakandi í búskapnum með
konu sinni og sonum.
Þessi fátæklegu orð eru sett hér á blað
til þess að þakka hinum látna samferða-
manni órofa tryggð og vináttu við mig og
mitt fólk um leið til þess að votta
Vilborgu og bömum hennar dýpstu
samúð okkar við frafall hans. Minning
um góðan dreng og vammlausan lifir í
hugum okkar allra, sem hann þekktu.
Jón Aðalsteinn Jónsson
Vegakort er á hverrl slðu og tll hliðar vlð þau er sagan rakln og sérkennum lýst.
VEGAHANDBÓKIN
í nýrri og endurskoðaðri útgáfu