Tíminn - 03.12.1988, Blaðsíða 12

12
HELGIN
Laugardagur 3. desember 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Fólkið var fallegt og lifði hátt í London. Hjá því nægði hverjum
degi sín þjáning, en eina nóttina fór allt úr böndunum...
Lögreglumenn frá Scotland Yard óku hratt inn í
Kensington-hverfið í London þar sem stór og virðuleg,
gömul steinhús standa meðfram götum. Þessar leifar
glæsileika Viktoríutímans hýsa nú alls kyns fólk í
mörgum, litlum íbúðum. Ökumaðurinn hægði á bílnum
þegar nálgaðist áfangastað og rannsóknarlögreglufor-
ingi með því viðeigandi nafni Holmes mændi út þar til
hann kom auga á konu sem stóð einsömul við gangstétt-
arbrún framan við stórt hús sem mátti muna fífil sinn
fegri.
- Stansaðu hér, kallaði hann til
ökumannsins.
Konan var grannvaxin, dökkhærð
og vel klædd. - Guði sé lof að þið
eruð komnir, varð henni að orði. -
Hann er hérna inni. Hún benti á
húsið skjálfandi höndum og gekk á
undan inn um útflúrað smíðajárns-
hlið en síðan niður kjallaratröppur
að húsakynnum sem á betri tímum
hafa cflaust hýst þjónustufólk íbúa
efri hæðanna en hafði fyrir löngu
verið deilt í litlar íbúðir. Útidyr þar
stóðu opnar upp á gátt og ung kona
í slopp utan yfir náttkjólnum beið í
ganginum. Hún var augljóslega
leigjandi í húsinu.
- Ekkert hefur verið snert, sagði
sú dökkhærða við óeinkennisklæddu
lögreglumennina. - Hann er alveg
eins og þegar við fundum hann.
Komið var inn í dæmigerða smá-
íbúð, eitt herbergi með innbyggðu
eldhúsi í einu horninu. Þó þarna
væri smekklega innréttað, ríkti þar
mesta óreiða. Á gólfinu við dyrnar
var dýna og á henni rúmföt og lík af
nöktum karlmanni, á að giska um
þrítugt.
Þegar var ljóst að þessi ólánssami
maður hafði verið látinn í nokkra
daga. Andlitið hafði eitt sinn verið
frítt en var nú afmyndað af marblett-
um og sárum og rúmfötin voru ötuð
blóði sem runnið hafði úr sárum á
höfði líksins.
Læknir sem var í för með lögregl-
unni hóf þegar að athuga líkið en
Holmes ræddi við dökkhærðu stúlk-
una.
- Þú hefur líklega hringt til lög-
reglunnar, sagði hann.
Sú dökkhærða yppti öxlum og
kinkaði kolli. - Hinn látni hét Bryan
Thomas og var ástralskur.
Vinkona fann líkið
Holmes tók upp minnisblokk sína.
- Við þurfum að vita allt, sagði
hann. - Einkum hvernig þú fannst
líkið.
Stúlkan kinkaði kolli. - Auðvitað,
sagði hún lágt. - Ég er tískuráðgjafi
hjá fataframleiðanda en Bryan var
sálfræðingur og hafði góða stöðu hjá
markaðskönnunarfyrirtæki. Hann
hafði verið í Englandi í um það bil
ár. Ég kynntist honum í sambandi
við starf mitt fyrir nokkrum mánuð-
um og við urðum góðir vinir. Hann
var snillingur og einkar aðlaðandi
maður.
Stúlkan skýrði ennfremur frá að
þau Thomas hefðu ætlað að borða
hádegisverð saman á veitingahúsi í
Mayfair daginn áður en Thomas
hefði ekki komið. Slíkt var afar ólíkt
honum, svo stúlkan hringdi á skrif-
stofu hans og fékk að vita að hann
hefði ekki sést þar allan daginn. Þá
datt henni í hug að hann væri veikur
og reyndi að hringja heim til hans.
Hjá miðstöð var henni sagt að sím-
inn væri ekki í sambandi. Loks tók
hún leigubíl á staðinn.
- Enginn svaraði bjöllunni og
húsvörðurinn var ekki heima, hélt
tískuráðgjafinn áfram. - Þá mundi
ég að franskir gluggar á bakhliðinni
opnast út í garðinn. Veggurinn um
bakgarðinn er lágur svo ég klifraði
yfir hann. Einn franski glugginn
reyndist svolítið opinn svo vanda-
laust var fyrir mig að ganga inn.
Ég fann Bryan liggjandi hérna,
rétt eins og hann er núna. Auðvitað
varð ég skelfingu lostin en herti upp
hugann og greip símann. Hann var
sambandslaus svo ég fór fram á
ganginn og barði á næstu dyr.
Stúlkan þagnaði en benti svo til
konunnar á náttsloppnum. - Hún
leyfði mér að nota sinn síma til að
hringja til ykkar.
Auðséð var á dökkhærðu stúlk-
unni að hún var í miklu, tilfinninga-
legu uppnámi. Þrátt fyrir það varð
að afla eins mikilla upplýsinga og
kostur var á sem fyrst svo hægt yrði
að hefja rannsókn. Holmes spurði
stúlkuna hvað hún vissi um einkalíf
hins myrta.
Konur voru starf hans
- Bryan þekkti margar stúlkur,
svaraði hún strax. - Raunar má
segja að það hafi verið hluti af starfi
hans. Hann kynnti sér konur nánast
vísindalega, ef svo má segja. Fyrir-
tæki hans treysti á hann til að hafa á
reiðum höndum vilja kvenna varð-
andi hvers konar vöru, fatnað,
nærföt, skó og alls kyns perónulega
hluti. Hann lagði á ráðin um breyttar
umbúðir og slíkt til að varan höfðaði
sterkar til kvenna.
Bryan var alveg réttur maður í
þetta, hélt stúlkan áfram. - Hann
var glæsilegur og aðlaðandi og eink-
ar tungulipur. Hann bauð konum
iðulega á veitingahús og dansstaði.
Hann hafði sömu áhrif á þær allar,
þannig að innan skamms voru þær
farnar að segja honum frá innstu
hugsunum sínum og leyndarmálum.
Margar þeirra voru giftar.
Hann gekkst svo upp í starfi að
hann tók það oftast heim með sér,
bætti hún við og brosti dauflega. -
Bryan svafsjaldan einn. Segjamá að
hann hafi unnið allan sólarhinginn.
Ég sagði stundum við hann að svona
lagað gæti verið áhættusamt. Að því
kæmi að afbrýðisamur eiginmaður
neitaði að kona sín væri notuð fyrir
tilraunadýr á markaðstorgi hégóm-
ans. Bryan neitaði að hlusta á aðvar-
anir mínar og ef til vill eru þetta
afleiðingarnar.
Þegar litið var í kring um sig á
heimili Bryans Thomas var ekki að
sjá að langur vinnutími hans hefði
haft mikil áhrif á drykkjuvenjurnar.
Tvær tómar viskýflöskur voru á
gólfinu og nokkur hálf glös hér og
þar. í barskáp voru margar óupp-
teknar flöskur af dýru, skosku viskýi
og mörgum öðrum tegundum.
Þegar hér var komið lauk læknir-
inn frumathugun sinni. Hann sagðist
telja eftir áverkunum á líkinu að
dæma að hinn látni hefði lent í
allsnörpum slagsmálum og sennilega
verið nakinn þá.
Bryan Thomas var sagður snillingur
í starfi og einkar aðiaðandi maður.
Fíkn hans í Ijúfa lífið varð honum
samt að aldurtila.
- í andlitinu eru rispur sem gætu
hæglega verið eftir kvenmannsnegl-
ur, hélt hann áfram. - Samt held ég
að morðinginn hafi verið karlmaður.
Hinn myrti var laminn nokkrum
sinnum í höfuðið með þungum hlut
svo hann er höfuðkúpubrotinn og
hefur látist af þeim áverkum. Einnig
er bólga í náranum eins og sparkað
hafi verið í hann þar.
Loks kvaðst hann telja að atburð-
urinn hefði átt sér stað fyrir 36 til 38
klukkustundum.
Hávaði og drykkjulæti
Þessi tímaákvörðun var studd
þeirri staðreynd að ljós var í íbúðinni
þegar lögreglan kom og stúlkan í
næstu íbúð, ritari hjá innflutnings-
verslun, sagðist hvorki hafa heyrt né
séð Bryan Thomas síðan á þriðju-
dag.
- Ég heyrði hins vegar hávaða á
þriðjudagskvöld, hélt vitnið áfram.
- Það voru gestir hjá honum, af
báðum kynjum. Ég sá engan en
heyrði til þeirra. Ekki fór milli mála
að setið var að drykkju og mikið var
hlegið og flissað. Seinna um nóttina
vaknaði ég við óp í karlmannni. Mér
fannst eitthvað ganga á og íhugaði
að kalla á lögregluna en þá datt allt
í dúnalogn svo ég fór aftur að sofa.
Stúlkan bætti því við að hún væri
orðin alvön ýmsum óróleika úr þess-
ari átt. - Nágranni minn var veislu-
glaður og guð má vita hvernig hann
skemmti sér. Eitt kvöld heyrði ég
konu berja ákaft að dyrum og kalla
til hans. Ég leit út um gægjugatið og
sá kornunga, Ijóshærða stúlku sem
hann hafði lokað frammi á ganginum
allsnakta. Hún hríðskalf af kulda.
Þá sagðist stúlkan hafa séð Bryan
Thomas með að minnsta kosti 10-15
stúlkum undanfarnar vikur og oft
hefðu ráðsettar konur einnig komið
að heimsækja hann.
Holmes hlustaði af athygli á fram-
burð vitnisins. Hann þóttist vita af
hverju stúlkurnar hefðu flissað á
þriðj udagskvöldið. í skotinu við
garðdyrnar var spilaborð og við það
fjórir stólar. Á borðinu voru spil,
pókerpeningar og fjögur hálffull
glös.
Þar gat að h'ta fleira: Kvensokka-
buxur, hvít brjóstahöld, armband
og hálsfesti. Ljóst mátti vera að
þarna hafði verið spilaður fatapóker
og gera mátti ráð fyrir að Thomas
hefði haft tvær stúlkur og karlmann
í heimsókn. Útlit var fyrir að stúlk-
urnar hefðu tapað þar til dauðinn
bættist í veisluna og felldi gestgjaf-
ann á eigin bragði.
Næturgestir á dýnu
í öðru homi herbergisins var tví-
breitt rúm með bældum rúmfötum.
Af því mátti ráða að einhver annar
en húsráðandi, líklega einn eða tveir
pókergestanna hefðu sofið á dýn-
unni þar sem líkið Iá núna.
Meðan rætt var við stúlkurnar,
fóru tæknimenn vandlega yfir her-
bergið og einkum dýnuna á gólfinu.
Á koddanum fundust löng, ljós hár
og leifar af varalit. Ljóst var einnig
af fleiri ummerkjum að karlmaður
hafði sængað hjá þeirri ljóshærðu,
þó ekki væri unnt að segja um hvort
Bryan Thomas var sá maður.
Föt hins myrta voru á stól við rúm
hans í horninu og bentu til að hann
hefði háttað þar. f vösunum var alls
ekkert, ekki einn einasti peningaseð-
ill og hvorki peninga né veski var
heldur að finna í íbúðinni.
Næstu klukkustundirnar leitaði
lögreglan að einhverju sem gefið
gæti til kynna eitthvað um morðingj-
ann. Fingraför fundust á glösum og
flöskum en þó þau væru send til
rannsóknar, varð það árangurslaust,
því þau voru ekki á skrám Scotland
Yard.
Holmes fór á lögreglustöðina í
Kensington í dögun um morguninn
og einsetti sér að komast að eins
miklu og kostur væri um lifnaðar-
hætH’hinj myrt,a og fólkið sem hann
umg^kkst.. Þegar skrifstofutími
kom, hríngdi hann á yinnustað hans
þar sem allir urðu fyrir áfalli við
fréttina um morðið. - Hann var
snillingur í starfi og einstaklega við-
kunnanlegur, sagði yfirmaður
Thomas í starfi. - Hann vissi alltaf
upp á hár hvað konum kom. Við
vitum að einkalíf hans var hömlu-
laust og óreglulegt en það var hans
mál. Loks gaf maðurinn upp heim-
ilisfang Thomas í Ástralíu.
Holmes hringdi til starfsbróður
síns í Sydney, tilkynnti morðið og
bað um upplýsingar. Nokkru síðar
hringdi rannsóknarlögreglumaður til
baka og kvaðst hafa rætt við ekkju
Thomas.
Kvæntur og
skuldum vafinn
- Var hann þá kvæntur? spurði
Holmes forviða.
- Svo sannarlega. Hann átti mjög
aðlaðandi Ijóshærða konu og tvö
börn. Hún sagði raunar að þau
hefðu ekki búið saman um hríð en
aldrei skilið. Hún sagði að kvenfólk
hefði alla tíð laðast að bónda hennar
og hann alltaf haldið framhjá. Hins
vegar væri fátt um tilfinningar af
hans hálfu og samböndin hefðu jafn-
an verið skammvinn.
Frá Sydney komu engar upplýs-
ingar sem tengst gætu morðinu en
þegar farið var að ræða við kunn-
ingja hans í grennd við morðstaðinn
hafðist meira upp úr krafsinu. Ljóst
varð að þó Bryan Thomas hefði haft
góðar tekjur og sent hluta þeirra til
Ástralíu, megnáði hann aldrei að
hafa stjórn á eigin fjármálum.
- Hann skuldaði á annarri hverri
knæpu í borginni, sagði einn kunn-
inginn. -Hann borgaði mánaðarlega
af reikningi í áfengisverslun. Laun
hansifóru öll í skuldir og hann gat
aldrei lágt neitt fyrir. Iðulega fékk
hann lánað hjá vinkönum sínum og
hefur eflaust minnst af því greitt
aftur. Búið var að loka símanum og
mjólkurpósturinn var hættur að
koma.
Erfitt reyndist að hafa uppi á
spilafélögum Thomas seinasta
kvöldið. Gert var ráð fyrir að hann
hefði hitt fólkið í fyrsta sinn fyrr
sama kvöld og líklegasti staðurinn
var hverfiskráin. Raunar var Bryan
Thomas þekktur gestur á mörgum
krám og þó hann hefði ekki sést um
hríð, hörmuðu allir dauða hans,
sumir kannske eingöngu af því að
hann skuldaði þeim peninga.
Síðdegis kom Holmes á krá þar
sem roskinn eigandi kvaðst hafa
þekkt Bryan Thomas og virtist
áhyggjufullur er honum var sagt frá
dauða hans. - Ég var að innleysa
ávísun frá honum, sagði hann. -
Ætli bankinn endursendi hana ekki?
Einn gestanna finnst
- Liklega, svaraði lögregluforing-
inn. - Hvenær borgaði Thomas þér
hana?
Maðurinn hugsaði sig andartak
um. - Á þriðjudagskvöldið um tíu-
leytið. Hann keypti drykki handa
sér og vinum sínum.
- Veistu hvaða fólk það var?
- Nei, það var par sem ég hafði
aldrei séð áður. Þau voru bæði yngri
en Thomas, rúmlega tvítug eða svo.
Maðurinn var vel klæddur og afar
hávaxinn. Stúlkan var heillandi, há
og vel vaxin. Mér datt í hug að hún
væri einhvers konar skemmtikraftur.
Kráareigandinn var beðinn að
leggja heilann í bleyti og rifja upp
hverjir aðrir hefðu verið samtímis á
kránni. Eftir andartak sagði hann: -
Pauline Biggs var hérna og hún fór
reyndar út með Thomas og vinum
hans. Hún býr hérna rétt hjá og
vinnur í hótelmóttöku. Hún kemur
oft við héma um þetta leyti á
heimleið frá vinnu.
Aðeins nokkrar mínútur liðu áður
en lagleg, hógværlega klædd stúlka
kom inn og settist við borð. Gest-
gjafinn færði henni bjór og bún tók
upp dagblað. Ein fréttin í því var um
morðið á Bryan Thomas.