Tíminn - 23.03.1994, Síða 11

MiÖvikudagur 23.mars 1994
Valur Snorrason
frá Blönduósi
Allur sá fjöldi fólks sem
fylgdi Vaí Snorrasyni síð-
asta spölinn, laugardag-
inn 12. mars, komst naumlega
fyrir í hinni nýju og rúmgóðu
kirkju á Blönduósi, en legstaöur
hans var gerður þar í kirkjugarð-
inum.
Undanfarin misseri hafði Valur
háð baráttu við erfið veikindi.
Snemma á síöastliðnu ári fór
hann í hjartaígræðslu til Sví-
þjóðar. Sú aögerð gekk sam-
kvæmt áætlun, en fljótt kom
annað óvænt í Ijós. Ným hans
urðu óstarfhæf og orsakaði það
stööuga læknismeðferð bæði í
Gautaborg og í Reykjavík. Und-
irbúin vom nýmaskipti þar
ytra, sem áttu að veröa áfangi til
nýs og heilbrigðara lífs. Allt var
gert til þess að betur mætti
horfa og sigur að vinnast í or-
ustunni milli lífs og dauða með
aöstoð háþróuðustu læknavís-
inda. En snögglega var klippt á
þráðinn og Valur var allur. Lög-
mál lífs og dauða fór sínu fram '
og máttur gróandi lífs laut í
lægra haldi. Allur fólksfjöldinn
við jarðarför Vals sýndi ótvírætt
þaö rúm sem hann átti í hugum
samferðafólksins og það hlaut
að óska að samfylgdin yrði
lengri, mótuð af heilbrigði og
starfsorku.
t MINNING
Valur var einn af átta bömum
hjónanna Þóm Sigurgeirsdóttur
og Snorra Arnfinnssonar. Dæt-
umar era tvær og synirnir sex.
Þau hjónin fluttu til Blönduóss
frá Borgamesi árið 1943. Valur
var fæddur á Siglufirði, en faðir
hans haföi verið bústjóri á kúa-
búi kaupstaöarins á Hóli um
skeið eftir aö hafa lokið bú-
fræðinámi á Hvanneyri. Frá
Siglufirði lá leið þeirra hjóna til
Borgamess þar sem Snorri var
hótelstjóri um skeið, en þaðan
til Blönduóss svo sem áður seg-
ir. Þau Þóra og Snorri vom bæði
Vestfirðingar, en Húnvetningar
tóku þeim vel og þau féllu auð-
veldlega inn í húnvetnsk lífs-
munstur. Snorri var athafna-
samur bjartsýnismaður. Hann
byggði upp öflugan hótelrekst-
ur á Blönduósi og var mjög virk-
ur í félagsmálum sýslunnar allr-
ar. Hverskonar félagsmálum
veitti hann aðstöðu í húsum
sínum, en einkum vom það
ungmennafélagsmál og flokks-
mál framsóknarmanna sem
honum vom hjartfólgin og sást
hann naumlega fyrir í því efni.
Á heimili þeirra hjóna áttu sam-
starfsmenn og vinir hlýjar
smndir og bömin uxu og döfn-
uðu. Snorri Amfinnsson var
fæddur aldamótaárið. Hann
varð ekki gamall maður og réð-
ust ævilok hans með áþekkum
hætti og sonarins nú.
í þessu umhverfi og þessum
jarðvegi óx Valur upp. Atta ára
gamall fór hann í sveit aö Flögu
í Vamsdal og var þar næstu
súmrin fram um fermingarald-
urinn. Leiðir tveggja annarra
bræðra hans lágu einnig fram í
dalinn og tryggðir mynduðust
sem ekki hafa slitnað, þótt tím-
ar hafi liðið og fjariægðir milli
hlutaðeigenda.
Valur gerðist rafvirki að lær-
dómi og stundaði þá iðn, en um
tveggja áratuga skeið var hann
ráðsmaður við Héraðshæliö á
Blönduósi eöa þar til hann varð
að láta af föstu starfi vegna sjúk-
dóms síns. Hann fetaði í fótspor
föður síns um að vera virkur í fé-
lagsmálum. Hann var formaður
Ungmennasambands Austur-
Húnvetninga, svo sem faðir
hans hafði verið, og sat í sýslu-
nefnd fyrir Blönduós. Virkur
Lionsfélagi var Valur meöan
heilsa hans leyfði. Allt dagfar
hans mótaðist af góðvild og
greiðasemi og fólkinu þótti gott
að hafa hann sín á meðal. Hann
var góður og heilsteyptur félagi
og vinur vina sinna. Tengslin
við Vatnsdalinn urðu áþreifan-
legri með ámnum og sýnilegri
öllum, er hann byggði sér sum-
arbústað sunnan við túnið á
Flögu, sem hlaut hið yfirlætis-
lausa nafn Hálsakot. Þar hóf
hann strax skógrækt. Síðar þró-
uðust málin þannig að Valur
varð eigandi jarðarinnar og þar
hugöi hann á framtíö sína sem
vatnsdælskur bóndi. Á síðari ár-
um hafði Valur snúið sér að
hrossaeign ög hestamennsku og
ætlan hans var aö reka hrossabú
að Flögu. Svo mikil var alvara
hans í því efni að hann lagði í
dýra framkvæmd við gerð æf-
ingavallar þar heima á Flögu og
ætlaði að skapa öðmm syni sín-
um þar góða aðstöðu til fram-
búðar. Svo mikið er víst að
Vatnsdælingar fögnuðu þessum
áformum öllum, sem nú verða í
'Tl
nokkurri óvissu um skeið.
En hann Valur var ekki einn í
lífinu. Hann kvæntist Kristínu,
dóttur Ágústs bifreiðastjóra
Jónssonar á Blönduósi og konu
hans Margrétar Jónsdóttur. Þau
hjón vom bæði aðflutt, sem for-
eldrar Vals, Ágúst Vestfirðingur
en Margrét Akureyringur. Unnu
þau sér ósvikinn þegnrétt í
Húnavatnsþingi, eins og for-
eldrar Vals. Kristín Ágústsdóttir
gerðist stöðvarstjóri Pósts og
síma á Blönduósi fyrir nokkmm
missemm. í veikindum manns
síns stóð hún viö hlið hans þar
til yfir lauk. Þar um var enginn
efi. Böm þeirra Kristínar og Vals
em þrjú, tveir synir og dóttir, en
áður hafði Kristín eignast dótt-
ur, svo að systkinin em fjögur.
Margrét er elst, búsett á Hellu,
næst er Þóra, búsett á Blöndu-
ósi, síðan Ágúst, sem er við nám
og Valur yngstur, við nám að
Hólum í Hjaltadal.
Sem gamall Vatnsdælingur
hlýt ég að óska þess að draum-
urinn hans Vals Snorrasonar
um búskapinn á Flögu rætist,
þótt sjálfur hafi hann verið hrif-
inn frá ætlunarverki sínu. Tím-
ans rás verður ekki stöðvuð og
við mannanna böm sjáum svo
skammt til hins ókomna. Að-
eins getum við óskað og vonað
og tekið þátt í því sem gerist í
kringum okkur, hvort sem er í
gleði eða sorg.
Við hjónin vottum öllum nán-
ustu aðstandendum Vals
Snorrasonar einlæga samúð og
biðjum þeim blessunar um alla
framtíð. Grímur Gíslason
Syngjandi æska

Búnaöarsamtökin:
rn •• 1 •• 1 •
Tvo felog undir
einni stjóm
/
því er lítill vafi, aö best
heppnaða uppeldisátak
íslendinga er í tónlistinni.
Þar var mörkuð ákveðin stefna
kringum 1970 sem olli því að
upp spmttu tónlistarskólar um
allt land með öflugu starfi. Af
því njótum við nú margvíslegra
ávaxta, m.a. í ágætri sinfóníu-
hljómsveit, íslensku ópemnni,
Söngskólanum, að ógleymdum
mörgum ágætum kómm sem nú
geta, lærdóms síns vegna, æft
upp og flutt hin erfiöustu stykki
með litlum fyrirvara. Dæmi um
hið mikla grasrótarstarf gat að
heyra í Langholtskirkju 19. mars
og Selfosskirkju 20. mars, þar
sem Unglingakór Selfosskirkju
og Kór Kórskóla Langholtskirkju
sameinuðu krafta sína í tónleik-
um. Þar ráða ferð Jón Stefánsson
og Glúmur Gylfason, organistar
og söngstjórar kirknanna
tveggja, og stjómuðu þeir til
skiptis, Glúmur fyrir hlé en Jón
eftir hlé. Efnisskráin var tviþætt:
fyrir hlé fluttu kóramir saman
og hvor í sínu lagi ýmsar perlur,
Stofnun Sigurðar Nordals
hefur gefið út bókina Hall-
dórsstefhu. í bókinni em
þrjú ávörp og fimmtán fyrir-
lestrar sem fluttir vom á alþjóð-
legri ráðstefnu, er stofnunin
gekkst fyrir um ritstörf Halldórs
Laxness í tilefni af níræðisaf-
mæli hans. Ráðstefnan fór fram
dagana 12. til 14. júní 1992.
Þeir, sem eiga erindi í rijdnu,
em: Árni Bergmann, Ámi Sigur-
jónsson, Ástráður Eysteinsson,
Eysteinn Þorvaldsson, Gísli
Pálsson, Guðrún Nordal, Gunn-
ar Kristjánsson, Halldór Guð-
mundsson, Halldór E. Laxness,
TONLIST
SIGURÐUR STEINÞÓRSSON
svosem Heyr, himnasmiður eftir
Þorkel Sigurbjömsson, Máríu-
vers Páls Isólfssonar og Hver á
sér fegra föðurland eftir Emil
Thoroddsen. En eftir hlé fluttu
kóramir, ásamt kammersveit og
einsöngvumm, Gloríu eftir An-
tonio Vivaldi.
Raddskipan var þannig, vegna
æsku kórfélaga sem hafa yfir
engum djúpum röddum að
ráða, aö 32 sungu fyrsta sópran,
18 annan sópran, en 16 sungu
alt. Þama var sungið af kunn-
áttu og öryggi, enda læra kórfé-
lagar tónfræði, tónheym og
nótnalestur auk raddþjálfunar
og æfingar í samsöng.
Sópran-tvísönginn Laudamus
te sungu þær Valgerður Guðrún
Guðnadóttir og Fríða Björg
Leifsdóttir faguriega, og Val-
gerður aftur einsöng í Domine
Deus meö safamiklu óbóspili
Fréttir af bókum
Helga Kress, Hubert Seelow, José
A. Femández Romero, Peter
Hallberg, Régis Boyer, Rory
McTurk, Steinunn Sigurðardótt-
ir, Turid Sigurðardóttir og Vé-
steinn Ólason.
Efni erindanna er fjölbreytt. Er
þar fjallað um skáldsögur Hall-
dórs, minningasögur, ritgerðir
og ljóð, viðhorf hans til bók-
menntaarfs íslendinga, skáld-
skaparfræði hans og mælskulist,
tengsl verka hans við erlendar
Daða Kolbeinssonar. Þrjár alt-
raddir úr kómum, Ásdís Krist-
insdóttir, Christa Aikins og Lo-
vísa Ámadóttir, sameinuðust í
einsöngsröddinni í „Agnus Dei,
qui tollis peccata mundi, qui se-
des ad dexteram Patris", sem út-
leggst „Drottins lambið, sem
berð syndir heimsins, situr við
hægri hönd föðurins". Hins veg-
ar sakar ekki að geta þess, að
„filius unigenitis" merkir ein-
getinn sonur en ekki einkason-
ur.
Sjálfsagt er það fegursti eigin-
leiki hvers kórsöngvara að trana
sér ekki fram, heldur blandast í
kórinn. En mætti eitthvað að
þessum tónleikum finna, þá
vom þeir í daufasta lagi — það
vantaði kraft og gleði, sem þó
ætti að vera fullt tilefni til í
kristilegum tilbeiðslumessum
eins og þessari Gloríu Vivaldis.
En að öðra leyti vom þetta fal-
legir og skemmtilegir tónleikar,
sem vom dæmi um það mikla
uppbyggingarstarf sem fram fer
í tónlistariðkun um allt land. ■
bókmenntir og viðtökur þeirra í
öðmm löndum. Ráðstefnuritið
er því góð heimild um hve
margbreytileg rannsóknarefnin
varðandi verk Halldórs Laxness
em og rannsóknartökin mörg.
Ritstjórar Halldórsstefhu eru El-
ín Bára Magnúsdóttir og Úlfar
Bragason. Halldórsstefha er ann-
að ritið sem Stofnun Sigurðar
Nordals gefur út. Það er 208 bls.
Útgáfuþjónustan Skerpla sá um
umbrot. Valur Skarphéðinsson
hannaði kápuna. Steindórs-
prent-Gutenberg hf. prentaði.
Hið íslenska bókmenntafélag
sér um dreifingu. ■
Fyrir rúmum 8 ámm tók ég
að mér fyrir stjóm Búnað-
arfélags íslands að gera
grein fyrir því, hvernig skipa
mætti félagsmálum bænda.
Niðurstaða mín var sú, að ráð-
legt væri að sameina Búnaðar-
félagið og Stéttarsamband
bænda. Var það raunar annað
en ég hafði álitið fyrirfram.
Um þetta má lesa í greinargerð
í Búnaðarriti 1987. Síðan hef
ég ekki fylgst með málinu fyrr
en nú, að ljóst varð á nýliðnu
Búnaðarþingi að skriður var
kominn á það. Ég vænti þess,
að fleirum en mér þyki for-
vitnilegt að bera málið, eins
og það er nú lagt fyrir, saman
við nokkrar hugmyndir, sem
komu fram í greinargerðinni.
Búnaðarþing ályktaði um
daginn um aö efna til skoð-
anakönnunar meðal bænda
um það, hvort Búnaöarfélag
íslands, og Stéttarsamband
bænda skuli „sameinast undir
eina yfirstjóm". Slík tilhögun,
að félögin tvö starfi undir
einni yfirstjóm, hugkvæmdist
mér ekki, en vissulega sýnist
þab geta auðveldað fram-
kvæmdina, meöan verið er aö
laga sig að nýjum aðstæðum,
að sama stjóm, kosin af sömu
aðalfundarfulltrúum, sé fyrir
báðum félögunum.
í drögum aö samþykktum
vegna sameiningarinnar, sem
Búnaðarþing fékk í hendur og
fjallaði um, er gert ráð fyrir 36
fulltrúum á aðalfundi, 25
kosnum af búnaðarsambönd-
um héraðanna og 11 af bú-
greinafélögum. í greinargerð
minni taldi ég mikilvægt að
skipa málum bændasamtak-
anna á gmndvelli alþingis-
kjördæma og flétta þar saman
fulltrúastarf á vegum búgreina
LESENDUR
og almennra búnaðarfélaga. í
tengslum vib það er spurning-
in um fyrirkomulag á kosn-
ingu aðalfundarfulltrúa og
stjómar. Um það mætti margt
segja.
Landsráðunautar bænda
starfa hjá Búnaðarfélagi ís-
lands. í áðumefndum drögum
að samþykktum er lögð
áhersla á, að starfsemi þeirra sé
fjárhagslega aðskilin annarri
starfsemi sameinaðra bænda-
samtaka. Ætla má, að því
markmiði verði auðveldar náð
með tveimur félögum, þótt
stjómin sé ein. Mér þótti álit-
legast, og tengdi ég það spum-
ingunni um félagsskipulag
bænda, að starfsemi lands-
ráðunauta yrði í nánum
tengslum við búvísindadeild á
Hvanneyri og garðyrkjuskól-
ann á Reykjum, en starfsemi
annarra ráðunauta á hendi
búnaðarsambandanna, eins
og verið hefur.
Bjöm S. Stefánsson
Aösendar greinar,
afmælis- og
minningargreinar
sem birtast eiga í blabinu
þurfa ab hafa borist ritstjórn
blabsins, Stakkholti 4, gengib
inn frá Brautarholti, tveimur
dögum fyrir birtingardag, á
disklingum vistabar í hinum
ýmsu ritvinnsluforritum sem
texti, eba vélritabar.
SÍMI (91) 631600
Halldórsstefna
Rit Stofnunar Siguröar Nordals 2