Skinfaxi - 01.09.1915, Blaðsíða 3

SKINFAXI
99
ummæli rakalausa lygi, og höfund þeirra
opinberan ósannindamann.
Enn eina lýgi ber hr. P. J. á borS í
grein sinni, þá að Skinfaxi lýsi því yfir
að greinarnarum „Jóhann Markússon“
eigi við Jón Magnússon frá Gaulverja-
bæ. í Skinfaxa er ekkert orð, sem stað-
fest geti þessi ummæli, og mundi þykja
ótrúlegt að höf. skuli hlaupa á slíku hunda-
vaði, ef hann lýsti því ekki yfir að hann
hefir ekki einu sinni lesið frásögnina um
fjársvikarann Jóhann Markússon.
Dómaraefnið P. J. er ekki vandvirkara en
það að byggja þannig upp ályktanir án
forsenda. Hitt er annað mál að í ágúst-
blaði Skinfaxa er téður Jón Magnússon
nefndur filistei og sagt að eitthvað 10—20
bændur austanfjalls mundu verða öreigar
hans vegna. Og ef hr. P. J. vili stefna
blaðinu fyrirþessi ummæli, þáer honum það
guðvelkomið. En kunnugir menn giska á
að slík málssókn yrði hættulegri fyrir ein-
hvern annan en Skinfaxa.
Að öðru leyti verður í þetta sinn gengið
framhjá vaðli hr. P. J. Skinfaxi telur sér
m. a. ekki beri skyldu til að leiðbeina
sýslumannsefninu um það, hvaða félags-
skapur sé honum samboðinn. Það mun
hann best finna sjálfur. En blaðið get-
ur ekki annað en lýst ánægju sinni
yfir því, ef hr. P. J. ætlar í alvöru að
taka að sér að verja málstað filistea. Þeir
«ru þó manneskjur, þrátt fyrir alt, en bág-
staddir og raunamæddir menn, sem fáa
oiga að. Og mótlæti hr. P. J., sem hann
hefir áður lýst skilmerkilega í Lögréttu,
hefir ef til vill aukið samúð hans með ol-
hogabörnum þjóðarinnar.
Tveir góöir.
Eitt sinn gerðu tveir ungir lögfræðingar
•samning með sér um að reka málfærslu-
störf í félagi. En fáir leituðu til þeirra
og kendu þeir hvor öðrum um. Vildu þeir
þá slita félagsskapnum en urðu ekki á-
sáttir og vildu fara í mál. En þá var
samningurinn ógildur, þótt gerður væri af
tveimur lögvitringum.
Heima og erlendis.
Norska byg-g-ing-arefuið.
Fyrir nokkrum mánuðum ílaug sú fregn
um landið, að norskur verkfræðingur hefði
fundið upp ágætt og ódýrt byggingarefni,
sem bráðlega mundi komast langt fram úr
steinsteypunni. Þetta vakti stórmikla eftir-
tekt hér á landi, sem von var, þar sem lé-
leg en dýr húsakynni eru eitt af aðal-
meinum þjóðarinnar. Og nú í sumar sem
leið fór einn Islendingur utan til að kynna
sér þetta mál. Það var Guðjón Samúeis-
son húsgerðarmeistari. Búnaðarfélagið
styrkti för hans eitthvað og mun hann
gefa þvi skýrslu, er síðar verður hirt. En
svo mikið má fullyrða að hr. G. S. leist
vel á þessa byggingaraðferð, og sýndist
að hún gæti verið mjög ódýr.
Póstgöngur í sveitum.
í mörg ár hafa ekki verið jafnillar sam-
göngur með ströndum fram eins og nú í
sumar. Það er ef til vill þessvegna, að
nokkrum yngri mönnum norðanlands hefir
komið til hugar að bæta eitthvað póst-
sambandið i einu héraði í sumar sem kem-
ur. Þeim er ekki nóg að fá póstinn einu-
sinni í mánuði. Þeir vilja fá póstinn viku-
lega með því að koma á nokkurskonar
sjálfboða póstferðum. I miðju héraðinu
verður aðalstöð þessa póstsambands. Þang-
að er fluttur vikulega allur póstur sem
kemur á næstu höfn. Á hverjum sunnu-
dagsmorgni koma póstar úr nágrannasveit-
unum og hittast allir á póststöðinni, skifta
bréfum sem þeir koma með og taka blöð
og bréf hver í sína sveit. Að því búnu
skilja þeir, hverfa heim og skila bréfum