Skinfaxi - 01.11.1916, Page 7

SKINFAXi
127
astur taflmaður hér á Ianfli. Er ritlingur
þessi því, sem vœnta mátti, einkar ljós
og skipulega saminu.
Manfred. Þýðing Matth.
Joch. G. Ganialíelsson
Rvík 1915. Verð 1,25.
I ár eru nákvœmlega 100 ár síðan
Byron kvað Manfreð suður í' Sviss, en
40 ár siðan Matth. Jochumson lauk þýð-
ingu sinni, og þýðandinn sjálfur 80 ára.
Manfred á þessvegna í ár margfalt afmæli.
Kvæði þetta er eitt af snildarverkum heinis-
bókmentanna, og þýðingin svo aðdáanleg,
að allmörgum mönnum, sem bæði mólin
kunna, þykir bún jafnvel enn snjallari en
frumritið. Manfred var orðinn ófáanlegur
í eldri útgáfunni og munu bókamenn því
fagna þessari útgáfu. A kápunni er mjög
fögur mynd eftir Ríkharð Jónsson.
Magnús Gíslason: Rúnir.
Iívæði. Brynj. Magnússon
gaf út. Verð 1 kr.
M. G. er enn lítt þektur, hefir brotist
áfrám af sjálfsdáðum, fátækur og umkomu-
lítill. Kvæðin hans eru einkar létt og lip-
ur að formi, en að efni kennir víða ádeilu.
Fáein dæmi segja meira en lýsing. Kvæðis-
lok um Þorgils gjallanda eru svona:
„Þorgils dýrum krýna krans,
konur lands og synir,
lengi munu minnast hans
manna- og dýra-vinir“.
„Ófriðu rinn mikli“ byrjar svona:
„Heimur er á báli og bræðrum
slegin und.
Bani fer um löndin með skjóma’
í bægri mund
Ógæfunnar nornir, sem ógna hverri þjóð.
Álfan næstum sokkin í hraustra
sona blóð“.
Þetta er byrjun ó mjög góðri dans-
Iýsingu:
„Hýru brosin, Amors örvar
ótta kveikja og bál;
hrífur alla yndisþrungið
ástaguðsins mál;
þegar strengir hörpu hljóma,
hugðnæmt, fjörugt milt;
seiðir mær og dreng í dansinn
dularaílið vilt“.
Annað eins hefir komið fyrir og það,
að Magnús Gíslason geri einhverntima ljóð,
sem þjóðin nemur og man lengi.
Félagsmál.
U. M. F. Dag-reniiing'
í Lundarreykjadal í Borgarfirði hefir
bygt sér samkomuhús úr steinsteypu í
sumar sem leið. Efni til hússins var
keypt fyrir hlutafé, er safnað var meðal
félagsmanna, en vinnuna hafa félagsmenn
annast sjálfir að mestu. Varaformaður
félagsins, Þorsteinn Tómasson á Skarði,
veitti smíðinu forstöðu og félagsmenn lögðu
lil minst 2 dagsverk hver. Auk þess er
sagt, að ýmsir utanfélagsmenn hafi rétt
hjálparhönd ótilkvaddir, þar á meðal ýmsir
bændur, er lánuðu hesta og menn til að
flytja byggingarefnið frá sjó. I Dagrenn-
ingu eru um 50 félagsmenn. Margt af
því unglingar, eins og gerist i ungmenna-
félögum, og ástæður manna þar ekki betri
en víða annarsstaðar. En áhuga og sam-
tök þarf til þess að ráðast i slikt fyrir-
tæki núna i dýrtíðinni, og Dagrenning
hefir sýnt það í verkinu, að ungmenna-
félög geta áunnið sér samúð sveitunga
sinna. Nú eiga öll ungmennafélögin í
Borgarfirðinum þak yfir höfuðið, að und-
teknu einu, sem þó á ávalt víst húsaskjól
fyrir fundi sína og samkomur, enda mun
mega segja, að framtíð félagsskaparins á
því svæði só að fullu trygð.