Skinfaxi - 01.10.1919, Blaðsíða 6

78
SKINFAXI
um eða við andleg störf, að það ver
vissum tíma seinni part dags til líkams-
æfinga, ef það starf fellur úr einn dag',
þá æfir það meira næsta dag.
pað fólk, sem ekki getur iðkað reglu-
lega í þágu heilsunnar á degi hverjum,
ætti að geta gert ýmsar likamsæfingar
reglulega í hverri viku. þarf þá, ef ekki
er iðkað reglulega á einni viku, að bæta
það upp í hinni næstu. En best er að
vinna í þágu heilsunnar reglulega á
hverjum degi.
Óhóf, hvort heldur er við vinnu, í-
þróttir, hvíld eða svefn, hefir mjög
vond áhrif á heilsuna. Hófsemi í öllu,
er gullvægt hoðorð, sem á hjer við,
cins og víða annarsstaðar. Fjöldi fóllcs
nú á dögum hefir tapað heilsuni vegna
ofreynslu, erfiðis, eða iðjuleysis. —
Margir hjartasjúkdómar stafafrátauga-
veiklun, sem hefir orsakast af ofmikilli
eða of lítilli líkamlegri áreynslu.
Allir menn þurfa að vinna, fátt er
eins skaðlegt og óholt fyrir fólk, cins
og iðj uleysi. Hver sá, sem vill lifa góðu,
hollu lífi, verður að vinna eitthvað það
verk sem bæði þroskar hann sjálfan og
miðar einnig að þroskun og velferð ann-
ara einstaklinga í þjóðfélaginu. Hver sú
vinna, sem miðar að vissu takmarki,
eykur starfsþrek, vilja og sjálfstraust
manna.
Utan úr helmi.
Bernard M. Baruch, voldugur banka-
maður í New-York, sagði, þá er hann
var spurður um ráð til að bæta ástand-
ið í heiminum, að það væri ein og hin
sama stefnuskrá, sem þýskaland og
önnur lönd ættu að lifa eftir, og boð-
orðið væri, að vinna, spara og borga.
Borga hverjum? Auðvitað bönkum,
landeigendum, hlutabréfaeigendum,
verksmiðjueigendum, og öðrum auð-
mannafélögum, í stuttu máli, hinum
ríku, sem áttu mikinn þátt í þvi að
koma af stað og héldu uppi striðinu
mikla.
petta er umliugsunarmál.
pað hefir vei’ið prédikað aftur og aft-
ur fyrir fólki, að hinn gamli, vondi
heimur væri dauður, að liarðstjórn ætti
sér eklci stað 1‘ramar, að einveldi væri
drepið niður fyrir fult og alt, og að
nýtt ehdiu’fæðingartímabil væri að
byi’ja; saxxxt sem áður erxi auðkýfing-
ar og fjárglæfraxxienn úti í lieimi að
syngja sama lagið og þeir sungu fyrir
stidðið, vinnið, sparið og borgið okkur.
það voru margir, sem hugðu að nýr
söngur mundi byi’ja með nýja tíman-
um, sem byrjaði þegar hernaðai'farginu
létti af þjóðunum, senx þær höfðu stun-
ið undir í xxxörg ár. peir héldu, að nýi
boðskapurinn mundi verða eitthvað á
þessa leið: „Yinna, friður, frelsi“.
Bankam. Baruch segir, þá er lxamx tal-
ar úr sínunx flokki til þeix-ra stétta
sexxx vimxa, að í framtiðinni eigi þær
að vinna, spara og hoi’ga þeim, auð-
mönnunum.
Baruch segir, að hans ráð gildi ekki
að eins fyrir hið sigraða og undirokaða
pýskaland, heldur fyrir allan heim.
pað er að eins i þeiixx lönduixi, þar
seixi auðvaldið hefir tangarhald á verka-
lýðnunx, sem ráð Baruch’s bankanxanns
getur komið til greina. En þar sem
fólkið sjálft hefir yfirhöndina, þar sem
er í sanxxleika nýr heimur, þar verð-
ur boðorðið: Yinnið, notið og njótið
vel og lengi.
Liðs- Fyi’ir 40 árum byrjuðu þýsk-
söfnun.ir iðnaðarburgeisar að safna
liði til að leggja undir sig heimsmark-