Morgunblaðið - 03.05.2006, Síða 22

LÖGREGLAN í Stokkhólmi fær
nú liðsstyrk frá sjálfboðaliðum
við að halda uppi lögum og
reglum í samfélaginu. Um til-
raunaverkefni er að ræða en lög-
reglustjórinn Carin Götblad von-
ast til þess að sjálfboðaliðum
fjölgi og verði fastur liður í
starfsemi lögreglunnar, að því er
fram kemur í frétt Svenska
Dagbladet.
Hugmyndin er sótt til Kanada,
Bandaríkjanna og Bretlands en í
London er sjálfboðastarf innan
lögreglunnar svo umfangsmikið
að sumar lögreglustöðvar eru
eingöngu mannaðar sjálf-
boðaliðum.
Námskeið og sérstök vesti
Sjálfboðaliðarnir í Svíþjóð eru
á aldrinum 20–85 ára og til að
gerast sjálfboðaliði þarf að ljúka
tveggja vikna námskeiði þar sem
kennd er sjálfsvörn og hvernig á
að takast á við vandamál. Nú
þegar hafa fimmtíu manns setið
námskeiðið. Margir sjálfboðalið-
anna hyggjast sækja um í Lög-
regluskólanum og þá getur verið
kostur að hafa kynnst starfinu
sem sjálfboðaliði. Sjálfboðalið-
arnir hafa ekki sömu stöðu og
lögreglumenn. Þeir eru ekki í
einkennisbúningi heldur klæðast
sérstökum vestum. Þeir hafa
ekki rétt til að handtaka fólk eða
hegða sér eins og lögreglumenn
en eru alltaf í beinu talstöðv-
arsambandi við lögreglumenn.
Sjálfboðavinnan felst m.a. í því
að ganga um lestarstöðvar og
bjóða fólki t.d. að fylgja því heim
úr lestinni. Tilgangurinn er m.a.
að þessir fulltrúar lögreglunnar
séu sýnilegir, sem getur leitt til
færri brota og þannig skapað
aukið öryggi meðal borgaranna.
Sjálfboðaliðar í lögguna
 SVÍÞJÓÐ
Morgunblaðið/Eyþór
„Þegar við hjónin komum hingað bjuggumst
við frekar við því að allir myndu tala dönsku.“
Ég finn mig vel heimahérna hjá deCode,“ seg-ir Adam Baker, líffræð-ingur og yfirmaður
erfðamengisrannsókna hjá Ís-
lenskri erfðagreiningu. „Konan
mín og ég komum hingað til lands
fyrir fimm árum til að vinna hjá
deCode, hún er frá Danmörku og
vinnur hérna líka.“ Konan hans
heitir Pernille Sørensen, er líf-
fræðingur og starfar í við-
skiptaþróunardeild ÍE.
„Okkur fannst við mjög velkom-
in strax við komuna hingað til
lands, hér er mjög gott samfélag,“
segir Adam en þau Pernille hafa
eignast eina dóttur síðan þau
komu til Íslands og Pernille er
komin á steypirinn með annað
barnið þeirra. „Einn mesti kost-
urinn við Ísland er hversu barn-
vænt samfélagið er.“ Adam segir
jafnframt að hér sé mjög gott að
koma á fót fjölskyldu. „Dóttir mín
er á leikskólanum Tjarnarborg,
sem er frábær, þar eru börn af
ýmsu þjóðerni, þar er mjög gott
fyrir hana að vera. Hún talar
ensku heima en hún talar líka al-
veg íslenskuna.“ Adam hefur þó
ekki náð tökum á að tala íslensku
þó að skilningur hans á töluðu máli
vaxi með hverjum deginum. „Það
er kannski auðveldara að komast
upp með það fyrir okkur að tala
ekki íslensku af því að allir tala
ensku. Þegar við hjónin komum
hingað bjuggumst við frekar við
því að allir myndu tala dönsku,“
segir Adam og grínast með það að
þegar Pernille reyndi að tala
dönsku við fólk hafi henni verið
svarað á ensku.
Adam ber deCode vel söguna.
„Jú, það er mjög gott að vinna
hérna, þess vegna höfum við verið
í fimm ár,“ segir hann og til dæm-
is um stuðninginn sem þau hafa
fengið bendir hann á að útlend-
ingar sem komi hingað til að eiga
heima hérna þekki t.d. ekki kerfið
og því sé mikilvægt að fólki sé
sagt frá öllum möguleikum sem
fyrir hendi eru og kennt hvernig
best er að hegða sér gagnvart
stofnunum eins og bönkum.
Kenna þarf
útlendingum á kerfið
„Þegar við komum hingað fyrst
voru bankarnir ekki vanir útlend-
ingum. DeCode studdi okkur allan
tímann svo að við gætum fljótt að-
lagast lífinu hér.“ Áður en Adam
og Pernille fluttu til Íslands störf-
uðu þau í Austurríki í fimm ár og
Kanada í þrjú ár. „Þannig að við
vissum nokkuð hvað þarf til að
koma undir sig fótunum í nýju
landi.“
Það var kannski ekki alveg til-
viljun sem réð því að þau hjónin
komu til Íslands, þó að það hafi
ekki alveg verið í kortunum. „Við
vorum á ráðstefnu í Colorado þar
sem við hittum einn vísindamann-
anna héðan. Okkur var boðið að
koma í heimsókn hingað í einn dag
og bókstaflega féllum kylliflöt fyrir
vísindunum,“ segir hann glettn-
islega.
„Við bjuggumst ekkert endilega
við að verða hér svona lengi,“ seg-
ir Adam aðspurður um framtíðina,
„og við vitum ekki hversu miklu
lengur við verðum. Hins vegar við
það að eiga börnin og finna hve
gott umhverfið er hér vitum við að
okkur mun eitthvað dveljast.“
Glöggt er gests augað
Adam á ekki til nógu sterk lýs-
ingarorð yfir það hversu gott er að
vera með börn hérna. „Sérstaklega
samanborið við England,“ segir
hann. „Kostirnir fyrir mig eru þeir
helstir að í Englandi hefði ég feng-
ið tvær vikur í feðraorlof. Hér get
ég verið heima í þrjá mánuði með
nýfæddu barninu og það þykir al-
veg sjálfsagt.“ Adam finnst jafnvel
að önnur lönd ættu að taka sér
þetta til fyrirmyndar. „Ef ég
myndi tilkynna það í einhverju
öðru landi að ég væri að fara í
feðraorlof yrði viðhorfið jafnvel
neikvætt. Hér segir fólk bara: nú,
þú verður þá burtu um tíma. Við-
horfið í Svíþjóð og Danmörku er
kannski svipað og hér, en varla
víða annars staðar.“ Þetta finnst
honum líka vera jafnréttismál á
vinnustaðnum af því að það er þá
ekki bara konan sem þarf að kvitta
fyrir þungunina heldur er eig-
inmaðurinn líka þátttakandi í því
að nýr einstaklingur komi í heim-
inn. „Þegar fólk hér frétti að Per-
nille væri ófrísk var litið til mín!“
segir hann með áherslu. „Vá, hvað
verðurðu lengi í burtu?“ Hann seg-
ir jafnframt að konan þurfi ekki að
óttast að mæta þungbrýnum
vinnuveitendum sem spyrja hvort
hún ætli sér að eignast barn, eng-
inn tilgangur sé með slíku þar sem
maðurinn fær líka svona langt
feðraorlof. „Kannski er þetta góð
leið til að breyta kynjahlutverk-
unum,“ segir Adam hugsi. Hann
telur að Íslendingar geri sér
kannski ekki grein fyrir því hversu
frábært þetta er. „Breski forsætis-
ráðherrann, Tony Blair, sýndi
gríðarlega gott fordæmi með því
að minnka vinnuálagið í þær tvær
vikur sem feðraorlofið stendur yf-
ir,“ segir Adam hlæjandi. „Hey,
hann sýndi fram á að hann væri
frábær pabbi, þótt hann tæki það
ekki allt!“
 LÍFSSTÍLL | Það er fjölmenningarlegt andrúmsloftið hjá Íslenskri erfðagreiningu
Barnvænt
samfélagið
lykilatriði
Hjá Íslenskri erfðagreiningu starfar fólk af
mörgu bergi brotið. Sigrúnu Ásmundar lék
forvitni á að vita aðeins um samskipti fólksins
á alþjóðlegum vinnustað og viðhorfið til Ís-
lands, fór og hitti hina serbnesku Natösu
Dasnica og hinn breska Adam Baker sem
bæði eru mikilsmetnir vísindamenn.
Adam Baker
maí
REFLECTIONS-hótelið í Soi Aree í Bangkok er ekki
hefðbundið hótel heldur popplistagallerí, eins og fram
kemur á vef Washington Post. Herbergin 32 eru hönn-
uð af mismunandi listamönnum og hvert hefur sitt
þema. Hótelið var opnað í október árið 2004. Engin tvö
herbergi eru eins og listamennirnir höfðu algjörlega
frjálsar hendur.
Gestir eru flestir erlendir úr hópi óhefðbundinna
listamanna og verðið er lágt. Markmiðið er að
hönnun sé í forgrunni, að mati Marcel Georg Mull-
er, svissnesks listamanns sem hannaði herbergi
307, Bohemian Rhapsody.
Yfirbragðið er rómantískt og sígaunalegt. Her-
bergi 402, Post Industrial, eftir Thaiwijit
Peungkasemsomboon, er eins og nýbygging með
steypuveggjum og múrsteinum. Diskóherbergið nr.
201 eftir Pilanthana Suktrakan er einnig forvitnilegt.
Sumir sofa í herbergi án ljósa og stundum er sturtan
án sturtuhengis. Sumir koma niður til að nota baðher-
bergið þar sem herbergið þeirra er hurðarlaust, segir
hóteleigandinn.
 HÓTEL
Gist í popp-
listagalleríi
Daglegtlíf
MARGIR kíkja í Tívolí þegar þeir
eru á annað borð í Kaupmanna-
höfn. Þar er allt á sínum stað og
þar að auki nýjungin Himnaskipið
(Himmelskibet) sem er róluhring-
ekja sem lyftir farþegum í nýjar
hæðir. Hringekjan var prófuð í
fyrsta skipti 1. maí eftir nokkrar
tafir sem urðu á uppsetningunni
auk þess sem veður setti strik í
reikninginn. Fyrst átti að opna
hana 12. apríl þegar Tívolí var
opnað í vor. Síðan var ákveðið að
taka hana í notkun 24. apríl, en nú
er hún komin á sinn stað og gestir
farnir að prófa.
Allt að 70 km hraði
Farþegar setjast í fyrstu í rólur
og þegar allir eru fastir á sínum
stað lyftast þeir upp í 80 m hæð.
Þar snýst hringekjan á allt að 70
km hraða á klukkustund.
Að því er fram kemur á vef Tív-
olísins er Himnaskipið hæsta
hringekja í heimi. Um er að ræða
blöndu af útsýnistæki og sígildri
róluhringekju þar sem farþegar fá
á tilfinninguna að þeir séu á flugi.
Á vef Berlingske Tidende kemur
fram að útsýnið sé það besta við
tækið, og sjá megi yfir alla Kaup-
mannahöfn og jafnvel til Svíþjóð-
ar. Adrenalínkikkið sé ekki jafn-
mikið og í mörgum öðrum tækjum
þrátt fyrir alla þessa hæð og snún-
inga. Himnaskipið beri nafn með
rentu en sé alls ekki fyrir loft-
hrædda.
 FERÐALÖG
Himna-
skipið
í Tívolí