Skinfaxi - 01.09.1915, Blaðsíða 2

98
SKINFAXI
hefði með höndum skipatryggingar; önnur
sem trygði gegn eldsvoða o. s. frv. Skal
ekki frekar á það minst í þetta sinn, enda
eru til stofnanir, sem heitið geta vísir í
þessa átt. En aðalsjóðurinn ætti að vera
manntrygging, einn sjóður fyrir alt land
og fyrir alla menn, unga sem gamla, ríka
sem fátæka. I þann sjóð skyldu allir vera
skattskyldir, en fá þaðan aftur fjár-
gjald í veikindum, atvinnuleysi og
vandamenn eftir andaða framfœrslu-
menn. Þá hyrfi ótti fátæklingsins, sem sér
í anda kjör niðursetningsins, hvenær sem
honum skrikar fótur. Þá þyrftu ekkjurn-
ar ekki að kvíða því að sjá börnin hrifs-
uð úr faðmi sér og dreift milli vanda-
lausra og misjafnra manna, því að í Iandi
með góðu tryggingarfyrirkomulagi sæi líf-
tryggingarsjóðurinn um heimilið, ef fyrir-
vinnan félli frá. Þá þyrftu ekki gamal-
mennin, sem hafa slitið kröftunum fyrir
börnin og landið að leita kaldra griða í
„horninu" eða á sveitinni. Þau ættu sinn
varasjóð geymdan frá blómadögum æfinn-
ar og gætu lifað óháðu og frjálsu lífi með-
an dagarnir endast. Enginn getur gert
sér í hugarlund, hversu öllum þeim sem
bágt eiga í landinu væri mikill hamingju-
auki að lifa undir slíku skipulagi. Hver
veit nema við, sem nú lifum, fáum að
minsla kosti að horfa úr fjarlægð inn í
hið fyrirheitna land trygginganna ?
Svar til Páls Jónssonar.
Ef til væri hér á landi sjóður, sem
verðlaunaði þær blaðagreinar, sem ófull-
komnastar eru að efni og formi, þá mun
tæplega orka tvímælis, að hr. Páll Jóns-
son, hið tví-hryggbrotna sýslumannsefni,
ætti skilið hæstu verðlaun fyrir greinina
„Filisteinn á Skinfaxa" í 43. tbl. Lögréttu
þ. á. Grein þessi er bæði fávísleg og
óverðskulduð árás á Skinfaxa, og virðist
helst vera rituð til að reyna að hefna fyrir
það ógagn, sem blaðið hefir unnið filiste-
unum.
Hr. Páll Jónsson þykist sjá árásir á sig
í ágústblaði Skinfaxa. Þar var sagt, sem
dæmi um fjárglæfrar, að Jón nokkur Magn~
ússon hefði vafið marga menn í Arnes-
sýslu í ótrúlegum ábyrgðarfjötrum, og nú
væri lögfræðingur að innheimta þessar
skuldir. Hr. P. J. tekur þetta til sín, því
að hann var sá lögfræðingur sem austur
fór. En eins og allir sjá, sem lesið hafa
Skinfaxa er Jóni ámœU fyrir að stofna
til þessara miklu skulda, sem hann ekki
gat greitt sjálfur, en ekki þeim manni,
sem af tilviljun var notaður til að inn-
heimta. Að vísu eru margir menn svo
gerðir, að þeir hefðu alls ekki viljað hafa
slíka innheimtu fyrir atvinnu. En Skin-
faxi mun láta það mál liggja milli hluta,
en er þakklátur hr. P. J. fyrir að hafa nú
staðfest þá umsögn blaðsins, að lögfræð-
ingur fór austur og vasaðisl í skuldasúpu
Jóns Magnússonar, því að það var alt og
suml, sem sagt var um það atriði.
Annars skal hér stuttlega minnst á fá-
ein önnur atriði í grein hr. P. J. Fyrir-
sögnin er annaðhvort vitleysa eða aðdrótt-
un um, að filistei (fjárglæframaður) sé rið-
inn við Skinfaxa. Slík aðdróttun um fjár-
svik við blaðið fellur til jarðar jafn mátt-
laus, eins og ef höf. vildi telja litskygnum
mönnum trú um, að hvítt væri svart. Ei>
þó að þessi árás sé blaðinu ósaknæm, þá
varðar hún engu að síður við lög og
má minnast þess, þó síðar verði. En höL
virðist jafn ófróður um lög, eins og hann
er illa fallinn til ritstarfa og rökfærslu.
Þá ber hr. P. J. það á Skinfaxa, að sumt
af efni hans sé þannig að það „að sjálf-
sögðu innrætir og elur á yfirdrepskap og
óhreinlyndi óþroskaðra lesenda“. Þessari
aðdróttun ber ekki að svara nema á einn
veg. Ef hr. P. J. vill ekki eða getur ekki
sannað hana fyrir rétti, lýsir Skinfaxi þessi