Tíminn - 16.03.1991, Qupperneq 14

26 Tíiflipn
Láugardagur 16. mars 1991
Stefán H. Halldórsson
í dag er gerð norður á Húsavík útför
Stefáns H. Halldórssonar.
Hann var fæddur að Króki í Gaul-
verjabæjarhreppi 1. aprfl 1917. For-
eldrar hans vóru bændahjón í Króki,
Halldór Bjamason og Lilja Ólafsdótt-
ir. Þau vom bæði Árnesingar að ætt-
emi. Stefán var elstur barna þeirra
og ólst upp í föðurgarði í vaxandi
systkinahópi.
Veturna 1937-38 og 1938-39 var
Stefán við nám í Samvinnuskólan-
um. Næstu árin vann hann heima í
Króki og víðar í nágrenninu. Hann
var landbúnaðarverkamaður á styrj-
aldarámnum.
Haustið 1945 fór Stefán til Svíþjóð-
ar. Hann var nemandi í lýðskólanum
í Tárna um veturinn. Síðan var hann
1946-47 skrifstofúmaður hjá sam-
vinnusambandinu sænska (Kooper-
ativa Förbundet) í Stokkhólmi. Eftir
það kom hann heim og upp frá því
vann hann við bókhaldsstörf, fyrst
hjá Kaupfélagi Stykkishólms, síðan
Kaupfélagi Borgfirðinga, en þaðan lá
leið hans til Reykjavíkur og loks til
Hafnarfjarðar. Þar átti hann lengsta
dvöl á fullorðinsárum.
Stefán Halldórsson var bindindis-
maður alla ævi og vildi vera virkur í
bindindishreyfmgu. Hann var svo
lánsamur að eiginkona hans, Áslaug
Georgsdóttir, var honum mjög sam-
hent í þeim efnum. Stefán var á
margan hátt valinn til forystu- og
trúnaðarstarfa. Hann var ámm sam-
an æðsti templar í stúku sinni, Daní-
elsher. Hann var nokkur ár í fram-
kvæmdanefnd Stórstúkunnar og
lengi umdæmistemplar sunnan-
lands. Hann var líka um skeið for-
maður í stjóm Sumarheimilis templ-
ara. Öll þau störf sem þessu fylgdu
vann hann af áhuga og samvisku-
semi. Hann var prúðmenni í dagfari.
Afmælis- og
minningargreinar
Þeim, sem óska birtingar á afmælis- og/eða
minningargreinum í blaðinu, er bent á, að
þær þurfa að berast a.m.k. tveimur dögum
fyrir birtingardag.
Þœr þurfa að vera vélritaÖar:

Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi
Friðjón I. Júlíusson
frá Hrappsey
Austurgerði 4, Kópavogi,
lést 6. mars. Jarðarförin fór fram frá Kópavogskirkju.
Ester Júlíusson
Ragnheiður Friðjónsdóttir Sigurþór Aöalsteinsson
Guðrún Fríðjónsdóttir Þóröur Þóröarson
Júlíus L Fríðjónsson Þóra Jónsdóttir
Hjördís H. Fríöjónsdóttir Neii McMahon
Bamaböm og bamabamabam

Við þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
sonar okkar, bróður, mágs og barnabarns
Sigurðar Heiðars Valdimarssonar
tamningamanns
Helðmörk 74, Hverageröi.
Guð blessi ykkur öll.
Guöbjörg Jóna Sigurðardóttir
SofRa Valdimarsdóttir
Anna Eria Valdimarsdóttir
Anna Guðjónsdóttir
Soffía Eríingsdóttir
og aörír aöstandendur
Valdimar Yngvason
Ingþór Óli Thoriacius
Yngvi E. Valdimarsson

Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við útför frænda
okkar
Guðjóns R. Sigurðssonar
Fagurhólsmýri
Sérstakar þakkir til Guðrúnar Sigurðardóttur og allra I Öræfasveit.
V
Rafn Stefánsson Hrafnhildur Bergsveinsdóttir
Stefán Einarsson Lovísa Jónsdóttir
Sigurborg Einarsdóttir
Þorbjörg Einarsdóttir
Guðleif Einarsdóttir
Haföi ekki styrjaldarskapferli en var
þó ákveðinn í skoðunum og fastur
fyrir. Stefán þoldi mikil veikindi á
síðari hluta ævinnar, en bar þau með
karlmennsku. Þau hjónin fluttu til
Húsavíkur og voru þar síðustu árin.
Starfsþrek Stefáns var skert en á
Húsavík var einkabarn þeirra Áslaug-
ar, Jóhanna hjúkrunarfræðingur.
Stefán vann bókhaldsvinnu heima
hjá sér og fjölskyldan undi sínum
hlut,
Stefán og Áslaug reyndu að halda
sambandi við félaga syðra. M.a. komu
þau á bindindismót í Galtalækjar-
skógi og glöddust við að sjá hvernig
starfinu var fram halið og Sumar-
heimilið efldist.
Það hefur verið hart í ári fyrir ís-
lenska bindindishreyfingu um skeið.
Mörgum hefur verið talin trú um það
að í áfengismálum væri nóg að finna
þá sem væru fæddir alkóhólistar og
koma þeim í meðferð sem yngstum.
Almennt bindindi væri óþarfi.
Nú væntum við þess að menn fari að
átta sig á þessari blekkingu og skilji
það að heilbrigðis þarf að gæta. Bind-
indi hvers og eins og félagsleg þjón-
usta við þjóðina í heild. Þegar menn
skilja það og finna til þess hlýtur
bindindishreyfing að eflast.
Við trúum því að Stefán Halldórsson
hafi verið í hópi þeirra manna sem
héldu íslenskri bindindishreyfingu
uppi þegar ha(rðast svarf að og mest
reyndi á.
Hann bar merkið hátt og vék hvergi
þótt fáliðað yrði í fylkingu. Slíkra er
gott að minnast. Og þegar bindindis-
semi eflist á komandi árum, þegar
menn sjá að ekki verður rönd reist
við vímuefnafárinu með öðru móti,
verður þjóðinni ljóst að hún á mikið
að þakka fólki eins og Stefáni Hall-
dórssyni og konu hans.
H.Kr.
Rósa Stefánsdóttir
Þegar dauðinn kallar, veit enginn
hver næstur er.
Góður granni er horfinn, ófyllt
stendur skarðið eftir.
Þau Rósa og Indriði frá Reykjum
voru nágrannar mínir um 15 ára
skeið og ljúfar minningar frá þeirra
söngelska og gestrisna heimili hóp-
uðust fram í hugann þegar ég frétti
af andláti Rósu. Oft hitti ég þau líka
í glæsilegu félagsheimili Lýtinga,
Árgarði, en þar voru þau lengi hús-
verðir og sköpuðu þar notalegri
heimilisblæ en ég hef kynnst í sam-
bærilegum húsum.
Rósa undi best þar sem söngurinn
ómaði, hún söng altröddina á
kirkjuloftinu í Reykjakirkju, tók þátt
í glaðværum kvöldum með Heilsu-
bótarkórnum í Árgarði, á heimili
Reykjum, Tungusveit
þeirra Indriða æfði fyrsta húsnefnd
Árgarðs fjórradda söng ásamt mök-
um og skemmti sveitungunum með
kórsöng á þorrablótinu. Þetta fram-
tak varð til þess að næstu húsnefnd-
ir töldu sér skylt að hafa frumkvæði
um samkomuhald í húsinu.
Gestkvæmt var á Reykjum, enda
hlýlega tekið á móti gestum. Við
Starri sonur minn nutum þess að
stutt var á milli bæja. Þegar ég var
kvöldum saman á söngæfingum
rölti hann þangað út eftir og fann
þar traust athvarf. Húsráðendur
gáfu sér tíma til að grípa í spil við lít-
inn stubb eða rabba um heiminn og
héraðið.
Byggðin á Reykjum og Steinsstöð-
um teygir sig með Svartárbökkum,
horfir mót vestri en hefur Blöndu-
hlíðarfjöll að bakhjarli. í þau hvítn-
aði fyrst á haustin, þó hlýtt væri við
laugarnar í byggð. Goðdalakistan
naut sín best við himinroða skamm-
degismorgna en Mælifellshnjúkur-
inn átti vordaginn í sunnanþey.
Þetta voru góðir nágrannar ásamt
þeim er saman sungu á dimmum
vetrarkvöldum. Þáttur þeirra Rósu
og Indriða í þessum hlýju minning-
um er stór. Þær er Ijúft að rifja upp
og þakka.
í dag er Rósa borin til moldar í
Reykjakirkjugarði eftir hart sjúk-
dómsstríð er leiddi hana til dauða.
Drottinn blessi henni heimkomuna.
Indriða sendi ég hlýjar samúðar-
kveðjur.
Heiðmar Jónsson
Systkinaminning:
Anna Krístjánsdóttir
frá Arnarholti
Fædd 29. október 1913 — Dáin 26. desember 1990
Sigurður Krístjánsson
Borgamesi
Fæddur 9. júní 1902 — Dáinn 5. mars 1991
Margs er að minnast,
margs er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. BriemJ
Er ég frétti af andláti Sigga frænda,
hugsaði ég með mér: Það varð þá
ekki lengra á milli andláts þeirra
systkina, því Anna lést fyrir rúmum
tveim mánuðum.
Þau systkin fæddust á Örlygsstöð-
um í Helgafellssveit, en sá bær er
rústir einar nú. Foreldrar þeirra
voru Kristján Guðmundsson bóndi
og Þóranna Sigurðardóttir.
Systkinin voru sjö og er nú aðeins
ein systir eftir af þessum hóp. Tvær
systur dó ungar, síðan dó faðir
minn 1957, þá bróðir þeirra 1974
og svo þau systkin nú með stuttu
millibili.
Anna tók mig unga í fóstur, fyrst
er ég var tveggja ára er móðir mín
veiktist og síðar alveg þegar faðir
minn drukknaði vorið 1957. Ekki
lét hún það aftra sér að bæta mér í
hóp barna sinna, þó ekkja væri með
fimm ung börn og stórt bú. Hún var
einstök kona, viljasterk, dugleg og
góð. Hún hætti búskap og flutti til
Reykjavíkur vorið 1965, þar sem
hún átti heima síðan. Henni vil ég
þakka fyrir það sem hún var mér
þegar ég þurfti mest á að halda.
Sigurður frændi bjó í Borgarnesi,
þar sem hann lést að morgni 5.
mars síðastliðins á Dvalarheimili
aldraðra. Ekki var Siggi búinn að
vera þar lengi, flutti þangað síðast
liðið sumar. Konu sína Valgerði
Kristjánsdóttur missti hann fyrir
mörgum árum. Eftir missi hennar
bjó hann áfram í húsi sínu á Holt-
inu. Börn Sigurðar búa í Borgarnesi
og mörg barnabörnin einnig með
sínar fjölskyldur. Sigurður hefur
mátt þola að sjá á eftir konu, dóttur
og barnabörnum yfir móðuna
miklu áður en hans kall kom. Sig-
urður fylgdist vel með og vissi um
nöfn allra sinna nánustu ættingja,
þó ættin stækkaði mikið seinustu
æviár hans. Alltaf var gaman að
koma við hjá Sigga og spjalla, því
vel var hann inni í öllum málum.
Nú fara breyttir tímar í hönd, þar
sem maður þarf að sætta sig við að
þau eru farin, og komin til ástvina
sinna hinum megin. Ég vil þakka
systkinunum samfylgdina og bið
Guð að styrkja ættingja og ástvini
þeirra.
Blessuð sé minning þeirra.
Kristný Bjömsdóttir