Skinfaxi - 01.12.1909, Blaðsíða 5

SKNFAXI
21
að sneiða hjá og forðast hverja þá hættu
og farartálmun, er fyrir kann að verða
-á hverju augnabliki? Er þá ekki eins og
•öll „siðmenningin" skolist alt í einu af
manna og verði eftir í bæjarmollunni langt
-að baki manns — maður verður samvax-
inn skíðum sínum og náttúrunni. Petta
þroskar eigi að eins líkamann heldur einnig
-sálina og er þjóðinni mikilsverðara, en
nokkur rennir grun í.
Varla mun nokkuð annað land betur
lagað til skíðafars en Noregur. Eru þar
bæði brekkur nögar og snjór. Frá bornsku
venjumst vér skíðunum — snemma brygist
krókurinn, sem verða vill, og víða í Noregi
í íjallasveitunum heimtar náttúran það
=sjá]f af bæði sveinum og jafnvel meyjum,
að þau kunni að nota skíðin því nær jafn-
snemma og fæturna. Djúpur og dúnmiúkur
liggur snjórinn fyrir dyrum úti allan vetur-
inn. Kemur snemma á haustin og hverfur
seint á vorin. Veglaust er viða í sveitum,
og verða því allir, er þurfa að fara bæjar-
leið hvort heldur er karl eða kona — að
fara á skíðum, því utan skíða er snjórinn
í mitti. Þar alast menn svo að segja upp
-á skiðum, og er það altitt að sjá 3—4 ára
pilta og stúlkur leika á skíðum. Frá þeim
aldri — eða þar um bil — eru sveitapiljar
víða í stöðugri æfingu. Brekkurnar eru
venjulega rétt undir bæjarveggnum, og
alstaðar báðumegin í þröngu dölunum verða
þeir að fara i skóla og úr honum á skíðum;
og þeir eru á skíðum á milli kenslustund-
anna, og oft er kennarinn sjálfur í farar-
broddi. Og þá á sunnudagskvöldunum!
Hvílík hátíð allan liðlangan veturinn, þá
er æskulýður sveitarinnar mælir sér mót
til að þreyta göfugan kappleik sín á milli
og skemta sér, meðan dagur varir. Og
stúlkurnar ei'u einnig með, en þó helst,
sem áhorfendui', þótt þær kunni einnig vel
að beita skíðunum, og marga góða íþrótt
hafa norskar stú]kur þreytt á skíðum, þótt
eigi hafi veriö í frásögur íært.
Já, þannig er þá vetrarlíf æskulýðsins í
mörgum norskum sveitum. Drengirnir eru
eigi gamlir, er þeii vita vel, hvaða lag á
að vera á góðum skíðum, hvaða skíðaefni
sé best, og hvernig þeir geti snúið sér
skíðabönd úr tágurn og viðjum; maður
lærir að verða sjálfbjarga, verða maður
eftir sínu eigin höfði eins og faðir og afi
hans. Betur að þetta héldist við, og ham-
ingjan geíi, að skíðafar þroskist og þrífist,
á meðan menn og konur byggja Noregs
dali!-------------“
Fréttir af
félagsstarfi voru.
-0--
U. M. F. Hrunamannahrepps
i Árnessýslu kom á sundkenslu hjá sér síð-
astliðið vor, og tóku allmai'gir þátt í henni.
Hefir nú heyrst, að félagið ætli einnig að
]áta kenna konum sund á sumri komandi.
Er þar vel á stað farið af sveitafélagi
— langt frá sjó.
U. M. F. Biskupstungna
er nú að koma sér upp „gróðrarstöð," og
ritar formaður féJagsins mér, (2. nóv.) á
þessa leið: —--------------„Félagið hefir val-
ið sér blett til ræktunar og aðhlynningar.
Hann er rétt hjá Vatnsleysu — samkomu-
stað félagsins — austan í skógarhlíð.
Vaxinn er hann birki og víði og liggur vel
við sól og sumri, smálækur er rétt hjá, og
má veita lionum, hvert og hvar sem vill
um blettinn.
Félagið hefir hugsað sér að girða blett-
inn, sem er rúm vallardagslátta að stærð,
nú í haust. Hafa félagar þegar unnið tvær
dagstundir að því, sett niður girðingastólpa
o. fl. Gaddavír hefir það fengið, og verður
að sjálfsögðu unnið að því að setja girð-
inguna upp, svo hún verði fjárheld í vetur.
Næsta vor þyrfti svo að gróðursetja i blett-
inn, grisja skóginn og laga hann til. —