Morgunblaðið - 06.07.2006, Blaðsíða 28

28 FIMMTUDAGUR 6. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þráinn Arin-bjarnarson
fæddist í Neðri
Rauðsdal á Barða-
stönd 24. desember
1924. Hann lést
þriðjudaginn 27.
júní síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Ágústu
Sæmundsdóttur, f.
27. ágúst 1891, og
Arinbjarnar Guð-
bjartssonar, f. 1. júlí
1891, sem þar
bjuggu. Þráinn átti
fjórar systur sem allar eru látnar
en þær voru Hulda, f. 1918, Sigríð-
ur, f. 1919, Heiða, f. 1921, og Em-
ilía, f. 1927. Móður sína missti
hann ungur að árum og leystist þá
heimilið upp. Hann ólst upp á ýms-
um stöðum, bæði á Rauðasandi og
á Tálknafirði.
Þráinn kvæntist hinn 15. maí
1948 Ragnheiði Þórlaugu Jóhann-
esdóttur frá Ásakoti í Biskups-
tungum, f. 29. október 1924, d. 7.
mars 2004. Þráinn
og Ragnheiður eign-
uðust þrjár dætur,
þær eru: a) Ágústa
Hrefna, f. 20. mars
1947, gift Jónasi
Guðmundssyni, f.
17. apríl 1939, þau
eiga þrjú börn og
fimm barnabörn. b)
Sigríður Kolbrún, f.
25. ágúst 1948, gift
Elíasi Bj. Jóhanns-
syni, f. 20. septem-
ber 1948, þau eiga
þrjú börn og níu
barnabörn. c) Margrét Jóhanna, f.
12. október 1953, gift Torfa K.
Karlssyni, f. 4. desember 1952,
þau eiga þrjú börn.
Þráinn fór ungur að vinna fyrir
sér, fyrst með sjómennsku og al-
mennri verkamannavinnu og síð-
ar við gólfteppalagningu og föld-
un gólfteppa.
Þráinn verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Með þessum fáu orðum kveð ég
tengdaföður minn Þráin Arinbjarn-
arson og er ég þakklátur fyrir kynni
mín af honum. Þráinn var öndvegis
maður og hægt er að segja að hann
hafi verið maður orða sinna. Hann
kom til dyranna eins og hann var
klæddur og var hann alltaf hress og
viðræðugóður og hafði ákveðnar
skoðanir á lífinu og tilverunni. Hann
var réttsýnn og vildi öllum vel, þó
sérstaklega þeim sem voru minni
máttar. Þráinn var vel hagmæltur og
orti margar skemmtilegar vísur við
ýmis tækifæri og skemmti fjölskyld-
an sér oft vel þegar hann kom með
fyrripart sem síðan hver og einn
botnaði. Ég er þakklátur honum fyr-
ir það hvað hann var börnunum mín-
um góður og eiga þau margar góðar
minningar bæði um hann og ömmu
Hædý. Síðustu árin voru Þráni erfið
þó sérstaklega eftir að Hædý lést
fyrir rúmum tveimur árum. Þráinn
átti við erfið veikindi að stríða síð-
ustu þrjú árin en aldrei kvartaði
hann við nokkurn mann. Hann kom
oft til okkar Möggu í mat um helgar
og áttum við oft gott spjall saman
eftir matinn.
Ég þakka þér, Þráinn, fyrir sam-
fylgdina. Blessuð sé minning þín.
Kveðja,
Torfi.
Elsku besti afi minn, ég vil með
þessum fáu orðum kveðja þig. Eftir
erfið veikindi og að missa ömmu þá
ertu farinn upp til Guðs eins og börn-
in mín segja. Þú varst búinn að vera
mikið veikur en aldrei kvartaðir þú,
alltaf svo duglegur og vildir ekki
íþyngja öðrum með þínum veikind-
um. Þú fórst á afmælisdegi yngsta
sonar míns eins og hún amma fór á
afmælisdegi yngsta syni hans Jóa
bróður.
Margar ánægjulegar minningar
skjóta upp kollinum, meðan ég hugsa
um þig og ömmu. Það var alltaf svo
gott að koma til ykkar, maður var
alltaf svo velkominn. Ég sé þig fyrir
mér að leggja kapal og gera kross-
gátur eða leggja þig aðeins í rauða
sófanum ykkar og að skrifa vísur.
Það var alltaf gaman í veislum hjá
okkur fjölskyldunni þegar þú byrj-
aðir á vísu, svo áttu allir hinir að
klára, okkar eigin fjölskylduleikur
finnst mér.
Mikið á maður eftir að sakna þín,
elsku besti afi minn, en ég veit að þér
líður voða vel núna þegar þú ert
kominn til ömmu og ekki svona veik-
ur lengur. Kannski eruð þið bara fyr-
ir austan núna í litla kotinu ykkar.
Elsku mamma og Magga og
Gústa, þið eruð búnar að standa ykk-
ur eins og hetjur i gegnum þetta allt
og vil ég votta ykkur samúð mína.
Afi minn, okkur þykir öllum svo
vænt um þig og með þessum orðum
kveðjum við fjölskyldan þig.
Ástarkveðja
Hulda Rut.
Í dag kveðjum við afa sem búinn
er að fá hvíldina sem hann var farinn
að þrá eftir löng og ströng veikindi.
Á yngri árum okkar eldri systkin-
anna tók afi þátt í uppeldi okkar þeg-
ar amma passaði okkur á meðan for-
eldrar unnu fyrir börnum og búi, þá
sótti afi okkur í leikskólann í hádeg-
inu á gamla góða „Moskanum“ og
skipaði okkur allhöstugt að sitja eins
og brúður í aftursætinu en þá voru
öryggisbelti ekki komin til sögunnar.
Yngstur í þeim systkinahópi er
þetta skrifar, nafni afa, minnist hans
t.d. á laugardagsmorgnum á ung-
lingsárum sínum þegar afi og amma
komu í morgunkaffi eftir verslunar-
ferð, þá líkaði unglingnum illa að
vakna við háværar predikanir afa
um svefnvenjur unga fólksins.
Í huganum eigum við öll margar
góðar minningar tengdar afa, um
ferðalög og ýmsar skemmtanir, ekki
síst ferðir í „skúrinn“ í sveitinni
hennar ömmu. Afi var hrókur alls
fagnaðar í góðra vina hópi, hann var
hagyrðingur góður og lengi virkur
félagi í kvæðamannafélaginu Ljóði
og sögu.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
ýmsum málefnum og stóð fast á
skoðunum sínum. Afi var orðlagður
fyrir samviskusemi og dugnað og var
snyrtimenni fram í fingurgóma.
Að lokum viljum við þakka afa fyr-
ir leiðsögn hans í lífinu og biðjum
guð að blessa minningu látins heið-
ursmanns.
Ragnheiður, Guðmundur
og Þráinn.
Drottni hefur í dag þóknast að
kalla heim afa minn, Þráin Arin-
bjarnarson, okkur afabörnunum til
mikillar sorgar.
Afi minn var einstaklega duglegur
og vinnusamur maður, nákvæmur og
reglusamur í öllu því sem hann tók
sér fyrir hendur. Hann var víðlesinn
og fullur fróðleiks, hagmæltur og
mikið skáld. Mínar uppáhaldsstund-
ir voru að sitja með honum og hlusta
á hann fara með hverja vísuna á fæt-
ur annarri og reyndi ég að drekka í
mig alla þá visku, reynslu og upp-
lifun sem vísur hans gáfu hverju
sinni. Í Flatey síðla sumars 2003 átt-
um við fjölskyldan yndislegar stund-
ir með ömmu og afa á Myllustöðum.
Þar orti hann mína uppáhaldsvísu og
lýsir hún þeirri vellíðan og hamingju
sem við upplifðum þar í náttúruperlu
Breiðafjarðar.
Mig dreymdi að ég sæti við sólbjartan sjó,
og sýnin var hreint ekki loppin.
Hugurinn fylltist af himneskri ró
og hamingjan leið inn í kroppinn.
Það fór vel á með okkur afa og oft
ræddum við bókmenntir og sögur
gamalla tíma. Það voru góðar og gef-
andi stundir. Yndi hafði ég af sögum
hans af vesturlandsförum, lífinu á
Vestfjörðum og öllu því sem áður
var. Persónuleiki hans var mikill,
hann hafði sterkar og ákveðnar
skoðanir en ljúfur var hann og minn
besti afi. Minningarnar eru góðar
um hann og ömmu í skúrnum fyrir
austan í Ásakoti. Þar kom fjölskyld-
an oft saman og átti góða tíma.
Laugardagskaffi í Keflavík, sunnu-
dagskaffi á Tunguveginum, þar
sungum við afabörnin við undirspil
afa á munnhörpuna á meðan amma
bar fram kaffi og nýbakað, það voru
ljúfar stundir og fastur liður alla
okkar bernsku. Síðustu ár sóttum við
þau heim í Hjallaselið og alltaf var
gott að koma við og fá sér kaffi og
eina vísu með. Guðlaun fyrir okkar
kynni og megi minningin um minn
besta afa lifa.
Öllum góðum mönnum er skrif
þessi kunna að sjá sendi ég kveðju
guðs og mína. Þyrm þú, Drottinn
minn, dánum, og líkna þeim er lifa og
nú syrgja hver eftir sínu hjartalagi.
Helena Rannveig Guðjóns-
dóttir (Ranka).
Elsku besti afi minn, afi Þráinn.
Nú er langa veikindastríði þínu
lokið og ég finn að vissu leyti létti í
mínu hjarta því ég veit að þú hefur
það miklu betra núna. En á sama
tíma finn ég líka hvað ég sakna þín
mikið. Ég á svo margar minningar
um þig og þeim mun ég aldrei
gleyma. Heima hjá þér og ömmu á
Tunguveginum og öll skiptin sem við
fengum að fara með ykkur í Ásakot,
ég held að ég og bræður mínir eigum
okkar bestu bernskuminningar það-
an. Ég man enn þá þegar þú sagðir
okkur að við yrðum píslarungar ef
við kláruðum ekki matinn okkar og
ég held að ég hafi aldrei þorað annað
en að klára alltaf af disknum mínum
þegar þú varst nálægt af hræðslu við
að verða píslarungi því ég vissi ekk-
ert hvað það var.
Ég mun sakna þess að fá ekki vísu
frá þér á afmælinu mínu eins og allt-
af.
Ég man hvað það var gaman að
koma í heimsókn til ykkar ömmu í
hádeginu þegar ég vann í Seljahlíð á
sumrin og spjalla við ykkur um allt
og ekkert.
Ég man þegar ég kom í heimsókn
til þín núna í maí á afmælisdeginum
mínum til að sýna þér stúdentshúf-
una mína, hvað þú varst ánægður.
Þegar þú varst veikur og ég um-
gekkst þig meira þá fannst mér ég
kynnast þér upp á nýtt. Ég kynntist
hlið á þér, afi, sem ég hafði aldrei
kynnst áður og mér fannst við verða
miklu meiri vinir og þess mun ég
sakna mest.
Það verður líka erfitt að fá ekki afa
lengur heim í kaffi á sunnudögum en
þó held ég að jólin og áramótin verði
erfiðust.
Ég veit að þér líður betur núna og
ert loksins með ömmu aftur og ein-
hvern tímann mun ég hitta þig aftur.
En þangað til vona ég að þú vitir
hversu mikið ég elska þig og sakna
þín.
Heiða Millý.
Elsku afi, við viljum þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar.
Nú söknuðurinn
mikill er
því þú ert ei
lengur hér.
Og alltaf okkar
hugur dvelur
hjá þér.
En ég veit að
einn dag við
hittumst á ný.
Og að móttaka
þín verður
hlý.
(Ásta Aðalsteinsdóttir)
Kveðja
Davíð og Matthildur.
Þær eru margar góðar minning-
arnar sem ég á af þeim einstaka
manni Þráni Arinbjarnarsyni.
Þráinn var hagyrðingur góður, ef
ekki sá besti. Hann hafði það fyrir
reglu að koma með fyrripart úr
stöku í þorrablót fjölskyldunnar og
allir gestir þar fengu það erfiða hlut-
verk að botna þann fyrripart og síð-
an var botninn lesinn upphátt fyrir
þorrablótsgesti, að sjálfsögðu kom
Þráinn með sinn botn sem ávallt var
lesinn síðastur svo fólk sæi hvernig
ætti að botna stökur.
Þráinn var fæddur í Neðri Rauðs-
dal á Barðaströnd og ólst hann upp
við bágan kost, hann lærði það á sín-
um uppvaxtarárum að ekkert er gef-
ið í þessu lífi og skein það ávallt í
gegnum vinnu hans sem hann stund-
aði af mikilli kostgæfni og missti
nánast aldrei dag úr vinnu allan sinn
vinnuferil.
Þar sem ég á ættir að rekja úr
Breiðafirði snerust umræður okkar í
flest þau skipti er við hittumst um líf-
ið þar á árum áður og þar var Þráinn
á heimavelli, og hafði ég mikla unun
að hlusta á það sem hann sagði um
lífið í gamla daga. Þegar síðan ég og
mín fjölskylda buðum þeim Þráni og
Hædý út í Flatey sá ég hvað gamli
kunni vel að meta það þegar við
gengum saman um þorpið að skoða
húsin og ræða málin, hann hitti
meira að segja gamlan kunningja
sinn Harald Bergmann og fóru þeir
félagarnir á skak og fengu nokkra
fiska. Hann lýsir svo ferðasögunni í
gestabók Myllustaða af mikilli snilld
og fuku þar nokkrar mjög svo eftir-
minnilegar stökur sem ekki verða
hafðar hér eftir en öllum er velkomið
að lesa þær á Myllustöðum í Flatey.
Það er mikil eftirsjá að þeim
merka manni Þráni Arinbjarnarsyni
sem var að miklu leyti mín fyrir-
mynd, hann reyndi að kenna mér að
kveðast á en aldrei náði ég því al-
mennilega. Ég ætla að halda áfram
að læra að verða góður hagyrðingur
eins og hann var, til að halda minn-
ingu hans á lofti.
Þrjóskur, hagyrðingur góður
traustur maður í allan stað
hann lauk við lífsins róður
Guð launi honum það.
Horfinn er á braut
ekkert eftir að ræða
heilsan loksins þraut
farinn til himinhæða.
Ingólfur Karlsson.
ÞRÁINN
ARINBJARNARSON
Mig langar að minn-
ast móður minnar
Halldóru Árnadóttur frá Sóleyjar-
tungu, Lillu í Sól eins og allflestir köll-
uðu hana. Hún hefði orðið 90 ára í 6.
júlí en mamma dó hinn 1. maí síðast-
liðinn. Síðustu tvö árin dvaldi hún á
dvalarheimilinu Höfða á Akranesi við
góða aðhlynningu. Það er svo margt
sem hægt væri að segja um mömmu,
hún var mjög dugleg kona og léttleiki
fylgdi henni alla tíð.
Hún var ekki svo ýkja gömul þegar
✝ Halldóra Guð-munda Árna-
dóttir fæddist í
Skarðsbúð á Akra-
nesi 6. júlí 1916.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Höfða á
Akranesi 1. maí síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Akraneskirkju 9.
maí.
pabbi dó, 54 ára, en hún
stóð alltaf eins og klett-
ur. Við vorum eins og
vinkonur frekar en
mæðgur enda sagði hún
einu sinni við mig: „Já,
en ég er bara 18 árum
eldri en þú.“ Það var allt-
af gott að koma til henn-
ar. Síðustu árin sem hún
bjó á Garðabrautinni var
það hennar yndi að spila,
einkum rommý, og mikið
var hún glöð ef hún vann
mig.
Ég vil að endingu þakka henni fyrir
allt og bið Guð að blessa minningu
hennar. Einnig viljum við systkinin
þakka öllum þeim sem minntust
hennar hinn 9. maí er hún var kvödd í
Akraneskirkju.
Elsku mamma, 6. júlí átti að vera
þinn dagur en svona er lífið.
Minningin um þig mun lifa.
Þín dóttir,
Arndís Guðmundsdóttir.
HALLDÓRA
GUÐMUNDA
ÁRNADÓTTIR
Með þessu ljóði kveðjum við
afa,
Guð blessi minningu hans.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Elísabet og Hrefna Lind.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Þrá-
in Arinbjarnarson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Magnús Halldórsson,
Jóhann Björn Elíasson.
Bróðir okkar, mágur og frændi,
STEFÁN JÓNSSON
bókbindari
frá Kringlu í Miðdölum,
lést í Seljahlíð, Hjallaseli 55 í Reykjavík
þriðjudaginn 4. júlí.
Skarphéðinn Jónsson, Fanney Benediktsdóttir,
Elísa Jónsdóttir
og systkinabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
MAGNÚS JÓNSSON,
Brekkubæ 16,
110 Reykjavík,
lést þriðjudaginn 4. júlí sl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórdís Kristjánsdóttir.