Skinfaxi - 01.07.1919, Qupperneq 7

SKINFAXI
55
2nna á andans auöi sínum. Þá vitiö þiö
hvaö til ykkar friöar heyrir! — —
Þið þurfið umfrarn alt, að vera samtaka;
samtaka í því aö sækja sem mest af gulli
í greipar Ægis, og samtaka í því, aö gæta
fengins fjár, sem oft er talinn ekki minni
vandi. Samtaka i þvi að breyta nokkru
af því í auö andans, þegar tírni er til á
vetrum, þann dýrmætasta auö, sem til er
og mölur og ryð fær ekki grandaö. „Ó-
brigöra vin fær aldrigi, en mannvit mikit“.
segja Hávamál, og þar segir líka: — Auðr
es valtastr vina. — Samtaka í því aö láta
jafnan huga og hönd vera upptekið af
þörfum störfum, því engin verri fjáreyðslu-
tegund er til, en iöjuleysiö. Samtaka í fé-
lagsskapnum um eigin velferðarmál. Þið
munið hve ljúft og fljótt þungu blágrýtis-
1)jörgin runnu í grunn þessa stórmyndar-
lega húss, er nú skýlir okkur, þessa veg-
lega minnisvaröa, er þegar er reistur. Þau
björg bifðust létt, vegna þess að hugur og
hendur voru samtaka, og sé það ímynd
þess, hve mikið má, ef vel vill. Verðiö
samtaka um þaö, aö eignast sjálfir fleyt-
urnar, er þiö fiskið á, útgerð og verslun.
En svo þurfa þessar samfcáka félags-
heildir að verða samtaka við aðrar um
sameiginlega velferð lands og þjóðar. Sjó-
mannastéttin rná ekki hefjast á kostnað
annarar. Þaö sæmir aldrei góöum dreng
aö hefja sig upp meö því að draga aðra
niöur. Sjómenn og bændur þurfa og eiga
aö haldast í hendur um velfarnan landsins.
I Ivorug stéttin má án annarar vera, og
þær eiga aö vinna hvor annari gagn. Bræö^
ur erum vér allir, og íslendingar viljum
vér allir vera. — Samtaka um heimsbót
þá, „sem hæst er sett á tímans stefnuskrá
og byrji hver i sínum heimahögum, aö
hjálpa rööli aö fjölga sólskinsdögum“, aö
vinna aö því aö ókomni tíminn veröi enn
bjartari en nútíöin.
Eg treysti sjómannastétt íslands til þess
að leggja drjúgan skerf til þess. — Þér
rnunið, aö Jesús Ivristur kjöri fyrstu og
fremstu lærisveina sína úr fiskimannahópn •
um! — Þaö er trúa mín, að réttlætið velji
leiðtoga þessarar þjóöar úr þeim stjettum
hennar, er besta þekkingu liafa á lífinu
og kröfum þess, því þá er þess frekar von
aö birti yfir bygðunum, eftir því sem tímar
liöa — að leiðtogar leiöi ekki í freistni.
Takmarkiö er aö verða gagnmentuð þjóö
— já, gagnmentaðasta þjóðin af Noröur-
landaþjóðuuum — eöa þó víðar sé farið.
Takmarkið setjum vér ekki lægra en það;
skilyrði til þess höfum vér mörg góö. Vér
höfum þegar sýnt nokkur merki þess, aö
vér skörum fram úr. Fornbókmentir vorar
skara fram úr bókmentumannaraþjóða.Vér
vorum fyrsta þjóð heimsins,ervar svoskyn-
söm,aö hafna allri áfengisnautn, og vérvor-
um víst fyrsta þjóðin, er fengiö hefir viður-
kenningu fyrir hlutleysi í ófriöi um aldur
og æfi. — Verðum fyrsta þjóð í heimi í
fleiri fyrirmyndum. — Vér heyrurn sagt,
úö meö öðrum þjóðum sé hópur manna, er
nefnist s k r í 11. Vér vorkennum þeim, aö
ala þá vanskapninga guöseðlisins og treyst-
um þvi, aö vér eignumst aldrei slíka vesa-
linga, treystum svo á metnaö og siögæðis-
þrótt íslendingsins, aö hann geti ávalt sagt
hvar senr leið hans liggur: „Hvaö sem þú,
föðurland fréttir um mig, sé frægö þinni
aö veg, því eg elska þig!--------
(Framh.)
Staka.
Ándstæður.
Væru engir dalir, þá væru engin fjöll,
og væru cngir smámcnni, þá engir
sýndust tröll.
Væri ekki frostið, þá vermdu ekki
glóðir,
og væru engir illir, þá fyndust engir
góðir.
Iv a k a 1 i.