Skinfaxi - 01.09.1915, Blaðsíða 4

100
SKINFAXI.
og blöðum á hvern bæ, a. m. k. í
einhverjum hluta sveitarinnar. Allir eða
flestir hæir í hverri sveit verða að vera í
þessu póstsamhandi. Að öllum jafnaði
yrði þessi kvöð ekki nema eitt dagsverk á
heimili árlega. Væri það tilvinnandi til að fá
póstsamband vikulega innan einnarsýslu?
ítýja skipið.
Stjórn Eimskipafélagsins sendir nýtt út-
boð um fjársöfnun, svo að félagið geti sem
fyrst eignast priðja skipið. Vonandi láta
menn góðærið verða til þess að greiða
götu þessa fyrirtækis. Að vísu er ekki al-
ment góðæri í landi og sumstaðar hallæri.
En margir framleiðendur munu þrátt fyrir
alla dýrtíð vera betur staddir nú en venju-
lega. Frá þeim mun mega vænta stuðn-
ings í nýja skipið.
Strandferðirnar
hafa verið illar og litlar í sumar. Næsta
sumar tekur Eimskipafélagið þær að sér
og mun þá hafa tvö skip í förum með
ströndum fram og verður eitthvað meira
en ein ferð á mánuði um sumartímann en
engar ferðir tíma úr vetrinum. Þetta kall-
ar þing og stjórn viðunandi nú sem stend-
ur og verður varla á betra völ meðan
stríðið stendur. En til frambúðar verða
slíkar sjósamgöngur alveg óviðunandi. Við
þurfum fyrst vikulegar strandferðir og
síðan fjórða Jivern dag.
Kastalur nútímaus.
Ófriðurinn virðist aldrei ætla enda aðtaka,
og má segja að allur gangur styrjaldarinn-
ar sé mjög á annan veg en búist var við.
Menn áttu von á, að styrjöld í Evrópu nú
á tímum, hlyti að verða mjög skammvinn
og viðburðarík. Heraflinn væri nú svo
ægilegur að hver þjóð mundi hm'ga dauð-
þreytt að velli eftir nokkrar vikur undan
slíkri voðabyrði. En aldrei fyr hefir nokk-
ur ófriður verið þvílíkt jafntefli. T. d. á
vestur vígstöðvunum hafa miljónir manna
staðið svo að segja í sömu sporum í heilt
ár og háð sífeld hjaðningavíg. Astæðan
til þess, að styrjöldin gengur svo í þófi er
fyi'st og fremst það, að andstæðingarnir eru
mjög jafnir til vígs. Þjóðverjar og þeirra
bandamenn eru að vísu ver settir, inni-
luktir og útilokaðir frá öllum aðdráttum,
úr hlutlausum löndum, en þeir vóru hins
vegar betur undir ófriðinn búnir, og hafa
ágætt skipulag á öllu, sem styðja má að
sigri. En önnur ástæða veldur þó meiru
um jafnteflið. Það er skotgrafahernaður-
inn. Fyrrum reistu menn kastala á sér-
stökum stöðum, sem vel voru fallnir til
varnar, og herirnir studdust við þá. Þeg-
ar kastali var unninn, féll landið alt um-
hverfis í hendur sigurvegarans, því að varn-
arherinn hafði þar þá enga fótfestu. En
nú eru skotgrafirnar samfeldir kastalar,
hver skurðurinn bak við annan með ótal
jarðgöngum og jarðhúsum út frá og marg-
földum gaddavírsgirðingum ofanjarðar milli
skotgrafanna. Þó að ásóknarber hafi kom-
ist yfir eina eða fleiri skotgryfjur, þá gref-
ur varnarherinn undir eins aðrar ogbætir
skarðið. Herlínan hefir þá bognað örlítið
á einum stað, en er jafnsterk og áður. En
til að vinna það á, þarf oft að fórna þús-
undum mannslífa.
Alilaup.
Gaddavirsgirðingarnar eru til þess að
tefjaárásarherinn,halda honum dálitlastund
í skotfæri á bersvæði og brytja hann síðan nið-
ur með einskonar marghleyptum riflum,
sem skjóta má með mörg hundruð skot-
um á mínútu. Með slíku voða vopni get-
ur einn maður felt tugi manna á einu
andartaki. Hvert verulegt áhlaup er þess
vegna undirbúið með stórskotahríð. Þá
dregur árásaherinn að sér fallbyssur og
skotfæri svo að firnum sætir, og steypir
yfir varnarherinn eld- og kúlnaregni þar
til búið er að tæta sundur varnarlínuna,
slíta gaddavírinn í tætlur og fylla skot'
grafirnar. Þannig eyddu Englendirigar