Morgunblaðið - 05.07.2008, Qupperneq 30

30 LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingibjörg Þórð-ardóttir fæddist
í Hvammi á Völlum
10. maí 1931. Hún
lést á Krabbameins-
deild Landspítalans
aðfaranótt 29. júní
síðastliðins. For-
eldar hennar voru
Þórður Helgason
bóndi í Hvammi á
Völlum, f. 27.2.
1901, d. 19.3. 1985
og Vilborg Guð-
mundsdóttir hús-
móðir, f. 15.10.
1892, d. 13.1. 1983. Systkini Ingi-
bjargar voru: Óskar Aðalsteinn, f.
8.1. 1923, d. 22.3. 1934, Guð-
mundur Helgi, f. 26.3. 1924, Arn-
þór, f. 20.6. 1925, d. 7.7. 2004, Ás-
dís, f. 25.4. 1927, d. 27.12. 2004
Margrét Sigurrós, f. 13.4. 1929, og
uppeldissystir Auðbjörg Stefáns-
dóttir, f. 25.5. 1942.
Ingibjörg giftist 17. september
1956 Bóasi Hallgrímssyni vél-
stjóra, f. 30.7 1924. Börn þeirra
eru: 1) Hallgrímur, f. 16.1. 1957,
kvæntur Gerði Ósk Oddsdóttur, f.
ari Friðrikssyni, f. 21.6. 1971, þau
eiga 3 börn. 11) Ásdís, f. 25.4.
1973. 12) Guðrún, f. 25.4. 1973,
maki Guðjón Magnússon, f. 2.3.
1965, þau eiga 3 börn.
Ingibjörg stundaði nám við Hús-
mæðraskólann á Hallormsstað á
árunum 1947–1949. Þá starfaði
hún í mötuneytum m.a. hjá Vega-
gerð ríkisins, sláturhúsinu á Egils-
stöðum og við Grímsárvirkjun. Ár-
ið 1956 hófu Ingibjörg og Bóas
búskap á Grímsstöðum í Reyðar-
firði og bjuggu þau þar allt til árs-
ins 2006 er þau fluttu í Melgerði
13. Ingibjörg helgaði heimili sínu
og börnum mestan sinn tíma. Jafn-
framt sinnti hún ýmiss konar
nefndarstörfum á vegum sveitar-
félagsins og var virk í Reyðar-
fjarðardeild Rauðakrossins, Slysa-
varnafélaginu og Kvenfélaginu.
Þegar fækkaði í heimili á Gríms-
stöðum hélt Ingibjörg út á almenn-
an vinnumarkað þar sem hún
starfaði m.a.við netagerð, síldar-
söltun, á saumastofunni Hörpu og
Gunnarsbakaríi. Á seinni árum
nutu þau hjónin þess að ferðast um
landið, ýmist ein eða í góðra vina-
hópi.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Reyðarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
16.1. 1960, þau eiga 6
börn og 5 barnabörn.
2) Þórhalla, f. 9.6.
1958, gift Guðmundi
Frímanni Þorsteins-
syni, f. 6.1. 1960, þau
eiga 4 börn og 2
barnabörn. 3) Jónas
Pétur, f. 3.7. 1960,
maki Soffía Björg-
vinsdóttir, f. 2.6.
1964, þau eiga 3
börn. 4) Vilborg, f.
7.1 1962, gift Erlendi
Júlíussyni, f. 9.9.
1957, þau eiga 2
börn. 5) Agnar, f. 19.8. 1963, maki
Kristín Lukka Þorvaldsdóttir, f.
11.8. 1963, þau eiga 2 börn. 6) Jó-
hann Nikulás, f. 29.1. 1966, kvænt-
ur Ásthildi Magneu Reynisdóttur,
f. 26.8. 1969, þau eiga 3 börn. 7)
Þórður, f. 25.2. 1967, d. 24. 6.
1984. 8) Sigurbjörg Kristrún, f.
9.5. 1968, gift Ólafi Ragnarssyni, f.
16.2. 1966, þau eiga 5 börn. 9)
Bóas, f. 18.3. 1970, kvæntur Þór-
eyju Jónínu Jónsdóttur, f. 10.11.
1968, þau eiga 2 börn. 10) Fanney
Ingibjörg, f. 18.4. 1971, gift Ingv-
Í dag verður til moldar borin
tengdamóðir mín, Ingibjörg á
Grímsstöðum eins og hún jafnan var
nefnd. Já, á Grímsstöðum gerðust
hlutirnir, þar ólu hún og Bóas upp
börnin sín tólf, tóku á móti gestum
og gangandi og þar var lífsgátan oft
krufin. Allir voru velkomnir í þeirra
hús, hvort sem var að nóttu eða
degi, ungir sem aldnir, alltaf heitt á
könnunni og viðmótið hlýtt og heim-
ilislegt. Ingibjörg stóð eldhúsvakt-
ina alla daga ársins og virtist njóta
sín best þegar húsið var fullt af fólki
og skoðanaskiptin við eldhúsborðið
snörp. Margir léttu líka á hjarta
sínu við þetta sama borð og það sem
þá var sagt fór aldrei lengra, Ingi-
björg geymdi það sem henni var
trúað fyrir með sér.Við vorum alls
ekki alltaf sammála en nutum þess
báðar að takast á í orðum, því ekki
þótti henni amalegt að setja fram
skoðun sem var andstæð skoðun
viðmælandans. Oft kveikti hún fjör-
ugar umræður hjá stórum hóp við
eldhúsborðið, en sneri sjálf að
pönnukökupönnunni og tryggði
málþinginu kræsingar. Því hún bauð
endalaust upp á kræsingar, enginn
mátti fara svangur frá Grímsstöð-
um, hvorki menn né málleysingjar.
Börnin mín reyndu í mörg ár að
hjálpa mér við að læra að gera
hafragraut eins og hjá ömmu, en
höfðu ekki erindi sem erfiði. Henni
féll held ég sjaldnast verk úr hendi
og fannst oft undarlegt að vera að
mikla fyrir sér eitthvað sem tengd-
ist heimilishaldi og matargerð, enda
vön að reka heimili fyrir að minnsta
kosti fjórtán manns. Minningarnar
eru endalausar og tengdar virðingu
og þakklæti, en ekki í Ingibjargar
anda að skrifa einhverja lofrullu.
Hún var vön að láta verkin tala og
lífsstarfið sem hún skilur eftir sig
eru allar þær vel gerðu manneskjur
sem börnin hennar eru. Ég vil fá að
þakka fyrir allt það sem hún gaf mér
með því að vera ávallt til staðar og
tilbúin að miðla ef eftir því var leit-
að. Að hafa setið með þeim hjónum
og notið þess hversu fróð og víðlesin
þau bæði voru, eru forréttindi sem
ég er þakklát fyrir að hafa fengið að
njóta.
Það voru margar veislurnar fyrir
sálina, sem maður sat við eldhús-
borðið á Grímsstöðum og fræddist
um mannlíf og sögu Reyðarfjarðar,
staðarins þar sem hún bjó í yfir
hálfa öld. Stór og sorgmæddur er
hópurinn sem eftir stendur, en
mestur er missir þinn, elsku Bóas,
góður Guð styðji þig og styrki
um alla framtíð. Ingibjörgu kveð
ég með hennar eigin orðum: vertu
sæl frú.
Gerður Ósk.
Hið göfugasta í lífi okkar er
ást er móðir ber til sinna barna
hún fórnar, gefur helft af sjálfri sér
og sækir styrk til lífsins dýpsta kjarna
„hún veitir ljós sem ljómi bjartra stjarna“.
Hún veitir ljós, og leysir hverja þraut
hún lífið unga styður fyrstu sporin
er fræðari á framvindunnar braut
og fyrirmynd sem yljar best á vorin
„hinn unga stofn sem er til þroska borin“.
Ef móðurástin mótaði okkar spor
og mildi hennar gjörðum okkar réði
þá yrði lífið eins og fagurt vor
sem okkur færði hamingju og gleði
„þá lifðum við sem blóm í fögru beði“.
Þá kærleikur og tryggðin tækju völd
og trú á lífið veitti sanna gleði
þá ríkti fegurð lífsins fram á kvöld
því fagurt mannlíf stýrði voru geði
„að forsjá hans er fyrst oss hingað réði“.
Já móðurást er yndi sérhvers manns
og allra besta stoð á vegi hálum
hin dýrmætasti kjarni kærleikans
sem kallar fram hið besta í vorum sálum
„hún ætti að ráða í öllum okkar málum“.
(Árni Böðvarsson.)
Drottinn blessi minningu tengda-
móður minnar Ingibjargar Þórðar-
dóttur.
Guðmundur Frímann.
Kallið er komið
Kominn er nú stundin
Viðskilnaður viðkvæm stund.
(Valdimar Briem.)
Það er á orðum Valdimars Briem
sem okkur þykir tilhlýðilegt að hefja
þessi minningarorð um hana ömmu
okkar. Ömmu sem kölluð var til
starfa á öðrum og betri stað sl.
sunnudag. Amma var í okkar huga
óbifanlegur hluti tilverunnar, eitt-
hvað sem alltaf hafði verið og mundi
alltaf verða, og því er skilnaðar
stundin sár. En þá er svo gott að
eiga fjöldann allan af minningum
sem við getum yljað okkur, og hugg-
að við. Minningar sem bæði fram-
kalla bros á vör og gera það að verk-
um að amma verður kona sem við
aldrei gleymum.
Alltaf áttum við barnabörnin vís-
an stað í amstri dagsins hjá ömmu
og afa á Grímsstöðum. Þangað var
gott að koma. Þar gat maður setið
klukkutímum saman og spjallað um
allt milli himins og jarðar og alltaf
var hún amma tilbúin að hlusta á
hvað við börnin höfðum til málanna
að leggja. Okkar skoðanir virti hún
engu minna, en skoðanir hinna full-
orðnu. Og ekki þótti okkur verra að
með spjallinu var alltaf boðið upp á
kleinur, pönnsur eða nammi.
Amma hafði einstakt yndi af okk-
ur krökkunum, hún gat setið með
okkar heilu dagana, sagt sögur eða
bara leikið sér með okkur. Hún var
dugleg að segja okkur sögur frá því
er að hún var að alast upp, sem og
aðrar, og að öðrum ólöstuðum voru
sögurnar um Sæmund Fróða þær
alskemmtilegustu. Hún var drjúg á
góð ráð, grasaseyðið hennar lækn-
aði mörg mein og var allra meina
bót.
Amma okkar var mikil hand-
verkskona og það var sem allt léki í
höndunum á henni, og þess nutum
við í drjúgum mæli. Og það var
sama hvað vantaði, grímubúninga,
jakkaföt, peysuföt, teppi, húfur eða
sokka, allt saman saumaði eða
prjónaði hún af miklum myndar-
skap og hafði svo einstaklega gaman
af.
Og þó að Skarphéðinn litli komi
ekki til með að muna eftir lang-
ömmu, munum við vera dugleg að
segja honum sögur og deila með
honum minningum okkar um þig.
Já, minningarnar eru margar og
góðar og þó hefur bara verið talað
um lítið brot hér. Hinar geymum við
í hjörtum okkar um alla eilífð. Það
er vel við hæfi að ljúka þessum
minningarorðum á svipaðan hátt og
þau hófust, orðum Valdimar Briem
úr ljóðinu kallið er komið. Að lokum
biðjum við góðan Guð að senda hon-
um afa okkar, sem hefur staðið sig
eins og hetja og tekið á öllu með
miklu æðruleysi, alla sínu bestu
strauma.
Far þú í friði
Friður guðs þig blessi
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem.)
Þórður Vilberg,
Stefanía Hrund,
Torfi Pálmar, Bryndís,
Skarphéðinn Þór.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast merkrar konu, ömmu
Ingibjargar. Hún var alltaf til stað-
ar fyrir mig og var alltaf svo blíð og
góð. Ég sem bjó í næsta húsi árum
saman naut þess að hlaupa yfir í
kleinur, hafragraut eða eitthvað
annað góðgæti. Eldhúsið á Gríms-
stöðum var sjaldan mannlaust og
oftast voru þar einhver ömmubörn.
Síðar kom ég í blokkina og þar var
amma til staðar, tilbúin að hlusta,
spjalla, spila og gefa mér gott í
gogginn. Hekluðu teppin sem hún
bókstaflega fjöldaframleiddi síðustu
árin, munu hlýja mér eins og minn-
ingarnar sem enginn tekur frá mér.
Ég kveð með ljóði eftir hina
ömmu mína.
Lokið er kafla í lísins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund,
biðjum þann guð, sem gaf þitt líf og tók
græðandi hendi að milda sorgarund.
Ó, hve við eigum þér að þakka margt,
þegar við reikum liðins tíma slóð.
Í samfylgd þinni allt var blítt og bjart,
blessuð hver minning, fögur, ljúf og góð.
Okkur í hug er efst á hverri stund,
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró,
Hjálpsemi þín og falslaus fórnarlund.
Friðarins guð þig sveipi helgri ró.
(Vigdís Runólfsdóttir.)
Hvíldu í friði,
Ólöf Sól.
Hljóðlát í hugans leynum er eft-
irsjá okkar þegar við sjáum góðu
fólki á bak. Svo fór um mig er ég
fregnaði lát Ingibjargar Þórðardótt-
ur sem okkur sveitungum hennar
var tamast að kalla Ingibjörgu á
Grímsstöðum. Hún er munabjört
minningin um hana Ingibjörgu sem
við kveðjum nú í dag, hún var ein
þessara samferðakvenna sem ég
mat einkar mikils vegna hinna góðu
verðleika hennar og bar einlægan
hlýhug til. Að henni stóðu ættstofn-
ar styrkir og æskuheimilið hinn góði
griðastaður. Sjálf eignaðist hún svo
sinn eigin hlýja heimarann sem hún
annaðist af alúð.
Kynnin okkar góðu spanna meira
en fimm áratugi, samsveitungar
vorum við um langt árabil og sam-
herjar í svo mörgu því er máli skipt-
ir í umhverfi öllu svo og samfélags-
gerð okkar. Þar fór kona sem átti
sínar fastmótuðu skoðanir sem hún
fylgdi eftir af þessari eðlislægu ein-
lægni, sem hún var svo auðug af,
sannfæring hennar var heit og átti
traustan bakgrunn í frjórri og sjálf-
stæðri hugsun, enda átti hún hina
góðu eðlisgreind og ávaxtaði sitt líf-
spund einkar vel. Heimilið átti huga
hennar og hjarta, hún var dugmikil,
útsjónarsöm og myndvirk hið bezta,
eiginleikar sem komu sér heldur
betur vel á barnmörgu heimili.
Börnin hennar nutu umvefjandi
kærleika hennar og umhyggju, þau
Bóas maður hennar samstiga í að
búa þeim öllum sem farsælasta
framtíð. Það var ekki farið fram með
neinni háreysti eða látum á lífsgöng-
unni, en það sannreyndi ég að sam-
fylgd hennar var gefandi og sá var
að ríkari sem átti hana að góðum og
einbeittum bandamanni, sú fylgd
var traustum böndum bundin.Það
er heiðljómi yfir þeim minninga-
myndum sem ég á af henni Ingi-
björgu, við síðustu samfundi heima
á Reyðarfirði léku henni glettniyrði
góð á tungu, söm var hlýjan í við-
mótinu og alltaf áður og órafjarri
var mér sú hugsun að komið væri
nærri kveðjustund.
Hennar trausta og trygga lífs-
förunauti, Bóasi Hallgrímssyni,
sendum við Hanna hugheilar sam-
úðarkveðjur sem og börnum þeirra
og aðstandendum öðrum. Þau
geyma birturíkar munamyndir af
heilsteyptri og hjartahlýrri konu
sem gegndi lífshlutverki sínu af trú-
mennsku og reisn. Megi þær verma
í sárum söknuði þeirra allra. Í aust-
firzkum sumarþey er hún Ingibjörg
kvödd hinztu kveðju. Blessuð sé
minning hennar.
Helgi Seljan.
Ingibjörg Þórðardóttir
 

 

 


    

 
     

  
Elsku Olga frænka.
Við kveðjum þig með
söknuði. Ég á erfitt
með að átta mig á því
að þú sért farin sem alltaf hefur
verið svo nálægt mér og börnunum
mínum.
Margs er að minnast. þú bjóst
hjá mömmu þegar ég fæddist og
alveg þar til ég var átta ára. Ég á
ótal minningar frá þeim árum,
þetta voru skemmtileg ár. þú hafð-
ir yndi af söng og kenndir mér ótal
kvæði og sönglög, fór ég fljótlega
að syngja með þér, jafnvel löngu
áður en ég fór að tala vorum við
alltaf syngjandi. Þú varst alltaf í
kór og tókst mig með þér á söng-
æfingar þegar þú gast.
Ég minnist þess er þú söngst í
barnatímanum, sat ég inni í stofu
bæði spennt og kvíðin yfir að þér
mistækist sem var auðvitað óþarfi,
Olga Marta
Hjartardóttir
✝ Olga MartaHjartardóttir
fæddist á Kjarlaks-
völlum í Saurbæ í
Dalasýslu 25. októ-
ber 1916. Hún lést á
öldrunardeild L-1 á
Landakoti 4. júní
2008 síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Áskirkju 16. júní sl.
þú söngst svo vel,
hafðir ljúfa og fallega
rödd. Þú söngst op-
inberlega víða og
fékkst send frumsam-
in ljóð frá aðdáendum
með þakklæti fyrir
sönginn. Þegar ég
var átta ára kom að
því að þú giftist
Viggó og fluttir, mér
fannst nú alveg óþarfi
að þú flyttir þó að þú
giftir þig, en ég var
fljót að hlaupa til þín
frá Eiríksgötunni og
það voru ófáar ferðirnar til þín á
Hrefnugötu 8. Það leið ekki langur
tími þar til við mamma fluttum að
Hrefnugötu 8, fengum íbúð í sama
húsi, passlega fyrir okkur tvær.
Nú vorum við aftur saman. Ég
man hvað þú varst glöð þegar við
fluttum og ég ekki síður. Svo kom
að því að þú áttir von á barni, ég
fékk að fylgjast með meðgöngunni.
Ég var ekki lítið glöð, fannst ég
eiga von á lítilli systur eða bróður.
Þvílík sorg þegar litla telpan fædd-
ist andvana, Olga Rós var hún
nefnd. Þetta var fyrsta sorgin sem
ég kynntist og var ég óhuggandi í
langan tíma.
Þú gast ekki verið við jarðarför-
ina og ég var hjá þér, við hlust-
uðum á sálmana í útvarpinu og um-
vöfðum hvor aðra. Svo kom að því
að þú áttir von á öðru barni. Ég var
bæði spennt og kvíðin og bað til
Guðs á hverju kvöldi að nú myndi
allt fara vel. Svo leit dagsins ljós
heilbrigður og yndislegur lítill
drengur, Heiðar Viggó. Var ég
ekki lítið glöð þegar Viggó tók mig
með á spítalann að sækja þig og
litla drenginn.
Þú varst mér sem önnur móðir
og börnunum mínum elskuleg
amma, þau elskuðu þig öll, ófáar
nætur sem þau fengu að gista hjá
Olgu frænku, sem var sko gaman.
Stína, Villi, Olga, Kiddi og Sigga
kveðja þig með söknuði.
Elsku Heiðar minn, Margreta,
Júlía, Helgi og Halldór litli, Olga
Ingrid og Halldóra, megi Guð al-
máttugur halda sinni verndarhendi
yfir ykkur.
Hvíl í friði elsku Olga frænka.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé þökk fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði.
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Ellý, Kristín, Víglundur,
Olga, Kristinn, Sigríður Erla
og fjölskyldur.