Skinfaxi - 01.06.1913, Blaðsíða 6

46
SKINFAXI
-er þá eðlilegra en hafa saniböndin ekki
stœrri en pað, að kraftarnir geti verið
Óskiftir Um þau. Meira.
íþróttasamband fslands.
Reglur um áhugamenn1).
1. gr.
Ahugamaður er sérhver íþróttamaður,
sem aldrei hefir:
a. Kept um peuingaverðlaun eða í ávinn-
ingsskyni, eða á nokkurn hátt aflað
sér fjár með íþrótt sinni, nema þeim
ágóða hafi þegar í stað verið varið
til íþrótta, góðgerða eða þjóðþrifafyrir-
tækja.
•fo. Þreytt við nokkurn, sem hefir íþróttir
fyrir atvinnu eða hefir mist áhuga-
manns rétt sinn. Þó getur stjórn I.
S. 1. Ieyft áhugamanni að taka þátt í
knattspyrnu með eða móti atvinnu-
mönnum, í kappleikjum gegn útlendu
félagi eða sambandi; skulu slíkir kapp-
leikar háðir með eftirliti í. S. I. og
reglum sambandsins um áhugamenn
að öðru leyti fylgt.
Einnig getur stjórn I. S. . leyft
skylmingamönnum að þreyta við at-
vinnumenn með sömu skHyrðum.
•c. Þegið borgun fyrir kenslu í nokkurri
íþrótt, nema fimleikum, skylmingum,
almennu sundi og björgun.
•d. Selt, veðsett eða sýnt gegn borgun unn-
in verðlaun.
Áhugamanni er Ieyfdegt að fá gold-
inn ferða- og dvalarkostnað, er hann
tekur þátt i kappleikum eða íþrótta-
sýningum utan dvalarstaðar síns, þó
þarf til þess leyfi stjórnar í. S. I. og
veitir húri gjaldinu móttöku.
2. gr.
Sá sem brýtur reglur þessar, er rækur
*) Áhugamaður = amatör. Atvinnumaður =
yrofessionel.
úr í. S. í. Skal sambandsstjórnin halda
skrá yfir nöfn þeirra og tilkynna þau öll-
um félögum innan sambandsins einu sinni
á ári hverju.
3. gr.
Engum, sem ekki er áhugamaður, eða
að lagadómi hefir orðið sekur fyrir atliæfi,
sem svívirðilegt er að almenningsáliti, er
leyfilegt að taka þátt í kappleikjum eða
íþróttasýningum I. S. I., vera dómari eða
annar starfsmaður við þau.
4.
Brot gegn áhugamanns ákvæðum eru
dæmd eftir þeim reglum um áhugamenn,
sem gilda, þegar brotið er framið, nema
vægari reglur séu gengnar í gildi þegar
málið er dæmt.
fsland á undan.
Gleðilegt er að vita, hve hröðum fet-
um tóbaksbindindi breiðist út i landinu.
Og þessi hreifing er sprottin af þörfinni í
þjóðlífi okkar. Þeir sem fyrst hófust
handa í þessu efni, vissu ekki að til væri
samskonar félagsskapur í öðrum löndum.
Stöðugt bætast ný félög i hópinn; nú
munu þau vera rúmlega 40. I einu þeirra
eru meðlimir nokkuð á annað hundrað (I
gagnfræðaskólanum á Akureyri). I sum-
um öðrum eru félagar 50—60. Áreiðan-
lega eru í þeim öllum yfir 1000 manns.
Og þótt löggjafarvaldið hafi ekki hlynt að
þessum vísi, þá eru samt i engu landi, að
Bandaríkjunum frátöldum, fleiri tóbaks-
bindindismenn að tiltölu við fólksfjölda,
heldur en nú er hér á landi. Ef svo er
haldið fram stefnunni, ættum við innan
skamms að verða á undan öllum öðrum
þjóðum í þessu efni, Það ætti að vera
takmarkið. Islendingum er ljúft að minn-
ast þeirra tíma, þegar þeir stóðu í farar-
broddi menningarinnar, þegar þeir fundu
Vesturheim og rituðu gullaldarrit okkar.