Tíminn - 01.07.1993, Síða 8

8 Tíminn
Fimmtudagur 1. júlí 1993
Sumarhappdrætti
Framsóknarflokksins 1993
DregkS verður I SumartiappdrBetti Framsóknarflokksins 9. júlf 1993. Vefunnarar
flokksins eru hvattir tfl að greiða heimsenda gfróseðla fyrir þann tfma.
AJIar frekari uppiýsingar enj veittar ð skrifstofu flokksins eöa f sfma 91-28408 og
91-624480.
. . rm » « « »
rTBmsoKnamoKKiwinn
Landsþing LFK
6. landsþing Landssambands framsóknarkvenna verður haldið 8.-10. október n.k.
á Austurtandi.
Nánar auglýst slöar.
Framkvæmdasgóm LFK
Þórsmerkurferð
Sambands ungra
framsóknarmanna
Hin árfega Þórsmerkurferö SUF og FUF á Suðuriandi verður farin helgina 2.-4.
júli. Lagt veröur af stað frá Umferðarmiðstöðinni (BSl) föstudaginn 2. júll Id.
20.00. Þar sem sætaframboð er takmarkað, er fólki bent á að panta tfmanlega I
sima 91-624480.
Framkvæmdasgóm SUF
Kópavogur—
Framsóknarvist
Framsóknarvist verður spiluð fimmtudaginn 1. júlf kl. 20.30 á Digranesvegi 12.
Molakafii, spilaverölaun.
Fmyfa, félag framsóknarkvenna
Afmælis- og
minningargreinar
Þeim, sem óska birtingar á afmælis- og/eða
minningargreinum í blaðinu, er bent á, að
þær þurfa að berast a.m.k. tveimur dögum
fyrir birtingardag.
Þœrþurfa að vera vélritaðar.
RAUTT Litbin RAUTT1
uos KnL k lÍRÁÐ UÓSf /
Til sölu
Heydreifikerfi, 20 metrar, frá Búvélum.
Súgþurrkunarrafmótor, einfasa, 10 hestöfl, 440 volt.
Upplýsingar í síma 93-56721.
íbúð óskast
Skemmtileg 3ja herbergja íbúð óskast til leigu
frá 1. ágúst nk. fyrir starfsmann á Tímanum,
helst í Norðurmýri eða annars staðar á 105-
svæðinu.
Upplýsingar í síma 686300, innanhússími 46;
á kvöldin í síma 23233.
Fiskar á þurru landi
Pé-leikhópurinn sýndi Fiskar á
þurru landi eftir Ama Ibsen í Bæjar-
bíói á Hafnfirskri listahátíð í leik-
stjóm Andrésar Sigurvinssonar.
Leikritið gerist úti á landi á heimili
Knúts og Emmu. Knútur er orðinn
fullorðinn maður og hefur verið tek-
inn í fóstur af kerlingunni Emmu,
sem lætur hann sjá um heimilið og
stjana undir sig. Hann er orðinn
nokkuð leiður á þessu lífi, en Emma
gerir aftur á móti fátt annað en að
spila í lottóum og happdrættum og
hefur meiri en nógar tekjur af því.
Uppahjónin Gúu og Gumma ber að
garði og ætla að gista. Gúa er afar
bæld eiginkona sem Gummi virðir
lítið og leggur jafnvel hendur á. En
líf þeirra breytist stórlega eftir að
þau kynnast Emmu og Knúti og
dvöl Gumma verður lengri en hann
hafði órað fyrir.
Leikendur em fjórir: Ólafur Guð-
mundsson í hlutverki Knúts, Guð-
rún Ásmundsdóttir leikur Emmu,
Gumma leikur Ari Matthíasson og
Aldís Baldvinsdóttir er Gúa.
Ólafur er mjög skemmtilegur sem
Knútur. Hann virðist í fyrstu einföld
sál og eilítið kvenlegur í sér. Hann
lætur Emmu ráðskast með sig og
sér um hefðbundin kvenmannsstörf
á heimili hennar. En þegar Gúa birt-
ist, koma karlmannlegar hliðar hans
í ljós.
Aldís er fín sem Gúa, hlédræg í
byrjun, en ferir sig svo upp á skaft-
ið. Ótti hennar gagnvart Gumma er
skýr og hún átti fulla samúð mína.
Andrés hefur vissulega vitað hvað
hann var að gera þegar hann valdi
Guðrúnu í hlutverk Emmu. Hún
leysir hlutverk sitt frábærlega af
hendi eins og hennar er von og vísa.
Emma er kæruleysisleg og þung-
lamalega persóna. En hjartahlý er
hún og veit meira en hún lætur
uppi.
Ari skar sig úr hópnum með túlkun
sinni á Gumma. Hann lék dálítið ýkt
á köflum með miklum svipbrigðum
og látbragði. Þetta hefði mátt dempa
aðeins án þess að það kæmi niður á
skopleiknum.
Úlfur Karlsson hefur gert skemmti-
lega leikmynd og ásamt Alfreð
Sturlu Böðvarssyni, sem sér um lýs-
ingu, Ieikur hann sér að skugga-
myndum leikaranna, sem halda
þannig áfram að vera inni á sviðinu
þó að þeir hverfi bak við skerma.
Búningar Helgu Rúnar Pálsdóttur
eiga vel við hverja persónu. Hilmar
öm Hilmarsson samdi tónlist við
verkið og gerir það afar vel. Tónlist-
in segir mikið í verkinu og leysir
heilu atriðin af hendi, sem ég get
ekki ímyndað mér að hafi verið til
skaða.
Fiskar á þurru landi er sagt vera
ólíkindagamanleikur í leikskrá og
þetta er alltjend gamanleikur. Ama
hefur tekist að skrifa drepfyndið
verk með óvæntum endi. Hann
skopast snyrtilega að lottóáráttu
landans og þeirri ímynd sem marg-
ur femínistinn hefur hermt upp á
karlmenn að þeir verði að hafa
ákveðnar reglur að lifa eftir og ekk-
ert megi þar út af bregða. Fjarlægð
fólks í millum er jafnframt til um-
fjöllunar, en þó sýnt hvað það er
samt líkt með sömu langanimar.
Þetta er einfaldlega skemmtilegt og
mannlegt verk. Gerður Kristný
Streymi
Ara-leikhúsið frumsýndi „Streymi
’93“ í Straumi á Listaihátíð í Hafnar-
firði, en það er spunaverk unnið af
Leiksmiðjunni LAB. Leikstjóri
verksins er Rúnar Guðbrandsson.
Þegar ég nálgaðist Straum var hóp-
ur fólks þar í kröfugöngu með spjöld
á lofti þar sem bölsótast var út í
bandaríska herinn. Hermenn bentu
mér á ensku hvar ég ætti að leggja
bflnum og fyrir utan húsið röltu
persónur um tautandi eitthvað fyrir
munni sér og greindi ég ljóðið „City
of Reykjavík" eftir Sigfús Daðason
hjá einum. Leikritið var þegar hafið.
Það er tekið á ansi mörgu í
„Streymi ’93" og er byrjað að sýna
uppstrflaðan holdgerving Banda-
ríkjanna, leikinn af Önnu E. Borg,
yfirgefa stressaðan íslending sem
Ami Pétur Guðjónsson Ieikur. Konu
hans leikur Steinunn Ólafsdóttir.
Bjöm Ingi Hilmarsson leikur son
þeirra, sem gefinn var í æsku en
dúkkar skyndilega upp. Harpa Am-
ardóttir leikur táningsstúlku sem á
vingott við soninn. Einnig koma 16
áhugaleikarar úr Leiksmiðju
Reykjavíkur fram.
Streymi ’93 er fremur súrrealískur
bræðingur. Meðal annars er vísað í
Nancy Sinatra, Davíð Oddsson og í
söguna um Ödipus. Höfundar leika
sér gjaman með tungumál. Dægur-
lög skiptast á við ljóðrænan texta og
leyfi ég mér að herma það síðar-
nefnda upp á skáldið Jón Friðrik
Arason. Atburðarásin er fljót að
breytast og oft á tíðum snúið að sjá
tenginguna á milli atriðanna. Sýn-
ingin varð því miður eilítið lang-
dregin. Hópatriðin vom til dæmis of
löng, sem og lokin þar sem aðalper-
sónumar deyja hver um aðra þvera.
En sjálft lokaatriðið var mjög fa!-
legt, en þar var svæðið í kringum
Straum notað á hugvitssaman hátt
Harpa Amardóttir sýndi góðan leik
og náði að skapa býsna skondna tán-
ingsstúlku. Hina leikarana hef ég
séð gera betri hluti.
Ekki hefur verið haft mikið fyrir
sviðsmyndinni og innréttingar
Straums látnar halda sér. Það sparar
óneitanlega allar tilfæringar þegar
þeyst er á milli málumhverfa og
kemur prýðilega út.
Að önnu Borg undanskilinni vom
Ieikaramir í „Streymi ’93“ í svipuð-
um hlutverkum og í sýningunni
„Heima er best“ í Gerðubergi síðasta
vetur, þ.e.a.s. sömu leikarar sem
lenda í hlutverkum pabbans,
mömmunnar og krakkanna. Ekki er
verið að fjalla um svo ósvipaða hluti
í þessum sýningum. í „Heima er
best“ er heimilislíf venjulegrar fjöl-
skyldu tekið fyrir, en í „Streymi ’93“
þjóðin sjálf. Það ríkir ekki eins mik-
ill húmor í „Streymi ’93“ og í fyrra
verkinu og saknaði ég hans, því efn-
ið er eilítið þungt. Spunatæknin
hefúr greinilega átt að njóta sín og
atburðarásin látin liggja á milli
hluta. Það virkaði mglingslegt og
heildarsvipurinn leið fyrir það.
Gerður Kristný
Dvínandi rödd og Við höf-
um öll sömu sögu að segja
Óháða listahátíðin Ólétt ’93 bauð
upp á leiksýningar af ýmsu tagi og
í Hafnarhúsinu, TVyggvagötu 17,
vom „Dvínandi rödd“ eftir Sigurð
Pálsson og „Við höfum öll sömu
sögu að segja“ eftir Dario Fo sett á
svið.
Ingibjörg Gréta sýndi einleikinn
„Dvínandi rödd“ eftir Sigurð Páls-
son á Óháðu listahátíðinni. Ingi-
björg Gréta útskrifaðist úr Leik-
listarskóla íslands vorið 1991 og
frá því hún lék í síðustu uppfærslu
árgangsins, „Dampskipið ísland“
eftir Kjartan Ragnarsson, hefúr
mér ekki lánast að sjá hana á sviði,
en henni brá þó fyrir í smáhlut-
verki í kvikmyndinni Stuttur
Frakki.
Verkið sýnir unga konu koma í
leikhús til að fara í pmfu fyrir
hlutverk Ófelíu. Henni gengur
seint að koma sér að textanum,
enda liggur henni mikið á hjarta.
Hún segir frá því að þegar hún
æfði sig á textanum nóttina áður á
geðveikrahælinu þar sem hún
vinnur hafi ein kvennanna þar lát-
ist meðan hún þuldi og tók ekki
eftir neinu.
Ingibjörg Gréta kemst vel frá
sínu. Hún er ömgg í textaflutningi
sem og látbragði og nær að skapa
sannfærandi persónu. Ljóðaflutn-
ingurinn var sérlega góður.
Textinn er góður og efnið drama-
tískt. Líf ungrar konu, sem býr sig
undir að uppfylla þann draum að
fá hlutverk f leikriti, er teflt upp á
móti dauða konu sem lokuð hefur
verið inni mestallt sitt líf.
Það er fátt sem dregur athyglina
frá leiknum; einn stóll er eini leik-
munurinn og hráir innviðir Hafn-
arhússins látnir halda sér að
mestu. Þegar leikurinn er góður,
kemur það ekki að sök.
Það sama er að segja um einleik-
inn „Við höfum öll sömu sögu að
segja“ eftir ítalann Dario Fo, þar
sem í stað stólsins var komið eitt
eldhúsborð. Jóhanna Jónasdóttir
sýndi einleikinn undir leikstjórn
Maríu Reyndal. Hér á landi hefur
Jóhanna leikið með Leynileikhús-
inu á Sólon íslandus og í dömu-
bindaauglýsingu. Einnig birtist
hún í sjónvarpsþætti um Parker
Lewis, sem sýndur var í Ríkissjón-
varpinu í vetur.
„Við höfum öll sömu sögu að
segja“ fjallar um bameign konu
nokkurrar og fylgjumst við með
alveg frá getnaði og þangað til
barnið er orðið nógu stálpað til að
heyra og sjá móður sína flytja sögu
með miklum tilþrifum. Sagan seg-
ir í stuttu máli frá stelpu, sem á
dúkku sem blótar helst til of mik-
ið. Dario Fo er þama á eilitlu rölti
um reynsluheim kvenna og tekst
bærilega upp.
Jóhanna er greinilega á heima-
velli I gamanleiknum og var væg-
ast sagt drepfyndin. Hún hefur
gott vald á Iátbragði og býr yfir
þvflíkum svipbrigðum að hvað
sum þeirra varðar vildi ég helst
ekki þurfa að mæta henni þannig f
myrkri. Hún breytist á augabragði
í dverg, tölvufræðing og blótandi
dúkku og gerir það vel. Leikstjóri
hefur unnið gott verk með Jó-
hönnu og ég vona svo sannarlega
að við fáum að sjá hana takast á við
gamanleikinn fljótlega aftur.
Gerður Kristný