Tíminn - 08.02.1992, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Laugardagur 8. febrúar 1992
LOSAÐI SIG VIÐ
LITLU VITNIN
Tvær litlar systur, 2ja og 7 ára
gamlar, voru drepnar þar sem
þær gátu borið kennsl á morð-
ingja föður síns. „Af hverju
gerirðu þetta, Ronnie frændi?"
voru þeirra síðustu orð.
Sjúkralið var kallað að húsvagni í Ar-
izona og tilkynningin hljóðaði upp á
að um alvarlegt tilfelli væri að ræða.
Sjúkrabifreiðin hraðaði för sinni sem
mest mátti verða en þegar á staðinn
var komið var aðkoman hræðileg.
Þijúlík
Á gólfi húsvagnsins lá lík lítillar
stúlku og á rúminu lá lík systur
hennar. Móðir þeirra og móðursystir
voru á staðnum og
sögðu að þær hétu
Michelle Davis, 7
ára, og Melissa Da-
vis, 2ja ára. Melissa
Iá á gólfinu, kefluð
og hendur hennar bundnar á bak aft-
ur. Um háls hennar var bundin hvít
tuska sem greinilega hafði verið rifin
úr laki í rúminu. Blóð lak úr skotsári
á enni hennar.
Eins hafði verið farið með systur
hennar sem lá á rúminu.
Báðar stúlkumar voru látnar en
höfðu ekki verið það lengi, þar sem
líkin voru enn volg og blóð lagaði enn
úr skotsárunum.
í öðru herbergi fannst líkið af mynd-
arlegum miðaldra manni. Hann hafði
einnig verið skotinn í höfuðið. Skot-
inu hafði verið hleypt af stuttu færi og
kraftur þess slíkur að það hafði rifið
annað auga hans úr tóttinni. Þetta var
lík Donald L. Davis, föður litlu stúlkn-
anna.
Það voru tvær konur sem höfðu
fundið líkin. Dorey LaRosa og systir
hennar, sem var
sem var fyrrum
eiginkona Davis og
móðir litlu stúlkn-
anna. LaRosa
skýrði frá því að
þær hefðu haldið til heimilis Davis og
þegar enginn svaraði fóru þær inn og
fundu líkin.
Lögreglumennimir yfirheyrðu kon-
umar en hvorug þeirra kvaðst geta
ímyndað sér hver hefði verið þama að
verki. Þær sögðu að Davis hefði búið í
hjólhýsinu í meira en ár og starfaði
sem bifvélavirki í næsta bæ. Hann
Sakamál
Michelle og Melissa Davis voru aöeins 2ja og 7 ára gamlar þegar
þær voru myrtar.
væri vel liðinn og þær vissu ekki til að
hann ætti óvini.
Engin átök
Ekki sáust nein merki um átök í
hjólhýsinu og því dró lögreglan þá
ályktun að Davis hefði annaðhvort
verið skotin í svefni eða þá að hann
hefði þekkt morðingjann og ekki talið
sig hafa ástæðu til að óttast hann.
Hugsanlegt var að ástæðan fyrir
morðinu væri rán, en konumar sem
fúndu líkið sögðu að Davis hefði aldr-
ei geymt verðmæti heima hjá sér og
það eina sem eitthvað verðmæti væri
í væri bfllinn hans. Þegar athugað var
með bflinn kom í Ijós að hann var
horfinn.
Fyrrum eiginkona Davis var beðin
um að Ieita í húsvagninum til að at-
huga hvort eitthvað vantaði. Hún
gerði það en sagðist ekki geta séð að
neitt hefði horfið.
Einn nágranni Davis gaf sig fram og
sagðist hafa verið á leið til vinnu um
kl. 5 um morguninn. Þá hefði hann
veitt því athygli að bfllinn hefði ekki
verið við hjólhýsið, dregið var fyrir
alla glugga og enga hreyfingu að sjá.
Þá vissi lögreglan að morðingjamir
höfðu komið fyrir kl. 5 um morgun-
inn.
Morðhótun
Lögreglan fór og talaði við yfirmann
Davis á bifvélaverkstæðinu. Hann var
miður sín yfir fréttunum, en gat þó
gefið nýjar upplýsingar.
Hann skýrði frá því að litlu stúlkum-