Tíminn - 31.03.1995, Qupperneq 5

Föstudagur 31. mars 1995

5
Halldór Kristjánsson:
Um hina óráönu
Margir eru spenntir að bíða eftir
kosningaúrslitum. Fjölmiölar
vilja rísa undir þeirri skyldu að
veita almenningi þjónustu sína.
Helst vilja þeir segja okkur frétt-
irnar sem fyrst, löngu áður en
þær gerast. Þess vegna er sí og æ
verið að hafa skoðanakannanir.
Flokkar og frambjóðendur
reyna svo að lesa úr þessum
fræðum og túlka þau fyrir sig og
sína svo sem best má verða.
Nú er gert ráð fyrir að í hverju
kjördæmi verði um 6-8 framboð
að ræða. Enda þótt flestir ætli sér
að ganga óbundnir til kosninga
og hafa frjálsar hendur eftir þær,
meta menn á ýmsa vegu líkur
um samstarf og möguleika eftir
kosningar. Enn eru menn að
velta vinstri og hægri fyrir sér.
Úr vöndu aö ráöa
Þetta val um marga kosti veld-
ur því aö margir eru óráðnir.
Þeir vita ekki hvað gera skal. Það
kemur m.a. fram í hversu fylgið
sveiflast til hjá Þjóðvaka og
Kvennalista t.d. Hlutfallslega
fær Sjálfstæðisflokkurinn miklu
minnstan hlut þeirra sem enn
eru óráönir. Margir, sem eru
ákveðnir gegn Sjálfstæðis-
flokknum, vita ekki hvað þeir
gera þegar þar að kemur.
Þegar þriðjungur kjósenda er
óákveðinn þegar spurt er, eru
engar líkur til þess að Sjálfstæð-
VETTVANGUR
„Þegar þriðjungur kjós-
enda er óákveðinn þegar
spurt er, eru engar líkur
til þess að Sjálfstaeðis-
flokkurinn fái 40%
þeirra á kjördegi. Ef
menn álpast til að reikna
með því, hafa tölumar
leittþá á glapstigu
isflokkurinn fái 40% þeirra á
kjördegi. Ef menn álpast til að
reikna með því, hafa tölurnar
leitt þá á glapstigu.
Þjóðvaki hefur nú einn flokka
svarið að fara ekki í stjórnar-
samstarf með sjálfstæðismönn-
um. Þannig mun Jóhanna
hugsa sér að ná til sín þeim
hluta krata sem eru á móti
stjórn Davíðs. Enn munu fáir
sjá teikn til þess að afturhvarfið
frá Þjóðvaka sé að stöðvast.
Kynni enn að sannast hið forn-
kveðna að „illt er að hefta
flóttamanninn". Svo hefur það
reynst liprari og lempnari fyrir-
mönnum en þeim sem Þjóö-
vaka ræður, þar sem fylginu
hrakar eftir því sem fleira heyr-
ist af framboöum.
Ríkisstjórn í minni-
hluta
Ef menn reikna með því að
skipta megi óráðnum í flokka í
sama hlutfalli og þeim sem taka
afstöðu, virðist mjög í járnum
hvort Davíð og Jón Baldvin
hafa fylgi til að halda áfram. En
þar sem slík skipting virðist
fjarri lagi, eru litlar líkur til þess
að stjórnin haldi meirihluta.
Úrræöi Alþýöu-
bandalagsins
Alþýðubandalagiö rekur
þann áróður að nú séu mestar
líkur til þess að Sjálfstæðisflokk-
urinn myndi stjórn með Fram-
sókn að þessari fallinni. For-
maður bandalagsins lætur sem
formannaskipti í Framsóknar-
flokknum geri slíkt sennilegt og
leikur sér að orðum eins og fé-
lagshyggja og miðja í því sam-
bandi. Þó veit hann eins og aðr-
ir að Halldór Ásgrímsson hefur
sagt opinberlega að helst vildi
hann sjá ab kosningum lokn-
um ríkisstjórn flokka sem nú
eru í stjórnarandstööu.
Ólafur Ragnar ætti ab vera
það mikill mannþekkjari að
hann viti að Halldór Ásgríms-
son er engu síður líklegur til að
halda fast fram stefnu Fram-
sóknarflokksins en forveri hans
í formannsstarfinu gerði. Hann
hefur ab vísu ekki sýnt ennþá
að hann sé jafnoki Steingríms
Hermannssonar í því að sætta
og sameina sundurleit öfl, enda
hefur minna á þab reynt enn
sem komið er. Að því er varðar
stefnufestu og glöggskyggni
mun hann þola samanburbinn.
Alþýðubandalagið ætti að
reka trúverðugri áróður en
þann að Framsóknarflokkurinn
þrái nú mest að efla Sjálfstæðis-
flokkinn til áhrifa og valda. En
vorkunnarmál er það flokki,
sem erfiðlega gengur, að hann
leggi sig fram um að leita at-
kvæöa eftir því hvert honum
virðist straumurinn liggja. Hitt
er svo annað mál hver áhrif
kosningaáróður kann að hafa á
samstarf eftir kosningar, séu
menn að hugsa um það. Að því
ættu þó gætnir menn einnig að
hyggja.
Höfundur er rithöfundur.
Gebþekkur Alfredo
Eins og boðað haföi verið kom
aö því að Kolbeinn Ketilsson
tæki við af Ólafi Árna Bjarna-
syni í hlutverki Alfredos Germ-
ont í La traviata, sem nú gengur
við miklar undirtektir í íslensku
óperunni. Kolbeinn söng sína
fyrstu sýningu 24. mars, en
önnur hlutverk voru skipuð
eins og á frumsýningunni, með
Sigrúnu Hjálmtýsdóttur sem
Violettu og Bergþór Pálsson sem
gamla Germont. Sýningin er nú
slípaðri en fyrst — t.d. var veisl-
an mikla í fyrsta þætti fremur
gleðisnauð á frumsýningunni
en sprellfjörug nú, og fór Þor-
geir Andrésson (Gaston) þar
mikinn í leik og söng. Ennfrem-
ur voru prýöilegir þeir Sigurður
Skagfjörð Steingrímsson (Dou-
pol) og Eiríkur Hreinn Helgason
(d'Obigny) í smáum en mikil-
vægum hlutverkum, og sömu-
leiðis þau Signý Sæmundsdóttir
(Flóra), Hrönn Hafliðadóttir
(Annína) og Eiður Á. Gunnars-
son (læknir).
Kolbeinn Ketilsson kemur vel
fyrir í hlutverki Alfredos, er
vörpulegur á velli og drengileg-
ur í framgöngu eins og sá vel-
uppaldi sveitadrengur sem
hann á að vera. Hann er ekki
raddsterkur, en syngur fallega
og hljómar vel í samsöngsatrið-
um. Einnig vantar hann talsvert
á hæðina ennþá, en með því að
Kolbeinn er ennþá ungur að ár-
um er þess að vænta að framfara
megi vænta bæði í raddstyrk og
hæð með aldri og þroska. Leikur
Kolbeins og framkoma var
hvort tveggja hófstillt og virðu-
legt, og raunar mjög við hæfi.
Bergþór Pálsson er sem fyrr
mjög góður í hlutverki Giorgis
Germont, og samleikur og -
söngur þeirra Sigrúnar og hans í
öbrum þætti mjög áhrifamikill.
Sönglega séð er Bergþór á ein-
hverri þroskabraut sem ekki er
gott að vita hvar enda muni, en
sitthvað bendir til þess að um
jákvæða framvindu sé að ræða.
Violetta í La traviata er víst
eitt mesta stjörnuhlutverk fyrir
sópran í gjörvöllum óperubók-
menntunum, og gerir ýtrustu
kröfur bæði til söngs og leiks.
Sigrún Hjálmtýsdóttir geislar í
hvoru tveggja, syngur glæsilega
og leikur muög sannfærandi.
Hún er sannarlega yfirburða
söngkona og listakona.
Þeir sem séð hafa kvikmynd
Zeffirellis með Teresu Stratas og
Domingo vita að engin veisla
Flóru mun í nokkru óperuhúsi
standast samjöfnuð við veisluna
í bíómyndinni, síst af öllu dans-
atriðið. Á frumsýningunni
dönsuðu David Greenall og Jul-
ia Gold með talsverðum tilþrif-
um, og nú höfðu tekið við því
hlutverki ungir íslenskir dansar-
ar, þau Víbir Stefánsson og
Kristín Ágústa Ögmundsdóttir.
Þau gerðu þetta laglega og með
þokka þótt minna gustaði af
þeim sem vonlegt var.
Almennt er sýning íslensku
óperunnar á La traviata heil-
steypt og vel lukkub, hljóm-
sveitin ágæt og óperukórinn
prýðilegur — valinn maður í
hverju rúmi, ef svo má segja.
Bríet Héðinsdóttir leikstjóri og
Robin Stapleton hljómsveitar-
stjóri eiga þar mikinn hlut að
máli, sem og búningahönnuö-
urinn Kristín Magnúsdóttir og
leiktjaldahönnuðurinn Sigurjón
TÓNLIST
SIGURÐUR STEINÞÓRSSON
Jóhannsson.
í sjálfsævisögu sinni segir Ga-
lína Vishnevskæja frá því er
hún söng fyrst í Scala óperunni
í Mílanó. Hún kom frá Bolshoi-
óperunni í Moskvu sem var rek-
in eins og leikhúsin hér, með
eigin starfsmönnum sem æfðu
upp óperu og sýndu hana síðan.
En í La Scala komu menn úr öll-
um áttum til aö syngja á einni
sýningu. í Bolshoi var, ab sögn
Vishevskæju, megináherslan á
heildarmyndina en í La Scala
kepptust frægðarmenn um hylli
óperugesta með sönglegum
kraftlyftingum og loftfimleik-
um. Þeir Kolbeinn Ketilsson og
Ólafur Bjarnason hafa báðir sitt-
hvað sér til ágætis — Ólafur
syngur mjög vel, er raddsterkur
og tekur háa tóna með glæsi-
brag; Kolbeinn syngur líka fal-
lega en ekki eins „glæsilega", en
fellur jafnframt betur inn í
heildarmynd sýningarinnar,
passar ab vissu leyti betur í hlut-
verk Alfredos. La traviata er við-
burður í bæjarlífinu sem menn
ættu ekki að láta fram hjá sér
fara. ■
Bjargvættir og brennuvargar
Vestfirskir sjálfstæðismenn gáfu
út myndarlegt jólablab fyrir síö-
ustu jól og sendu inn á mörg
heimili, mönnum til andlegrar
umþenkingar.
Af sínu alkunna lítillæti skrif-
aði Davíð Oddsson forsætisráð-
herra jólahugvekju í þetta blaö.
Þar rekur hann afrek sín og náb-
arverk í viðtali við blaðið, eins-
konar innlegg í jólastemning-
una. Þar er ekki af litlu að taka,
og mikið í húfi ab honum takist
ab halda áfram dáðaverkum sín-
LESENDUR
um fyrir vestfirska byggö sem og
aðra landshluta, landslýðnum
til heilla. Væntir hann þess fast-
lega að sér takist það með full-
tingi frambjóbenda Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum, sem
allir séu þrautreyndir afreks-
menn í íslensku atvinnulífi.
Tveir þeirra farsælir stjórnendur
sjávarútvegsmála í sínum
heimabyggðum og sá þriðji
kunnur búhöldur og pistlahöf-
undur, sem mikils megi vænta
af.
Vonar hann að takist að koma
þessum mönnum inn á Alþingi,
og þá þurfi ekki að efast um
glæsilega framtíð, ekki einungis
á Vestfjörðum heldur um land
allt.
Aðeins einn skugga ber á
þessa framtíðarsýn forsætisráb-
herrans. Hann er sá að „brennu-
vörgum og niðunifsmönnum"
(orðrétt tilvitnun) stjórnarand-
stöðunnar takist að skekkja
þessa glæsilegu framtíðarsýn og
áform hans. Því enn fara fram
kosningar á íslandi. Meðan svo
er, getur allt gerst.
Trúlega er það í krafti þessara
oröa forsætisráðherra að skob-
anakannanir sýna að kjósendur
treysta nú Davíð Oddssyni best
allra manna til ab bæta lífskjör
sín!
Vestfirðingur
FOSTUDACS-
PISTILL
ÁSGEIR
HANNES
RÚSSARNIR
KOMA!
Alþýðubandalagib er merkileg
stofnun og jafnvel stórmerkileg.
Hún á engan sinn líka á íslandi og .
þótt víbar væri leitab. Bandalagib
tók vib af gamla Sósíalistaflokknum
eftir innrás Sovétmanna íTékkó-
slóvakíu á sínum tíma og breiba
þurfti yfir nafn og númer Rauba
hersins. Þar ábur hét Alþýbu-
bandalagib hvorki meira né minna
en Kommúnistaflokkur íslands.
Þannig hefur Alþýbubandalagib
ræktab eiginleika kameljónsins til
ab breyta litum eftir umhverfinu
og saga þess er skráb í felulitum á
spjöld sögunnar. í dag heitir Al-
þýbubandalagib þó áfram Alþýbu-
bandalag ab hálfu leyti og er
stjórnab af gömlum framsóknar-
manni vestan af fjörbum.
Til skamms tíma gengu Alþýbu-
bandalagib og forfebur þess undir
raubum fána á íslandi og félags-
menn spurbu upphátt af hverju
bibin eftir óskalandinu Sovét-ls-
landi væri svo löng. Seinna hrundi
járntjaldib og austurhvel jarbar
kom kalib undan vetri Sovétríkj-
anna. Þá hrundi hugmyndafræbi
Alþýbubandalagsins til grunna eins
og Berlínarmúrinn, og jafnvel kaþ-
ólikkar, sem voru kaþólskari en
páfinn, töpubu áttum.
Síðan hefur skórinn kreppt ab
Alþýbubandalaginu og neglurnar
vaxib inn í tærnar. Vib svo búib
gátu yngri og skynsamari félags-
menn ekki unab og hugsubu sér til
hreyfings. Margir þeirra tóku til
fótanna, en abrir létu sér nægja ab
taka hatt sinn og staf. Sumir dö-
gubu fljótlega uppi á mibju einsk-
ismannslandi, en abrir leitubu hóf-
anna hjá öbrum frambobum. Tóku
nýja skírn og abra skírn og jafnvel
þribju skírn.
Raubsokkur úr Alþýbubandalagi
hafa frá öndverbu rábib Kvenna-
listanum og laumukommar á öll-
um aldri hafa átt greiba leib ab
hjarta Sjálfstæbisflokksins. Gamalt
Alþýbubandalagsfólk setti svip sinn
á frambob Nýs vettvangs í kosn-
ingunum 1990 og sjálfur Alþýbu-
flokkurinn er ennþá höfubsetinn af
Allaböllum frá þeim tíma. Ab vísu
kemur þab ekki ab sök, þvf kratar
hafa löngum lotib forystu gamalla
komma vestan af fjörbum og leika
Vestfirbir áfram stórt hlutverk í síb-
ari endurholdgun Alþýbubanda-
lagsins. En ævintýrin gerast enn:
Búib er ab manna frambobslista
til þingkosninga í vor og Alþýbu-
bandalagsfólk hefur ekki látib sinn
hlut eftir liggja frekar en fyrri dag-
inn. Alþýbuflokkurinn er áfram
höfubsetinn og Þjóbvaki Ágústs
Einarssonar fæddist í hers hönd-
um. Og ekki nóg meb þab: Gamlir
laumukommar hafa gengib í end-
urnýjun lífdaga og birtast nú óháb-
ir í öbru hverju sæti á frambobs-
lista Alþýbubandalagsins. Þannig
er Alþýbubandalagib líka búib ab
taka yfir sinn eigin G-lista aftan frá!
Þetta er alveg makalaust Alþýbu-
bandalag.
Enginn er því óhultur fyrir gamla
Alþýbubandalaginu á kjördag
nema Maddama Framsókn og má
hún þakka lífgjöfina ab hafa fóstr-
ab formann bandalagsins á sínum
tíma. Alþýba manna í Alþýbu-
bandalaginu hugsar sig um tvisvar
ábur en hún stígur í vænginn vib
kvenmann meb þvílíka fortíb.
Er nema von ab gamall mib-
borgarfasisti á borb vib pistilhöf-
und viti ekki sitt rjúkandi ráb á
kjördag?