Tíminn - 15.03.1996, Side 5

Föstudagur 15. mars 1996

5
Veiöihús VÍÖ Krossá á Skarösströnd. Mynd: lón Bjamason
Krossá á Skarðsströnd
VEIÐIMAL
EINAR HANNESSON
Eingöngu stanga-
veiöi
Eingöngu er veitt á stöng í
ánni og er veitt mest meö
tveimur stöngum samtímis.
Stangaveiöifélag Keflavíkur
hefur ána á leigu og hefur haft
um árabil. Áöur haföi Starfs-
mannafélag Straumsvíkur
veiöina á leigu um skeiö. Árleg
meöalveiöi í Krossá á tímabil-
inu 1974 til 1994 voru 109
laxar, en mesta árleg veiöi
þessi ár 208 laxar.
Góð aðstaöa fyrir
veiöimenn
Viö ána er ágæt aðstaða fyrir
veiðimenn, þar sem þeir geta
haft sína hentisemi með gist-
ingu og fæði. Þetta eru tvö
veiðihús, sem eru staðsett viö
ána, hjá Á.
Veiðifélag var stofnað um
ána, sem hlaut staðfestingu ár-
iö 1979. Aöild aö félaginu eiga
fimm jarðir, en formaður fé-
lagsins er Trausti Bjarnason,
bóndiá Á.
Landið er auðlind, segja
menn. Það eru svo sannarlega
árnar í Dölum. Við höfum áb-
ur hér í þættinum fjallað um
laxár, sem falla í Hvammsfjörð
og Breiðafjörð. Nýlega var
greint frá aðstæðum við Búð-
ardalsá, sem liggur nærri
Krossá. Þær eiga báðar upptök
í fjalllendinu upp af Skarðs-
strönd. Þessar ár láta ekki mik-
ið yfir sér, en eru eigi að síbur
fyllstu athygli verðar. Þær hafa
veitt mörgum veiðimanni
ánægjulegar tómstundir við
veiðiskap í fallegu umhverfi.
Krossá á Skarðsströnd fellur í
sjó í Geirmundarvogi í Breiða-
firði, en upptök hennar eru í
vötnum á svonefndu Suður-
fjalli. Áin er laxgeng um 13
km, að fossi í Fjalldal.
Efri-Foss í Krossá á Skarösströnd.
Ofrumlegt umræöuefni
Þegar skottið á Napóleoni Bona-
parte seig niður á milli afturfót-
anna eftir orustuna um Leipzig
forðum tíð, var hann sendur til
eyjarinnar Elbu. Vonuðust
menn til að þar yrði hann til
friðs. En skottið reis aftur og
stób beinstíft upp í loft, þar til
það var skorið af keisaranum
við Waterloo. Sá stutti gerði
nefnilega bragö úr ellefta boð-
orðinu og hélt í óvænta reisu til
Frans.
Fræg urðu viðbrögð ónefnds
dagblaðs í París. Þegar keisarinn
steig á land í Frakklandi, gat ab
líta eftirfarandi frétt á forsíðu
þessa blaðs: „Villidýrið frá Kor-
síku er stigið á land í Frakk-
landi". Napóléon tók kúrsinn á
París og þegar hann kom til Ly-
on, flutti blaðið fréttina undir
svohljóðandi fyrirsögn: „Na-
póleon Bonaparte er í Lyon".
Og sem hann nú átti aðeins
dagleið ófarna til Parísar, var
tónninn í umræddu dagblaði í
hans garð orðinn svo mjúkur,
ab forsíðufyrirsögnin var þessi:
„Hans hátign keisarinn væntan-
legur til Parísar á morgun".
Þetta kemur upp í huga mér,
nú þegar vissir fjölmiðlar ætla
allt um koll að keyra vegna
margháttabs krankleika ríkis-
kirkjunnar, sem snjallir áróðurs-
menn þar á bæ kalla þjóðkirkju.
Ekki er nóg með að blaðamenn
þefi upp hvert smáatriði Lang-
holtskirkjudeilna og meintrar
kvensemi biskups gegnum tíð-
ina. Sei, sei nei. Aðilar beggja
þessara mála, jafnt „innvígöir"
sem utanaðkomandi, eru hvergi
sparir á yfirlýsingarnar. Forystu-
kona Stígamóta lætur sér sjálf-
sagða þagnarskyldu í léttu rúmi
liggja og biskup er ekkert að
hika við að hlaupa með það í
fjölmiðla, hverjir haldi á fund
sálusorgarans í Langholtskirkju.
Þarf hann svo sem ekki langt
að leita upplýsinga í þeim efn-
um, enda búinn að koma sér
upp leyniþjónustu í söfnuðin-
um. Einu má gilda þótt snuörar-
arnir í þessari geistlegu leyni-
þjónustu séu æfir út í biskup
vegna þess ab hann skuli nota
slefburö þeirra í eitthvað annab
en dagbókina sína. Svo koma
nær allir prófastar landsins sam-
an og gefa það í skyn án þess að
blána eða blikna, að þeir hafi
fylgt biskupi hvert hans fótmál í
gegnum síðustu áratugina og
viti því allt um sakleysi hans
varðandi þær misgjöröir, sem á
hann eru bornar.
Þó tekur steininn úr þegar lög-
SPJALL
PjETUR
HAFSTEIN
LÁRUSSON
maður biskups, einhver virtasti
lagakúnstner landsins, kastar af
sér lögmannsskikkjunni og
reynist þá eftir allt saman vera
dulbúinn Roy Rogers með fret-
hólk um sig miðjan. Til allrar
mildi (ég þori ekki að segja
hvers) er hólkurinn sá arna ekki
hlaðinn blýi, heldur beinskeytt-
um orðum sem baunað er yfir
lýðinn í fjölmiðlum. Hefðu
ýmsir ætlaö, ab jafn varkár lög-
fræðingur og hér um ræbir
mundi spara púbrið þar til kom-
ib væri í réttarsal.
Ofan á allt annað bætist svo,
að framkvæmdar eru skoðana-
kannanir til að kanna hug fólks
til biskups. í kjölfar þeirra fylgja
svo yfirlýsingar hans þar um,
rétt eins og hann sé frambjóð-
andi í ómerkilegum forseta-
kosningum. Ég sem hélt ab
skoðanir almennings á þessum
málum væru augljóslega heldur
léttvægar, mibað við hitt hvað
biskup hefur að segja skapara
okkar allra á sínum efsta degi.
Þab er augljóst að allt þetta
kirkjuþref er komið í slíkan til-
finningahnút, að mál er að
linni. Aðilum bæði Langholts-
kirkjudeilna og þó enn frekar
biskupsdeilna er hollast að
skríba undir feld og hafa hægt
um sig næstu vikurnar. Hina
lagalegu hlib síðarnefndu deil-
unnar geta menn þá leyst fyrir
dómstólum að siðaðra manna
hætti, og vígslubiskupinn á
Hólum getur þá kveðið upp
sinn úrskurð varðandi þær fyrr-
nefndu í ró og næði. Að því
búnu hygg ég ráðlegast að
leggja niður biskupsdæmið ís-
land, endurreisa biskupsstólana
í Skálholti og á Hólum og stofna
auk þess sérstakt biskupsdæmi í
Reykjavík og nærliggjandi bæj-
um. Ólafur Skúlason gæti þá
boðið sig fram í einu hinna
þriggja biskupsdæma og kjör-
menn gert endanlega út um
sekt hans eða sakleysi. Þar með
hefði kirkjan sagt sitt síðasta orb
varöandi þetta mál, hæfilega
löngu eftir að múgæsingar væru
gengnar yfir. ■
FÖSTUDAGS
PISTILL
ÁSGEIR
HANNES
HÚN VAR AÐ
HREKKJA MIG!
Árib 1958 mættust íslendingar og
Bretar í frægu þorskastríbi og laust
íslensku varbbátunum stundum
saman vib tröllvaxin herskip Hennar
Hátignar. Átökin urbu skáldum
landsins efnivibur í mergjabar vísur
og teiknurum efni í magnabar skop-
myndir. Ekki hefur í annan tíma ver-
ib skotib jafn mörgum og föstum
skotum í blöbum landsins, enda lá
öll íslenska þjóbin í skotgröfunum.
Gísli J. Ástþórsson var þá ritstjóri Al-
þýbublabsins og teiknabi frægustu
skopmynd íslandssögunnar af
borbalögbum skipherra, sem grét
beisklega upp í abmírál sinn og
kvartabi hástöfum undan hlæjandi
smástelpu meb naglaspýtu: „Hún
var ab hrekkja mig!"
Skopmyndin kemur mönnum í
hug þegar sjálft Blabamannafélag ís-
lands kveinkar sér undan lögmanni
nokkrum úti í bæ, sem hefur skobun
á vinnubrögbum stéttarinnar: „Hann
var ab hrekkja okkur!"
Geirfinnsmál eru aftur komin á
dagskrá eftir ab hafa legib í dvala í
áratugi, og fjölmiblar komu þar vib
sögu eins og geta má nærri. Pistil-
höfundur hefur nýlega flett í gegn-
um stórt og mikib úrklippusafn frá
þeim tíma og þar kennir margra
grasa. Þar tóku blabamenn forskot á
réttvísina.
Fjórir menn sátu mánubum sam-
an saklausir í einangrubu gæsluvarb-
haldi og gátu ekki borib hönd fyrir
höfub sér. Geta má nærri hvílík raun
þab var fjölskyldum þeirra ab sjá
öbru hverju uppspuna í fjölmiblum
um ab þeir hefbu játab á sig höfub-
glæpi. Slík hjartasár gróa seint eba
aldrei. Blabamannafélag íslands get-
ur í dag hrósab happi ab fjórmenn-
ingarnir létu skababætur frá ríkinu
duga fyrir allan miskann sem gæslu-
varbhaldib leiddi af sér og sóttu ekki
einstaka félagsrnenn sjálfa til saka
fyrir meibandi umfjöllun í fréttum.
í svoköllubu Hafskipsmáli þreyttu
félagar í Blabamannafélagi annab
próf. Þá voru sjö forsvarsmenn
skipafélagsins hnepptir í gæsluvarb-
hald og bornir þungum sökum um
fjársvik og fleiri aubgunarbrot. Dóm-
ar féllu á annan veg þegar upp var
stabib. Málinu voru hins vegar gerb
gób skil í fjölmiblum og frægt var ab
eindæmum þegar fréttamenn læstu
hurbum lögreglubíla til ab halda
sakborningum sem lengst í skotfæri
framan vib skrifstofu Sakadóms.
Blabamenn kalla því ekki allt
ömmu sína og hafa því mibur þjófst-
artab enn og aftur. Nú síbast í mál-
um biskups íslands. Þab er afar fá-
gæt blabamennska ab leyfa grímu-
klæddu fólki ab bera sakir á biskup
landsins úr launsátri. Alþýba manna
getur ekki metib trúnab og sann-
sögli svoleibis huldufólks á meban
breitt er yfir bæbi nafn og númer.
Eftir því sem best er vitab hefur
Blabamannafélag íslands aldrei beb-
ib fórnarlömb uppspunans í Geir-
finnsmálum afsökunar fyrir opnum
tjöldum. Ekki heldur einstakir félags-
menn og betra er þó seint en aldrei.
í stab þess ab kveinka sér undan
smástelpu meb naglaspýtu ætti
stjórn Blabamannafélagsins ab slá
saman í afsökunarbeibni handa fólk-
inu sem stéttin hefur krossfest á ferli
sínum.