Tíminn - 15.06.1991, Blaðsíða 8

16
HELGIN
Laugardagur 15. júní 1991
Tómas R. Einarsson kontrabassaleikari í spjalli um^ljassinn og nýja plötu sína:
Blúsuð og fjörug Islandsför
- Komdu sæll Tómas, mig langar
gjarnan að eiga við þig spjall um
nýju plötuna þína.
- Það er meira en sjálfsagt.
- Þetta er fjórða platan þín ekki
rétt?
- Jú, það má segja það, sú fjórða
þar sem ég spila mín eigin lög.
- Er þessi plata, íslandsför, að
mörgu leyti frábrugðin hinum?
- Jú. En það eru að vísu ekki mikl-
ar mannabreytingar frá síðustu
plötu. Frank Lacy kemur þarna í
staðinn fyrir Jens Vinter og Ellen
Kristjánsdóttir syngur í einu lagi.
En músikin er töluvert öðruvísi á
þessari en á þeirri síðustu, Nýjum
tóni. Hún var rólegri og kannski
ívíð þyngri. Á íslandsför eru fleiri
blúsættuð lög, heil fjögur, en það
var ekki nema eitt slíkt á Nýjum
tóni. Ég myndi segja að þessi plata
væri fjörugri.
- Bandaríski básúnuleikarinn
Frank Lacy syngur þrjú lög á plöt-
unni og spilar listavel á básúnu
sína og flygilhorn. Viltu meina að
hann lyfti plötunni mikið upp?
- Já, hann lyftir henni náttúrlega
upp. En ég var með það bak við
eyrað áður en hann kom til að vera
ekki alveg með sama stíl. Enda
væri þá engin ástæða fyrir menn
að gefa út nýjar plötur ef efnið
væri allt í sama stfl, sama tóbakið.
En Lacy er mikill fjörmaður og átti
stóra sigra hér á konsertum ekki
síst af þeim sökum. Hann er as-
skoti frískur náungi og það spillti
ekki fyrir.
- Það hefur verið ánægjulegt að
hafa samstarf við hann?
- Mjög skemmtilegt. Hann sagði
sögur báða stúdeódagana milli
þess sem við vorum að spila og
skemmti okkur.
- Eru áform uppi um eitthvað í
svipuðum dúr?
- Ekki alveg á næstu mánuðum.
Þetta hefur gefist vel. Jens Vinter
var með á tveimur síðustu plötum,
þá er Pétur Östlund talinn sem
heimamaður, og nú síðast Frank
Lacy. Það hefur gefist mjög vel að
fá mann hingað sem kemur dálítið
á óvart. Fá nýtt blóð til að menn
fari síður í gömlu hjólförin. En það
er aldrei að vita hvað gerist í fram-
tíðinni.
- Er eitthvað á döfinni hjá þér á
næstunni?
- Ekki á næstu dögum. Þriðja júlí
kemur hingað franskur saxófón-
leikari, sem hafði samband við
mig, og við höldum tónleika sam-
an.
- Er hann fær?
- Ja, hann hefur spilað með Frank
Lacy og reyndar Jens Vinter líka í
hljómsveit Cörlu Blay þannig að
ég vona að hann geti eitthvað spil-
að.
- Annars gæti það orðið dálítið
neyðarlegt.
- Jú, það er hætt við því. En hann
sendi mér disk og hann er alveg
hreint ágætur.
- Þú spilar ekki með sinfóníunni í
kvöld eða á Púlsinum á eftir (spurt
á fimmtudag)?
- Nei ég er ekki í því. Það er bara
sinfóníugengið, ég er ekki mikið
upp á þann kantinn.
- Þú ert ekki inn í sinfóníuklí-
kunni?
- Nei. Ég held því alveg aðskildu.
- En þú semur mikið, ertu að
semja þessa dagana?
- Ekki í augnablikinu. Ég tek mér
yfirleitt gott frí þegar plata kemur
út, lágmark hálft ár, til þess að
hlaða batteríin.
- Hefúr nýja platan fengið góðar
móttökur það sem af er?
- Já, en hún er náttúrlega nýkom-
in út. Það hefur allavega enginn
þorað að rífast við mig. Menn hafa
frekar verið að hæla þessu. En það
er ekki ljóst ennþá hve mikið hún
selst og svoleiðis. Ég er frekar
bjartsýnn eftir þau viðbrögð sem
ég hef fengið.
- Þetta er prýðileg plata.
- Já, já. Oft finnst nú almenningi
þetta dálítið langt fyrir ofan sitt
eyra. En mér finnst eins og alls
konar fólk hafi gaman af þessu.
- Hefur þú orðið var við einhverj-
ar viðhorfsbreytingar gagnvart
djassinum?
- Ekki kannski alveg á síðustu ár-
um. En síðustu tíu til tólf ár hefur
myndast hérna töluverður hópur
sem kemur og hlustar af og til. Og
eins og við sáum á djasshátíðinni
um daginn þá er töluvert af fólki
sem kemur og hlustar. Þannig að
það er stærri hópur en oft áður
sem er tilbúinn til að gefa þessu
eyra.
- Er gróska núna í íslenskum
djassi?
- Jú, ég held það. Alla vega höfum
við ekki átt jafnmikið af góðum
spilurum síðustu áratugi. Og ég
leyfi mér að segja að á síðustu tíu
árum hafi standardinn farið tölu-
vert hækkandi. Það voru ágætir
einstaklingar hér áður, en þeir
voru mjög fáir. Ég held að það sé
að bætast töluvert í þann hóp, á öll
hljóðfæri, nema e.t.v. á trompet og
básúnu.
- Nú?
- Já, það má segja að fjölgunin sé
minnst í brassinu. Því miður. Það
eru margir píanistar, trommarar,
bassaleikarar, alveg haugur af gíta-
ristum og einnig talsvert af sax-
ófónleikurum. En brassið hefur
orðið út undan. Það er engin til-
viljun að ég fékk fyrst hingað
danskan trompetsnilling og síðan
bandarískan básúnuleikara.
- Þetta var þá allt gert að yfirlögðu
ráði?
- Já.
- Einmitt það. Þá þakka ég þér
fyrir Tómas.
- Það var lítið, blessaður.
- Blessaður.
GS.
Það eru urvaisdjassspilarar sem leika á nýrri plötu
Tómasar R. Eyþór Gunnarsson spilar á píanóið, El-
len Kristjánsdóttir syngur eitt lag. Tómas plokkar
bassann, bandaríski básúnuleikarinn Frank Lacy
leikur á básúnu sína og flygilhorn og syngur auk
þess í þremur lögum, Sigurður Flosason blæs í rör-
ið og Pétur Östlund lemur húðirnar.
Full Circle, Secret Stories:
Dularfull
plata
Hljómsveitin Full Circle, með ís-
lenska bassaleikarann Skúla Sverr-
isson innanborðs, hefúr á undan-
fömum ámm verið að hasla sér
vöil í Bandaríkjunum og víðar.
Hljómsveitin hefúr sent frá sér
þijár plötur, sú þriðja Secret Stori-
es er nú nýkomin út Sú plata er
sú fyrsta sem Skúli Sverrisson
leikur á með sveitinni, en hann
gekk til liðs við hana eftir að hann
útskrifaðist úr Berklee tónlistarhá-
skólanum fyrir ári. Tónlist Full
Cirde er sérstök. Sú sérstaða kom
fram á tveimur síðustu plötum
hljómsveitarinnar en kemur mjög
vel fram nú. Lögin á Secret Stories
þarfnast vandlegrar hlustunar og
batna eftir því sem maður hlustar
oftar. Þar er að finna fáar melódíur
sem grípa mann svo að þær séu
raulaðar í huganum það sem eftir
er mánaðarins. Einkenni og aðals-
merid plötunnar eru frumleikinn
og sériega skemmtilegar útsetn-
ingar. Tónlistin er taktmikil og má
skilgreina sem eins konar blöndu
af rock og jazz með suður- amer-
ískum og afrískum takti. Enda er
platan tekin upp í Brasihu og einn
fremsti upptökustjóri þeirrar þjóð-
ar, Liminha, sá um upptökur á
plötunni. í viðtali við erlent tímarit
segir Karl Lundeberg, lagasmiður
og hljómborðsleikari Full Cirde,
að plötuna sé best að hlusta á í
heymartóli. Og í því er nokkuð til.
Platan er full af hljóðum sem að-
eins heyrast við nána hlustun í
bakgrunni. Og í því felst hin
skemmtilega útsetning, það er
mikið að gerast á plötunni, en
samt ekki þannig að úr verði tón-
listariegt öngþveiti.
Meðlimir Full Cirde, þeir Lunde-
berg, Anders Bostrom, Philip
Hamilton, Dan Rieser og Skúli eru
allir bámenntaðir jazztónlistar-
menn og spilamennskan á plöt-
unni er eftir því. Það verður að
segjast eins og er að bassaleikur
Skúla Sverrissonar er með afbrigð-
um góður og á hann skilið mesta
hrósið. Bassaleikurinn er grípandi,
ákveðinn og taktmikill og sériega
skemmtilegur með slagveridnu. í
rólegu lagi, Thoughts While Wa-
ving Goodbey, er unun að hlusta á
bassann, sem er melódískur og
ljúfur. Slagveridð á plötunni er
einnig til prýði eins og allur tón-
listarflutningur. Nokkrir þekktir
brasilískir hljóðfæraleikarar leika
sem gestir og setja á plötuna
ferskan blæ.
Secret Stories er heilsteypt og
vönduð plata. Hún er ekkert Iétt-
meti, heldur þarfnast hún um-
hugsunar og náinnar hlustunar því
það er ekki Iaust við að hún sé svo-
lítið dularfull. GS.
in á Kaplakrika á m o
Rokkið blótað með
60 þúsuíid vöttum
Á morgun verður rokkið blótað á
Kaplakrikanum í Hafnarfirði. Sex
erlendar hljómsveitir, Poison, Qu-
ireboys, Slaughter, Thunder, Bull-
etboys og Artch, sem telst að
nokkru íslensk með Eirík Hauks-
son innanborðs, og ein alíslensk,
GCD, hljómsveit Bubba Morthens
og Rúnars Júlíussonar, munu
trylla lýðinn frá klukkan 14:00 til
miðnættis.
Og altarið er í stærra lagi. Sviðið
er 24 metrar á breidd og 21 metri á
dýpt. Yfir því er gríðarstórt hvolf-
þak, sem írska hjómsveitin U2 hef-
ur notað nokkrum sinnum á tón-
leikum sínum. Á pöllum við hlið
sviðsins standa síðan hátalarnir,
tjáskiptatæki rokkaranna, sem
munu hafa 60 þúsund vatta hljóð-
kerfi sem tryggingu fyrir því að í
þeim heyrist. Hljóðkerfið er erlent
og mun Dire Straits, sú eðal-
grúppa, sem eitt sinn lagði upp
laupana, nota kerfið í tvö og hálft
ár þegar það hefur verið notað hér.
Er víst að ekkert íslenskt kerfi
kemst með tærnar þar sem þetta
kerfi hefur hælana. Stærsta kerfi
íslands, sem er í eigu Reykjavíkur-
borgar, er aðeins 25% af stærð þess
kerfis sem notað verður á Kapla-
krikanum. Það mætti því hæglega
hæðast að því kraftlausa kerfi og
líkja því við útvarpstæki eða síma í
samanburði við erlenda kerfið. En
það verður ekki gert hér. En þó
krafturinn verði mikill er talið
tryggt að enginn íbúi Hafnarfjarð-
arkaupstaðar þurfi að þola umtals-
vert ónæði vegna þess. Til þess að
fyrirbyggja hávaða í íbúðabyggð er
hátölurum snúið í áttina að hraun-
inu. Því eiga íbúar aðeins að heyra
rokkið óma úr fjarska meðan
áhorfendur fá það beint í æð.
GS.
Sviöið á Kaplakrikanum