Skinfaxi - 01.04.1914, Blaðsíða 11

SKINFAXI
53
til Frankfurt og réðist í vinnu þar.
Um það bil, sem Ársæll kom til Frank-
furt, sendi aðal tímarit bókbindara á Þýska-
landi út meiriháttar verðlaunaútboð fyrir
best bundnar bækur, hét ríílegum verð-
launum og skyldi öllum jafnheimil sam-
kepnin.
Margir agnúar voru á því fyrir Ársæl
að geta tekið þátt í þessari samkepni;
hann vann hjá öðrum, átti engin áhöld
og nauman tíma. En samkepnin freistaði.
Hann kaupir sér nauðsynlegustu áhöld
fyrir bróðurpartinn af því fé, semeftirvar
af iðnnemastyrknum, og tekur að vinna
verkið. Bókin
sem hann batt
var Isl&ndische
Dichlerfíslensk
skáld) eftir
Poestion. Alls
komu72 bækru
til dóms; Ár-
sæls bók hlaut
fjórðu verð-
laun af fjórtán,
sem voru veitt.
Verðlaunin
voru 40 mörk. Hér er mynd af bókinni.
En þessi eru ummæli dómnefndarinnar:
„Bandið er ágætlega unnið og meðferð-
in á skinninu góð. Hin mjög vandasama
og fyrirhafnarmikla gylling á einnig lof
skilið. Sömuleiðis hið handsaumaða enda-
bindi. Sniðgyllingin hefði getað hepnast
belur. Teikningin er fyrirtak og í ágætu
samræmi við efni bókarinnar11.
Upphaflega mun Ársæll hafa ætlað sér
að ná meistaraprófi í iðn sinni, en síður
hafa kært sig um það eftir að hafa hlotið
þessa viðurkenningu.
Eftir þetta fór Ársæll til Sviss og vann
þar; þaðan ferðaðist hann um Paris og
Hamhorg til Stokkhölms og vinnur þar
árlangt. Þá vann nann og i Kristjaníu.
Og eitthvað mun hann hafa lært á hverj-
um stað. En sneytt hefir hann hjá Dan-
mörku, og mun það ekki tilviljun ein. Er
ekki ólíklegt að honum, eins og mörgum
öðrum, standi stuggur af hinu óskifta út-
streymi til Danmerkur, ef áhrifa og þekk-
ingar á að leita. Heim kemur Ársæll í
byrjun iðnsýningarinnar 19 tl, læturþang-
að bækur og hlýtur fyrstu verðlaun. Eftir
ár fer Ársæll aftur utan og þá til Stokk-
hólms, en það var um það bil sem Ólymp-
íuleikarnir stóðu þar.
Ársæli er fleira vel gefið, en að vera
góður bókbindari. Hann er óvenju næmur
á tungumál, kann vel þýsku og sænsku,
enda hefir hann lesið mikið á þeim málum.
Hann er ritfær vel, og mun meira til
eftir hann á prenti, en margan grunar. Ár-
sæll er meðalmaður á vöxt og að öllu svo,
að konum þykir hann hinn eigulegasti.
Nú vinnur Ársæll að iðn sinni á vinnu-
stofu landsbókasafnsins. n
Siærð fjórðunganna.
Leiðréttur misskilningur.
„. . . og færa aftur í svip-
að horf og áður var“.
Einn góðkunningi minn austur í Árnes-
sýslu skrifar mér: „Ekki skil eg, hvað’
þeir bréfhötundarnir, sem sendu okkur
austanmönnum bændanámsskeiðsbréfið,
meina, þegar þeir segja, að við, sem vilj-
um hafa samböndin innan U. M. F. I.
minni, viljurn færa í svipað horf og áður
var. Mér hefir aldrei komið það til hug-
ar og hefi eg þó fylgt fjórðungaskiftunum
síðan 1909, því þau eru tilorðin hjá okk-
ur, hér fyrir austan, en ekki ykkur þar í
Borgarfirði“.
Eg tek undir þetta með honum og vildi
gjarnan mega gera það að mínum orðum..
En úr því að bréfhöfundarnir, sem eru,-
sumir að minsta kosti, velgefnir, skynsam-
ir menn, hafa misskilið þetta mál svo
hraparlega, þá get eg búist við að ýmsir
aðrir hafi gert það og því vil eg biðjæ
Skinfaxa að leiðrétta þetta.
Málið horfir svo við:
Árið 1908 var 6. gr. í sambandslögurrk