Morgunblaðið - 06.07.2006, Qupperneq 30

30 FIMMTUDAGUR 6. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Magnús Ragnars-son fæddist í
Reykjavík 5. febrúar
1944. Hann lést á heim-
ili sínu 28. júní síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Ragnar B. Magn-
ússon og Margrét
Jörgensdóttir Kjerulf.
Systir Magnúsar er El-
ísabet Ragnarsdóttir,
f. 1936. Þau bjuggu í
Dal við Múlaveg.
Magnús og foreldrar
hans fluttu úr Laugar-
dalnum upp í Hraunbæ
árið 1966 og þaðan í Miðtún 30.
Hinn 28. október 1972 kvæntist
Magnús Guðrúnu H. Þorbjörnsdótt-
ur, f. 24. janúar 1948. Foreldrar
hennar voru Þorbjörn Jónsson frá
Þúfu í Kjós og Sigríður R. Jónas-
dóttir úr Reykjavík. Magnús og
Guðrún eiga fimm börn, þau eru: 1)
Sigurður Þorbjörn, f. 1968, 2)
Ragnar, f. 1970, 3)
Bjarni Grétar, f.
1975, maki Kristjana
J. Ásbjörnsdóttir, 4)
Magnús Rúnar, f.
1979, maki Elsa K.
Jónasdóttir, og 5)
Margrét Hanna, f.
1984. Ungur að árum
gerðist Magnús
messagutti á Hekl-
unni, síðar keyrði
hann vörubíl föður
síns í nokkur ár hjá
Þrótti. Magnús hóf
störf hjá Ölgerð Eg-
ils Skallagrímssonar 1. mars 1970
og starfaði þar alla sína tíð. Magn-
ús og Guðrún hófu búskap árið
1972 í Barðavogi 42. Árið 1975
fluttu þau í Skipasund 42, æsku-
heimili Guðrúnar, og hafa búið þar
síðan. Útför Magnúsar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Það er komið kvöld á Spáni. Ég er
staddur í klaustrinu San Juan de Or-
tega þegar síminn minn hringir.
Raggi bróðir tilkynnir mér það að
pabbi okkar eigi í mesta lagi viku eft-
ir ólifaða. Ég held neyðarfund með
ferðafélögum mínum og við leggjum
saman á ráðin um hvernig best sé
fyrir mig að komast heim til Íslands.
Daginn eftir er ég kominn heim og sé
pabba í síðasta sinn í lifanda lífi.
Þetta kvöld lést hann í faðmi fjöl-
skyldunnar á heimili sínu, 62 ára að
aldri. Hann hafði greinst með rist-
ilkrabbamein í vor og síðar fundust
meinvörp við önnur líffæri. Einungis
tvö ár eru síðan pabbi hans dó 92 ára
að aldri. Áður en að pabbi greindist
með krabbameinið hélt ég að hann
myndi njóta þeirra forréttinda að
verða gamall eins og pabbi sinn og
amma.
Þegar ég hugsa um pabba þá rifj-
ast upp ýmsar minningar. Minningar
úr Barðavoginum og Skipasundinu.
Ég minnist þess í æsku þegar pabbi
hélt á okkur Ragga í kassa fyrir ofan
höfuð sér og ruggaði okkur. Líklega
var annar okkar þá hræddari en
hinn.
Ég man líka þegar Bjarni bróðir
fæddist. Þá fékk ég að sitja í fram-
sætinu í Volkswageninum og fannst
ég vera orðinn æði stór.
Við bræður spiluðum varla fót-
boltaleik á gamla Þróttaravellinum
við Sæviðarsund án þess að pabbi
væri að horfa á. Alltaf var hann
mættur til að horfa á strákana sína.
Einnig fórum við oft saman að horfa
á meistaraflokk Þróttar keppa. Oft
hafði pabbi mjög ákveðnar skoðanir
á dómurum og leikmönnum. Þetta
átti einnig við þegar við horfðum
saman á enska fótboltann heima í
stofunni í Skipasundinu. Stundum
vorum við allir mættir til að horfa á
einhvern stórleikinn á milli Man-
chester United og Liverpool og
skiptumst við í tvær fylkingar.
Pabbi var meistarakokkur. Til
vitnis um það eru margar stórveislur
sem haldnar voru hér í Skipasundinu
þar sem pabbi sá um að elda alla
réttina. Gestirnir héldu að einhverjir
kokkar úti í bæ hefðu eldað matinn.
Aldeilis ekki. Pabbi hafði töfrað fram
réttina eins og honum einum var lag-
ið.
Pabbi hafði mikinn áhuga á tónlist.
Hann á mikið og gott safn af tónlist
frá gullaldarárum rokksins og hélt
hann mikið upp á Elvis Presley.
Hann var kóngurinn.
Í minningunni skipa ferðalögin
stóran sess í huga mínum. Hring-
ferðin 1974, allar ferðirnar í Svigna-
skarð, Vatnsfjörðinn og ferðirnar
með Ölgerðinni. Einnig dagstúrarnir
sem voru farnir um helgar á sumrin.
Þá var förinni heitið á Þingvelli,
austur fyrir fjall eða upp í Borgar-
fjörð.
Kreppuferðirnar voru líka marg-
ar. Kreppa var bústaður afa og
ömmu og stóð nálægt Rauðavatni.
Fyrir litla pjakka voru Kreppuferð-
irnar mikil ævintýri og þóttu lang-
ferðir í okkar augum í þá daga.
Þarna vorum við komnir upp í sveit.
Þetta var ævintýraland fyrir litla
krakka. Hlaðan, Kreppan og um-
hverfið allt. Í minningunni var alltaf
sól þegar við vorum uppi á Kreppu.
Nú er pabbi farinn að hitta for-
eldra sína. Á meðan hann lifði fylgd-
ist hann vel með börnunum sínum en
núna fylgist hann ásamt foreldrum
sínum með okkur af himnum. Ég veit
að þegar minn tími kemur þá munu
þau taka á móti mér opnum örmum
eins og þau gerðu ávallt í lifanda lífi.
Sigurður Þorbjörn Magnússon.
Að kvöldi 28. júní síðastliðins dó
pabbi minn aðeins 62 ára að aldri,
langt fyrir aldur fram. Fyrir 2 árum
síðan dó afi minn, Ragnar B. Magn-
ússon, á 92. aldursári, hver hefði
haldið þá að pabbi yrði næstur? Ekki
ég, maður bjóst alltaf við því að
pabbi yrði mjög gamall enda mikið
um langlífi í hans fjölskyldu, en
svona er lífið, það er stutt á milli
hláturs og gráts. Pabbi greindist í
mars með illvígan sjúkdóm eftir að
hafa lést frekar hratt frá áramótum.
Þar sem lítið var hægt að gera var
bara hægt að láta pabba líða sem
best. Við systkinin vorum mjög dug-
leg að heimsækja hann hvort sem
hann var uppi á spítala eða heima í
Skipasundinu, horfðum með honum
á nokkra leiki á HM. Pabbi var mjög
áhugasamur um fótboltann, var mik-
ill Þróttari enda fæddur og uppalinn
í Dalnum, í enska boltanum hélt
hann með Southampton og United,
hann kom út úr skápnum fyrir
nokkrum árum og fór að halda með
United, yngri bróður mínum til mik-
illar ánægju. Þegar við fórum saman
á völlinn þá var hann mjög líflegur á
hliðarlínunni, reyndar skilst mér að
ég sé ekkert skárri hvað þetta varð-
ar. Það verður erfitt að fara á völlinn
án pabba en hann mun væntanlega
fylgjast með, bara frá öðru sjónar-
horni.
Pabbi hafði mikla unun af að
hlusta á tónlist og þá sérstaklega
Elvis Presley, átti hann þónokkrar
kassettur, plötur og geisladiska með
kónginum sem hann hlustaði mikið á
og þá sérstaklega í heyrnartólum,
leyfði hann manni oft að heyra góða
tóna í þeim þegar hann var í góðum
gír.
Pabbi vann hjá Ölgerðinni í 36 ár
og kynntist þar mörgum skemmtileg-
um mönnum og hafði pabbi oft
skemmtilegar sögur á sínum snærum
um sína góðu vinnufélaga sem voru
líka góðir vinir og kunningjar. Þær
voru ófáar ferðirnar sem farnar voru
með Ölgerðinni, eins og Flórídaferðin
á 9. áratugnum og svo ferðirnar inn-
anlands eins og að Álftavatni og á
fleiri fallega staði. Pabbi var kannski
ekki maður margra orða en átti samt
margar hnyttnar setningar sem slógu
rækilega í gegn. Ég man fyrir nokkr-
um árum síðan er við hjónakornin
vorum á árshátíð á Broadway, hittum
þar pabba í banastuði og ætluðum að
taka með honum leigubíl niður í bæ.
Hann fór inn í leigubílinn og inn í aft-
ursætið settust 2 stelpur um tvítugt
og við sögðum stelpunum að við ætl-
uðum að taka þennan bíl. Þá sagði
pabbi þessa gullnu setningu: „Ég
þekki þau ekki,“ og var þá að meina
okkur, karlinn vildi þá ekkert með
okkur hafa, enda kominn með 2 stelp-
ur í aftursætið sem voru á leið í bæinn
líka.
Nú er pabbi kominn á góðan stað
og hittir þar fyrir foreldra sína og
Smára svila sinn og á hann vænt-
anlega eftir að eiga góða samræður
við þau öll og alla þá sem hann þekk-
ir sem hafa farið yfir móðuna miklu.
Eitt er þó víst að ég á eftir að hitta
pabba þegar þar að kemur, en hvar
og hvenær það verður veit nú eng-
inn.
Með kveðju,
Þinn sonur og tengdadóttir,
Bjarni og Kristjana.
Kveðjustundin er runnin upp mun
fyrr en ég hefði viljað og því vil ég
minnast föður míns með nokkrum
orðum.
Við pabbi áttum margar góðar
stundir og sameiginleg áhugamál og
náðum við því vel saman, enda báðir
nokkuð sérvitrir. Faðir minn var mikill
áhugamaður um tónlist og átti ófáar
plöturnar og geisladiskana. Rokk-
kóngurinn Elvis var þó í uppáhaldi hjá
pabba og einhvern veginn náði hann að
sannfæra mig um að Elvis væri kóng-
urinn. Faðir minn hafði einnig tölu-
verða bíladellu enda var hann atvinnu-
bílstjóri alla sína starfsævi. Hann fór
mjög vel með alla þá bíla sem hann átti
um ævina og sá til þess að þeir væru
stífbónaðir og hreinir.
Ein af bestu minningum síðari ára
er þó þegar faðir minn varð 60 ára á
Kanaríeyjum. Ég flaug út til að hitta
þau hjónin, en við mamma höfðum
haldið því leyndu fyrir honum að ég
myndi koma út til þeirra. Við feðg-
arnir lágum í sólbaði stóran part úr
degi meðan mamma prjónaði eða fór
í göngur. Svo á kvöldin voru stór-
steikur á borðum að hætti pabba.
Þegar ég var á uppvaxtarárunum
var faðir minn duglegur að fara með
mig á Þróttaravöllinn að sparka í
bolta eða horfa á bræður mína spila.
Einnig tefldum við skák þess á milli.
Hann var mjög duglegur að kíkja
á völlinn með okkur og styðja okkur
systkinin í þeim íþróttum sem við
lögðum stund á. Á sumrin fórum við
fjölskyldan í útilegur og skoðuðum
landið og voru þetta afar notalegar
stundir. Á sumrin var einnig gaman
að fá að fara með pabba í vinnuna og
fékk ég oft að koma með honum eftir
hádegismatinn, sem hann borðaði
stundum heima. Það var svo sumarið
1995 sem ég vann í sumarvinnu hjá
Ölgerðinni þar sem pabbi vann við
góðan orðstír í tæp 40 ár.
Alla tíð lagði pabbi mikla áherslu á
það að öll börnin sín myndu mennta
sig vel og veitti hann okkur góðan
stuðning við það. Hann var duglegur
við að keyra okkur í skóla og vinnu
þegar á þurfti að halda.
Pabbi hafði einnig mikinn áhuga á
enskri knattspyrnu og studdi Man-
chester United og Southampton. Það
var alltaf hækkað vel í sjónvarpinu
og hurðinni í stofunni var lokað svo
engin truflun yrði á meðan útsend-
ingu stóð. Pabbi lifði sig svo sann-
arlega inn í leikina.
Það var svo í byrjun árs 2006 sem
pabbi greindist með slæman sjúk-
dóm sem hann barðist hetjulega við
til síðasta dags. Hann þurfti að leggj-
ast inn á spítala nokkrum sinnum til
að fara í aðgerðir og blóðgjafir.
Hjúkrunarkonurnar töluðu mikið
um hvað hann kvartaði lítið við þær
og hvað hann var jákvæður allan
tímann. En pabbi missti aldrei húm-
orinn meðan á þessum erfiðu veik-
indum stóð og sagði hann nokkra
gullmolana þegar vel lá á honum.
Magnús Rúnar Magnússon.
MAGNÚS
RAGNARSSON
 Fleiri minningargreinar
um Magnús Ragnarsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Jón
Þorbjörnsson, Vilhjálmur Kvaran
og Ásta Björg Þorbjörnsdóttir.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA EIRÍKSDÓTTIR,
Kirkjuvegi 1,
áður Framnesvegi 16,
Keflavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánu-
daginn 26. júní, verður jarðsungin frá Keflavíkur-
kirkju þriðjudaginn 11. júlí kl. 14.00.
Hreinn Líndal Haraldsson,
Eiríka Haraldsdóttir,
Aldís Haraldsdóttir,
Sólveig Haraldsdóttir, Arnbjörn Óskarsson,
Sveinbjörg Haraldsdóttir,
Haraldur L. Haraldsson, Ólöf Thorlacius,
Ágúst Líndal Haraldsson, Valgerður Sigurjónsdóttir,
barnabörn og banabarnabörn.
Elsku eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN ÞÓRHALLSDÓTTIR LUDWIG,
andaðist þriðjudaginn 4. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Thomas M. Ludwig,
Margrét Ludwig, Björgvin Jósefsson,
Brandur Thor Ludwig, Anna M. Rögnvaldsdóttir,
Clara Regína Ludwig
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, systir, mág-
kona og tengdadóttir,
DÓRA KONDRUP
þýðandi,
Vegamótastíg 9,
Reykjavík,
lést á heimili sínu að kvöldi þriðjudagsins 4. júlí.
Útför hennar fer fram frá Hallgrímskirkju
mánudaginn 10. júlí kl. 13.00.
Trausti Þór Sverrisson,
Jóhann Meunier,
Júlía Margrét Traustadóttir,
Ólafur Sverrir Traustason,
Jóhanna Kondrup, Sigurlinni Sigurlinnason,
Bryndís Kondrup, Sigurður Bergsteinsson,
Ásrún Kondrup, Ófeigur Freysson,
Sverrir Júlíusson, Guðrún Dagný Ágústsdóttir.
Elskuleg móðir, dóttir og systir,
HJÖRDÍS JÓNSDÓTTIR,
Sólheimum 12,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 4. júlí síðastliðinn.
Guðrún Hilmarsdóttir,
Gréta Magnúsdóttir,
Benedikta Jónsdóttir,
Ágústína Jónsdóttir,
Perla María Jónsdóttir.
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓHANN INGVARSSON,
Hjallaseli 31,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ fimmtu-
daginn 29. júní verður jarðsunginn frá Bústaða-
kirkju, föstudaginn 7. júlí kl. 15.00.
Ragna Bergmann,
Valur Ragnar Jóhannsson, Sædís Sigurðardóttir,
Katrín Gróa Jóhannsdóttir, Trausti Friðfinnsson,
Jóhanna Huld Jóhannsdóttir, Albert Ingason,
Guðrún Edda Jóhannsdóttir, Birgir Ingibergsson,
Bergþóra Ósk Jóhannsdóttir, Ólafur Eyjólfsson,
Örn Ingvar Jóhannsson, Hrefna Hermannsdóttir,
William Ragnar Jóhannson,
Eiríkur Þorsteinsson, Berglind Björnsdóttir,
Guðmundur Reynir Jóhannsson, Inga Rún Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.