Skinfaxi - 01.06.1913, Blaðsíða 7

SKINFAXl
47
Og vel mundi sæma niðjum þeirra mauna
að finna og vinna ný lönd í heirni sið-
menningarinnar.
Tóbaksbindindið er alheimshreifing, og
mun varla kveða minna að því en vin-
bindindi, þegar fram líða stnndir, og þykja
engu síður nauðsynlegt. Áður en mjög
langt líður munu tóbaksafneytendur í öll-
um löndum mynda veraldarsamband. ís-
lendingar ættu að verða fyrsta þjóðin að
rétta fram hönd sina oggangast fyrir því,
að það samband verði stofnað. Sumir
munu nú kalla þetta skýjaborgir; en svo
hafa líka verið nefndar i fyrstu allar mestu
framfarahugsjónir mannkynsins.
Margir menn liggja okkur ungmenna-
félögum á hálsi fyrir aðgerðaleysi. Þeir
segja að við tölum mikið en vinnum fátt.
Hér er verkefni handa okkur til að vinna
þjóðþrifaverk. Styðjum þessa hreifingu
með dug og dáð, þjóðinni til heilia heima
fyrir og sóma út í frá. Leiðin er ofur
einföld. Hún er sú að sem flest V. M.
F. komi á hjá sér tóbaksbindindisflokk-
um með líku sniði og V. M. F. R. hefir
gert og safna i það öllum œskulýð bcej-
anna og sveitanna. í þá ílokka þarf
að ná æskumönnunum, áður en þeir byrja
á tóbaksnautn. Þá er enga þraut að yfir-
vinna. Þvert á móti er það hinn mesti
greiði við hvern hugsandi mann að forða
honum frá tóbaksnautninni, meðan hann
er vart kominn til vits og ára.
Nauðsynlegt er að þessir flokkar séu
greinilega aðgreindir frá U. M. F. og að
leyfileg sé innganga í þá, þótt ekki séu
menn ungmennafélagar. Þá verður tóbaks-
bindindið engin nauðung, beldur borið
fram af vilja ákveðinna félagsmanna. Ekki
væri heldur U. M. F. neinn skaði að flokk-
um með þeim hætti, heldur þvert á móti
verulegur ágóði. Þá mætli benda á hnign-
un tóbaksnautnar í landinu, sem áreiðan-
legt verk þeirra. Engir nema heimskingjar
gætu þá efast um þjóðbætandi þýðingu
félaganna. H. J.
íþróttir.
Frægasti lilaupagarpur
nútímans er Finnlendingurinn Koleh-
mainen. Nýlega rann hann í Buffalo 10
enskar mílur (16,093 km ). móti fimm
hlaupurum. Hver þeirra hljóp tvær rnílur.
Tók þannig við maður af manni móti
Finnlendingnum; samt varð hann á und-
an; var að eins 51 m. 6 sek.
Treir leikflmisflokkar
hér, Iþróttafélagið og Iðunn, hafa sýnt
leikfimi í vor undir stjórn Björns Jakobs-
sonar. Þótti mikið að báðum sýningun-
um kveða, einkum hve framúrskarandi
flokkur Iðunnar var samæfður og sam-
taka. Sýningar þessar hafa mikla þýðingu.
Þær eru talandi vottur framfaranna í íþrótta-
lifinu, og ágætt meðal til að útbreiða íþrótta-
áhuga.
Knnttspyruuíþróttiuni
fer fram með ári hverju, og er það
gleðilegt. Á Englandi er hún útbreiddust
og mest dáð af öllum íþróttum. Telja
margir að knattspyrnuæfingar Breta eigi
ekki lítinn þátt i sigursæld þeirra og ver-
aldargengi. Nýlega þreyttu Rvíkingar knatt-
spyrnu við franska hermenn. Skildu þeir
að jöfnu i fyrra sinn en í síðara skiftið
unnu Islendingar 4 sinnum en Frakkar
tvisvar.
13. júnís.l. keptu knattspyrnufél. „Fram“
og „Knattspyrnufél. Rvíkur“ um bikar þann
sem Fram gaf 1912 og skyldi keppa um
árlega. Skildu þeir með jafna vinninga,
2 móti 2, — var því aftur þreytt suiuhkL
15. þ. m. Gengu „Fram“-menn þá berserks-
gang og unnu tvo sigra en biðu engan
ósigur.
Handhafibikarsins varKnattsp.fél.Rvíkur.
Knattspyrna ætti að breiðast út um alt
land, og mundi gott eitt leiða af.
Olympiuleikirnir
verða haldnir í Berlín sumarið 1916, og,-