Réttur - 01.03.1937, Blaðsíða 46

og fór löngum villur vegar, ýmist í fjöllum eða á
eyðimörkum, einatt á flótta undan villidýrum, og
lifði á trjáberki og mosa og iðulega nær dauða af
örmagnan. En að lokum var hann staddur í nýju landi
með kyrrum skógum, lygnum fljótum, ilmandi aldin-
görðum, grænum mörkum, feitum og sælum stór-
gripum og friðsælum þorpum með hvítum musterum.
Það var hið fegursta land, sem hann hafði séð og
miklu auðugra að gulli, gimstemum og fílabeini, en
nokkurt annað land; það byggðu vitrir menn og köll-
uðu Indía. Lýkur hér sögunni af Sjang Kí En, sem í
tíu ár gleymdi því eiindi er Sonur Himinsins hafði
falið honum, en mundi samt eftir því að lokum og;
fann heimsins fegurstu og auðugustu lönd.
H. K. L.
FJÖRUKOT.
Eftir Jón úr Vör.
I svolitlum hvammi við sjóinn
situr Fjörukot,
ósjálegt, ritjulegt, rifiðj
mœð rœfilsleg útúrslcot.
Ga/malt og grautfúið orðið,
hin gisna, bœjarsúð,
er þakin með pappapjötlunv,
pokum og belju-húð.
Og gœgistu inn í grenið,
gýs hann á móti þér,
hinn magnaði mygluþefur,
— og mestur þá sólskin er.
í hornum og skotum hanga
hálf-ónýt slitin föt,
og liggja á borðum og bekkjum,
og byrgja rifur og göt.
46