Tíminn - 25.09.1993, Síða 19

Laugardagur 25. september 1993
Tíminn 19
Pétur Goldstein
loftskeytamaður
Fæddur 7. nóvember 1927
Dálnn 19. september 1993
Þótt ljóst mætti vera að Pétur
Goldstein gengi ekki heill til skóg-
ar upp á síðkastið, kom andlát
hans samt á óvart í raðir okkar
framsóknarmanna í Kópavogi hef-
ur enn verið höggvið skarð sem
vandfyllt verður. Einn hinna fóm-
fúsustu hefur verið kallaður til
annarra starfa.
Kynni mín af fjölskyldu Péturs
Goldstein hófust raunar fyrr en ég
man eftir mér, því dóttir hans
passaði mig um tíma sem ung-
bam. En frá því að ég man eftir
mér hafa stjómmál verið mikið
rædd á heimili mínu, ekki hvað
síst um kosningar. Þá bar nafn
Péturs oft á góma og mér varð
fljótlega ljóst að þar fór maður
sem framsóknarmenn gátu treyst
á. Eftir að ég fór að hafa afskipti af
pólitík í Kópavogi og kynntist
Pétri varð mér það enn ljósara.
Fómfysi hans var einstök, hann
var alltaf boðinn og búinn til
starfa, og er mér þá auðvitað
minnisstæðast allt það starf sem
hann innti af hendi við síðustu
bæjarstjómar- og alþingiskosn-
ingar.
Eg þekki ekki lífshlaup Péturs ná-
ið, en ég veit að það var margþætt
Ungur að árum kom hann til ís-
lands og slapp við útrýmingarbúð-
ir nasista, þar sem faðir hans bar
beinin. Móðir hans, Henny, giftist
Hendrik Ottóssyni fréttamanni,
sem reyndist Pétri frábærlega vel
og var kært á milli þeirra. Pétur
var lengi loftskeytamaður og sigldi
þá um heimsins höf. f einkalífi var
hann gæfumaður. Hann kvæntist
Hlín Guðjónsdóttur og eignuðust
þau fimm dætur.
Fyrir hönd Fulltrúaráðs fram-
sóknarfélaganna í Kópavogi þakka
ég Pétri langt og gott samstarf. Við
munum ávallt minnast hans með
virðingu og þökk. Ástvinum öllum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Páll Magnússon
Með tryggð til máls og mcmna
á mátt hins góða og sanna
þú trúðir traust og fast.
(E.Ben.)
Þessar ljóðlínur úr kvæði Einars
Benediktssonar skálds komu mér í
huga þegar ég hafði lagt símtólið
á, eftir að Ragnheiður Pétursdóttir
hafði tilkynnt mér lát föður síns,
Péturs Goldstein.
Fyrstu kynni mín af þeim hjón-
um, Hlín og Pétri, tengdust vin-
áttu dætra okkar, en Hanna Þóra
dóttir mín og Ragnheiður dóttir
þeirra hafa verið góðar vinkonur
um langt árabil. Síðar átti ég svo
eftir að kynnast þeim hjónum á
öðrum vettvangi.
Pétur Goldstein var eins og nafn-
ið bendir til af erlendu bergi brot-
inn. Hann var gyðingaættar, enda
þótt ég fyndi aldrei annað en hann
væri sannur íslendingur. Hann
hafði upplifað hörmungar síðari
heimsstyrjaldarinnar og sú vitund
að vera af þeim ættstofhi sem helst
af öllu átti að útrýma, hefur án efa
orðið til þess að mér fannst hann
hafa aðra lífssýn en flestir sam-
ferðamennimir. Af Pétri var margt
hægt að læra, ef hlustað var
grannt eftir því sem hann hafði að
segja. Hann var fljótur til, hvort
sem það var að reiðast eða til sátta
— hann var skapríkur, en um leið
ljúfur og gjöfull. Pétur var hrein-
skilinn og var óspar á hrós og
einnig fengu þeir, sem honum
mislíkaði við, að heyra hans álit,
oft án umbúða. Hann dáði mjög
konu sína, Hlín Guðjónsdóttur, og
setti á hana allt sitt traust nú hin
síðari ár eftir að heilsa hans og
kraftar fóru þverrandi. Hlín brást
ekki þessu trausti og reyndist
manni sínum umburðarlynd og
ómetanlegur styrkur í erfiðum
veikindum hans.
Nokkrum dögum áður en Pétur
lagði í sína hinstu för hitti ég hann
á fömum vegi. Auðséð var að vilj-
inn dró hann áfram, en gegnum
þjáningadrættina í andliti hans
örlaði á hinni óviðjafnanlegu
kímni hans. Ég spurði að vanda
um daglega líðan og svarið var:
„Hann er að verða ónýtur, kallinn.
En það er nú ekkert fyrir mig að
þola sjálfan mig, en hugsaðu þér,
Hlín þarf að þola mig.“
Oft ræddum við Pétur saman og
oftar en ekki bar samtal okkar að
sama bmnni. Pétur var, þrátt fyrir
sín erfiðu veikindi, að velta fýrir
sér hvemig hann gæti hjálpað öðr-
um sem hann vissi að áttu svo
bágt Oft sagði Pétur á þá leið að
hann langaði svo til að hjálpa, en
bætti svo gjaman við: „En ég veit
ekki hvemig ég á að fara að því.“
Þannig var Pétur Goldstein —
hans hjartans löngun var að hlúa
að hinu góða, að láta gott af sér
leiða.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég kæran vin og samherja.
Elsku Hlín. Við í Freyju og ég per-
sónulega sendum þér og niðjum
ykkar, svo og öðmm aðstandend-
um, okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Blessuð sé minning Péturs Gold-
stein.
Sigurbjörg Björgvinsdóttir
Pétur Goldstein loftskeytamaður
lést hinn 19. september s.l., á 66.
aldursári, eftir erfið veikindi síð-
astliðin ár. Mig langar til að minn-
ast hans með nokkmm orðum.
Kynni okkar Péturs hófust fyrir
um áratug síðan vegna fjölskyldu-
tengsla, en samskipti okkar vom
lítil þar til ég hóf að starfa fyrir
Framsóknarflokkinn vorið 1990.
Þar kynntist ég nýrri hlið á honum
í gegnum stjómmálaáhuga hans.
Pétur var mikið ljúfmenni í öllum
samskiptum, en hann gat verið
mjög ákveðinn þegar stjórnmál
bar á góma.
Pétur var lengi í stjóm Fram-
sóknarfélags Kópavogs og fulltrúi
félagsins í fulltrúaráði og á kjör-
dæmisþingum. Þegar ég gekk í
Framsóknarfélag Kópavogs var
hann í stjórn félagsins og ég naut
dyggrar aðstoðar hans þegar ég
tók við formennsku í félaginu síð-
ar. Þá þegar var heilsubrestur far-
inn að setja sitt mark á Pétur, en
eigi að síður var boðinn og búinn
til starfa fyrir félagið og flokkinn
og notaði hverja lausa stund til að
sinna verkefnum sem til féllu.
Því miður urðu kynni okkar allt
of stutt, en ég mun ætíð minnast
þess áhuga sem hann hafði á
stjómmálum, bæði í Kópavogi og
ekki síður á landsvísu. Mörg sím-
töl okkar, sem í upphafi áttu að
verða stutt, t.d. vegna fundarboða,
urðu stundum löng, þar sem aldr-
ei skorti Pétur skoðanir á sameig-
inlegum viðfangsefnum okkar.
Ég vil fyrir hönd Framsóknarfé-
lags Kópavogs votta Pétri virðingu
mína fyrir öll hans góðu störf í
þágu framsóknarmanna.
Ekkju hans, Hlín Guðjónsdóttir,
og dætmm þeirra Péturs, Magneu
Henný, Minnu Hrönn, Hildigerði,
Kolbrúnu og Ragnheiði, ásamt
öðmm ættingjum, færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Stefán Aragrímsson
Dagmey Einarsdóttir
Fædd 10. janúar 1903
Dáin 12. september 1993
Mig Iangar að skrifa nokkur orð um
hana gömlu fóstm mína, hana
Döggu. Ég var hjá henni í tvö ár, 4-6
ára, þegar foreldrar mínir veiktust
báðir af berklum. Kynni okkar hafa
ætíð haldist síðan. Ég held að hún
hafi alltaf litið á mig sem eitt af sín-
um bömum.
Dagga var afskaplega léttlynd og
kát kona. Hún hafði mikla réttlætis-
kennd og hjálpaði oft þeim sem
minna máttu sín. Mamma og Dagga
vom saman í verkakvennafélaginu
Snót í Vestmannaeyjum. Það var oft
gaman að hlusta á þær rifja upp
hvað þær gerðu þar. Dagga var hag-
mælt og saman sömdu mamma og
hún bæði Ijóð og leikrit á skemmt-
unum félagsins. Eg á einnig ljóð eft-
ir Döggu.
(MINNING)
Eiginmaður Döggu var Ólafur
Bjamason. Bjuggu þau allan sinn
búskap í Vestmannaeyjum. Óli var
sjómaður. Þau eignuðust fjögur
böm: Kristínu, Finnboga, Bimu og
Dalrósu, en hún lést þegar hún var
12 ára gömul. Þau ólu einnig upp
Dalrósu, sem var bamabam þeirra.
Óli andaðist fyrir rúmum 20 ámm.
Dagga varð að flytjast upp á land
eins og aðrir Vestmannaeyingar í
gosinu. Hún bjó í Síðumúla þar sem
margir Vestmannaeyingar bjuggu á
þessum árum. Þegar dvalarheimili
aldraðra var opnað í Eyjum, var hún
með þeim fyrstu sem fluttu þangað.
Dagga var mikil hannyrðakona.
Mikið er til af myndum sem hún
saumaði og mörg teppi heklaði hún.
Eftir að ég fór að búa var hún hjá
okkur um tíma, á hverju sumri,
meðan heilsan leyfði. Það var alltaf
gaman þegar hún kom hress og kát.
Dagga var afskaplega dugleg. Sem
dæmi um það er að henni fannst
ómögulegt annað en að hjálpa til við
heyskapinn. Hún mokaði jafhvel
votheyi á færiband með kvísl og þá
var hún komin yfir sjötugt.
Dagga mín var nú búin að vera
mikill sjúklingur í nokkur ár. Ég
veit að Öli, Dalrós og fleiri ástvinir
hafa tekið fagnandi á móti þér.
Elsku Dagga mín, minningin um
þig mun ætíð ylja okkur.
Mamma (Aðalheiður Bjamfreðs-
dóttir) biður fyrir kveðjur og þakk-
læti fyrir allt gamalt og gott.
Ég og fjölskylda mfn sendum okkar
bestu samúðarkveðjur.
Ingigerður Antonsdóttir
Hefdís Stgrun Irtgfcjorg
Landsþing LFK á
Hallormsstað
Á landsþinginu á Hallormsstað 9. október veröur rætt um sveitareflómarkosn-
ingamar að vori.
Dagskrá:
1. Hvere vegna starfa konur stutt I sveitarstjómum? Frummælandi Herdls Sæ-
mundsdóttir bæjarfulltrúi.
2. Yfir þröskuldinn. Frummælandi Sigrún Magnúsdóttir borgarfulltrúi.
3. Áfram til átaka. Frummælandi Ingibjörg Pálmadóttir alþingismaður.
Framkvæmdasyóm LFK
Norðuríandskjördæmi eystra
Kjördæmisþing veröur haldið 16. október næstkomandi.
Formenn félaga eru hvattir til aö halda aðalfundl og kjósa fulltrúa á þinglö. Dag-
skrá og fundaretaður nánar auglýst sfðar.
KFNE
Suðurland
Kjördæmisþing framsóknarmanna á Suöuriandi verður haldið laugardaginn 23.
október 1993 I Vestmannaeyjum og hefst kl. 10.00 árdegis. Dagskrá nánar aug-
lýst slðar.
SpómKSFS
Kópavogur—Opið hús
Opið hús verður hjá Framsóknarflokknum I Kópavogi á laugardögum Id. 10-12
að Digranesvegi 12. Komið og spjalliö um bæjar- og landsmálin. Heitt á könn-
unni.
Ungir framsóknarmenn
í Reykjavík
Aöalfundur Féiags ungra framsóknarmanna verður haldinn aö Hafnaretræti 20,
3. hæð, fimmtudaginn 30. september n.k. kl. 20.00.
Á dagskrá verða venjuleg aðalfundaretörf.
Allir ungirframsóknarmenn velkomnir.
Nýsköpun í atvinnulífi —
Atvinnuleysi útrýmt
Til umræðu á fyrsta fundi Komhlöðuhóps framsóknarkvenna:
Jón Ertendsson, yfirverkfræðingur upplýsingaþjónustu Háskóla Islands, kynnir
nýjar hugmyndir um hvemig útrýma megi atvinnuleysi.
Fundurinn hefst [ Litlu-Brekku ( Lækjarbrekku fimmtudaginn 30. september, kl.
17.30.
Kl. 18.30 veröur borinn fram léttur kvöldveröur á vaagu verði.
Tilkynnið þátttöku I sima 624480, fyrir hádegi.
Allir velkomnir.
r
Innilegar þakkirfærum viö þeim, sem sýndu okkur samúö og vinartiug viö
andlát og útför móöur okkar
Guðrúnar Hallsdóttur
frá Grfshóll
Kristján Jóhannesson
Leifur Kr. Jóhannesson
Sigríöur Jóhannesdóttir
Hallur Jóhannesson
og fjölskyldur
______________________/
Eiginmaöur minn
Pétur Goldstein
toftskeytamaöur
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þann 27. september kl. 13.30
Fyrir hönd dætra, tengdasona og bamabarna,
Hlfn Guöjónsdóttir
__________________________________

Vörubílar
Til sölu Heno KB árg. 1981 og Mercedes-Benz 1513 árg.
1974. Seljast ódýrt. Upplýsingar í síma 91-14935.