Morgunblaðið - 05.07.2008, Qupperneq 28

28 LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Victor Ilyafæddist í Nitra í
Tékkóslóvakíu
5.10.1939. Hann lést
á heimili sínu í
Washington D.C. 17.
maí síðastliðinn.
Victor flúði frá
Tékkóslóvakíu með
foreldrum sínum til
Þýskalands í lok
seinni heimsstyrj-
aldarinnar þar sem
systir hans fæddist.
Þau fluttu til Banda-
ríkjanna 1949 og
settust að í Terrytown í New
York-fylki.
Hinn 29.9. 1966 kvæntist Victor
Auði Vilhelmínu Friðgeirsdóttur,
f. 12.1. 1946. Þau eignuðust fjóra
syni, Victor Ilya Alexander, f. 6.1.
1970, kvæntur Caroline Aguilar.
Hann á tvær dætur af fyrra hjóna-
bandi, Anna Josephine, f. 27.12.
1999, og Amalie Lisbet, f. 25.6.
2001. Adrian Friðgeir, f. 20.8.
1975, kvæntur Kathleen Nutt;
Andrew Halldór, f. 4.3. 1979,
kvæntur Catherine O’Connor; og
Adam Steinar, f. 6.2. 1982.
Victor lauk B.S.-námi í stærð-
fræði og efnafræði frá Brandeis
Háskólanum í Boston árið 1961,
hann hlaut dokt-
orsgráðu í stjórn-
málahagfræði frá
Georgetown Há-
skólanum í Wash-
ington D.C. árið
1972.
Victor vann mest-
alla sína starfstíð
við ráðgjafastörf hjá
einkafyrirtækjum.
Hann vann um tíma
fyrir ríkisstjórn
Bandaríkjanna í
heilsugeiranum en
innan hans starfaði
hann nær ævilangt. Þá vann Vic-
tor einnig að ýmsum verkefnum
fyrir mörg fylki Bandaríkjanna
auk ríkisstjórnarinnar. Fyrir utan
ráðgjafastörfin tók hann að sér
ýmis verkefni, t.d. við markaðs-
setningu á ýmsum vörum og upp-
finningum. Victor vann einnig öt-
ullega að félagsmálum, var t.d.
forseti US-Kazakhstan ráð-
gjafanefndar svo og meðlimur í
St. Albans Episcopal Church í
Washington þar sem hann vann
sjálfboðavinnu, m.a. við að lesa úr
ritningagreinum.
Minningarathöfn um Victor Ilya
verður í Neskirkju í dag og hefst
hún klukkan 11.
Mér er enn þá minnisstæður dag-
urinn í júní 1967 þegar Auður gekk
að eiga Victor í kirkjubrúðkaupi að
íslenskum sið sem fram fór í Nes-
kirkju. Victor var glæsilegur á velli,
vel menntaður, hafði aðlaðandi fram-
komu og var hvers manns hugljúfi.
Hann var mjög glaðlyndur og hafði
ríka kímnigáfu, hafði gaman að
gleðjast í góðra vina hópi og var ein-
staklega gestrisinn og greiðvikinn.
Victor hjálpaði mörgu ungu fólki,
m.a. með því að finna vinnu eða á
annan hátt að opna dyr fyrir það.
Hann elskaði Ísland, fólkið og veðr-
áttuna, naut þess meira að segja að
ganga úti í rigningu og roki. Hann
var skarpgreindur og var eins gott
að standa klár að því að skýra mál
sitt ef svo bar undir.
Á námsárum mínum dvaldi ég eitt
sumar hjá þeim Auði og Victori í
Washington D.C. þar sem þau
bjuggu miðsvæðis í borginni. Þá var
Victor að vinna að doktorsritgerð
sinni en þrátt fyrir það gaf hann sér
tíma til að fara með okkur Auði og
kunningjunum á strönd eða að fylgj-
ast með íþróttaiðkun mágs síns. Síð-
ar á lífsleiðinni nutum við Anna eig-
inkona mín þess að koma til þeirra í
Georgetown þar sem þau höfðu kom-
ið sér vel fyrir með fjórum sonum
sínum. Nutum við þá gestrisni Auðar
og Victors í ríkum mæli.
Við brúðkaup dóttur okkar fyrir
ári síðan tók ég eftir því að andlit
Victors ljómaði þegar ég leiddi hana
inn kirkjugólfið. Hann hafði orð á því
eftir á að ég hefði verið allt of hátíð-
legur og hefði átt að brosa meira sem
full ástæða var til. Eins og venjulega
var Victor hrókur alls fagnaðar í
veislunni í Elliðaárdalnum um kvöld-
ið hvort sem hann talaði við unga
fólkið eða það eldra.
Victor fékk krabbamein fyrir 12
árum síðan og gekk í gegnum bæði
uppskurði og lyfjameðferðir. Hann
þjáðist af þunglyndi á meðan á með-
ferðinni stóð en náði gleði sinni aftur.
Undanfarið ár var honum erfitt og
hann var kvalinn þar til steininn tók
úr nú í vor og þunglyndið þjakaði
hann á nýjan leik áður en hann lést.
Með Victori er fallinn frá maður
sem var gefandi að hafa kynnst og
umgengist. Áhugasamari og fram-
sýnni mann var erfitt að finna, mann
sem hafði mikinn áhuga á því sem
gerðist í alþjóðlegu samfélagi og því
sem samferðamenn fengust við.
Að leiðarlokum þökkum við Anna
og fjölskylda okkar Victori fyrir frá-
bæra viðkynningu og ánægjulegar
samverustundir í gegnum tíðina.
Hann var ekki bara góður vinur
heldur öllu fremur góður bróðir í
raun.
Við sendum Auði, sonum hennar
og tengdadætrum innilegar samúð-
arkveðjur.
Steinar Friðgeirsson.
Hann Victor mágur minn er látinn.
Það er erfitt til þess að hugsa að hans
sé ekki lengur að vænta til landsins
nú eins og undanfarin ár. Óvænt og
ótímabært fráfall hans er öllum sem
honum kynntust mikill harmur.
Ég hitti Victor í fyrsta sinn fyrir
um 40 árum þegar hann kom til Ís-
lands til að kvænast Auði systur
minni en þau hófu síðan búskap og
settust að í Wasington D.C. Strax við
fyrstu kynni náði Victor að heilla
tengdafjölskyldu sína enda var hann
myndarlegur maður, hávaxinn,
þægilegur í viðmóti og gamansamur.
Eftir að ég kynntist honum betur
komu ýmsir aðrir kostir í ljós eins og
að hann lét sig fólk raunverulega
varða og átti auðvelt með að fá fólk til
að opna sig og segja sína sögu. Það
sem einkenndi Victor var einstak-
lega vinalegt, opið og glaðlegt viðmót
hans og hæfileikinn til að nálgast
menn og málefni með virðingu og
skilningi. Besti kostur hans var þó
ótvírætt hve óendanlega góður faðir
hann var. Eftir að synir hans fjórir
komu í heiminn, var hann með þá
fyrstu árin nánast hvert sem hann
fór. Hann var þolinmóður og kær-
leiksríkur faðir eins og þeir gerast
bestir. Synirnir uxu úr grasi og tók
hann ávallt virkan þátt í lífi þeirra
með því að fylgjast með þeim í námi,
íþróttum, leik og starfi. Að sama
skapi var hann systur minni einstak-
lega góður eiginmaður. Missir þeirra
er mikill.
Victor var einnig farsæll í starfi en
hann lauk doktorsprófi í stjórnmála-
hagfræði. Hann starfaði sem sér-
hæfður viðskiptaráðgjafi í heilbrigð-
isgeiranum. Hann var eftirsóttur í
sínu fagi og kom sér alls staðar vel.
Eftir að Victor greindist með
krabbamein fyrir um 12 árum síðan
þurfti hann á öllum sínum kröftum
að halda til að berjast við sjúkdóm-
inn. Honum tókst að sigrast á veik-
indum sínum og náði góðri heilsu að
nýju. Árin sem fóru svo í hönd urðu
honum hamingjurík í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Ég ásamt fjölskyldu minni hef oft
notið gestrisni Victors og Auðar í
Washington en þangað hefur ávallt
verið gott að koma og vel tekið á móti
okkur. Það hefur ekki síður verið
gaman að fá árlegar heimsóknir
þeirra hingað til Íslands.
Ég, Hinrik, Gunnar Geir og Andri
Geir kveðjum Victor með söknuði og
eftirsjá. Við samhryggjumst Auði og
fjölskyldu hennar.
Edda Friðgeirsdóttir.
Við minnumst Victors vinar okkar
með söknuði.
Það tekur sinn tíma að venjast
þeirri staðreynd að þessi góði og
greindi maður sé horfinn af sjónar-
sviðinu. Við áttum margar ánægju-
legar samverustundir með Auði og
Victori á heimili þeirra í Washington
DC í meira en 30 ár. Þar fylgdumst
við með uppvexti sonanna, sem eru
allir ungir afburðamenn og spegla í
fágaðri og hlýrri framkomu sinni
verðmætt veganesti frá foreldrun-
um.
Á heimili Auðar og Victors ríkti
mikil gestrisni. Þar voru oft haldin
glæsileg boð þar sem þeirra stóra og
fallega hús var þéttsetið prúðbúnum
gestum. Í minna formlegum boðum
skartaði Victor oft breiðum axla-
böndum í afar skærum litum. Það
vakti alltaf kátínu þegar Victor kom
til dyra með sitt ljúfmannlega bros
og spennti upp litríku axlaböndin sín.
Þá var Victor hrókur alls fagnaðar í
boðum heima hjá okkur.
Við minnumst sérstaklega boða
þegar börnin okkar mættu líka með
vini sína. Þá leitaði Victor alltaf til
unga fólksins um leið og hann sá sér
færi á að yfirgefa gamla liðið við
borðstofuborðið til að taka þátt í fjör-
inu í eldhúsinu. Það er eftirminnilegt
að sjá hvað hann náði góðu sambandi
við unga fólkið og hvað það naut þess
að tala við hann. Fréttin af fráfalli
Victors hafði djúp áhrif á börnin okk-
ar, líkt og að þau hafi misst náið
skyldmenni. Victor dáði æsku og lífs-
gleði og það skynjaði unga kynslóðin
í návist hans.
Það er af mörgu að taka í minning-
unni um Victor. Við getum ekki lokið
þessari stuttu minningargrein án
þess að lýsa gjafmildi hans. Það
gerðist oft á veitingastöðum að hann
var búinn að borga fyrir allan hópinn
áður en nokkurn grunaði, hafði að-
eins skroppið frá. Þá var hann sífellt
með hugann við að færa fólki gjafir
sem höfðu sérstakt gildi fyrir við-
komandi og eigum við margar slíkar
gjafir.
Hugljúfar minningar um þennan
góða dreng, sem lét svo margt gott af
sér leiða, munu fylgja okkur ævi-
langt.
Við og börnin okkar vottum Auði
og fjölskyldu djúpa samúð.
Unnur og Snorri.
Victor Ilya
Kugajevsky
Þegar Magga systir
hringdi á þriðjudag-
inn, og sagði mér frá
láti mömmu, var
hjónabandssæla eitt
það fyrsta sem mér datt í hug. Um
leið og ég kom heim bakaði ég svo
hjónabandssæluna gömlu og góðu í
fyrsta sinn á ævinni. Þó ég hefði ekki
rabarbarasultu við höndina, þá
minnti hún mig á sumar bestu fjöl-
Jóhanna
Sigurbjörnsdóttir
✝ Jóhanna Sig-urbjörnsdóttir
fæddist í Keflavík
12. október 1924.
Hún lést á líkn-
ardeild Landakots-
spítala 3. júní síðast-
liðinn og var
jarðsungin frá Ár-
bæjarkirkju 9. júní.
skyldustundirnar,
þegar „stelpurnar“
komu við á laugardag-
seftirmiðdögum og
fengu sér með kaffinu.
Þá var mín búin að
baka nokkrar sortir;
hjónabandssæla, mar-
engsterta, súkku-
laðiterta og marmara-
kaka voru algengustu
sortirnar. Döðlutertan
var meira spari. Við
gátum öll troðið okkur
inn í litla eldhúsið í
Álftamýrinni. Ekki
var svigrúmið mikið, en alltaf mátti
bæta við einum kolli í viðbót.
Daginn eftir fréttirnar, kom önnur
sterk minning þegar ég réðst í að
umbreyta stofunni hjá mér, eitthvað
sem ég geri þegar mikið er í gangi.
Hvað á það sameiginlegt með breyt-
ingarköstunum hennar mömmu? Ég
man eftir ótal tilfellum þar sem hún
sneri öllu við í stofunni og prófaði
endalausar samsetningar. Þá var
ekki mest virði að það liti betur út
fyrir vikið, heldur að það var breyt-
ing. Það gat stundum verið snúið, því
það var erfitt að tjónka við hornsóf-
ann sem átti nú eiginlega að vera
stilltur í röð til að njóta sín best. En
hún setti það ekki fyrir sig ef hornið
var eitt og sér á miðju gólfi ef breyt-
ing var annars vegar.
Nokkrar aðrar skemmtilegar
myndir birtast í huga. Skór voru
mikið atriði. Það var ekki fyrr en
henni varð það lífshættulegt að hún
hætti að ganga í háhæluðum skóm.
Hún, Victoria Beckham og Mariah
Carey áttu þetta sameiginlegt að
fara ekki úr húsi án pinnahæla. Feg-
urð kom alltaf á undan þægindum.
Eitt af leyndarmálum hennar var
hvað hún var hrifin af bleika litnum.
Bleiku skórnir voru bara notaðir í út-
löndum þar sem maður gat verið að-
eins frjálsari. Eitt sinn þegar hún
kom í heimsókn til mín til Kaliforníu,
keypti hún sér fölbleikan sparikjól
sem ég efast um að hún hafi nokkurn
tíma notað. Of væminn fyrir Ísland.
Það var ekki ólíkt henni að vilja fá
sér permanent áður en hún færi hin-
um megin og hitti gamla ættingja og
vini á nýju. Maður varð að vera tip
top í hvaða ásigkomulagi sem var. Að
vera eins og hæna í hnakkann var ein
af hennar martröðum.
Í huganum óska ég og sé hana fyr-
ir mér ganga að Gullna hliðinu í
bleiku skónum, hárið gott í hnakk-
ann, augabrýrnar litaðar, fagurkeri
til hinstu stundar. Hún er örugg og
ánægð með sig, áhyggjulaus yfir því
hvað öðrum finnst, og laus við alla
birgði og basl. Fats Domino spilar í
bakgrunninum og allt er huggulegt í
kringum hana.
Auður Snorradóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna fráfalls eiginkonu minnar,
mömmu, tengdamömmu, ömmu og langömmu,
ELÍNAR JÓHÖNNU GUÐLAUGSDÓTTUR
HANNAM.
Ralph Th. Hannam,
Vilhjálmur Leifur Tómasson Hannam,
Sólveig Hannam, Árni Ólafur Lárusson,
Júlía Hannam, Ragnar Þ. Ragnarsson,
Elísabet Hannam, Örn Helgason
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU JÓHANNESDÓTTUR,
Hóli við Dalvík.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhannes Markússon,
Svanhildur Karlsdóttir, Hallgrímur Tómasson,
Sigurbjörg Karlsdóttir, Friðrik Þórarinsson,
Þorleifur Karlsson, Sigurbjörg Einarsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður og afa,
SIGURÐAR BÓASSONAR
frá Borg, Njarðvík,
Borgarfirði eystri.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Sjúkrahúsinu á
Egilsstöðum fyrir frábæra umönnun.
Björg Sigurðardóttir, Páll Haraldsson,
Jakob Sigurðsson, Margrét B. Hjarðar,
Jóhann Helgi Sigurðsson, Lára Ríkharðsdóttir,
Jón Helgason, Kristjana Björnsdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýju við
andlát og útför elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
EDDU SIGURVEIGAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Vallholti 26,
Ólafsvík.
Þökkum sérstaklega starfsfólki á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi fyrir góða umönnun og
stuðning.
Hermann Hjartarson,
Matthildur Laufey Hermannsdóttir,Theódór Barðason,
Jensína Edda Hermannsdóttir, Haraldur Baldursson,
barnabörn og barnabarnabarn.