Tíminn - 01.12.1990, Blaðsíða 9

Laugardagur 1. desember 1990
Tíminn 17
ingólfur Davíösson:
Tvísýn makaskipti
Höfðingsmaður, Hákon að nafni,
hagvanur á Barðaströnd, skildi við
konu sína Björgu. Honum leiddist
brátt að búa með ráðskonum og
kvæntist á nýjan leik. Vildi svo til
að seinni konan hét einnig Björg.
Um það var kveðið:
Þú hefur fengið Björg fyrir Björg,
Björgu ert ei sviftur.
En er nú þetta betri Björg
en Björg sem þú varst giftur?
Gísli á
Ströndinni
Hann þótti fljóthuga nokkuð og
ekki stíga í vitið, en dugnaðarþjark-
ur. Einu sinni mætir hann nábúa
sínum, þrífur í öxlina á honum og
segir flaumósa: „Það kom til mín
spói og stefndi á mig miðjan. Ég
tók ofan húfu mína og sló við hon-
um. Hann flaug í gegnum klofið á
mér, komst hvergi annars staðar.
Mér varð svo bylt við að ég féll endi-
langur aftur á bak á kjaftinn, niður
í lóuhreiður en braut ekki eggin.
Þau voru fjögur, tvö bláhvít og tvö
dröfnótt. Skyldi spóinn hafa átt þau
með Ióunni?"
„Mjór er mikils
/ • 44
visir
Angantýr á Böggvisstaðasandi,
síðar á Þingeyri, vinsæll verkstjóri
var manna mestur vexti og allur
hinn myndarlegasti. Elín hans lag-
leg greindarkona. Um Angantý
ungan var kveðið og oft sungið eft-
irfarandi:
Týri litli, Týri litli,
til hvers ertu kominn?
Til að fá mér meyjarkoss.
Farðu burtu, farðu burtu,
þér mun bregðast vonin.
Víst ei fœrðu vænsta hnoss.
Það fer svona stundum, það fer
svona stundum.
Það er valt að treysta sprundum.
Það fer svona stundum, það fer
svona stundum,
verður úrþví versti kross.
Trúr yfir litlu
Vinnumaður, Páll að nafni, var
óvenjulega smávaxinn, en knár vel.
Hann var fjármaður góður og þóttu
kvíaær mjólka sérlega vel ef hann
sat yfir þeim á smalaárunum, og
sauðir verða vænir ef hann hélt
þeim til beitar á vetrum. Lítill var
hann bókamaður en liðtækur við
spilamennsku og sagði vel frá. Um
hann var kveðið:
Þó nái Páll í lofti lágt,
laglega kann sig bera.
En heilabúið hefði mátt,
hóti rýmra vera!
Hver voru Kol-
beinn og Sigga?
Hvað er að frétta, kunningi?
Komstu utan af Oddeyri?
Allt er þar í uppnámi
út afSiggu og Kolbeini!
Ef til vill er þetta gamall húsgang-
ur. Sagnir ganga um Kolbein búð-
arþjón og fríða stúlku sem oft kom
í búðina. Gáði Kolbeinn þá ekki
annars en að horfa á hana, og
gleymdi allri afgreiðslu!
Briemar og Blön-
dalar fyrr á tíð
Nýlega er komin út mikil bók um
Briemsættina. Ættarhöfðinginn
Gunnlaugur Briem sýslumaður bjó
lengi á Grund í Eyjafirði. Kona
hans var jafnan nefnd frúin á
iPrund og litu héraðsbúar mjög upp
til hennar. Börnin voru mörg. Eitt
sinn var kona í nágrenninu að ala
barn og gekk fæðingin fremur
seint. Þá gellur í bónda hennar:
„Hljóðaðu, kæra Helga mín. Hærra
hljóðar frúin á Grund, hún hljóðar
eins og djöfullinn."
íslenskir stúdentar á Garði (Reg-
ensen) í Kaupmannahöfn vöndu
komur sínar á veitingahúsið
Himnaríki þar rétt hjá og voru vin-
sælir. Um aldamótin 1900 urðu
þjóni í Himnaríki þessi orð á
munni: Já, Briemarnir eru skilvís-
ir og stendur aldrei á greiðslu hjá
þeim, en þeir eru lélegir söng-
menn. Blöndalarnir aftur á móti
syngja prýðilega, en eru mjög
skuldseigir."
Ingólfur Davíðsson