Skinfaxi - 01.11.1915, Blaðsíða 6

126
SKINFAXI.
eins og aðsókn er nú orðin mikil að staðn-
um. Mætti gjarnan selja allódýrt vistina í
gistihúsinu, en mesta nauðsyn að þar væri
allur frágangur og aðbúnaður i góðu lagi.
Sjáslfsagt væri að selja aðgang að Þing-
völlum, öllum sem þar kæmu og dveldu.
Enn fremur ætti vel við að hafa báta til
Seigu bæði við vatnið og vatnsgjárnar. Á
þennan hátt mætti halda við fornri fegurð
Þingvalla, og gera staðinn ánægjulegan að
öllu leyti.
Úti-íþróttir.
Eftir Bennó.
Knattspyrna.
I.
.... Ein leiðin til sigurs, er „samstill-
ing lífskraftanna“ nð hver leitist
við að efla sig þannig, að það miði
einnig til eflingar fyrir aðra.
Helgi Pjeturss.
Eins og áður hefur verið tekið fram í
])essum úti-íþrótta köflum þá er það reglu-
■semi, hollir lífnaðarhœttir, samfara
iþróttaœfingunum, sem er skilyrði fyrir
góðum framförum í íþróttum.
Um þetta eru allir sammála. (En um
|>að hvernig íþróttaæfingarnar eiga fram
nð fara, eru ennþá skiftar skoð-
anir.) Ber því öllum íþróttaiðkendum, að
hafa þetta vel hugfast, ef þeir óska góðs
árangurs Hkamlega og andlega af íþrótta-
æfingunum. Eg vil sérstaklega taka það
fram, að engu fá þeir menn áorkað, sern
ekki að staðaldri æfa sig vel og reglulega.
Sýna dæmin það best, að einmitt þeir
iþróttamennirnir, sem lengst eru komnir
aleiðis, hafa nákvæmlegast fylgt þessum
tamningareglum.
En þetta þarf sérlega vel að athuga í flolcka-
iþróttum, þar sem að „lífskraftarnir^
verða að vera svo vel „samstiltir“ ef góð
leikslok eiga að verða.
Manni komið á landsjóð.
Það er gamalla manna mál um mæðu-
menn, að þeir séu fæddir undir óheilla-
stjörnu. Og ýmsar líkur benda til þess,
að svo standi á með P. J. hinn „lögvísa".
Hann hefir enn farið á stúfana i Lögréttu
og bætt við eigi alllitlu af ósannindum og
máttlausum fáryrðum í garð Skinfaxa fyr-
ir meðferð hans á filisteunum. Þykirsum-
um það lítill greiði, sem áðurnefnt blað
gerir hr. P. J. með því að gefa honum
þrjú tækifæri á sama missirinu til að verða
opinberlega að alhlægi fyrir ritsmíðar. í
fyrsta sinn kveinaði hr. P. J. undan ráð-
herrunum, sem ekki vildu taka á sig
þá ábyrgð, að koma honum á lands-
sjóðinn. En það undruðust menn mest,
að maðurinn skyldi ekki þegja, því að með
greininni barst sú fregn út um land, að
núverandi ráðherra hefði verið sjálffallinn,
sem þingmaður Árnesinga, ef hann hefði
veitt hr. P. J. sýsluna. Bændur þar eystra
voru svo hlálegir að mynda sér þessa skoð-
un á þeim „lögvísa“, þegar hann ferðaðist
um Flóann í vor og gerði kœrleiksverkin
á fórnarlömbum filisteanna. Að vísu skal
það látið ósagt, livort álit Árnesinga hefir
haft úrslitaáhrif í málinu; eins líklegt að
veitingarvaldinu hafi ekki þótt gáfur og
mentun umsækjanda í samræmi við ábyrgð
þá, sem stöðunni fylgdi. Þegar nú br. P.J.
hafði verið margorður um það, sem skyn-
samari menn mundu hafa þagað um, vís-
aði óheillastjarnan honum á næsta stein til
að hrasa um. Skinfaxi hafði um þelta
leyti fengið einróma lof þess hluta þjóðar-
innar, sem eftirsóknarvert er að hljóta lof
frá, fyrir að hafa flett ofan af fjárglæfra-