Morgunblaðið - 11.02.2008, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. FEBRÚAR 2008 25
✝ Fjóla Bjarna-dóttir fæddist á
Grund á Kjalarnesi
9. mars 1921. Hún
lést á St. Jós-
efsspítala í Hafn-
arfirði 3. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Bjarni
Árnason sjómaður,
f. 21. nóvember
1883, d. 7. febrúar
1925, og kona
hans, Helga Finns-
dóttir, f. 25. des-
ember 1891, d. 11. mars 1967,
sem þá voru búsett á Grund á
Kjalarnesi. Alsystkin Fjólu í ald-
ursröð eru þessi: Ásta Friðmey,
f. 30.12. 1912, d. 30.3. 1913; Sig-
urður Árni, f. 15.12. 1913, d.
17.9. 1992; Guðríður, f. 19.9.
1914, d. sama dag; Stefán, f.
18.10. 1915, d. 18.6. 1977; Mar-
grét Fanney, f. 27.7. 1917, d.
28.3. 1989; Sigríður, f. 1.7. 1919,
d. 4.4. 1998; Ólafur, f. 13.5.
1923, d. 7.11. 2004, og Ágúst, f.
10.8. 1924, d. 1.1. 2008. Sam-
mæðra systir er Bjarney Guð-
jónsdóttir, f. 28.2. 1933. Bjarni,
faðir Fjólu, fórst með tog-
aranum Robertson í Halaveðrinu
1925 og fór hún þá í fóstur í
Reykjavík, til Þorkels Jónssonar
frá Bala á Kjalarnesi og Sigríð-
ar Þorkelsdóttur frá Glóru og
Jónsdóttir, f. 10.2. 1956. Dætur
þeirra eru Ragnheiður Lilja, f.
5.4. 1990, og Bryndís, f. 22.10.
1991. Áður átti Guðmundur: a)
Þórhildi Rún, f. 9.7. 1975, maki
Kristinn Helgason, f. 13.4. 1975,
börn þeirra eru Ágúst Unnar, f.
28.12. 2001, og Sandra Diljá, f.
8.4. 2004, og b) Kittý, f. 4.7.
1978, sambýlismaður Jakob
Símon Jakobsson, f. 20.2. 1975,
dóttir þeirra er Elísa Dögg, f.
25.9. 1999. Ingibjörg átti áður
Guðrúnu, f. 27.6. 1978, dóttir
hennar er Ingibjörg Jóna, f.
16.3. 1998, og Erlu Björk, f.
11.8. 1982, sonur hennar er
Sindri Snær, f. 3.7. 1999.
Að lokinni skólagöngu vann
Fjóla á Hótel Borg, við gesta-
móttöku og sem aðstoðarmaður
hótelstjórans, Jóhannesar Jós-
epssonar, en þau voru miklir vin-
ir. Síðar fór hún til Skotlands
þar sem hún var barnfóstra hjá
ræðismanni Íslands í Edinborg
og gætti þar Magnúsar heitins
Magnússonar, þess kunna fræða-
þular og útvarpsmanns. Eftir að
þau Oddbergur settust að í
Njarðvík var hún í nokkur ár
deildarstjóri á flughótelinu á
Keflavíkurflugvelli en síðar við
verslunar- og skrifstofustörf í
mörg ár. Fjóla lét félagsmál til
sín taka, m.a. hjá Kvenfélagi
Njarðvíkur, og var hún kjörin
heiðursfélagi þess á áttræð-
isafmæli sínu 2001.
Fjóla verður jarðsungin frá
Ytri- Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Álfsnesi á Kjal-
arnesi.
Fjóla giftist 8.
júní 1946 Oddbergi
Eiríkssyni skipa-
smið, f. 15.9. 1923.
Foreldrar hans voru
þau Eiríkur Helga-
son, prestur í Sand-
felli í Öræfum og í
Bjarnanesi í Horna-
firði og síðar pró-
fastur þar, og Anna
Elín Oddbergs-
dóttir. Börn þeirra
Oddbergs og Fjólu
eru: 1) Kolbrún, f. 4.3. 1948,
maki Sveinn Sigurðsson. Eiga
þau þrjú börn: a) Guðrún Hall-
dóra, f. 14.1. 1965, maki Ólafur
Jóhannsson, f. 20.4. 1965, sonur
þeirra Axel, f. 28.10. 2002. Áður
átti Guðrún Kolbrúnu Fjólu, f.
28.1. 1989, Steinunni Láru, f.
23.1. 1990, d. 4.2. 1990, og Auði
Ingu, f. 30.7. 1990, Rúnars-
dætur. b) Vigdís Fjóla, f. 29.6.
1967, d. 24.8. 1969. c) Agnes
Sigríður, f. 24.1. 1972, maki Ulf
Möller, f. 11.2. 1973, dóttir
þeirra er Alma Ingibjörg Möll-
er, f. 18.5. 2002. Áður átti
Agnes Svein Magnús Hrafnsson,
f. 15.4. 1991. d) Oddbergur, f.
6.2. 1980, unnusta Margrét
Jónsdóttir, f. 31.3. 1981, d.
21.12. 2005. 2) Guðmundur, f.
22.12. 1952, maki Ingibjörg
Til Fjólu
Enn hafa árin safnast
út í buskann
eitthvað sem enginn veit.
Oft hefir grasið í vanganum
verið slegið
rakað og hirt
af þokkafullu ungu fólki
og gefið þeim, sem það kunna að meta.
Ennþá gjálfrar báran við tjarnarbakkann.
Ennþá skrafar golan í sefinu.
Ennþá merlar hin rósfingraða
morgungyðja vatnsflötinn.
En allt allt þetta
fær skærari hljóm
og skírara blik
fyrir það
að fyrir mörgum mörgum árum
bar fundi okkar saman á þessum stað.
Oddbergur.
Á einum kaldasta degi ársins
kvaddi mamma þetta jarðlíf. Síðustu
árin voru bæði henni og aðstand-
endum oft erfið vegna vaxandi veik-
inda og það kom ekki á óvart að hún
var á förum í þá ferð sem við förum
öll að lokum.
Mamma var fædd á Grund á Kjal-
arnesi, ein af átta systkinum, sem
komust á legg. Faðir hennar fórst í
Halaveðrinu árið 1925 og þá varð
móðir hennar ekkja með börnin sín
öll, sjálf rétt um þrítugt. Eins og títt
var á þessum árum var sumum
barnanna komið í fóstur, þar á með-
al mömmu, þá fjögurra ára. Fóstur-
foreldrar hennar voru Þorkell Jóns-
son húsgagnasmiður og Sigríður
Þorkelsdóttir, kona hans, og ólst
hún upp hjá þeim á Bárugötu 30A í
Reykjavík. Mamma var sannkölluð
Reykjavíkurmær, sem gekk í
barnaskólann við Tjörnina og ólst
upp í Vesturbænum. Eftir hefð-
bundna skólagöngu vann hún á Hót-
el Borg í gestamóttöku og sem að-
stoðarmaður hótelstjórans,
Jóhannesar Jósepssonar, og voru
þau mamma miklir vinir. Mamma
fékk berkla aðeins 18 ára gömul og
höfðu veikindin mikil áhrif á hana.
Þótt hún hafi jafnað sig smám sam-
an af berklunum fylgdu þeir henni í
einhverri mynd alla ævi. Mamma
fór til Skotlands og var barnfóstra
hjá ræðismanninum í Edinborg.
Miklir kærleikar voru með mömmu
og Magnúsi Magnússyni, síðar
kunnum þáttagerðarmanni á BBC,
sem þá var aðeins 4-5 ára snáði.
Þessi ungi Íslendingur í Skotlandi
gerði staðfasta kröfu um það, að
mamma segði honum daglega sög-
una, sem hún sjálf samdi um það
þegar hann kæmi til Íslands, og það
var að sjálfsögðu gert og aldrei
neinu breytt. 24 ára gömul kynntist
hún pabba og þau voru alltaf ást-
fangin hvort af öðru. Þau giftu sig í
júní árið 1946. Þau hófu búskap í
Ytri-Njarðvík en þangað fluttust
þau vegna atvinnu pabba en hann er
skipasmiður og var ásamt öðrum að
koma á fót Skipasmíðastöð Njarð-
víkur. Fyrst í stað vann mamma
sem deildarstjóri á flughótelinu á
Keflavíkurflugvelli í nokkur ár eða
þar til henni var fyrirvaralaust sagt
þar upp störfum vegna pólitískrar
stöðu og skoðana pabba. Eftir það
vann hún við verslunarstörf og í
fjölda ára á skrifstofu Skipasmíða-
stöðvar Njarðvíkur. Mamma og
pabbi eignuðust okkur tvö systk-
inin, ekki með hefðbundnum hætti
því við vorum bæði ættleidd. Við
vorum börnin þeirra í einu og öllu,
með þeirri gleði og amstri, sem því
fylgir að eiga börn og koma þeim til
manns. Þau byggðu sér hús á
Grundarvegi 17 í Ytri-Njarðvík og
ég var alltaf stolt af húsinu okkar og
því menningarheimili sem þar var
og kom þangað oft með vini mína,
einnig eftir að ég fullorðnaðist og
hafði sjálf eignast heimili. Heimili
foreldra minna var ávallt opið gest-
um og gangandi. Alltaf var tekið vel
á móti fólki og alltaf var pláss fyrir
næturgesti í lengri eða skemmri
tíma. Bæði voru þau mjög virk í fé-
lagsstarfi og tók mamma m.a. þátt í
starfi Kvenfélags Njarðvíkur í mörg
ár. Hún var gerð að heiðursfélaga í
Kvenfélaginu á áttræðisafmælinu
sínu árið 2001. Það ár fluttust
mamma og pabbi úr Njarðvík eftir
tæplega 60 ára búsetu til Reykja-
víkur.
Síðustu árin hafa þau búið í íbúð
við hjúkrunarheimilið Eir í Graf-
arvogi. Mamma var ákaflega fé-
lagslynd og glaðvær kona og leið
alltaf vel með vinum sínum og í góð-
um félagsskap. Garðurinn hennar í
Njarðvík ber vitni yndi hennar af
garðyrkju og útsjónarsemi við að
rækta garð við frekar erfiðar að-
stæður. Hún hafði gaman af ferða-
lögum og voru margar hálendisferð-
irnar farnar á jeppanum löngu áður
en það varð tíska að fara slíkar ferð-
ir. Ógleymanleg var ferðin til Afríku
eða þegar þau sigldu á skútu fyrir
Skotlandsströndum. Mamma og
pabbi tóku afa- og ömmuhlutverkið
af elsku og alvöru. Þau tóku virkan
þátt í og höfðu lifandi áhuga á lífi og
framgangi barnabarna og barna-
barnabarna sinna og það var alltaf
pláss hjá þeim þegar þörf var á.
Nú er komið að leiðarlokum.
Mamma er farin en eftir stendur
minningin og gleðin yfir að hafa
fengið að vera með henni öll árin.
Ég bið algóðan Guð að blessa
mömmu og pabba, sem nú á um svo
sárt að binda.
Kolbrún Oddbergsdóttir.
Elsku amma mín, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum. Þú
varst svo stór hluti af lífi mínu og
hjá þér og afa átti ég annað heimili
allan minn uppvöxt.
Ég man eftir mér lítilli í Keflavík-
urrútunni á leið til ykkar í helg-
arheimsókn í Njarðvíkurnar. Og
þær voru ekki fáar helgarnar. Oft-
ast þegar ég átti frí í skólanum, fór
ég suður eftir til ömmu og afa og
naut þess að vera hjá ykkur. Einnig
fór ég oft með ykkur á sumrin í
ógleymanleg ferðalög um landið.
Amma mín var glæsileg og í mín-
um augum heimskona. Hún hafði
farið víðar en algengt var á þeim
tíma og sagði lifandi frá. Ég man
eftir sögunum frá uppvexti hennar á
Bárugötunni, frá Skotlandi og þegar
hún fór í sirkusinn. Ég undi mér
löngum stundum við að skoða mál-
verk sem er til af henni, fallega
kjóla sem hún fékk frá útlöndum,
sérstaka skartgripi, kuðunga frá
Afríku og allar bækurnar.
Elsku amma mín. Það voru for-
réttindi að fá að vera dótturdóttir
þín, þú hafðir alltaf tíma fyrir mig
og það var gott að eiga þig að. Þú
varst mikil spilakona og kenndir
mér að spila og mér er minnisstætt
að oft var spilað langt fram á kvöld
enda fátt skemmtilegra en að taka í
spil með þér.
Þegar ég eltist og fór að búa kom
ég með fjölskylduna í kaffi á sunnu-
dögum og alltaf tókst þú einstaklega
vel á móti okkur. Síðustu árin
bjugguð þið afi í þjónustuíbúð í
Hlíðarhúsum. Þar áttir þú heima
fram á síðasta dag enda ekki þinn
stíll að fara á elli- eða hjúkrunar-
heimili.
Ég votta afa mínum samúð mína,
kveð ömmu með þakklæti og bið
guð að blessa minningu hennar.
Guðrún Halldóra Sveinsdóttir
Elsku amma. Mikið er sárt að
kveðja þig. Minningarnar um þig
eru svo margar.
Í morgun þegar ég var á leið í
vinnu keyrði ég framhjá Grundar-
veginum þar sem þú áttir heima og
ég fór að hlæja. Minningin sem kom
upp var um hana Karólínu kónguló
sem átti heima í eldhúshorninu há
ykkur afa. Alltaf þegar ég kom í
heimsókn var sögð saga um hana
Karólínu. Um hvað hún var stríðin
en oftast um hvað hún var óþekk.
Ég fékk nú reyndar aldrei að hitta
hana Karólínu en þú sagðir alltaf að
hún væri svo feimin. Mér var farið
að þykja afar vænt um hana Karól-
ínu kónguló. Minningarnar um okk-
ur tvær í garðinum. Ég man að ég
gat farið með þig um garðinn og
spurt þig hvað þessar jurtir hétu og
alltaf komstu með nafnið. Þú þekkt-
ir hverja einustu jurt í garðinum
þínum og alltaf þurfir þú að færa
fallegu blómin þín og finna réttan
stað fyrir þau til að þeim liði sem
best.
Það var alltaf gaman að koma
heim á Grundarveginn, sitja með
þér inni í eldhúsi og spila. Við gát-
um spilað tímunum saman. Þetta
var okkar stund. Það er svo margar
hlýjar og góðar minningar um þig,
elsku amma mín. Þú varst alltaf svo
ljúf og góð og vildir allt fyrir mig
gera.
Elsku amma, ég veit að þér líður
vel núna og hugsar vel um alla þá
sem upp eru komnir. Bið að heilsa
henni Lenu minni. Hún hefur
örugglega stokkið í fangið þitt þeg-
ar hún sá þig. En ég elska þig og ég
sakna þín svakalega mikið. En þú
munt alltaf lifa, lifa að eilífu í mínu
hjarta.
Góða nótt, elsku amma mín.
Augun þreyttu þurftu að hvíla sig.
Það er stundum gott að fá að sofa.
Armar drottins umlykja nú þig,
okkar er að tilbiðja og lofa.
Við þér tekur annað æðra stig,
aftur birtir milli skýjarofa.
Enginn nær flúið örlögin sín
aldrei ég þér gleymi.
Nú ert þú sofnuð amma mín
sæl í öðrum heimi.
Hlátra og hlýju brosin þín
í hjarta mínu geymi.
(Haraldur Haraldsson.)
Þín
Kittý.
Elsku amma.
Þeir sem deyja verða englar,
segja börnin mín, og finnst mér það
falleg hugsun sem hjálpar mér við
að kveðja þig. Það er gott að rifja
upp góðar minningar og mín sterk-
asta minning um þig er sitjandi við
eldhúsborðið á Grundarveginum
með kaffibolla og spilastokk og ef
ekki að spila við mig þá við að leggja
kapal. Ég beið alltaf spennt að
koma í helgarferðirnar mínar til
ykkar afa á Grundarveginn því ég
vissi að þú myndir spila við mig og
sátum við oft langt fram eftir kvöldi
við að spila og ræða öll heimsins
hjartans mál. Það var alltaf svo gott
að tala við þig og ég sagði þér
marga hluti sem ég sagði ekki öðr-
um, það voru litlu leyndarmálin okk-
ar. Ég lærði marga kaplana af þér
og legg ég þá marga í dag. Ég er
líka farin að kenna Ágústi Unnari
nokkra enda er hann mikill áhuga-
maður um spil. Sandra Diljá lærir
þá svo þegar hún hefur aldur til.
En það var ekki alltaf spilað. Ég
fékk alltaf að skoða það sem mig
langaði hjá þér og var skartgripa-
skrínið þitt í miklu uppáhaldi hjá
mér. Mikið ofsalega fannst mér það
sérstakt og auðvitað allt skartið sem
þú áttir. Oftar en ekki fylgdi því ein-
hver saga og auðvitað fékk ég að
heyra hana. Ég mátti alltaf prófa og
toppurinn var svo að fá að fara í
fataskápinn og velja kjól og finna
svo hatt við. Tískusýningin kom svo
í lokin.
Ef ég hugsa til þín við eldavélina
þá kemur enginn annar matur upp
í hugann en soðin ýsa með kart-
öflum og tómatsósu. Þetta var
uppáhaldsmaturinn minn og ég
fékk hann alltaf þegar ég kom til
ykkar afa. Þú spurðir mig samt
alltaf hvað ég vildi fá að borða en
þetta var það eina sem ég vildi og
þó svo þér fyndist það skrítið þá
varstu ánægð með það. Svo var
alltaf til Sprite í ísskápnum. Þessi
matur mun alltaf minna mig á þig.
Þær eru svo ótalmargar minning-
arnar um þig og svo margt sem ég
gæti rifjað upp enda varstu alveg
yndisleg og hjartahlý kona sem var
ekki feimin við að tjá tilfinningar
sínar né sýna þær í verki en ég læt
þetta duga núna, annað eigum við
fyrir okkur.
Elsku amma, ég veit að þér líður
vel núna og að þú unir þér vel,
örugglega með nýlagt hárið, búin að
finna þér eldhúsborð og komin með
spilastokkinn í hendurnar. Sofðu
rótt og hafðu það gott með hinum
englunum.
Þín
Þórhildur.
Fjóla Bjarnadóttir
✝
Bróðir okkar, mágur og frændi,
HANNES JÓHANNSSON,
áður Skúlagötu 70,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Fellsenda miðvikudaginn
16. janúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fellsenda fyrir alla
umönnun og aðhlynningu.
Sigurrós Jóhannsdóttir, Friðgeir Sigurgeirsson,
Björn Jóhannsson, Efemía Halldórsdóttir,
Jónína Jóhannsdóttir, Ingolf Ágústsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
PÁLL V. DANÍELSSON
viðskiptafræðingur,
Hraunvangi 7,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 3. febrúar verður jarðsung-
inn miðvikudaginn 13. febrúar kl. 15.00 frá Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði.
Guðrún Jónsdóttir,
Vilborg Pálsdóttir, Þráinn Kristinsson,
Katrín Pálsdóttir,
Anna María Pálsdóttir, Per Landrö,
Páll Gunnar Pálsson, Ólína Birgisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.