Tíminn - 09.06.1990, Blaðsíða 4

HELGIN
Laugardagur 9. júní 1990
12 W
I nýútkominni
ævisögu
AAMilne,
höfundar
bókanna um
Bangsímon,
lesum við um
mann sem
var þurr á
manninn
og heldur
sérlundaður
ESSAR þekktustu
sögur A A Milne voru
um uppstoppuð leik-
föng og þau líktust
honum sjálfum á
margan hátt. Hann hafði eigin-
lega engan áhuga á bókmennt-
um, listum, ferðalögum eða
öðru, sem búast mætti við af rit-
höfúndi. Mestu höfúndar sam-
tíma hans virðast hafa látið hann
ósnortinn. Þrátt fyrir velgengni
hans sem bamabókahöfúndar
sagðist hann sjálfúr ekki vera
mikið gefínn fyrir böm — og
það hefúr Christopher Robin,
sonur hans, staðfest. Hann áleit
sig uppreisnarmann, en vegna
hvers er erfítt að skilja. Helstu
skemmtanir hans vom að horfa á
krikket, leika golf og sitja á
uppáhaldsmatsölustað sínum, en
ekkert af þessu gat talist sérlega
uppreisnarkennt.
Kunningjum hans þótti hann
fremur fastur í daglegum venj-
um og ástríðulítill. Hann stein-
þagnaði ef minnst var á eitthvað
kynferðislegt og hafði andúð á
áfengi. Við hátíðleg tækifæri
hafði hann mestar mætur á engi-
feröli og eins og þessi drykkur
vom gamanleikritin sem hann
samdi ólgumikið sætumull, sem
allt gosið hvarf úr fyrr en varði.
Kynslóð Eðvarðs konungs 7.,
sem sökkti sér niður í lestur á
Punch, hafði þó miklar mætur á
þeim og eftir fyrri heimsstyrj-
öldina þóttu þau vera einmitt
það smyrsl er hentaði til að bera
á sárin. A þriðja áratug aldarinn-
ar nutu þau feikna vinsælda báð-
um megin Atlantshafsins.
Bamabækur hans, sem skrifaðar
vom milli 1924 og 1928, gáfu
einnig strax stórfé í aðra hönd,
og þótt menn hættu að hafa gam-
an af leikritum hans eftir 1932,
þá brást Bangsímon aldrei. Síð-
ustu 30 ár ævi sinnar rakaði
Milne saman fé vegna þóknana
ffá fyrirtækjum sem ffamleiddu
púsluspil, póstkort o.s. ffv. Samt
ergði það hann að hann var ekki
A A Milne ásamt syninum Robin.
Hann þvemeitaði að drengurinn
tengdist sögunum hið minnsta.
um, en það var síðar leiðrétt. Ef
til vill skýrir þetta af hverju hin
dýrin reyna að ógna Kengúm til
þess að fara burtu úr skóginum,
með því að ræna Kengúmungan-
um. Þetta atvik getur líka vísað
til þess að Milne hafí ekki verið
um afskipti Daff af sköpunar-
verki sínu gefíð. Út á við um-
gekkst hann hana með rómant-
ískri lotningu, en ffemur eins og
skrautgrip en nákomna persónu.
Frá upphafí hjónabandsins
höfðu þau hvort sitt herbergið,
því Dafif var ekki „kynferðislega
sinnuð“, eins og einn kunningi
þeirra orðaði það.
Einir í heiminum
Fullorðnum er líka útskúfað úr
veröld Bangsimons. Þegar þeir
vom drengir, höfðu þeir Milne
og bróðir hans, Ken, þann sið að
láta sig dreyma um að þeir vökn-
uðu upp einn daginn og væm
einir í heiminum, aðeins þeir og
dýrin væm eftir. Þessir órar
hljóta að hafa átt þátt í tilurð
Bangsímons, svo og það er
Milne dvaldi einn á eyðieyju á
Orkneyjum árið 1905. Einn
morguninn tók hann sig til og
gekk hringinn í kringum eyjuna,
uns hann kom að eigin fótspor-
um aftur. „Hve margir ætli hafi
Faðir Bangsímons
hafði ekki gaman af
bömurn........
lengur tekinn alvarlega sem höf-
undur bóka fýrir fullorðna.
Karlkyns söguhetjur
Það hlýtur að hafa gert Ann
Thwaite, höfundi bókarinnar um
Milne, erfítt fyrir hve hann var
rýrt efni í ævisögu. Og það því
heldur sem þau skeið í lífi hans
sem bestar heimildir em til um
em þau minnst áhugaverðu.
Margt er vitað um skólaár hans í
Cambridge, en þar las hann
stærðffæði og ritstýrði skóla-
blaðinu Granta. Frú Thwaite
gerir þessu svo nákvæm skil að
lesendur óska að sem mest af
þessum pappímm sem á er byggt
hefði farið í mslatunnuna.
Aftur á móti er leyndardómsfull
hula yfír hjónabandi hans og
„Daff‘ de Selincourt, en henni
mun hafa skotið upp úr einhverri
veröld, þar sem ekki varð þver-
fótað fyrir sumarhúsum og
skemmtisiglingasnekkjum.
Milne bað hennar þegar þau
bæði vom í ffíi á skíðum. Sumir
segja að hún hafí verið sjálf-
hverf, frek og lítið andlega sinn-
uð og sonur hennar, Christopher
Robin, sagði að hún hefði tróð í
höfðinu í stað heila. En hún var
þó í nokkur ár eftir 1930 sam-
vistum við hið snjalla og andríka
leikskáld Elmer Rice vestur í
Bandaríkjunum, sem stöðugt
sóttist eftir félagsskap hennar,
þótt hvorki væri hún ung né fög-
ur.
Sannleikurinn um Daff skiptir
talsverðu máli, því margt bendir
til að hún hafi átt sinn þátt í því
að Bangsímon varð til. Það var
hún sem lék ráma bjamdýrsrödd
Bangsímons, þegar útvarpsvið-
töl vom höfö við Milne. Kven-
þjóðinni er ekki hleypt inn i
skóginn hans Bangsímons — að
Kengúm undanskilinni, og hún
komst þangað bara fyrir mistök.
Eins og Bangsímon var Kengúra
komin úr leikfangadeildinni í
Harrods og þegar Milne keypti
hana, hélt hann - - þrátt fýrir
pokann — að hún væri karldýr. í
fmmhandritinu er hún nefiid
með karlkyns- persónufomöfh-