Tíminn - 27.04.1991, Blaðsíða 8

qp
8 Tíminn
Laugardagur 27. apríl 1991 Laugardagur 27. apríl 1991
Tíminn 21
i.
EYJÓLFUR KRISTJÁNSSON höfundur og annar flytjandi Eurovisionlagsins íár, segirað
þrátt fyrir að hann vonist eftir sigri þá lítist honum ekki allskostar á það sem þvíkunni að fylgja:
Hef áhyggjur af
heimsfrægðinni
Stefán fyrir valinu. Einnig líka af því að
hann er mjög góður drengur og mjög
góður vinur minn.
— Ég hef heyrt að félagar þínir hafi
lofað þér því, að ef þú ynnir undan-
keppni Eurovision hér heima, þá
myndu þeir fylgja þér í úrsiitakeppnina.
Ætla þeir að standa við það?
Því miður kom örlítið upp á hjá þeim
og því fara þeir ekki með. En þeir verða
örugglega með mér í huga og hjarta,
það er alveg á hreinu, og ég verð í beinu
símasambandi við þá á úrslitakvöldinu.
— Svo við snúum okkur að þér sjálf-
um; hvar ertu fæddur og uppalinn?
Ég er fæddur og uppalinn hér í Reykja-
vík. Ég ólst upp í Vogahverfinu og er
mikill Þróttari og fylgist vel með mín-
um mönnum og eftir sigurinn á KR
spái ég því að þeir verði Reykjavíkur-
meistarar, vona það að minnsta kosti.
Tónlistin kom mjög snemma inn í
hausinn á mér. Ég held að menn hafi
uppgötvað það frekar snemma að það
væru einhverjar tilfmningar til tónlist-
ar í drengnum, jafnvel áður en hann fór
að tala. Eg fór nú ekkert að gera í því
sjálfur fyrr en ég var tvítugur. Þá gerði
ég mér grein fyrir því að mig langaði til
að prófa að vinna fyrir mér sem tóniist-
armaður og vann að því hörðum hönd-
um í fjögur, fimm ár. Loks komst ég á
þann stall að geta lifað algjöriega af tón-
listinni og það tókst og gengur ennþá
ágætlega. Síðan verður framtíðin og ör-
lögin að skera úr um það hvað lengi það
stendur. Það var í sjálfu sér ekkert erfitt
að komast á þennan stall. Ég þurfti að
vera duglegur að vinna og heiðarlegur
og það skilaði því að menn tóku eftir því
sem ég var að gera. - 1
— Hvernig byrjaði ferillinn?
Ég byrjaði í litlu tríói sem hét Texas
tríóið, þaðan fór ég yfir í Vísnavini og
vann lengi með þeim á Vísnakvöldum
sem voru mjög vinsæl á Hótel Borg og í
Þjóðleikhúskjallararnum. Út úr þeim
félagsskap, sem taldi tvö til þrjú hundr-
uð manns, þá stofnuðum við sex manna
band sem hét Hálft í hvoru, og ég var
með þeim í fímm ár. Þá fór ég yfir í
Bítlavinafélagið og þá fóru hjólin að
snúast.
— Nú er tilbúin plata fyrir Evrópu-
markað ef vel gengur á Ítalíu; gælirðu
við þá hugmynd að heimsfrægðin sé á
næsta leyti?
Nei, ég hef hins vegar nokkrar áhyggj-
ur af því. Þetta má nú ekki ganga of vel,
ég er svo heimakær að ég vil helst ekki
vera neins staðar annars staðar heldur
en hér heima á íslandi. Ef að mjög vel
gengur þá fylgir því náttúrlega búseta
erlendis og annað slíkt og það er algjör-
lega út úr myndinni hjá mér eins og er.
Það er mjög gott að búa á íslandi og ég
vil helst hvergi annars staðar vera.
Stefán Eiríksson.
Það er í dag sem Eyjólfur Kristjánsson,
söngvari og lagahöfundur með meiru,
fer ásamt fríðu föruneyti til Ítalíu, og að
viku liðinni mun hópurinn standa uppi
á sviði kvikmyndaversins Teatro 14 í
kvikmyndahverfinu Cinécitta í útjaðri
Rómar og flytja lag Eyjólfs, Nína. Eins
og flestum ætti að vera kunnugt þá
sigraði lag Eyjólfs í undankeppni Euro-
vision, eins og keppnin er kölluð hér á
landi, og flutti höfundurinn sjálfur lag-
ið ásamt Stefáni Hilmarssyni. Það var
mjög erfitt að ná tali af Eyjólfi í síðustu
viku, undirbúningur fyrir ferðina stóð
þá sem hæst, en engu að síður gaf hann
sér tíma til að setjast niður og spjalla
litla stund við blaðamann Tímans.
— Lagið hét upphaflega Draumur um
Nínu, en fyrir úrslitakeppnina var nafn-
ið stytt og kallast lagið nú einfaldlega
Nína. Hver er þessi Nína?
Nína er engin sérstök, hún er bara
hugarburður og í raun ekkert sérstakt á
bak við textann. Lagið er samið haustið
1990 og var þá ekki endilega ætlað í
þessa keppni. Ég sest niður stundum og
sem lög, af því að ég geri nú lítið annað
en að vera í tónlist, og þetta varð af-
raksturinn að þessu sinni. Það var ekki
fyrr en eftir að ég var búinn að koma
laginu saman að ég ákvað að senda það
í Eurovision.
— Nú hefurðu tekið þátt í öllum und-
ankeppnum Eurovision, en ekki sigrað
fyrr en nú. Varstu búinn að bíða lengi
eftir þessu?
Þetta var sjötta keppnin og því var ég í
raun búinn að bíða eftir því að vinna al-
veg síðan ég tók fyrst þátt. Ég hef verið
nálægt því að vinna, lent í öðru og
þriðja sæti. Ég hef alltaf haft gamán af
að taka þátt í þessu, og einhverra hluta
vegna hefur aldrei komið upp í mér
svekkelsi yfir því að tapa, því yfirleitt er
ég mjög tapsár. Það hefur alltaf verið
gaman að taka þátt í þessu og því hefur
maður ekki haft tíma til að ergja sig út
af því að tapa, þó það sé ekki verra að
vinna.
— Þú hefur einnig tekið þátt í Lands-
Iagskeppninni á Stöð tvö; er þetta væn-
legasta leiðin fyrir tónlistarmenn til að
koma sér og lögum sínum á framfæri?
Nei, ég held að menn séu búnir að
koma því á framfæri sem þeir vilja
koma á framfæri, án þess að taka þátt í
Eurovision eða Landslaginu. Aftur á
móti geta svona keppnir orðið til þess
að ákveðnir hlutir gangi kannski betur,
sérstaklega fyrir fólk sem er að koma
sér í fyrsta skipti á framfæri. Sjónvarpið
er alltaf sterkur miðill og báðar þessar
keppnir fara fram í sjónvarpi. í þessum
bransa hefur það að koma fram í sjón-
varpi töluvert að segja fyrir þá sem vilja
koma sér á framfæri. En ungir tónlist-
armenn sem eru að koma sér á fram-
færi verða náttúrlega að hafa eitthvað
til brunns að bera, það þýðir ekkert að
koma fram í sjónvarpi og geta svo ekk-
ert.
— Hefur Eurovision haft góð áhrif á
íslenska popptónlist?
Ég held hún hafi ekki haft nein áhrif.
Þróunin í íslenskri tónlist hefði orðið
sú sama, jafnvel þó svo að Eurovision
og Landslagið hefðu ekki verið inni í
myndinni.
— Nú eru margir tónlistarmenn með
mikla fordóma í garð keppninnar; á
þessi keppni rétt á sér?
Auðvitað á keppnin rétt á sér, það er al-
veg á hreinu. Þetta er bara tónlist og
hver getur fullyrt eitthvað um það
hvort einhver „underground" tónlist
eða eitthvað sem Bubbi Morthens er að
gera, sé eitthvað betra eða skemmti-
legra heldur en það sem fólk í Eurovisi-
on er að gera. Það eru bara stælar að
halda því fram og í rauninni heimska.
— Tálsvert undirbúningsstarf hefur
verið unnið hér heima fyrir þessa
keppni og lagið gefið út fyrir keppnina í
Þýskalandi, Austurríki og Sviss og bráð-
lega í fleiri löndum; telurðu að það hafi
eitthvað að segja?
Ég held að það hafi ekkert að segja í
sambandi við það í hvaða sæti við lend-
um í keppninni sjálfri. Það hefur hins
vegar mikið að segja fyrir mig sem tón-
listarmann að ná samningum við fyrir-
tæki eins og Jupiter Records um útgáfu
á smáskífulagi eins og Nínu. Það er
mjög sterkt fyrir mig og veitir mér tekj-
ur sem maður er ekki vanur í bransan-
um hérna heima. Ég get ekki verið ann-
að en ánægður með það sem komið er
og þetta er allt skollið á áður en úrslita-
keppnin í Róm fer fram, sem er mjög já-
kvætt. Eins og ég sagði þá held ég að
það hafi lítil áhrif á það í hvaða sæti við
lendum. Pólitíkin í þessari stigagjöf í
Eurovision er eitthvað sem við íslend-
ingar skiljum ekki.
— Nú er búið að breyta dómnefndun-
um að því leyti að annar helmingur
þeirra er skipaður atvinnumönnum í
tónlist; heldurðu að það komi laginu til
góða?
Ég held að það ætti að gera það, að
minnsta kosti vona ég það. Það hefur
sýnt sig að lagið vinnur á og það held ég
að sé kostur.
— Þegar dregið var um röð keppenda
kom í ljós að þið voruð númer tvö; ertu
hræddur við að vera þetta framarlega?
Nei, ég er alls ekki hræddur við það.
Mér fannst það svolítið leiðinlegt fyrst,
en ég er alveg búinn að sætta mig við
það. Það hefur bæði kosti og galla í för
með sér. Það er dregið um þetta og
þetta er svona og við því er ekkert að
gera. Við höfum yfirleitt í þessum
keppnum lent mjög framarlega. Það má
vel vera, án þess að ég viti nokkuð um
það, að það séu einhver brögð í tafli
með þennan drátt, en það verður þá
bara að hafa það.
— Fyrir utan Eurovisionvafstur, hvað
ertu að gera þessa dagana?
Um þessar mundir er ég að hljóðrita
sólóplötu, þá aðra á ferlinum, sem kem-
ur út í haust á vegum P.S. MUSIK, og
samfara því er ég að snúa nokkrum
textum af þessari plötu og textum eldri
laga eftir sjálfan mig yfir á ensku og er
að taka það ujjp. Það stendur til, ef vel
gengur úti á Ítalíu, að breiðskífa með
lögum eftir mig með enskum textum,
verði gefin út í Evrópu. Þetta er í raun-
inni tilbúið og veltur því aðeins á því
hvernig gengur í keppninni og hvernig
Pétri Kristjánssyni í P.S. MUSIK gengur
að ota sínum tota.
— Nú hefurðu nær allt lifíbrauð þitt af
tónlist; hvernig gengur það í þessu fá-
menna landi?
Það gengur ágætlega, það er þreytandi
stundum, vaktirnar eru leiðinlegar til
lengdar. Þetta er mjög gaman og fyrir
músíkalskan mann eins og mig er það
mjög skemmtilegt.
— Er mikið upp úr þessu að hafa?
Það getur verið mikið upp úr þessu að
hafa ef vel gengur. Ég hef verið heppinn
á mínum ferli og það sem ég hef verið
að gera hefur gengið vel og skilað arði.
Auðvitað koma dauðir tímar, en það er
ekkert við því að gera.
— í hreinskilni sagt, hvað gerirðu þér
vonir um að komast langt í keppninni?
í hreinskilni sagt þá vonast ég eftir því
að við vinnum keppnina. En ef ég á að
vera enn hreinskilnari þá fínnst mér
það vera mjög fjarlægur draumur. í
rauninni þá gerum við okkur ekki von-
ir um neitt sæti, en það væri náttúrlega
mjög gaman að lenda ofarlega. Við ger-
um eins vel og hægt er til þess að svo
geti orðið.
— En ef illa gengur, ertu hræddur við
að koma heim?
Nei, nei, ég er alls ekki hræddur við
það. Það er alltaf nóg að gera í malbik-
uninni.
— Ásamt þér og Stefáni verða á svið-
inu Jón Ólafsson, sem jafnframt er
hljómsveitarstjóri, Eva Ásrún Alberts-
dóttir, Erna Þórarinsdóttir, Richard
Scobie og Eyþór Arnalds; valdirðu
þennan hóp sjálfur?
Ég var svo heppinn að fá að velja hóp-
inn sjálfur og þetta er allt stórkostlega
skemmtilegt fólk sem fer þarna með
okkur, miklir húmoristar upp til hópa
og þetta verður örugglega mjög
skemmtileg ferð, burtséð frá því í hvaða
sæti við lendum.
— Hvers vegna varð Stefán Hilmars-
son fyrir valinu sem meðsöngvari?
Þegar ég samdi lagið var það í ákveð-
inni tónhæð, og ég vildi ekki breyta
þeirri tónhæð, þar sem mér fannst það
ekki hljóma vel í annarri tónhæð. Aðal-
laglínan í þeirri tónhæð fer það hátt að
það er ekki á færi allra karlsöngvara að
syngja þessa tónhæð og þess vegna varð
f