Morgunblaðið - 03.05.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. MAÍ 2006 35
MINNINGAR
mína leið, fullviss um að ég hefði
glutrað þessu atvinnutækifæri fyrir
vankunnáttu mína. Daginn eftir var
ég þó beðinn að koma til að ganga frá
ráðningu og hóf ég störf skömmu síð-
ar. Sá ég þá að myndsjáin var komin
upp og virkaði vel og hafði reyndar
gert lengi. Hann hafði verið að kanna
hvernig ég brygðist við því sem ég
gat ekki vitað neitt um.
Mér hefur æ síðan fundist fyrstu
kynni mín af Hauki Eggertssyni vera
nokkuð lýsandi fyrir manninn sem
hann hafði að geyma. Hann vildi að
menn kæmu hreint fram og ef þeir
teldu sig hafa eitthvað sérstakt til að
bera væri fyrir því innstæða.
Samstarf okkar Hauks var náið og
bar aldrei skugga á. Unnum við sam-
an að framþróun fyrirtækisins og
sáum það flytja í nýtt og glæsilegt
húsnæði þar sem staðsetning hvers
hlutar og hverrar vélar hafði verið
vandlega hugsuð.
Margar góðar minningar leita á
hugann, sumar tengdar ferðalögum.
Eitt sinn vorum við Haukur að taka
við pokavél sem hafði verið hönnuð
að okkar óskum og smíðuð af belg-
ísku fyrirtæki. Forstjóri fyrirtækis-
ins vildi gera vel við okkur og bauð í
hádegisverð á eitthvert virðulegasta
veitingahús sem ég hef nokkru sinni
sest inn á. Yfir fordrykk var matseð-
illinn skoðaður og létum við gestgjaf-
ann ráða ferð við val réttanna, enda
bar hann það með sér að hann væri
mikill matgæðingur. Gaf hann sér
góðan tíma og tók þó steininn úr þeg-
ar velja átti vínið sem drukkið skyldi
með. Haukur var farinn að ókyrrast,
enda ætlunin að gera prófanir á vél-
inni í stað þess að sitja lengi að snæð-
ingi. Þessi sjö rétta máltíð er mér þó
minnisstæðust fyrir atvik sem átti
sér stað daginn eftir. Þá fórum við
Haukur á veitingahús og minnugur
þess hve valið á víninu hafði tekið
langan tíma hjá belgíska forstjóran-
um, kvaðst Haukur myndu velja
rauðvínið, hann væri síst vanhæfari
til þess en gestgjafinn deginum áður.
Valdi hann nú „gott rauðvín“ en er
það kom á borðið reyndist hann hafa
pantað rósavín. Haukur hafði mjög
gaman af þessu og minntist oft á
óskoraða hæfileika sína til að velja
vín með mat.
Ég vil þakka Hauki samferðina og
votta Láru og fjölskyldunni allri mína
innilegustu samúð.
Garðar Sverrisson.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kallið er komið og nú var það
Haukur frændi minn sem lést á ní-
tugasta og þriðja aldursári.
Haukur var af þeirri kynslóð sem
upplifað hefur hvað mestar þjóð-
félagsbreytingar sem orðið hafa á
einni mannsævi. Haukur var fram-
kvæmdasamur og kom mörgu í verk
á sinni lífstíð. Hann lærði útvarps-
virkjun 1934 og hlaut meistararétt-
indi í greininni. Hann var fram-
kvæmdastjóri Kötlu h/f. Stofnaði
fyrirtækið Plastprent ásamt Oddi
Sigurðssyni, og keypti það síðan með
fjölskyldu sinni. Eftir að ég flutti til
Reykjavíkur 1970, kom ég oft við í
Plastprenti og ræddum við Haukur
þá margt saman inni á skrifstofu
hans. Meðal annars spurði hann mig
að því hvort mig hefði ekki frekar
langað til að verða bóndi í sveit en að
gerast lögreglumaður í Reykjavík.
Sagði hann að það væri miklu
skemmtilegra að fljúgast á við hross
og kindur í sveitinni heldur en ölvað
fólk í miðbæ Reykjavíkur. Ég var
honum sammála þar. Leiðir okkar
Hauks lágu oft saman, meðal annars
hittumst við oft á landsfundum Sjálf-
stæðisflokksins, og sagði hann þá
stundum: Já, þú ert ekki búinn að
skipta um flokk, Sævar minn?
Haukur var dulur á innsta mann
sinn, en var traustur og heiðarlegur í
hvívetna. Já, það er mikil gæfa að
vera heiðarlegur. Hann átti stóran
hlut í því að reist var vatnsaflstöð á
Haukagili 1939, sem var í notkun til
ársins 1961. Hann hafði sterkar
taugar til æskuheimilis síns og kom á
hverju sumri norður ásamt konu
sinni Láru Böðvarsdóttur og dvaldi
þar nokkra daga. Það var mikil til-
hlökkun hjá okkur systkinunum á
Haukagili þegar von var á Hauki og
Láru norður. Það var Coca Cola
kassinn í skottinu á bílnum þeirra
sem heillaði okkur krakkana. Við
fengum að njóta þeirra veitinga. Við
systkinin eigum góðar og ljúfar
minningar um frænda okkar Hauk.
Hann á þakkir fyrir hversu góður
hann var okkur og hlýr.
Blessuð sé minning hans.
Ég votta þér, Lára mín, og fjöl-
skyldu þinni innilega samúð.
Sævar Örn Stefánsson.
Vorið er komið, sól hækkar á lofti
og vorboðarnir koma hver af öðrum.
Lóan syngur dýrðin dýrðin, en þá
dregur ský fyrir sólu. Hann Haukur
föðurbróðir minn hefur kvatt þetta
jarðneska líf. Við töluðum saman í
síma fáum dögum áður og var mér
ljóst að það hafði gengið mjög á
krafta hans frá því við hittumst í lok
febrúar. En hugsunin var skýr og ár-
vekni fyrir hag skyldfólksins söm og
áður. Þorsteinn Haukur fæddist og
ólst upp á Haukagili í Vatnsdal, hann
var einn af sjö systkinum, fæddur á
fyrri hluta tuttugustu aldar og kynnt-
ist vel þeirri ótrúlegu þróun og breyt-
ingum sem áttu sér stað á síðustu öld.
Haukur fæddist og ólst upp í torfbæ
og kynntist vel öllum almennum
sveitastörfum heima á Haukagili fyr-
ir tíma vélvæðingar. Hann lagði ekki
fyrir sig búskap heldur fór suður til
náms í útvarpsvirkjun. Þar fann hann
góða konu Láru Böðvarsdóttur sem
hefur staðið sem klettur honum við
hlið í tæp 70 ár. Haukur og Lára
byggðu sér hús í Barmahlíð 54, ásamt
Kristínu Þorsteinsdóttur og Guð-
laugi Guðmundssyni sem bæði voru
Vatnsdælingar. Auk þess voru Hauk-
ur og Kristín bræðrabörn. Í Barma-
hlíðinni bjuggu þau uns þau fóru á
Hrafnistu fyrir fáum árum. Þau eign-
uðust þrjú börn, Eggert, Ágústu og
Böðvar, sem dó langt um aldur fram
og var það Hauki þungbært. Haukur
var mjög framsýnn maður og fljótur
að tileinka sér nýjungar, fyrir hans
tilstuðlan var reist rafstöð við bæj-
arlækinn á Haukagili árið 1939 þar
sem áður hafði staðið kornmylla og
var hún notuð þangað til samveitan
kom 1961. Haukur stofnaði fyrirtæk-
ið Plastprent 1957 ásamt Oddi Sig-
urðssyni og keypti síðar hans hlut.
Þegar tölvur komu á markaðinn var
hann fljótur að tileinka sér þá nýjung
og eftir hann liggur mikill og marg-
víslegur fróðleikur fyrir afkomendur
og frændgarð. Haukur var einstak-
lega hlýr og vandaður maður. Það
sannaðist á honum að römm er sú
taug er til bernskuslóðanna nær.
Heimahagarnir fyrir norðan voru
honum ákaflega kærir og eru mínar
fyrstu minningar honum tengdar
þegar þau hjónin komu í heimsókn á
sumrin í Haukagil. Helst þurftu þeir
bræður að ganga upp að Haukhólum
og upp með Álkugili og fengum við
stelpurnar stundum að rölta með.
Okkur þótti ekki ónýtt að hlusta á þá
bræður rifja upp gamla daga, en allt-
af var nú spenningurinn mestur hjá
okkur smáfólkinu þegar Haukur opn-
aði skottið á bílnum sínum því þar var
næsta víst að glampaði á glansandi
flöskur af kóki og appelsíni. Eitthvað
sem ekki var á borðum í sveitinni
nema á hátíðisdögum og var því vel
þegið. Þær voru ófáar ferðirnar sem
Haukur átti norður á meðan heilsa og
sjón leyfðu, að hitta frændfólk og
vini, í réttir eða með Húnvetninga-
félaginu. Haukur var einn af stofn-
endum þess og sat þar lengi í stjórn.
Þegar farið var til Reykjavíkur var
alltaf komið við í Barmahlíð og oftar
en ekki var gist. Þau hjón Haukur og
Lára voru mjög samhent og gestris-
in. Til þeirra lá leið margra samtíð-
armanna Hauks úr Vatnsdalnum
sem leið áttu til Reykjavíkur.
Þegar aldurinn færðist yfir og sjón
og heyrn dapraðist heyrði maður
Hauk aldrei kvarta. Hann sagðist
bara vera eðlilegt gamalmenni. Guð
gaf honum ríkulega, hann hafði góða
nærveru, hélt sinni skýru hugsun æv-
ina á enda og æðruleysi fyrir því sem
í vændum var.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir góða trausta frænd-
semi og hans föðurlegu umhyggju.
Elsku Lára, Eggert, Ágústa og fjöl-
skyldur, Guð styrki ykkur við fráfall
Hauks.
Þótt að lífsins mein þig mæði
margvíslega hér í heim,
angrið svíði, undan blæði
öruggt það í hjarta geym:
Ef þú trúir og þú biður
almáttugan Guð um lið
sviði úr öllum sárum hverfur
sálin öðlast ró og frið.
(Guðrún Jóhannsd.)
Ágústína Konráðsdóttir.
Kær vinur, Haukur Eggertsson, er
látinn í hárri elli, 92 ára. Hann var
eftirminnilegur öllum þeim er honum
kynntust, traustur, gáfaður, velvilj-
aður öðlingsmaður. Vegna hans
miklu eðliskosta hlóðust á hann ýmis
ábyrgðarstörf í þágu atvinnulífsins,
enda var hann atorkusamur, fram-
sýnn og fær til allra góðra verka, en
hann var ekki síður góður vinur og
fjölskyldufaðir.
Haukur kvæntist móðursystur
minni, Láru Böðvarsdóttur frá Laug-
arvatni, árið 1940 og frá því áttum við
fjölskyldan alltaf góðan „Hauk í
horni“ þar sem hann var. Þegar ég lít
til baka undrast ég alla hans þolin-
mæði og hjálpsemi sem hann sýndi
okkur frændfólki konu sinnar, en
Lára frænka var alltaf með útbreidd-
an faðminn til að hlú að okkur frænd-
fólkinu, svo og öðrum sem þurftu á
hennar hjálp að halda. Haukur og
Lára bjuggu alla tíð í Reykjavík,
lengst af í Barmahlíð 54. Þau voru
einstaklega samhent, og mikið ástríki
og virðing ríkti milli þeirra. Þau voru
alltaf tilbúin að hjálpa ungum sem
öldnum, og sérstaklega átti fólkið
þeirra utan af landi vísan næturstað á
heimili þeirra. Þá var Haukur ætíð
boðinn og búinn að keyra vítt og
breitt alla þá bíllausu, sem voru æði
margir á þessum tíma. Mér er minn-
isstætt fyrir 50 árum, er ég fékk út-
lenda vinkonu í heimsókn, að Haukur
var þá fljótur til að bjóða okkur að
aka um nágrennið til að skoða mark-
verða og fallega staði. Hann var þá
þegar kominn með sitt eigið fyrirtæki
og átti mjög annríkt, en umhyggja
hans fyrir fjölskyldu og vinum var
alltaf í fyrirrúmi.
Heimili þeirra hjóna var rómað
fyrir gestrisni og höfðingsskap, og
mörg voru matarboðin sem þau héldu
vinum sínum og frændfólki. Þau voru
bæði mjög músíkölsk og listhneigð,
sóttu tónleika Sinfóníunnar, leikhús
og aðra menningarviðburði. Þau lásu
mikið, hann meira um tækni og vís-
indi en Lára dáði Laxness og kunni
vel að meta húmorinn í bókum hans.
Haukur var hins vegar ekki alveg
sáttur við pólitíkina hjá Laxness á
fyrri árum, enda með sterkar póli-
tískar skoðanir og var traustur sjálf-
stæðismaður. Starfaði hann töluvert
á þeim vettvangi. Hann var góður
málamaður en sérstakan áhuga hafði
hann á íslenskri tungu og skrifaði oft
greinar í Morgunblaðið um það sem
honum þótti betur mega fara í mál-
fari okkar. Já, það var alltaf gaman
að heimsækja þau hjón, hvort sem
það var með stórum gestahópi eða
ein og sér, og njóta þeirra menning-
arstrauma sem ríktu á heimili þeirra.
Þau hjón eignuðust þrjú myndar-
leg börn sem öll gengu menntaveg-
inn, bræðurnir tveir, Eggert og
Böðvar, urðu viðskiptafræðingar, en
Ágústa fór í tónlistarnám og er pí-
anókennari. En sorgin gleymir eng-
um og það var mikið áfall er Böðvar,
sonur þeirra, lést eftir stutt en hast-
arleg veikindi, rúmlega fertugur að
aldri. Þá sem alltaf studdu þau hjónin
hvort annað í kærleika og umhyggju.
Nú horfir Lára á eftir sínum góða
manni eftir áratuga farsæla sambúð.
Það er erfitt en börnin hennar og fjöl-
skyldan öll styðja hana og hvert ann-
að við þennan missi. Guð blessi þau
öll.
Ólöf Pálsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Hauk Eggertsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Leó M. Jóns-
son.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
BJÖRN BERNDSEN
málarameistari,
Leirubakka 18,
Reykjavík,
lést laugardaginn 29. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Soffía Sigurjónsdóttir,
Þórarinn Björnsson,
Reynir Björn Björnsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, bróðir og vinur,
GUÐMUNDUR LÚÐVÍKSSON,
Bakkasíðu 10,
Akureyri,
lést laugardaginn 29. apríl.
Jarðsungið verður frá Raufarhafnarkirkju laugar-
daginn 6. maí kl. 14.00.
Líney Helgadóttir,
Alma Guðmundsdóttir,
Ása Guðmundsdóttir,
Kristín Guðmundsdóttir,
Sigurveig Guðmundsdóttir, Önundur Jóhannsson,
Helga Þórdís Guðmundsdóttir, Ólafur Magnús Birgisson,
Friðmundur Helgi Guðmundsson, Merrizel Inot Perez,
Bergur Lúðvík Guðmundsson, Andrea Ásgrímsdóttir,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Mýrarvegi 115,
Akureyri,
sem lést föstudaginn 21. apríl, verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju föstudaginn 5. maí kl. 13:30.
Jónas Kristjánsson,
Arnfríður Jónasdóttir, Vilhjálmur Hallgrímsson,
Kristján Jónasson, Sigríður Rut Pálsdóttir,
Ester Jónasdóttir, Þórður Ármannsson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJÖRN SIGMARSSON
frá Krossavík,
Vopnafirði,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 25. apríl, verður jarðsunginn frá Vopna-
fjarðarkirkju fimmtudaginn 4. maí kl. 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim, sem vilja minnast hans,
er bent á dvalarheimili aldraðra, Sundabúð, Vopnafirði.
Gunnþórunn Gunnlaugsdóttir,
Garðar Björnsson,
Sigurður Björnsson, Hafrún Róbertsdótttir,
Eydís Þ. Sigðurðardóttir, Egill Sandholt,
Björn Þór Sigurðarson, Bergdís Þrastardóttir,
Hjörtur Garðarsson, Ester Hreinsdóttir,
Gunnþórunn Guðrúnardóttir,
Eva Þórey Sigurðardóttir,
Bryndís Una Hjartardóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, fimmtudaginn
13. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til hjúkrunar- og starfsfólks á
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Guðveig Árnadóttir, Kristján Ragnarsson,
Árni Grétar Árnason,
Gunnar Jón Árnason, Jóhanna Sigurðardóttir,
Rannveig Árnadóttir, Victor Melsted,
Margrét Reynisdóttir, Gylfi Þorsteinsson,
barnabörn, langömmu-
og langalangömmubörn.