Tíminn - 03.06.1995, Side 15

Laugardagur 3. júní 1995

15
Eitt umtalabasta níöingsverk í sögu Flórída:
Fjöldamorðin
viö Tampa-flóa
Þessi saga er í hópi frægustu saka-
mála Flórída. Sunnudaginn 4. júní
1989 fundust þrjú lík af konum
sjórekin í Tampa-flóanum, nálægt
St. Petersburg. Líkin voru bundin
saman á hálsi. Þrátt fyrir aö nokk-
uö heföi liöiö síöan dauöann bar
aö og líkin farin aö rotna, tókst
réttarlækni lögreglunnar að færa
sönnur á að konurnar hefðu allar
veriö misnotaöar kynferöislega. Þá
staðfestist aö þær höföu allar veriö
á lífi þegar þeim var hent í sjóinn,
dánarorsök var drukknun. Hryll-
ingur, sem þrátt fyrir fjölda
óhugnanlegra afbrota fékk íbúa
Flórída til að standa á öndinni.
Hver fremdi slík voöaverk?
Ekki minnkaöi reiði fólks þegar í
ljós kom að þetta voru endalok
ungrar konu og tveggja dætra
hennar, sem voru í fyrsta sumar-
fríi sínu.
Sunnudaginn 28. maí hélt hin
36 ára gamla Joan Rogers af staö í
langþráð sumarfrí meö dætrum
sínum Michelle 17 ára, og Christe
14. Þær bjuggu á bóndabæ í Wils-
hire, Ohio, og draumur stúlkn-
anna aö fá aö sjá hafið átti loks að
rætast. Vegna anna á býlinu
komst faöir þeirra ekki með. Hann
bað þær síðast orða aö aka varlega
og varast ókunnuga.
Bíllinn mannlaus
Joan lagði af staö í blíðskapar-
veðri og var fyrsti áfangastaður
Tampaflóinn. Seint um kvöldiö
náðu þær áfangastað og innrituð-
ust á Rocky Point mótelið. Joan
hringdi í mann sinn til aö láta vita
aö allt hefði gengiö vel, en fyrir-
hugaö var að mæögurnar sleiktu
sólina við Tampaflóann næstu
þrjá dagana.
Daginn eftir tilkynnti strand-
vöröur um mannlausan bíl, sem
fannst skammt frá bátaskýli á
hinni umfangsmiklu en fallegu
sólarströnd Tampaflóans. Lögregl-
an athugaöi málið og í ljós kom aö
þetta var bíll Rogers- fjölskyld-
unnar í Wilshire. Haft var sam-
band viö Rogers, sem gaf þær upp-
lýsingar aö hann hefði síðast
heyrt í konu sinni kvöldið áður og
þá heföi allt veriö með eðlilegum
hætti. Fulltrúinn, sem talaði viö
hann, bað hann aö halda stillingu
sinni, þeir myndu athuga málið
og láta hann vita jafnharöan og
eitthvaö fréttist.
Rannsókn á bílnum leiddi lítiö í
ljós annað en kort af Tampaflóan-
um meö ör. Þar var einnig álímdur
miöi sem á stóð: „hvítur og blár".
Þegar lögreglan hafði samband
viö afgreiöslufólk mótelsins, kom
í ljós að þar á bæ hafði herbergis-
þernan undrast aö engin kvenn-
anna þriggja virtist hafa sofiö í
rúminu um nóttina. Þær virtust
hafa brugðiö sér í sturtu og farið
síöan í bíltúr kvöldiö áöur, en eng-
inn haföi séð til þeirra síðan.
Skömmu síðar var opinberlega
lýst eftir mæðgunum. Þremur
dögum seinna fundust líkin í fjör-
unni. Glenn Moore yfirfulltrúa
var fengin rannsókn málsins.
Þegar Moore bar miöann, sem
fannst í bílnum, saman við undir-
skrift Joan á mótelinu kom í ljós
aö skriftin passaöi ekki. Hann fékk
þá hugmynd aö mögulega heföi
Joan beðið einhvern ókunnugan
aö leiðbeina sér, t.d. hvaö varðaöi
gistirými, og þetta væri skrift
SAKAMAL
Chandler
hans, manns sem mögulega væri
morðingi mæögnanna þriggja.
Rithandarsýniö var sent til lög-
reglunnar og málið rannsakaö.
Eins og fyrr segir, sló fregnin
Flórídabúa og breiddist út um
Bandaríkin með leifturhraöa.
Gríöarlegur fjöldi lögreglumanna
var fenginn til aö rannsaka málið
og íbúar vom iðnir við að gefa vís-
bendingar, sem því miöur reynd-
ust flestar gagnslausar.
Hjólin byrjuöu fýrst aö snúast
þegar ung kona náöi tali af Moore
og þurfti aö létta á hjarta sínu.
23 feta glæsisnekkju, sem hann
sagöist eiga. Hún haföi aldrei
komiö út á Tampaflóann og játaði
því. Hann skrifaði á miða „blár og
hvítur" og lýsti því hvar konan
fyndi bátinn um kvöldiö. Um þaö
bil 20 mínútum eftir aö þau höfðu
lagt úr höfn breyttist fas mannsins
skyndilega.
Christe
„Þaö, sem ég ætla aö segja þér,
kann aö kosta líf mitt," byrjaði
hún alvarleg. Moore baö hana aö
setjast og færði henni kaffibolla.
„Ég er búin að vera ásótt af
voöaverkinu þegar mæögurnar
voru myrtar og verð aö tjá mig um
þaö mál."
Konan sagöi aö það hefði allt
eins getaö verið hún sem hefði
fundist myrt í flæðarmálinu, og
Moore spurði hvernig þaö mætti
vera.
Konan sagöi að nokkrum dög-
um áöur en máeögumar fundust
hefði hún kynnst myndarlegum
manni viö ströndina. Hann var
hress og skemmtilegur og virtist
vel aö sér í ýmsum málum. Loks
bauö hann konunni í siglingu á
Moore
Michelle
„Hann réðst á mig þegar við
vorum komin úr augsýn og
nauögaöi mér síðan aftur og aftur.
Þá sagðist hann henda mér út-
byrðis og drekkja mér aö því
loknu."
„Og hvernig slappstu frá hon-
um?"
„Meö því aö sannfæra hann um
að ég myndi aldrei segja eitt orö
um atburðina, enda væri ég á leið-
inni til Kanada eftir örfáa daga og
myndi aldrei koma til Bandaríkj-
anna aftur."
Því miöur hafði konan ekki tek-
ið eftir nafni kvalara síns, en lýs-
ingin á lystisnekkjunni var betri
en engin og „blár og hvítur-mið-
inn" minnti óneitanlega á Rogers-
mæögurnar. Moore bauð konunni
lögregluvernd, en hún afþakkaði
og gekk snöktandi út af lögreglu-
stööinni.
Geölæknir, sem Moore talaði
viö, sagði eftirfarandi um morö-
ingjann: „Svona maður fer í vinn-
joan
una á hverjum degi, á jafnvel
konu og börn, en breytist svo í
skrímsli þegar hann telur sig ör-
uggan um að samfélagið nái ekki
til hans."
Ár líöa
Ári eftir moröin hélt Moore
blaöamannafund þar sem hann
lýsti því yfir aö enn hefði ekkert
gengið að upplýsa máliö, en sagöi
jafnframt: „Ekki einn emasti
starfsmaður minn, sem unnið hef-
ur aö málinu, er ósnortinn yfir
þessum atburðum og viö látum
ekki deigan síga. Viö munum ná
moröingjanum, hvenær sem þaö
verður."
Samt liðu ár áður en nokkuð
markvert gerðist.
í maí 1991 lágu 20.000 vinnu-
stundir aö baki rannsókninni, 9
manns höfðu unnið meira og
minna í málinu samfellt.
Tveimur mánuöum síðar leiddi
samanburöur á rithandarsýnum í
ljós að skriftin á miðanum fræga
svipaði mjög til rithandar Oba
nokkurs Chandler, 45 ára gama' :
íbúa í Port Orange, u.þ.b. 150 km
frá Tampaflóa.
Hann hafði ítrekaö komist í kast
við lögin, m.a. fyrir nauögun.
Chandler hafði alist upp í Cinc-
innati, Ohio, og hafði alls gifst
þrisvar sinnum. Hann starfaöi sem
rafvirki, en lenti í ýmsu saknæmu
,og áriö 1986 flúði hann undan
fangelsisdómi og fór huldu höfði,
aö því er talið var undir fölsku
nafni og persónuskilríkjum.
Moore hafði samband viö kon-
una, sem hafði verið nauðgað, og
sýndi henni mynd af Chandler.
Staöfestingin
„Þetta er hann," var svarið og
Moore leið stórkostlega innra með
sér. Öll sú vinna, sem unnin haföi
verið, yröi þá e.t.v. ekki til einskis.
24. september 1994 var Oba
Chandler ákæröur fyrir þrefalt
morö og nauögun og læstur inni í
Pinellas sýslufangelsinu. Þetta var
í fyrsta sinn á þeim þremur árum,
síðan moröin voru framin, sem
einhver var handtekinn í málinu.
Eftir opinbera myndbirtingu af
Chandler höfðu tugir kvenna
samband viö lögregluna og sögö-
ust hafa lent í svipabri lífsreynslu
og konan hafbi lýst, rétt fyrir
dauða mæögnanna.
Chandler opnaði vart munninn
og lét lögmanni sínum algjörlega
eftir vörnina. Hann fékkst aldrei
til aö segja hvaö haföi nákvæm-
lega gerst, en sannab þótti aö
hann heföi einn nauögab konun-
um þremur og myrt þær síðan.
8. nóvember 1994 var Chandler
dæmdur til dauða fyrir glæpi sína.
Þótt sumir á dauðalistanum kom-
ist undan lífláti, er óhugsandi aö
svo veröi í þessu tilviki. Réttlætinu
verður loks fullnægt, þótt bið haifl
orðið á. ■