Tíminn - 03.09.1994, Blaðsíða 8

8

Laugardagur 3. september 1994
Hvaö var afsláttarkortiö aö gera í miöri kirkjunni? Var þaö vísbend-
ing um þann sem framdi glœpinn? Eitt var a.m.k. Ijóst. Clœpurinn
var ekki vel ígrundaöur, því moröinginn haföi slasast er hann réöst
inn í kirkjuna.
Morðiö á
prestinum
Tvaer kirkjur standa í mið-
borg sjávarbæjarins Pomp-
ano Beach í Flórída. Önn-
ur þeirra þjónar baptistasöfnuöi,
en 'hin þjónar meþódistum.
Þessar tvær kirkjur standa sem
tákn fyrir hugsunarhátt íbú-
anna, siöferðisleg og trúarleg
gildi.
Lögreglan í Pompano var köll-
uö til baptistakirkjunnar að
morgni 16. október 1990. Gmn-
ur lék á aö morð hefði verið
framið í hinu helga húsi. Fórn-
arlambið fannst látið inni í
kirkjunni og slösuð kona einnig.
Hinn myrti var sjálfur prestur
safnaðarins, séra Wayne Carl-
son, 73 ára gamall virtur maður.
Hin slasaða reyndist vera konan
hans.
Lögreglufulltrúi staðarins, Carl
Sonntag, tók að sér að rannsaka
morðið. Kona Carlsons hafði
fundið manninn sinn látinn í
kirkjunni. Sjálf haföi hún ábur
orðið fyrir árás, verið bundin og
kefluð og trobið inn í skáp. Þetta
var hib furbulegasta mál og kom
vib alla íbúa bæjarins, ekki síst
þar sem Carlson var helgur
maður í augum flestra íbúanna.
Mikilvægt vitni
Sonntag fulltrúi tók tal af eigin-
konu fórnarlambsins, sem sagði
að blökkumaður hefbi ráðist á
hana í íbúb þeirra hjóna, sem
var sambyggð kirkjuskipinu.
Hún hafbi verib bundin og kefl-
uð og síðan slegin í rot. Seinna
rankabi hún við sér og fór að at-
huga með eiginmanninn og þá
lá hann örendur á kirkjugólfinu.
Það var vatn á myllu lögregl-
unnar ab hafa vitni í málinu, en
þab kom Sonntag mest á óvart
að morbinginn hefði þyrmt lífi
prestsfrúarinnar. Prestsfrúin
lýsti morbingjanum í smáatrið-
um fyrir lögreglunni. Fyrir utan
það að hann var blökkumaöur,
eins og áöur hefur komið fram,
sagöi hún hann vera á milli tví-
tugs og þrítugs og klæðaburðin-
um lýsti hún einnig.
Farib var með konuna á spítala
og vibvörun send til lögreglu-
manna aö leita blökkumannsins
grunaða. Vettvangur glæpsins
var girtur af og rannsókn hófst.
Allt var á rúi og stúi í skrifstofu
prestsins. Viðardyrnar voru
brotnar og úr þeim hafbi kvarn-
ast eins og beitt hefði verið spor-
járni eða eggjárni á þær. Pappír-
ar lágu í hrönnum á gólfinu og
rótað haföi verið í öllum skúff-
um.
Óhugnanlegt morö
Líkið sjálft var mjög illa útleik-
ið. Svo virtist sem morðinginn
hefði murkað lífið úr prestinum
meb því að berja hann með
þungu járni og auk þess voru
stungusár á líkama hans. Þá var
hann bundinn á fótum og
höndum.
Séra Carlson hafði aldrei átt
möguleika á að komast undan
Lögreglufulltrúinn Sonntag.
óvini sínum. Sá, sem myrti
hann, hafði unnið sóðalegt og
andstyggilegt verk og gengið úr
skugga um aö morðið myndi
heppnast. En af hverju? Til-
gangur morðsins var með öllu
óljós, enda em morð á kirkjunn-
ar mönnum mjög fátíð, því þótt
flestir misindismenn séu alvar-
lega brenglaðir, óttast þeir þó
margir gubs orð og boðbera
þess.
Tilgáta Sonntags var ab morð-
inginn hefbi brotist inn á skrif-
stofu prestsins og þar hefði Carl-
son stabib hann að verki, Morð-
inginn hefði þá gengið í skrokk
á honum og myrt hann, en síð-
an snúið sér að eiginkonunni og
lokað hana inni í skáp eftir að
hafa rotað hana. Ef þessi tilgáta
reyndist rétt, var líklegast ab
morbinginn hefbi komið í ráns-
tilgangi inn í hið heilaga hús, en
ekki vegna persónulegra
ástæðna gagnvart séra Carlson.
Þessi tilgáta fékk byr undir
báða vængi, þegar í ljós kom að
einn kirkjuglugginn var brot-
inn. Og þab sem meira var, blób
fannst á gluggakistunni, senni-
lega úr morðingjanum. Það
þýddi að hann hafði slasað sig
viö innbrotið eða þegar hann
fór úr kirkjunni aftur, og það gaf
lögreglunrii aukna möguleika á
að sanna sekt hans. Glæpurinn
var ekki vel ígrundaður, því
morðinginn hafði slasast er
hann réðst inn í kirkjuna. Þá
fannst afsláttarkort í mynd-
bandaleigu rétt vib gluggann,
sem ólíklegt var talið að hefbi
verið í eigu Carlsonhjónanna.
Tveimur tímum eftir ab morb-
ið var tilkynnt hófust yfirheyrsl-
ur yfir vitnum, sem töldu sig
geta varpað ljósi á hinn hræði-
lega glæp, sem hafði skekiö alla
bæjarbúa. Menn virtust einnig
sammála um ab finna morðingj-
ann sem fyrst. Ekkert verulega
bitastætt kom út úr þeim yfir-
heyrslum, fyrir utan það ab
margir höfbu séð til ferða morð-
ingjans, bæbi fyrir og eftir inn-
brotiö, og útlitslýsingin passaði
í stómm dráttum við frásögn
prestsfrúarinnar. Það kom á dag-
inn að morðinginn hafði verið
að snuðra með tösku fyrir utan
kirkjuna áður en hann lét til
skarar skríða.
Afsláttarkortiö
Það voru sem sagt næg sönnun-
argögn í málinu: blóð, fótspor,

'

'v- ‘r ■' I
i
Morbinginn reyndi fyrst ab brjótast inn um þessar dyr.
SAKAMAL
væntanlega fingraför og vitni.
Málið snerist aðeins um að
finna blökkumanninn grimm-
lynda og koma honum bak vib
lás og slá. Fyrsta verk Sonntags
var að fara í myndbandaleiguna
sem hafbi gefið út afsláttarkort-
ið sem fannst á kirkjugólfinu, en
mögulegt var að starfsfólk gæti
gefið einhverjar upplýsingar,
þótt kortiö væri ekki merkt eig-
andanum. Starfsfélagar Sonnt-
ags voru vantrúaðir á að þetta
hefði eitthvab upp á sig, en þeir
áttu eftir að éta það ofan í sig.
Sonntag til mikillar furðu þurfti
afgreibslustúlkan ekki annað en
ab líta á númerið á afsláttarkort-
inu og þá vissi hún hver eigand-
inn var. „Þetta kort á maður ab
nafni Lee Settle," sagði hún
fumlaust. „Hvernig veistu það?"
spurði Sonntag vantrúaður og
glaður í senn. „Við getum sagt
að það sé áhugamál hjá mér að
leggja númer viðskiptavinanna
á minnið," sagði afgreiðslustúlk-
an og brosti kankvíslega. „Það er
oft ekki svo mikið við að vera,
skilurbu, þannig að þetta er ein
leiðin til að drepa tímann."
Og þvílík leið til ab drepa tím-
ann, hugsaði Carlson og þakk-
aði stúlkunni kærlega fyrir.
Handtakan
Settle var þekktur innan lög-
reglunnar fyrir smáglæpi, en
hann hafði ekki verið ákærður
fyrir ofbeldi ábur. Hann hafði
m.a.s. stundab vinnu sína sem
viðgerðarmaður á verkstæði í
nokkur ár án þess að nokkuð
væri upp á hann að klaga og
Sonntag var óviss um að um
rétta manninn væri að ræða.
í sama mund úrskurðaði lækn-
ir lögreglunnar ab séra Carlson
hefbi látist vegna höfuðáverka,
sem hann hafði fengið eftir bar-
Séra Wayne Carlson.
smíðar meb þungu járni. Þá gat
hann þess í skýrslu sinni að
sennilega hefði Carlson blætt út
vegna mikils fjölda stungusára á
líkama hans, þótt morðinginn
hefði ekki misþyrmt honum
með barsmíðum.
Það kom einnig á daginn að
nokkurra hluta var saknab úr
íbúb prestshjónanna. Þab voru
seðlaveski prestsins, úr og skart-
gripir konunnar hans.
Lögreglan var búin að um-
kringja hús Settles og veita hon-
um fyrirsát í u.þ.b. 12 klukku-
stundir, þegar hann skilaði sér
heim. Settles bjó hjá móður
sinni, sem tók komu lögreglu-
mannanna eins og hún hefði átt
von á heimsókninni. „Ég vissi
strax að eitthvað mikið var aö,"
sagði hún hnuggin, þegar búið
var að handjárna Settles og færa
hann til yfirheyrslu.
Lyktir málsins
Á meðan Sonntag undirbjó yfir-
heyrslu var búið að afla heimild-
ar til húsleitar hjá Settles. Her-
bergið hans bar þess merki að
hann væri sekur í morðmálinu.
Þar fundust ýmsir munir, sem
móðir hans kannaðist ekki við
að sonurinn ætti: úr, skartgripir,
tvær bíllyklakippur og fleira.
Síðar kom á daginn að prestsfrú-
in átti hluta af þeim skartgrip-
um sem höfðu fundist í herbergi
Settles.
Þab var í raun algjört formsat-
riði að yfirheyra Settles, því öll
spjót stóðu á honum. M.a.s.
móbir hans viðurkenndi að
hann hefði ekki skilað sér heim
fyrr en um morguninn og þá
hafði hann verið blóðugur og
tættur. Samt sem ábur lék
Sonntag forvitni á að vita hvað
hefði orðið til þess að hinn 27
ára gamli Settles vann þetta fá-
heyrða voðaverk.
Settles var ekki samstarfsfús og
varð margsaga við yfirheyrslur.
Þó ítrekaði hann að hann hefbi
brotist inn í kirkjuna með það
eitt að markmiði að ræna prests-
hjónin. Þegar séra Carlson hafði
vaknab, sá hann sig nauðbeygb-
an til að vinna á honum, svo
ekki kæmist upp um hann. Þeg-
ar konan kom til sögunnar,
hafði hann ekki kjark í sér til að
endurtaka misindisverkið.
Ýmsar prófanir, sem voru gerb-
ar á Settles, sýndu að hann var
langt undir meðalgreind og
sannab þótti að morðið hefbi
ekki verið skipulagt. Því varð
dómurinn lífstíðarfangelsi, en
ekki dauðarefsing. Óhugsandi er
ab Settles verði frjáls maður á
ný, sama hve gamall hann verð-
ur innan fangelsisveggjanna. ■